... Ας σταθούμε σε 2 σημεία της ευαγγελικής διήγησης· το ένα, είναι η στάση του Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο, όσοι κατάδικοι πέθαιναν, δεν είχαν δικαίωμα ταφής γιατί τα σώματα πετιούνταν· για εκείνο το μέρος ήταν προορισμένο και το σώμα του Χριστού. Όμως, ο Ιωσήφ, θα λέγαμε θυσίασε τη ζωή του, και πήγε στον Πιλάτο για να ζητήσει το σώμα. Μπορούσε και ο Ιωσήφ να μην μπει σε αυτόν τον κόπο και την ταλαιπωρία και να επέρριπτε την συγκεκριμένη πράξη σε άλλους, στην Μάνα Του, στους μαθητές Του. Δεν το έκανε· γιατί Αυτός που θανατώθηκε, ήταν κάποτε δάσκαλός Του και όφειλε να κάνει κάτι γι’ Αυτόν από αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Εμείς· όταν παραστεί κάποια ανάγκη βοηθάμε τον συνάνθρωπο; Τρέχουμε να βοηθήσουμε εκεί που χρειάζεται μία βοήθεια;
Έμπρακτα, πραγματικά. Όχι, για να μας δουν οι άλλοι και να μας επευφημήσουν αλλά αθόρυβα και στην αφάνεια· να το ξέρει μόνο ο Θεός και εσύ.
Το δεύτερο σημείο που θα ήθελα να σταθούμε είναι οι Μυροφόρες γυναίκες. Πολλοί άνθρωποι διατρανώνουν ότι ο Χριστός δεν πέθανε επάνω στο σταυρό, αλλά λιποθύμησε και δεν έγινε η Ανάσταση που λένε οι ευαγγελιστές. Αυτές οι γυναίκες, εισήλθαν στο κενό μνημείο και πληροφορήθηκαν από τον άγγελο Κυρίου για την Ανάσταση. Έγιναν μεταδότες του χαρμόσυνου αγγέλματος της Αναστάσεώς Του στους μαθητές, αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε σαν τις Μυροφόρες· η ζωή μας να μεταδίδει το μήνυμα της Αναστάσεως αλλά και να ζούμε με την ελπίδα και την προοπτική της Αναστάσεως, αλλά και σαν τον Ιωσήφ· να ζούμε βοηθώντας τους άλλους και να εκφράζουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους. Να ζούμε, δίνοντας και προσφέροντας στους άλλους!
Χριστός Ανέστη!
Σωτήριος Θεολόγου / pemptousia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου