8/8/19

Ποιοι θα ήμασταν χωρίς την κατασκήνωση;


Γράφει η κα Μαρία Λουπίδου

Ποια κατασκήνωση; Αυτή που έχει πρόγραμμα γεμάτο αγάπη, ελευθερία και πίστη. Φτιαγμένη από αυτά τα υλικά, τα μεταδίδει και γίνονται βίωμα. Ποιο από τα τρία δεν θέλεις να γευτείς;

Βρέθηκα πάλι σε μια τέτοια κατασκήνωση. Όχι στην ίδια που πήγαινα ως παιδί αλλά σε κάποια με την ίδια φιλοσοφία. Με όνομα: Άξιον Εστί. Λες και είναι ποίημα του Ελύτη. Και από κάτω επεξήγηση: ευλογημένο καταφύγιο. Λες και είναι βγαλμένη από διήγημα του Παπαδιαμάντη. Με υπαίθριο εκκλησάκι μέσα στα δέντρα και παγκάκια πέτρινα. Με θέμα της κατασκήνωσης την ανάλυση της Θείας Λειτουργίας. Και με ανθρώπους πανέμορφα δοσμένους στην υπηρεσία του τρίπτυχου της: αγάπης στα πρόσωπα, της ελευθερίας των ατόμων και της καλλιέργειας της πίστης.


Γίνονται αυτά τα τρία ταυτόχρονα; Μα αφού οι περισσότεροι πιστεύουν ότι πρόκειται για αφόρητα πιεστικές καταστάσεις για την υιοθέτηση συντηρητικών και αναχρονιστικών τύπων! Κι όμως, τίποτε δεν μυρίζει μούχλα εκεί. Ξέρεις γιατί; Δεύτερον, γιατί σύγχρονοι άνθρωποι που καταθέτουν την καρδιά και την ψυχή τους, αλλά κυρίως πρώτον:

Δεν περιγράφεται με λέξεις η Χάρη του Θεού που πνέει στον χώρο. Μπορείς όμως να την ζήσεις. Δεν εξηγείται με όρους φυσικής, λογικής, αισθητικής. Είναι τα φυτά, τα δέντρα, τα παγκάκια, τα δρομάκια, τα κιόσκια, οι βρύσες, τα παρτέρια, τα παιδιά τα ίδια, οι συζητήσεις, οι καταστάσεις, η σύνθεση των διαφορετικών ανθρώπων με την αντίστοιχη διάθεση στην ψυχή. Είναι ο πνευματικός, ο αρχηγός, τα στελέχη. Είναι όλα μαζί και άλλα ακόμα περισσότερα…

Υπάρχουν και σήμερα τέτοια τρελά μέρη. Πας εκεί για επισκεπτήριο και φεύγεις σε άλλη διάσταση. Πιο μακρινή από αυτή που περιγράφουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πιο αληθινή από αυτή των social media. Πιο διδακτική από κάθε summer school. Είναι μια εμπειρία που αν πραγματικά την ζήσεις δεν διαγράφεται ποτέ από μέσα σου. Εγγράφεται και λειτουργεί όταν της επιτρέψεις την επανενεργοποίηση. Σαν μια γλώσσα που είναι η μητρική και μπορείς οπότε θέλεις να ανοίξεις διάλογο χρησιμοποιώντας την για να βγάλεις άκρη στην συνεννόηση με τον κόσμο εντός σου.

Δώσε στον εαυτό σου αυτή την ευκαιρία να μάθει την μητρική του διάλεκτο επικοινωνίας με τον Δημιουργό. Μη φοβάσαι.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό.... πράγματι οι χριστιανικές κατασκηνώσεις τέτοιες πρέπει να είναι... η δική μας σίγουρα είναι

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο της. Τα είπε όλα

γερολακος74 είπε...

Γλυκιά είναι κατασκήνωση πάντοτε η θύμιση σου