Μολών Λαβέ

Εικοσιένα χρόνια πέρασαν, από τη μέρα που ο Αεροπόρος Νίκος Σιαλμάς έδωσε την ζωή του υπερασπιζόμενος το Αιγαίο από τον εξ ανατολών εισβολέα. Άλλη μια επέτειος μέσα στην λήθη της καθημερινότητας για μερικούς. Για άλλους ίσως όχι, ένα βίωμα, ένας φάρος, ένα παράδειγμα φωτεινό, όχι μόνο ανδρείας αλλά ήθους και αξιοσύνης. Ανούσιοι ρομαντισμοί θα πούν οι "ρεαλιστές". Ρομαντισμοί ίσως, ανούσιοι όχι. Σε κάθε περίπτωση ο δρόμος του καθηκοντος δεν είναι ούτε εύκολος ούτε αναίμακτος. 

Εξαρτάται από τις αξίες και τα ιδανικά ενός εκάστου αν θα τον ακολουθήσει. Και ο Νίκος Σιαλμάς απέδειξε ότι ναι, ήταν άξιος να πετάει με τον κωδικό κλήσης "Sparta" και να φέρει περήφανα στο στήθος του το Μοιρόσημο με την ασπίδα το δόρυ και την περικεφαλαία με την ρήση "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" επάνω. Είχε πλήρη συναίσθηση του ποιός ήταν που βρισκόταν και ποιά είναι η αποστολή του. Γνώριζε τους κινδύνους, μπορουσε πιθανόν να τους αποφύγει. Μακάρι να είχε βγει ζωντανός από αυτη την αναχαίτιση πριν 21 χρόνια αλλά αυτή είναι η μοίρα των Αεροπόρων, κάποιες φορές να παίρνουν του Χάρου το φιλί μες το αεροπλάνο. 

Από τη στιγμή που τα πρώτα Τουρκικά F-16 έκαναν την εμφάνισή τους πάνω από το Αιγαίο άρχισε και η διαδικασία πρώτα εξοικείωσης και στη συνέχεια η σχεδίαση, ανάπτυξη και η εφαρμογή τακτικών αντιμετώπισής τους από μαχητικά παλαιότερης γενιάς. Όσοι έμειναν πίσω, ειδικά της 60ης σειράς ιπταμένων, τον έχουν για πάντα μέσα στην καρδιά τους φάρο φωτεινό μέσα στο σκοτάδι.

Πηγή