Ὄχι σὲ νέες κερκόπορτες

Μὲ ὅση θετικὴ διάθεση κι ἂν μελετοῦσε κανεὶς τὸ ἀνακοινωθὲν κείμενο τῆς 25ης Ἰουνίου 2020 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ποὺ συνεκλήθη στὴ Γενεύη ἀπὸ 23 ἕως 25 Ἰουνίου, δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ καταλήξει στὸ ἴδιο συμπέρασμα ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἔσπευσε νὰ ἀναγγείλει περιχαρής. Ὅτι δηλαδή, ναὶ μὲν ἡ Σύνοδος ἐμμένει στὴν παραδοσιακὴ πρακτικὴ μεταδόσεως τῆς θείας Κοινωνίας, συγχρόνως ὅμως ἀφήνει στὴν ποιμαντικὴ εὐαισθησία, εὐθύνη καὶ σύνεση τῶν κατὰ τόπους Ποιμεναρχῶν τὴ δυνατότητα νὰ «οἰκονομοῦν προσωρινῶς τὰ ἀνακύψαντα ἐκ τῶν τοπικῶν νόμων τῆς Πολιτείας προβλήματα».

Ὅπως φυσιολογικὰ τὸ ἑρμήνευσε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς, «ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μὲ πνεῦμα σοφίας, παρέσχε στοὺς κληρικοὺς τὴν ἐλευθερία νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν παροῦσα κατάσταση ἔκτακτης ἀνάγκης, μεταδίδοντας προσωρινὰ τὰ Τίμια Δῶρα μὲ περισσότερα τοῦ ἑνὸς κοχλιάρια, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται ἀποκλειστικὰ γι᾿ αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἀνήκουν στὶς ἐνορίες».

Ἦταν φανερὸ ὅτι ἡ ἀπόφαση ἄφηνε ὀρθάνοιχτη μιὰ «κερκόπορτα», ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀποβεῖ καταστροφικὴ γιὰ τὸ μέλλον τοῦ Μυστηρίου. Φαίνεται ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀντελήφθη ἢ ἀναγκάσθηκε ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις νὰ ἀντιληφθεῖ τὸν κίνδυνο ποὺ συνεπαγόταν ἡ συνοδικὴ ἀπόφαση, καὶ ἔσπευσε μὲ ἀνακοίνωση τὴν ἑπόμενη μέρα, 26η Ἰουνίου, νὰ διευκρινίσει ὅτι «ἡ ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία ἀσκεῖται μόνον ὅταν συντρέχουν οἱ δύο ἱκανὲς καὶ ἀναγκαῖες συνθῆκες: α) νὰ ὑπάρχει ἀπὸ τὸν νόμο τοῦ κράτους κάποια ἀπαγόρευση σχετικὰ μὲ τὴ θεία λατρεία λόγω τῆς πανδημίας, καὶ β) ὕστερα ἀπὸ τὴ σύμφωνη γνώμη καὶ τὴν πρὸς τοῦτο ἄδεια τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.

Πάντως δὲν ἀφορᾶ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου μεταδόσεως, πολλῷ δὲ μᾶλλον στὴ χρήση πολλαπλῶν ἢ μιᾶς χρήσεως ἁγίων λαβίδων».

Ἡ νέα ἀνακοίνωση δὲν ἀφήνει κανένα περιθώριο νὰ γίνουν δεκτὲς καινοτομίες σὰν τὴν ἀπαράδεκτη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ὡστόσο ἡ ὅλη ἐξέλιξη κατέστησε φανερὴ τὴν ἀνάγκη τὰ συνοδικὰ μάλιστα κείμενα νὰ γράφονται μὲ μεγάλη προσοχὴ καὶ νὰ μὴν ἀφήνουν περιθώρια παρερμηνείας τους.

Καὶ κάτι ἀκόμη. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν ὀφείλει νὰ ἀνακαλέσει στὴν τάξη τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς, ὁ ὁποῖος, χωρὶς νὰ συντρέχουν οἱ παραπάνω λόγοι, προχώρησε αὐθαίρετα σὲ πράξη ἀπαράδεκτη, δεῖγμα ἐκκοσμικευμένης ἀντιλήψεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων;

περ. Ο ΣΩΤΗΡ