Τα Χριστούγεννα της Αγάπης

Σεβαστοί πατέρες, κυρίες και κύριοι,

Τα Χριστούγεννα εορτάζονται από όλο τον Χριστιανικό κόσμο με ιδιαίτερη χαρά. Η Γέννηση του θείου Λυτρωτή, συγκινεί μικρούς και μεγάλους. Καταλαβαίνουμε όμως, ότι ένα τέτοιο γεγονός και μάλιστα τόσης μεγάλης σημασίας, δεν πρέπει να εορτάζεται μόνο με εκδηλώσεις και γιορτές, οι οποίες θα μας δώσουν μια μικρή δόση χαράς και μετά από αυτές... τι;;;
Αντιθέτως, η ενανθρώπιση του Κυρίου θα πρέπει, να μας δώσει την αφορμή, να βιώσουμε καλύτερα την απέραντη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.
 
Άνθρωπος …
Ο άνθρωπος, βρισκόταν στον Παράδεισο, είχε τα πάντα, ζούσε θα λέγαμε μια ζωή χαρισάμενη, όμως πάνω από όλα είχε άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Κατάφερε όμως χάριν της δικής του παρακοής, να χάσει την ομορφιά του θεοφύτευτου εκείνου κήπου. Να διακοπεί αυτή η στενή σχέση, που είχε με τον Πλάστη του, και συνεπώς να απομακρυνθεί και να βυθιστεί μέσα στην αμαρτία.

Ο φιλεύσπλαχνος Πατήρ, όμως δεν μπορούσε να βλέπει το τελειότερο δημιούργημά του, να χάνεται μακριά, και να κρύβεται όλο και πιο πολύ μέσα στην αγκαλιά του Διαβόλου. Η ψυχή του ανθρώπου είχε σκληρύνει απέναντι σε Αυτόν, που την δημιούργησε, είχε όμως και πολλά τραύματα από τα ανελέητα κτυπήματα της αμαρτίας. Η αγάπη είχε σημάνει την δύση της στις ψυχές των ανθρώπων.
 
Ο Θεός είναι αυτός, που εκδίωξε το δημιούργημά Του από τον Παράδεισο, αλλά είναι Αυτός, που θα τον ξαναβάλει στον υπέροχο εκείνο κήπο της Εδέμ. Βάζει το σχέδιο Του σε εφαρμογή, στέλνει τον ποιμένα, να αναζητήσει και να σώσει το απολωλός πρόβατο. Έτσι μετά από πολλά πολλά χρόνια, σε μια μικρή και υγρή φάτνη γεννιέται η αγάπη, γεννιέται ο μικρός Ιησούς.

Ο ίδιος ο Υιός του Θεού έρχεται στην γη, να προσφέρει την αγάπη. Και όχι μόνον αυτό, αλλά όλη Του η επίγεια ζωή θα είναι απόδειξη της αγάπης Του για τον άνθρωπο, αγάπη που φτάνει μέχρι και την Σταυρική Του θυσία.
 
Όμως σήμερα, αγαπητοί, αν ψάξουμε στο λεξιλόγιο της ψυχής των ανθρώπων, να βρούμε την λέξη «αγάπη», δυστυχώς θα είναι μια λέξη, που τα γράμματά της, θα έχουν ατονήσει, ίσως και να έχουν σβηστεί κάποια από αυτά. Λείπει η αγάπη, την οποία ο Κύριος έφερε στην γη και πέθανε για αυτή.

Όμως εμείς τι κάνουμε; Δεν φροντίζουμε, να κρατήσουμε την φλόγα της δυνατή! Δεν προσπαθούμε να την προφυλάξουμε από τον αέρα του ατομισμού.  Κλείνουμε φαρδιά πλατιά τις πόρτες μας σε αυτούς, που ζητούν την βοήθειά μας. Τις αμπαρώνουμε κιόλας, για να μην χαλάσουν την γιορτινή ατμόσφαιρα, που επικρατεί στο σπίτι μας αυτές τις Άγιες ημέρες, γιατί εμείς πρέπει να περάσουμε όμορφα.
 
Κλεινόμαστε στον εγωκεντρισμό μας. Δεν μας ενδιαφέρει, αν στο διπλανό σπίτι υπάρχουν δυο μόνα, ανήμπορα, γεροντάκια. Δεν μας ενδιαφέρει, αν στο διπλανό διαμέρισμα υπάρχει ένας συνάνθρωπός στο κρεβάτι του πόνου. Δεν μας ενδιαφέρει, αν κάποιες οικογένειες θα περάσουν τα Χριστούγεννα στα Νοσοκομεία, δίνοντας δύναμη και κουράγιο στο άρρωστό τους. Και το σημαντικό είναι, ότι όλοι αυτοί δυστυχώς δεν περιμένουν κανένα να τους επισκεφθεί.

Σε κάποια σπίτια αυτές τις Άγιες Ημέρες το τραπέζι δεν θα είναι γεμάτο και πλούσιο με φαγητά. Κάποιοι γονείς δεν θα έχουν την δυνατότητα να πάρουν στα παιδιά τους δώρα. Και όσοι είναι γονείς καταλαβαίνουν, τι μαχαίρι στην καρδιά είναι το μαραμένο βλέμμα του παιδιού, όταν αντικρίζει τα άδεια χέρια εκείνων, που το αγαπούν.  

Όμως η αγάπη, που θα γεννηθεί σε λίγες μέρες, ο μικρός Ιησούς, είμαστε βέβαιοι, ότι θα τους επισκεφθεί. Θα τους απαλύνει τον πόνο. Θα τους γεμίσει δύναμη να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Αν θέλουμε, να έχουμε το όνομά Του και να λεγόμαστε Χριστιανοί, θα πρέπει, να αποδεικνύουμε εμπράκτως, ότι είμαστε μαθητές του Θεού της αγάπης. Να μετουσιώνουμε τα αισθήματα, την πίστη και την αγάπη μας προς τον Χριστό σε έργα αγάπης προς τους αδερφούς Του, τους συνανθρώπους μας.
 
Σεβαστοί πατέρες, κυρίες και κύριοι,

Η μεγάλη και χαρμόσυνη εορτή των Χριστουγέννων μας παρουσιάζει κατά τρόπο συγκινητικό και διδακτικό την πλούσια αγάπη του Θεού προς ολόκληρη την ανθρωπότητα και προς τον καθένα μας ξεχωριστά.
Ποιος Χριστιανός, που ετοιμάζεται να εορτάσει και φέτος τα Χριστούγεννα, θα λησμονήσει να ακολουθήσει το παράδειγμα του νεογέννητου Χριστού; Ποιος ευσεβής άνθρωπος, που θα κοινωνήσει με ευλάβεια και πόθο το Σώμα και Αίμα του Κυρίου κατά τις ημέρες των εορτών, θα παραλείψει να εκδηλώσει την αγάπη του στον συνάνθρωπο;
 
Από βαθειά ευγνωμοσύνη λοιπόν στον ενανθρωπήσαντα Θεό, ας μιμηθούμε το παράδειγμά Του και ας προσφέρουμε στους αδερφούς μας την έμπρακτη αγάπη μας. Μια αγάπη, που είναι το κλειδί για να μας ανοίξει διάπλατα την πόρτα του Παραδείσου, ακούγωντας τη φράση του Ουράνιου και Δίκαιου Κριτού «Δεύτε ευλογημένοι του Πατρός μου».
Σ΄αυτή την αγάπη, που έφερε η γέννηση του Θεανθρώπου Λυτρωτή μας, θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας και θα παρουσιάσει, όσο βέβαια είναι δυνατόν, η αποψινή μας εορτή, την οποία με όρεξη και αγάπη πολύ ετοίμασαν οι νέοι μας, τας παιδιά σας.
 
Τα τραγούδια των χορωδιών μας, τόσο των φοιτητριών όσο και των χελιδονιών, των μικρών μαθητών του δημοτικού, η προβολή, το ποίημα, τα 2 μικρά θεατρικά έργα των μαθητών Δημοτικού και Λυκείου και οι καταληκτικές επίκαιρες σκέψεις, θα μας βοηθήσουν, να νοιώσουμε κάτι βαθύτερο και να συγκινηθούμε από την αγάπη του Θεού για μας, να πλησιάσουμε την φάτνη της αγάπης και αποφασισμένοι, να γίνουμε οι άνθρωποι της εμπράκτου αγάπης και φέτος και σε όλα τα χρόνια, που ο Θεός θα μας χαρίσει.
 
Σας ευχαριστώ.

Εισήγηση του κ. Αριστ. Τσαούση, θεολόγου, 

στη χριστουγεννιάτικη εορτή που 

πραγματοποιήθηκε στη Χριστ. Εστία Πατρών στις 13.12.09