Μητροπολίτης Κονίτσης: Εγκύκλιος για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

 

-Α-

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὅπως ἔζησε ἀθόρυβα τήν ζωή της, ἔτσι, ἀθόρυβα ἐπίσης, μετέστη ἀπό τῆς γῆς στά ἐπουράνια. Καί εἶναι θαυμαστό, ὅτι ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς μεταστάσεώς της, ὁ πιστός Ὀρθόδοξος λαός τῆς ἀπένειμε τήν πρέπουσα τιμή, ὡς κυήσασαν τήν ζωήν, ἐπειδή, δηλαδή, ἐβάστασε στά σπλάγχνα της τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ζωή» (Ἰωάν. ιδ΄ 6). Κι’ οὔτε μιά στιγμή ἔπαυσαν οἱ πιστοί νά καταφεύγουν στήν Θεοτόκο, κυρίως στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς τους. Μακριά ἀπό τίς αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν καί τῶν προτεσταντῶν, οἱ Ὀρθόδοξοι κατέφευγαν μέ πίστη στήν Παναγία γιά νά ζητήσουν τήν μεσιτεία καί τήν βοήθειά της.

-Β-

Γιατί, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν ἀποδίδουν στήν Θεοτόκο θεϊκές ἰδιότητες, ὅπως οἱ παπικοί, οὔτε πάλι τήν θεωροῦν σάν μιά ἁπλῆ γυναῖκα, χωρίς καμιά ἰδιότητα, ὅπως οἱ προτεστάντες (διαμαρτυρόμενοι). Τήν θεωροῦν ὡς πραγματική τους Μητέρα καί ἐπικαλοῦνται μέ θέρμη τίς προσευχές καί τήν προστασία της. Ἑπομένως, δέν εἶναι περίεργο τό ὅτι ἡ Ἑλλάδα, ἀπό τήν μιά ἄκρη μέχρι τήν ἄλλη, καθώς ἐπίσης ἡ Κύπρος καί ἡ Βόρειος Ἤπειρος, πού εἶναι τόποι ἑλληνικοί καί χριστιανικοί, εἶναι, θά ἔλεγε κανείς μέ βεβαιότητα, κατάσπαρτοι ἀπό Ναούς, ἱστορικά Μοναστήρια καί ταπεινά ἐξωκκλήσια, ὅπου φυλάσσονται εἰκόνες Ἱερές τῆς Παναγίας, πολλές δέ ἀπό αὐτές ἔχουν ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας ἤ τῆς μυροβλύσεως (ὅπως ἡ ἱερά εἰκόνα τῆς Μαλεβῆς).

-Γ-

Ἀλλά ἡ Θεοτόκος θεωρεῖται, καί δίκαιως, ἡ Ὑπέρμαχος τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγός, τόσο στά χρόνια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ὅσο καί στήν παλιγγενεσία τοῦ 1821, καθώς καί στά νεώτερα χρόνια, ὅπως στόν Ἑλληνοϊταλικό καί Ἑλληνογερμανικό πόλεμο (1940 - 1941), ἀλλά καί στόν συμμοριτοπόλεμο (1946 - 1949). Διότι δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἐθνικός μας Στρατός στίς 15 Αὐγούστου 1949 ἐκυρίευσε τό Βίτσι, ἐνῷ στίς 29 Αὐγούστου 1949, τά γενναῖα Ἑλληνόπουλα ἐξεπόρθησαν τά «ἄπαρτα κάστρα» τοῦ Γράμμου, ἔχοντας ὡς σύνθημα νά συναντηθοῦν στό Ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας στήν κορυφή (2.520 μ.), ὅπως εἶχε παραγγείλει ὁ ἀείμνηστος στρατηγός Τσακαλῶτος, πρίν ἀπό τήν τελική ἐξόρμηση.

-Δ-

Μαζί, λοιπόν, μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα ἑορτάζει καί ἡ Μητρόπολίς μας τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, κατά τήν Ἐκκλησιαστική Τάξη, μέ τήν Ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Μολυβδοσκέπαστης, ὅπως ἔχει καθιερωθῆ ἀπό τόν Προκάτοχό μου, ἀοίδιμο Μητροπολίτη κυρό ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, ἀπό τό ἔτος 1968. Ὁ λόγος τῆς Ἀγρυπνίας εἶναι νά προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς καί νά παρακαλέσουμε τήν Κυρία Θεοτόκο κυρίως γιά τά ἐθνικά μας θέματα. Φέτος, ἡ Ἀγρυπνία μας θά ἀρχίσῃ τήν παραμονή (14 Αὐγούστου 2024), στίς 9 τό βράδυ μέ τό τρισάγιο πού θά ψαλῇ ἐπί τοῦ τάφου τοῦ ἀοιδίμου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Εὐθύς ἀμέσως, θά ἀρχίσῃ ὁ Ἑσπερινός καί ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀνδρέας θά ἐκφωνήσῃ τό καθιερωμένον κήρυγμα. Κατόπιν θά ἀρχίσῃ ὁ Ὄρθρος, μετά τό τέλος τοῦ ὁποίου θά τελεσθῇ ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία θά τελειώσῃ περί τήν 1.30 πρωϊνήν. Ἀργότερα θά τελεσθῇ, σύν Θεῷ, καί δευτέρα Θεία Λειτουργία.

Ἐλᾶτε, λοιπόν, νά συμπροσευχηθοῦμε στήν Μητέρα μας τήν Παναγία. Θά σᾶς περιμένω ὅλους.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ