4/1/19

Ο «πλησίον»… ή περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων


Ήταν άρρωστος ̇ δε χρειαζόταν πολύ να το καταλάβεις. Ήταν φτωχός ̇ αυτό το βλέπεις στα καθαρά, αλλά πολυφορεμένα ρούχα του. Ήταν σημαδεμένος από το μόχθο μιας δύσκολης ζωής. Αλλά το πρόσωπό του ήταν φωτεινό, το βλέμμα του γαλήνιο. Καθόταν σ’ ένα πάγκο σε κεντρικό δρόμο της πρωτεύουσας.

Δεν ήταν ώρα να ψάξεις το πως βρέθηκε εδώ, που απαγγιάζει τις νύχτες, αν βάζει μέσ’ στη μέρα μια μπουκιά ψωμί στο κατάστεγνο στόμα του, αν έχει δικούς του κάπου πάνω στη γη, ποιος γιατρός του ̓δωσε τα αναγκαία φάρμακα για να γιατρευτεί…

Το πεζοδρόμιο που ήταν ο πάγκος ήταν ένα αδιάκοπο πέρασμα για εκατοντάδες ανθρώπους.

Όλοι τους σχεδόν βιαστικοί. Σίγουρα κάτι πολύ σημαντικό τρέχουν να προφτάσουν!

Με συζητήσεις έντονες και φωνάζοντας. Οπωσδήποτε κάποια πολύ δύσκολα προβλήματα θα προσπαθούν να λύσουν! Άκεφοι κι αδιάφοροι για τους γύρω κάποιοι. Ένα σπάνιο φορτίο ασφαλώς θα τους βαραίνει!

Κάπου-κάπου ένα μικρό, ελαφρό νόμισμα ακουμπάει στο αναποδογυρισμένο μπερεδάκι του φτωχού, άρρωστου χριστιανού. Λίγες φορές μαζί μ ̓ ένα βλέμμα φευγαλέο, με κάποια συμπάθεια. Πλήθυναν άλλωστε τόσο οι φτωχοί, οι ανήμποροι στις μέρες μας! Πού να πρωτοκοιτάξεις;

Κι εκείνος σιγαλά, ίσα ν’ ακούγεται δίπλα, λέει: Να ̓σαι καλά. Να σού δώσει ο Θεός χίλια καλά!

Η κίνηση στο δρόμο αλλάζει. Σχεδόν σταματάει η κυκλοφορία. Ακούγονται φωνές, με μια ξεχωριστή, που τις συντονίζει. Διαμαρτύρονται οι άνθρωποι. Γράφουν τη διαμαρτυρία τους και στα πανό τους:

― «Ίσα δικαιώματα για όλους!»

― «Ανατροπή του κατεστημένου!»

― «Αγώνες να διασφαλίζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα!»

Λόγια ανακατεμένα με φωνές, που τινάζονται στον αέρα… και χάνονται.

Σαν να βρίσκεσαι στο δρόμο από την Ιερουσαλήμ προς την Ιεριχώ…

Σαν να προσπερνάνε ιερείς του νόμου και λευΐτες.

Σαν να προσμένουμε τον καλό Σαμαρείτη, τον σπλαχνικό Χριστό, ακόμα.

Σαν να είναι ο ίδιος καθισμένος στον πάγκο κι όμως, άγνωστος σε μας και ξένος. Σαν να παγώνουν ολοένα και περισσότερο οι καρδιές μας!

«Νῦν» η κρίση του κόσμου ̇ του κόσμου του καταχρεωμένου, πρώτα και κύρια στον ίδιο τον Θεό!

Ε. Βερονίκη
από το περιοδικό «Η Δράση μας»

Δεν υπάρχουν σχόλια: