Η σημασία του σταυρού μας

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής έρχονται έτσι ώστε να κουραστεί και να λυγίσει ο άνθρωπος. Εκεί που λες ότι πέρασε το ένα, έρχεται το άλλο. Εκεί που χαίρεσαι για μια επιτυχία, παρουσιάζεται το πρόβλημα που σε στεναχωρεί. Φαίνεται πως αυτή η εμπειρία δεν είναι μόνο δική μας. Είναι όλων των ανθρώπων, αλλά δεν την αντιμετωπίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν αυτοί που διαλύονται με τις δυσκολίες, όπως και αυτοί που λεν «κι αυτό θα περάσει» και προχωρούν.

Μικροί και μεγάλοι σταυροί θα συνοδεύουν τη ζωή μας. Ποιός έζησε χωρίς πόνο; Ποιός πέρασε απ’ αυτή τη ζωή χωρίς να κλάψει, να στενάξει, να λυπηθεί; Το «περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου», που ο Ιησούς Χριστός ανέφερε τη νύκτα της Γεσθημανής, αναδεικνύει την πραγματικότητα της κάθε ψυχής, που κάποτε θα βιώσει ως το οριακό σημείο της ύπαρξής της.

Ο Σταυρός του Κυρίου δεν είναι απλά ένα σύμβολο. Έγινε η βάση πάνω στην οποία μπορούμε να στηρίζουμε το δικό μας σταυρό, το δικό μας πειρασμό, το δικό μας πόνο. Γιατί, όσο μεγάλο σταυρό και να σηκώνουμε, σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερος από το δικό Του. Άλλωστε, η μοναξιά που ενδεχομένως θα βιώνουμε είναι φαινομενική. Αν οι άνθρωποι μας εγκαταλείπουν την ώρα της δοκιμασίας μας, Εκείνος παραμένει πιστός στην αγάπη Του, ακόμα κι όταν η δική μας πίστη σε Αυτόν είναι μικρή ή ανύπαρκτη.

Αν και ο διάβολος προσδοκούσε ότι με το θάνατο του Ιησού θα απαλλασσόταν από την παρουσία Του που διέλυε τη δύναμή του, εν τούτοις ο σταυρός και ο θάνατος Του έγιναν πηγή δύναμης και αθανασίας. Γιατί ο Χριστός υπακούοντας στον ουράνιο Πατέρα Του «μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» έκαμε το αντίθετο που έκαμε ο πρώτος Αδάμ – δηλαδή αυτό που κάνει ο καθένας μας με την ανυπακοή του, με το να κάνει το θέλημά του ως έκφραση εγωισμού. Η δύναμη του σταυρού βρίσκεται στην υπακοή, στην αποδοχή της δυσκολίας και του πόνου όχι μοιρολατρικά αλλά με λεβεντιά και ελεύθερα. Τότε «υπερβαίνεις τη μοίρα σου» και παίρνεις τη δυσκολία στα χέρια σου. Τη ρυθμίζεις, δεν σε ρυθμίζει! Την οδηγείς στην χάρη και στην ανάσταση, δεν σε οδηγεί στη σκοτεινιά και στο θάνατο. Αυτό που έγινε με το Χριστό, τους μάρτυρες, τους αγίους τότε και τώρα.

Αν ο Σταυρός του Χριστού έγινε η δύναμή Του, όπως και σε κάθε ένα που πιστεύει σ΄Αυτόν, τότε και ο δικός μας σταυρός μπορεί να γίνει δύναμη για μας και τους εγγύς. Γιατί θα μας δώσει την εμπειρία της νίκης κατά της φθοράς, του θανάτου, του πόνου, που κρύπτεται μέσα μας και σ’ όλο τον κόσμο. Θα μας κάνει «κοινωνούς των παθημάτων και της Αναστάσεως του Χριστού» κατά τον Απόστολο Παύλο (φιλ. 3,10).

Ο κάθε σταυρός μας, μικρός ή μεγάλος, έχει το λόγο του, τη σημασία του. Κρύβει τη δυναμική της νίκης, του θριάμβου, της δόξας « εν τω νυν αιωνι και εν τω μέλλοντι».

του π. Αντρέα Αγαθοκλέους

dogma.gr