Μια αληθινή ιστορία που πιθανόν λίγοι άνθρωποι την έχουν ακούσει.
Πρόκειται για 2 από τους 3 παγκόσμιας φήμης σπουδαίους τενόρους: τον Μαδριλένιο Πλάθιντο Ντομίνγκο και τον Καταλανό Χοσέ Καρέρας.
Είναι γνωστή η αντιπαλότητα μεταξύ των Καταλανών και των Μαδριλένιων. Οι Καταλανοί θεωρούν ότι "καταπιέζονται" από την κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης, ότι τους εκμεταλλεύονται, κλπ.
Για πολιτικούς λόγους το 1984 Καρέρας και Ντομίνγκο έγιναν εχθροί.
Και οι δυο περιέλαβαν στα συμβόλαιά τους τον εξής όρο: θα τραγουδούσαν σε παράσταση μόνον εάν ο άλλος δεν ήταν προσκεκλημένος.
Το 1987 ο Καρέρας αντιμετώπισε έναν πιο αδυσώπητο εχθρό από τον ανταγωνιστή του στο τραγούδι. Έμεινε "άφωνος" στην διάγνωση της ασθένειάς του: λευχαιμία.
Η μάχη εναντίον του καρκίνου ήταν οδυνηρή. Υποβλήθηκε σε πολλές θεραπείες και εκτός της μεταμόσχευσης μυελού των οστών και μεταγγίσεις αίματος αναγκάστηκε να ταξιδεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες μια φορά τον μήνα. Ανίκανος να εργαστεί κάτω από τέτοιες συνθήκες, αν και είχε στην διάθεση του μια σεβαστή περιουσία, τα έξοδα αυτών των ταξιδιών και οι θεραπείες τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Ήταν η στιγμή που έψαχνε λύσεις οικονομικότερες και τότε ανακάλυψε ένα ίδρυμα στην Μαδρίτη του οποίου σκοπός ήταν η οικονομική υποστήριξη θεραπείας εκείνων που έπασχαν από λευχαιμία.
Χάρη στη στήριξη του ιδρύματος "FORMOZA", ο Καρέρας νίκησε την ασθένεια και επέστρεψε στο τραγούδι.
Αποφάσισε να γίνει μέλος του ιδρύματος. Διαβάζοντας το καταστατικό διαπίστωσε με έκπληξη ότι ο ιδρυτής, ο κύριος δωρητής και πρόεδρος του ιδρύματος ήταν ο Πλάθιντο Ντομίνγκο.
Αργότερα ανακάλυψε ότι ο Πλάθιντο Ντομίνγκο δημιούργησε αυτό το ίδρυμα για να τον βοηθήσει, αλλά επέλεξε να μείνει ανώνυμος μην τυχόν και από "υπερηφάνεια" ο Καρέρας, αρνηθεί τη βοήθεια του "εχθρού" του.
Αλλά ίσως απ' τα σημαντικότερα αυτής της ιστορίας είναι ο τρόπος της συνάντησης τους.
Ο Καρέρας, απροειδοποίητα, εμφανίστηκε σε μια συναυλία του Ντομίνγκο στη Μαδρίτη, διέκοψε την παράσταση και ταπεινά γονάτισε μπροστά του και τον ευχαρίστησε δημοσίως.
Ο Ντομίνγκο τον βοήθησε να σηκωθεί και με μια αξέχαστη αγκαλιά σφράγισαν το ξεκίνημα μιας σπουδαίας φιλίας.
Σε μια συνέντευξη του Ντομίνγκο, ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε: «γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα "FORMOZA", αφού ξέρατε ότι εκτός από το ότι θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε την δυνατότητα σε έναν αντίπαλο να σας ανταγωνίζεται;».
Η απάντηση τού Ντομίνγκο ήταν αφοπλιστική...
«Διότι θα ήταν άδικο να χαθεί μια φωνή σαν τη δική του!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου