«Ἐλάχιστα εἶναι σήμερα τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν ἔχουν περάσει ὧρες ἐπὶ ὡρῶν μπροστὰ στὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστῆ παίζοντας ἕνα ἀπὸ τὰ ἑκατοντάδες videogames (βιντεοπαιχνίδια). Τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν ἀπευθύνονται κυρίως στὰ ἀγόρια σχολικῆς ἡλικίας.
Ὁλοένα καὶ περισσότερα μικρὰ παιδιὰ καὶ ἔφηβοι ἐπιλέγουν σήμερα νὰ μένουν στὸ σπίτι προκειμένου νὰ παίξουν αὐτὰ τὰ παιχνίδια στὸ Διαδίκτυο… Καὶ μπορεῖ νὰ ὀνομάζονται παιχνίδια, δὲν εἶναι ὅμως καθόλου ἀθῶα, ἀφοῦ σὲ πολλὲς περιπτώσεις προκαλοῦν ἐξάρτηση… Μάλιστα, ἐνῶ οἱ γονεῖς βάζουν ὅρια, ὁ ἐθισμὸς αὐξάνεται, ὅπως ἐξηγεῖ στὸ CNN Greece ὁ Δρ Κωνσταντῖνος Σιῶμος, ψυχίατρος παιδιῶν καὶ ἐφήβων καὶ πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Μελέτης τῆς Διαταραχῆς Ἐθισμοῦ στὸ Διαδίκτυο.
Τὸ θέμα ἀπασχόλησε καὶ τὴν πρώτη μέρα τοῦ διεπιστημονικοῦ Συνεδρίου μὲ θέμα “Τεχνολογικὲς Ἐξελίξεις καὶ Δικαιοσύνη”, ποὺ διοργανώθηκε ἀπὸ τὴν Εἰσαγγελία τοῦ Ἀρείου Πάγου σὲ συνεργασία μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Ἑταιρεία Μελέτης τῆς Διαταραχῆς Ἐθισμοῦ στὸ Διαδίκτυο καὶ τὴν ὑποστήριξη τοῦ Κέντρου Μελέτης τοῦ Ἐγκλήματος (5 καὶ 6 Ἀπριλίου 2019).
Τὸν Ἰούνιο τοῦ 2018 ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας ἀναγνώρισε τὸν ἐθισμὸ στὰ videogames ὡς ψυχικὴ διαταραχή, συμπεριλαμβάνοντάς τον στὸν ἐπίσημο κατάλογο ὅλων τῶν ἀσθενειῶν μὲ τὴν ὀνομασία “διαταραχὴ ἠλεκτρονικοῦ παιχνιδιοῦ” (Gaming Disorder)…
Οἱ ἀρνητικὲς συνέπειες, ὅπως σὲ ὅλα τὰ εἴδη ἐθισμοῦ, εἶναι πολὺ σοβαρές: Τὸ ἐξαρτημένο παιδὶ ἀποδιοργανώνεται σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα… Σύμφωνα μὲ ἔρευνα… οἱ Ἕλληνες εἶναι οἱ πιὸ ἐθισμένοι στὸ Διαδίκτυο μεταξὺ τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, μετὰ τοὺς Βρετανούς, καὶ ἡ ἐμμονὴ στὰ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια καὶ εἰδικὰ στὸ Fortnite εὐθύνεται σὲ ποσοστὸ 72,1% γιὰ τὴν πτώση τῆς σχολικῆς ἐπίδοσης μεταξὺ τῶν ἐφήβων… Τὸ παιχνίδι ἀποκτᾶ ὁλοένα καί μεγαλύτερη προτεραιότητα στὴ ζωή, στὸ σημεῖο ποὺ νὰ ἔρχεται πρῶτο ἔναντι τῶν ἄλλων ἐνδιαφερόντων… Τὸ παιδὶ ἐφόσον ἀναγκαστικὰ βρεθεῖ ἐκτὸς σπιτιοῦ… θὰ πιέζει νὰ ξαναπάει στὸ σπίτι ἢ νὰ ξαναπάρει τὸ τάμπλετ στὰ χέρια του ἣ τὸ κινητό. Θὰ παρατήσει τὰ σπόρ, τὰ χόμπυ, τὶς ἐξόδους» («cnn.gr» 10-4-2019).
Ἀσφαλῶς ὅσοι γονεῖς ἔχουν παιδιὰ σὲ ἐφηβικὴ ἡλικία, ζοῦν τὸ πρόβλημα αὐτὸ τοῦ ἐθισμοῦ σὲ καθημερινὴ βάση. Βέβαια σὲ κάποιες περιπτώσεις ἔχουν κι αὐτοὶ τὴν εὐθύνη τους, μιὰ εὐθύνη ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ παλιότερα, ὅταν τὰ παιδιά τους ἦταν πιὸ μικρά, καὶ οἱ γονεῖς γιὰ νὰ ἔχουν τὴν ἡσυχία τους, τὰ ἄφηναν ἀνεξέλεγκτα μπροστὰ σὲ ἕναν ὑπολογιστή. Ἔτσι, τώρα ποὺ τὰ παιδιὰ ἔγιναν ἔφηβοι, οἱ γονεῖς δὲν μποροῦν πλέον νὰ βάλουν σ’ αὐτὰ κανόνες καὶ χρονικὰ ὅρια.
Τὸ πρῶτο λοιπὸν ποὺ ὀφείλουν νὰ κάνουν οἱ γονεῖς, εἶναι νὰ προλαβαίνουν τὸ πρόβλημα ὅταν τὰ παιδιά τους εἶναι ἀκόμη μικρά. Φυσικὰ δὲν ἀρκεῖ μόνον αὐτό· ἀπαιτεῖται καὶ νὰ ἐλέγχουν τὴν ποιότητα τῶν παιχνιδιῶν καὶ νὰ ἐξηγοῦν στὰ παιδιά τους τὶς συνέπειες τοῦ ἐθισμοῦ στὰ παιχνίδια αὐτά…
Ἀκόμη εἶναι σημαντικὸ νὰ ἐξασφαλίζουν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιά τους χρόνο καὶ γιὰ ἄλλου εἴδους δραστηριότητες. Νὰ τὰ κατευθύνουν σὲ δημιουργικὲς ἀπασχολήσεις, ἀθλητισμό, μουσική, ἐπισκέψεις, ἐκδρομές, ἐπικοινωνία μὲ φίλους, καὶ πολὺ περισσότερο σὲ δραστηριότητες τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καὶ τῶν Χριστιανικῶν Ὁμάδων. Ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας θέλει καὶ κόπο καὶ χρόνο καὶ θυσίες, καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα παράδειγμα καὶ προσευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου