Διηγείται ο όσιος Παΐσιος:
Κάποτε, ένας μοναχός από τη Σκήτη των Καυσοκαλυβίων είχε πολεμηθεί από τον πονηρό, από τα δεξιά, με τον λογισμό ότι δεν κάνει τίποτε, ενώ στον κόσμο θα έκανε καλωσύνες στους συνανθρώπους του κ.λ.π. Τού έφερνε δε και λογισμούς ότι η μοναχική πολιτεία είναι κάτι το δευτερεύον κ.ά.
Βλέποντας την πονηρία τού μισόκαλου ο καλός Θεός και τον μεγάλο κίνδυνο πού διέτρεχε ο αδελφός, οικονόμησε να δεί μια θαυμαστή οπτασία εν εγρηγόρσει.
Είδε λοιπόν τον εαυτό του πεθαμένο και τους δαίμονες να τον πλησιάζουν και να τον ονειδίζουν, και πιο πέρα, μια πολιτεία με πλήθος ανθρώπων. Ξαφνικά, κατέφθασε ένας Άγγελος και του λέει:
Ένας τέλειος μοναχός αξίzει περισσότερο από όλη αυτή την πολιτεία.
Όταν συνήλθε ο μοναχός από την οπτασία, είπε στον εαυτό του:
Για δες, τι αξιώνεται από τον Θεό ο άνθρωπος, όταν γίνει μοναχός!
Έκτοτε είχε επιδοθεί σε μεγαλύτερη άσκηση πνευματική. Είχε γράψει δε και τα λόγια του αγγέλου στο κελλί του, για να τα βλέπει και να αγωνίζεται περισσότερο και με προθυμία».
Για τους οσίους Αγιορείτες Πατέρες έλεγε πολύ χαρακτηριστικά ο όσιος Παΐσιος:
«Άνθρωποι σαν κι εμάς ήταν οι Αθωνίτες Αγιοι. Βουνό άγριο ήταν και ο Άθωνας, όπως και τ’ άλλα τα βουνά. Αλλά για να αγωνιστούν φιλότιμα οι Πατέρες μας, άγιασαν και αυτοί, αγίασαν και το όρος και ονομάσθηκε Άγιον Όρος, και εμείς τώρα καμαρώνουμε ως Αγιορείτες».
Πηγή: www.pemptousia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου