Μεγάλη φωτιά στην περιοχή της Ζήριας εκδηλώθηκε και πάλι σήμερα το μεσημέρι, αγαπητοί φίλοι.
Με εντολή της Πολιτικής Προστασίας και τη συνδρομή της Αστυνομίας η κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ εκκενώθηκε προληπτικά στις 3.45 μ.μ. με απόλυτη τάξη και ψυχραιμία από όλους.
Η κατασκήνωση φιλοξενεί αυτήν την περίοδο κορίτσια Γυμνασίου και Λυκείου.
Για οτιδήποτε νεότερο, θα υπάρξει άμεση ενημέρωση.
Προσευχόμαστε και αυτή η δοκιμασία να τερματιστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Ο αληθινός άνθρωπος βρίσκει το «εγώ» του μέσα στο «Εσύ» των άλλων. Δίνοντας, παίρνει. Η θυσία είναι η βάση της ευτυχίας του ανθρώπου. Κάθε άλλη πορεία είναι μόνο δυστυχία. Μέσα στη σωστή πορεία δεν πλήττεις ποτέ, γιατί ανανεώνεσαι στην αληθινή αλλαγή. Μέσα σ’ αυτή την πορεία, με τις βαθιές αλλαγές, σ’ αυτή την ευλογημένη πορεία, δεν είναι δυνατόν να νιώσουμε πλήξη.
π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας
Πώς άναψε η φλόγα της λευτεριάς στην καρδιά του Ρήγα; Τι μάθημα έδωσε σε δυο παιδιά που τσακώνονταν; Ποιο ήταν το όνειρο του μικρού Γεώργιου; Ποιος έδωσε στον Πατριάρχη Γρηγόριο μια κόκκινη σαμουρόγουνα;
7 ηρωικές μορφές του 1821, 18 αληθινές ιστορίες, 9 σελίδες με δραστηριότητες και παιχνίδια και 15 αυτοκόλλητα σας περιμένουν για να ανάψουν και στη δική σας καρδιά τη φλόγα του ’21!
Συγγραφέας: ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΘΗΝΑ, ΤΖΙΑΣΙΟΥ ΕΛΕΝΗ
Εκδόσεις: ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”
Σελίδες: 56
Έκδοση: 1η
Κωδικός: 37-017
ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ;
Μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»
κι αν χαμηλά έχεις πέσει
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά
κι έχεις βαθειά πονέσει.
Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά
κι έρημος έχεις μείνει
μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»
-τ’ ακούς- ό,τι κι αν γίνει.
Μην πεις ποτέ σου αυτές τις δυο
απελπισμένες λέξεις
και αν έμπλεξες με το κακό
και πάλι θα ξεμπλέξεις.
Ποτέ!… ποτέ δεν είναι αργά
πρέπει να το πιστέψεις
και με την πίστη στην καρδιά
Εκείνον να γυρέψεις.
Εκείνον που και το ληστή
μ’ όλα τα κρίματά του
γιατί είχε μια καρδιά πιστή
τον κάλεσε κοντά Του.
«Είναι αργά» λοιπόν μην πεις
ό,τι κι αν σου συμβαίνει
φτάνει να Του προσευχηθείς
κι αμέσως σ’ ανασταίνει.
Αντώνης Σαμαράκης (1919 - 2003)
Ο Άγιος Παντελεήμων!
Ανάργυρος! Μάρτυρας! Θαυματουργός!
Είναι οι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή του Αγίου Παντελεήμονος.
Η πρώτη θέλει θυσία για τον αδελφό!
Η δεύτερη θέλει αγάπη για τον Θεό!
Η τρίτη δείχνει ότι ο Άγιος μας ακούει!
π. Σπ.Ρ.
Όλα, όσα ο Θεός μάς στέλνει ή παραχωρεί και συμβαίνουν στη ζωή μας, μοιάζουν με ψίθυρους…
Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από ιστορίες, όλες αυθεντικές, που προέκυψαν από το συναπάντημά μας με κάποιους ωραίους ανθρώπους.
Καθεμιά από αυτές είναι πιο ασυνήθιστη, ή καλύτερα πιο… «ψιθυριστή» από τις άλλες.
Αν πείστηκες και θέλεις να τις ακούσεις, κλείσε πρώτα τα αυτιά, εκείνα που βρίσκονται πάνω στο κεφάλι σου, και «άκου»…
Προλογίζει ο μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης.
Μετά πολλής θλίψεως και πόνου ψυχής η Ιερά Μητρόπολις Κινσάσας αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημίαν του, μακαριστού πλέον, ποιμενάρχου αυτής κυρού Νικηφόρου.
Ευθύς μετά την ανακοίνωσιν της θλιβεράς ειδήσεως ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄ όρισε ως τοποτηρητήν της Μητροπόλεως Κινσάσας τον Μητροπολίτην Κανάνγκας κ. Θεοδόσιον. Ο Μητροπολίτης ενημέρωσε τους ιερείς της Μητροπόλεως Κινσάσας τόσο για το θλιβερό γεγονός όσο και για το Ιερό Τρισάγιο, που ευθύς μετά την κοίμηση του Σεβασμιωτάτου ετέλεσε ο Μακαριώτατος Πάπας Αλεξανδρείας κ.κ Θεόδωρος ο Β'.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Θεοδόσιος, θα αναχωρήσει από την Κινσάσα όπου ευρίσκετο συμπαραστεκόμενος στην περιπέτεια της υγείας του κυρού Νικηφόρου, για το Άγιον Όρος προκειμένου να συμμετάσχει εις την εξόδιον ακολουθία.
Ήδη ενημερώθηκαν τόσο οι ενορίες της Μητροπόλεως Κινσάσας όσο και αυτές της Μητροπόλεως Κανάνγκας προκειμένου να τελεσθεί Ιερό Σαρανταλείτουργο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κοιμηθέντος. Την ημέρα της τελέσεως της εξοδίου ακολουθίας στο Άγιον Όρος η ακολουθία θα ψαλλεί ταυτοχρόνως στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου της Ελληνικής Κοινότητος Κινσάσας, στην Θεολογική Σχολή «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης», καθώς και στον Ι. Ν. Αγ. Ανδρέου Κανάνγκας.
Ο Μητροπολίτης Κανάνγκας κ. Θεοδόσιος στην εγκύκλιο του προς τους Ιερείς της Μητροπόλεως Κινσάσας αναφέρει μεταξύ των άλλων πως από σήμερα ένας νέος πρεσβευτής προς τον Θεόν, με ομολογούμενον θεάρεστον βίον και ιεραποστολικό ζήλο στην καρδιά του, θα πρεσβεύει για το Κονγκό, και πατρικώς θα ευλογεί το ιεραποστολικό έργο, το οποίο τόσο αγάπησε, κοπίασε, ίδρωσε και για το οποίο κυριολεκτικώς μάτωσε η καρδιά του. Τώρα, στα ουράνια σκηνώματα θα τον υποδεχθούν οι μεγάλοι προκάτοχοι του ιεραπόστολοι π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, π. Χαρίτων Πνευματικάκις, π. Αθανάσιος Ανθίδης και ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως Ιγνάτιος. Όλοι αυτοί, που είναι τα στολίδια του Κονγκό, σήμερα τον υποδέχονται εις τόπον αναπαύσεως.
Τέλος ο Σεβασμιώτατος κ. Θεοδόσιος παρακολουθώντας όλον αυτόν το καιρό τον γιγάντιο αγώνα που ανέλαβε η Ελληνική Κοινότητα της Κινσάσας δια του προέδρου της και της συζύγου του για την υποστήριξη του μακαριστού Μητροπολίτου Νικηφόρου στην περιπέτεια της υγείας του τους ευχαριστεί από καρδιάς. Επίσης ευχαριστεί με όλη του την ψυχή τον αξιότιμο Πολιτικόν Διοικητή του Αγ. Όρους κ. Αθανάσιον Μαρτίνον για την γενναία προσφορά του προκειμένου ο Μητροπολίτης Νικηφόρος να μεταφερθεί στην Ελλάδα. Ας έχουμε όλοι την ευχή του και την εξ ουρανών μεσιτεία του.
Στὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία μετατέθηκε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νίκων Χαρέας, πού διακόνησε ὡς Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν πλέον τῶν τεσσάρων δεκαετιῶν, μετὰ τὴν ὁσιακὴ του κοίμηση τὴν 21η Ἰουλίου 2021, λίγο μετὰ τὸ τέλος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ στὸ Ἱ. Προσκύνημα Ἁγίας Μαρκέλλης Βολισσοῦ γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μνήμης Της.
Τὸ Σάββατο 24 Ἰουλίου, στὶς 13:00, στὸν Κοιμητηριακό Ἱερό Ναό Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης περιοχῆς Ζωγράφου Ἀθηνῶν τελέστηκε ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου πλαισιουμένου ἀπὸ πολλοὺς Κληρικούς. Στὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία συμμετεῖχαν συμπροσευχόμενοι ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου, Κληρικά καί λαϊκά μέλη τῆς Ἀδελφότητος, μέλη λοιπῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων καὶ πλῆθος λαοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος Χίου κ. Μᾶρκος ὁμιλώντας γιά τή ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ἱεροκήρυκος π. Νίκωνος εἶπε τά ἑξῆς:
"Ὁ ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι παραγαγών τά σύμπαντα" καί "κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν" πλάσας τόν ἄνθρωπον Τριαδικός Θεός ἐκάλεσεν, "θεαρχίῳ νεύματι", κατά τήν ὥραν τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἁγίας, ἐνδόξου Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης τῆς Χιοπολίτιδος, "εἰς μητρόπολιν τῶν πρωτοτόκων χαράν", τόν Ἱεροκήρυκα τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Ἀρχιμ. Νίκωνα Χαρέαν.
Ἐκάλεσεν τόν σεπτόν καί ταπεινόν λειτουργόν τοῦ Ὑψίστου ἐκ τῶν προσκαίρων εἰς τά αἰώνια. Ἐκάλεσε τόν εὐλαβῆ καί ὀρθόδοξον διάκονον τοῦ θείου λόγου ἐκ τῶν φθαρτῶν εἰς τά ἄφθαρτα. Ἐκάλεσεν τόν φιλόπατριν καί ἀγωνιστήν ἀκρίταν Κληρικόν ἐκ τῶν ἐπιγείων εἰς τά ἐπουράνια.
Ὁ κεκοιμημένος ἀδελφός, καταγόμενος ἐκ τῆς ἀδουλώτου καί ἡρωοτραφοῦς Μάνης, διηκόνησεν εἰς τήν ἁγιοτόκον Ἐπαρχίαν ἡμῶν πλέον τῶν τεσσάρων δεκαετιῶν, "μή δούς ὕπνον τοῖς βλεφάροις καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις". Ἱερούργει εἰς Ἱεράς Μονάς, ἐν οἷς εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Βοηθείας, καί εἰς Ἐνοριακούς Ἱερούς Ναούς μή ἔχοντας λειτουργόν. Ἐκήρυττε ἐκ τοῦ ἄμβωνος τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, ἐκ τοῦ βήματος τῆς αἰθούσης τῆς Γ.Ε.Χ.Α. καί διά τῆς γραφίδος αὐτοῦ ἐξ ἁπάντων τῶν Ἱερῶν Ναῶν διά τοῦ γραπτοῦ κηρύγματος. Ἐγαλούχει τήν φέρελπιν νεότητα καθιστάς αὐτήν χριστοφόρον καί ἑλληνόφρονα. ᾞρε ὡς "ἄλογον τοῦ Θεοῦ" εἰς τό ἐπιτραχήλιόν του τάς ἁμαρτίας τῶν κεκοπιότων καί πεφορτισμένων διδούς ἀνάψυξιν εἰς τάς μετανοούσας καρδίας. Συνωδοιπόρει ἀνά τά ὄρη μετά τῶν φυλασσόντων τά ὅρια τῆς Πατρίδος γῆς, ἐνισχύων τό φρόνημα αὐτῶν. Ὑπεδείκνυεν εἰς νεωτέρους Κληρικούς τρόπον καί ἦθος λειτουργικῆς καί ἱερατικῆς συμπεριφορᾶς, γενόμενος αὐτός τύπος αὐτοῖς. Ἔζη, δωριεύς αὐτός, δωρικῷ τῷ τρόπῳ ἐν ἁπλότητι μιμούμενος τόν ἁπλοῦν ἐν Τριάδι Ἅγιον Θεόν. Ὁλοκάρδιον ἐκτύπωμα τῆς ἱεραποστολικῆς αὐτοῦ διακονίας αἱ ἐξαίρετοι κατασκηνώσεις "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ" ἐν μέσῳ ἔχουσαι Ἱερόν Ναΰδριον τιμώμενον εἰς τόν προστάτην Ἰσαπόστολον. Τελευταῖον δέ ἔργον τῶν ὁραμάτων ἡ ἐντός τῆς κατασκηνώσεως τοποθέτησις ἀνδριάντος ἀφιερωμένου εἰς τό θεόλεκτον ἱερόν πρόσωπον τῆς ΜΗΤΕΡΑΣ.
Τούτου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός τήν ἐκδημίαν μή θρηνοῦντες "καθάπερ οἱ λοιποί, οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα", λαμβάνομεν ὡς εὐκαιρίαν προσευχῆς πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον, τόν πρωτότοκον τῶν νεκρῶν, προκειμένου νά ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων, νά συναριθμήσῃ αὐτόν μετά τῶν Ἁγίων καί ὡς νικῶντα νά δώσῃ "αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς."
Στή συνέχεια, ἐκ μέρους τοῦ Τμήματος τῆς ΓΕΧΑ Χίου ὁ Γραμματεύς κ. Δημήτριος Ζαννῖκος ἀνάγνωσε τήν ἀκόλουθη ἐπικήδεια ὁμιλία: «Ἡ ἀναχώρηση τοῦ πατρός Νίκωνος ἀπ’ αὐτόν τόν κόσμο μᾶς φέρνει πόνο καί θλίψη στήν καρδιά μας. Γιά τόν Θεό ὅμως, πού τόν ἐκλέγει καί τόν δέχεται στήν αἰώνια καί μακαρία ζωή, ἡ ὥρα τούτη εἶναι ἡ καλύτερη πνευματική στιγμή τῆς ὕπαρξής του, γιατί παραδίδει τή ζωή του στά χέρια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τοῦ τή χάρισε.
Γι’αὐτό ἡ φυσική καί ἀνθρώπινη λύπη μας ἐλαττώνεται ἀπό τήν ἐλπίδα καί τήν βαθειά πεποίθηση ὅτι «μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν» καί «ἀπό τά λυπηρότερα στά χρηστότερα καί θυμηδέστερα» στήν αἰώνια χαρά καί ἀπόλαυση. Ἐμεῖς θὰ τὸν στερηθοῦμε, ὅμως ἡ Ἐκκλησία δέν θὰ τὸν χάσει. Θὰ τὸν ἔχει πρεσβευτή στόν θρόνο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, στόν οὐρανό, καί θά κοσμεῖ τόν χορό τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων τῆς αἰωνίας δόξης τοῦ «Ἐσφαγμένου Ἀρνίου». Ἐκεῖ ἀπερίσπαστος πλέον θά παρακαλεῖ τόν Κύριο καί θά προσεύχεται γιά ὅλους μας.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ι. Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών «Ο πατήρ Νίκων διηκόνησε την Εκκλησία και το έθνος στην ακριτική Χίο για τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες με φόβο Θεού και φιλοπατρία. Ετιμήθη από την Ιερά Σύνοδο με το παράσημο του Αποστόλου Παύλου, με εισήγηση του τότε Γραμματέως νυν Μητροπολίτου Χίου, με το σταυρό του Αγίου Ισιδώρου την 12η Νοεμβρίου 2011. Με φροντίδα του έγινε το Πνευματικό Κέντρο της ΓΕΧΑ, οι κατασκηνώσεις και το Ναϊδριο του Αγίου Κοσμά στα Σκλαβιά. Ο Χριστός να του χαρίσει την αιώνια και αληθινή ζωή».
Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί στην Αθήνα από τον Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο το Σάββατο 24.7.21 στις 13.00 στο Κοιμητήριο του Ζωγράφου.
Την ίδια μέρα και στις 12.00 μ. θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση στον Μητροπολιτικό Ναό Χίου.
Οι φωτογραφίες από την επίσκεψη στην ΑΓΚΥΡΑ τον Αύγουστο του 2009.
Μέ λόγια βγαλμένα ἀπό βάθους καρδίας καί ἐκφράζοντας τά βαθειά αἰσθήματα τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ γιά τό συνεχιζόμενο δρᾶμα τῆς Ἑλληνικοτάτης μεγαλονήσου Κύπρου, μίλησε κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή Προφήτου Ἠλιού Πατρῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Μέ τήν ἀνοχή δυστυχῶς τῶν μεγάλων δυνάμεων, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, συνεχίζεται ἓνα δράμα γιά τήν Κύπρο, τό ὁποῖο ἂρχισε 47 χρόνια πρίν, μέ τήν βάρβαρη τουρκική εἰσβολή στό νησί. Χιλιάδες ἀγωνιστές πότισαν μέ τό αἷμα τους, τά ἃγια χώματα τῆς Κύπρου, Ἑλληνοκύπριοι καί Ἑλλαδίτες, χιλιάδες οἱ ἀγνοούμενοι καί ἀσυγκρίτως περισσότεροι οἱ ἐκτοπισμένοι ἀπό τίς αἰώνιες, Ἑλληνικές, Ὀρθόδοξες, πατρογονικές Εστίες τους.
Οἱ ὃποιες προσπάθειες γιά τήν ἐπίλυση τοῦ Κυπριακοῦ καί τήν ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου στήν Κύπρο, προσκρούουν δυστυχῶς στήν προκλητική καί ἀδιάλλακτη τουρκική συμπεριφορά καί στάση.
Εἶναι χρέος ὃλων μας, νά διατηροῦμε νωπές τίς μνῆμες καί νά μή ἐγκαταλείπωμε τούς ἀγῶνες γιά τήν δικαίωση τῆς Ἑλληνικοτάτης Κύπρου μας.
Οἱ Πατρινοί ἐνθυμοῦνται τά συγκλονιστικά συλλαλητήρια στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τό 1955, μέ σκοπό τήν ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου καί τήν ἓνωσή της μέ τήν μητέρα Ἑλλάδα. Οὐδείς νέος, τότε, ἒμεινε ἀμέτοχος σ’ αὐτό τό παλλαϊκό προσκλητήριο.
Οἱ πληγές εἶναι ἀνοιχτές καί προκαλοῦν γιά λύση, κάθε σοβαρά, ἐλεύθερα καί δίκαια σκεπτόμενο ἂνθρωπο σέ ὃλο τόν κόσμο.
Ἡ εἰσβολή τοῦ «Ἀττίλα» πρίν 47 χρόνια, οἱ διώξεις, οἱ βανδαλισμοί, οἱ καταστροφές μνημείων, τό αἷμα τόσων μαρτύρων καί ἡρώων, ὁ ἐκτοπισμός τῶν ἀδελφῶν μας ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες, ἡ συνεχιζόμενη ἀδικία, εἶναι κάρφος στό σύγχρονο «πολιτισμένο» κόσμο.
Εἶναι χρέος ὃλων μας καί νά ἐνθυμούμεθα, ἀλλά καί νά μιλᾶμε στά παιδιά μας, γιά τίς φοβερές ἀδικίες καί πληγές πού βασανίζουν τήν Κύπρο καί ἐκθέτουν τούς μεγάλους τῆς γῆς καί ὃλον τόν κόσμο.
Ἡ φωνή μας ἑνώνεται μέ τήν φωνή ὃλων τῶν Κυπρίων γιά τά δίκαια τῆς μεγαλοννήσου.
Στή συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέπεμψε δέηση γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωϊκῶς πεσόντων, τῶν μαρτυρικῶς καί τῶν ἐν ἀγνώστῳ τόπῳ ὑπό τῶν βαρβάρων κατακτητῶν τελειωθέντων καί γενικῶς ὑπέρ τῶν θυμάτων τῆς τουρκικῆς βαρβάρου εἰσβολῆς στήν Κύπρο, τό 1974.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν σέ συγκινητικές ἐκδηλώσεις μνήμης ἒχει τιμήσει ὃλους τούς ἐξ Ἀχαΐας ἣρωας, πού ἀγωνίστηκαν καί ἒπεσαν κατά τήν εἰσβολή τοῦ «Ἀττίλα» στήν Κύπρο τό 1974, ἀλλά καί τούς ἐπιζώντας ἀγωνιστάς.
Στήν πόλη μας δραστηροποιοῦνται Κυπριακοί Σύλλογοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται σέ συνεργασία μέ τήν τοπική Ἐκκλησία γιά θέματα διατηρήσεως τῆς μνήμης, τῆς ἱστορίας καί τοῦ πολιτισμοῦ καί συμβάλλουν μέ τήν παρουσία τους, μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη ζωή καί τήν ἐνεργό δράση τους, στήν πρόοδο τοῦ τόπου μας.
Στην γη της Αττικής αναπαύεται εδώ και λίγη ώρα το σκήνωμα του μακαριστού Αρχιμανδρίτου και Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος π. Σεραφείμ Ζαφείρη, καθώς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, με κανονική άδεια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ετέλεσε την ακολουθία της ταφής του στο Κοιμητήριο του Ζωγράφου.
Χθες, Τρίτη 20 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών με Ιερείς της πόλεως και παρουσία του Εξάρχου του Παναγίου Τάφου στην Ελλάδα Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Ραφαήλ Γρίβα, υποδέχθηκε το σκήνωμα του μακαριστού Αρχιμ. π. Σεραφείμ στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, όπου ετέλεσε επιμνημόσυνη δέηση και στη συνέχεια ακολούθησε η ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου, ενώ πλήθος πνευματικών τέκνων του π. Σεραφείμ και πιστών συνέρευσε για να λάβει την ευχή του.
Στις 16:00 εψάλη η Εξόδιος Ακολουθία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου, μετά του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, παρουσία του Προϊσταμένου της Ιεράς Αδελφότητος “Ο Σωτήρ” Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Αστερίου Χατζηνικολάου, πολλών Πατέρων της Ιεράς Αδελφότητος απ’ όλη την Ελλάδα, καθώς και Κληρικών της Μητροπόλεως Φθιώτιδος.
Για την προσωπικότητα του μακαριστού Ιεροκήρυκος ωμίλησε ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, ο οποίος και τον χαρακτήρισε ως «ζηλωτή κατά πάντα και διαπάντα» αναφερόμενος εκτενώς στην μεταξύ τους συνδιακονία και συνοδοιπορία από τις 16 Νοεμβρίου 2019 έως και τις 16 Ιουλίου 2021, όπου και λίγες μόνο ώρες πριν την κοίμησή του είχαν την τελευταία επι γης συνάντηση τους.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στα 38 χρόνια πνευματικού συνδέσμου και μακράς φιλίας που είχε με τον μακαριστό, σκιαγραφώντας μέσα από δράσεις και γεγονότα την σπουδαία προσωπικότητα του εκλιπόντος, και ο Πρόεδρος του Ηθικοθρησκευτικού Συλλόγου “Ο Ευαγγελιστής Λουκάς” κ. Παναγιώτης Ντούρος, με ιδιαίτερη συγκίνηση και παλμό αναφέρθηκε στο πολλαπλό πνευματικό και ιεραποστολικό έργο του π. Σεραφείμ στην πόλη της Λαμίας μέσα από την Χριστιανική Εστία και το πολυσχιδές έργο της, ενώ η ομιλία του επισφραγίστηκε με την παλλαϊκή ιαχή «Άξιος»!!!
Σήμερα στις 10 το πρωί ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ετέλεσε την ταφή του σκηνώματός του στο Κοιμητήριο του Ζωγράφου στην Αθήνα, στον Μνημειακό Οίκο της Αδελφότητας, όπου αναπαύονται σπουδαίες και εμβληματικές προσωπικότητες αυτής, ενώ σε λίγη ώρα θα μεταβεί και στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Αδελφότητος Θεολόγων “Ο Σωτήρ”, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του Προϊσταμένου της Αδελφότητας, προκειμένου να έχει μια εκ του σύνεγγυς πνευματική επικοινωνία με τους εν Αθήναις εγκαταβιούντες πατέρες και αδελφούς.
Το προσεχές Σάββατο 24 Ιουλίου ο κ. Συμεών, με πρωτοβουλία του, θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό των Αγίων Αθανασίου και Παντελεήμονος στις κατασκηνώσεις της Χριστιανικής Εστίας στο ορεινό Ελευθεροχώρι Φθιώτιδος, όπου θα τελέσει και το εννιαήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος π. Σεραφείμ Ζαφείρη.
Η κατασκήνωση του Αθαμανίου Άρτας μέσα στα έλατα των Τζουμέρκων (σε 1.100 μ. υψόμετρο) μάς υποδέχτηκε και φέτος για τέσσερις ημέρες (8 Ιουλίου έως το μεσημέρι της Δευτέρας 12 Ιουλίου).
Έστω κι αν έχουν περάσει λίγες μέρες από τότε που "κατεβήκαμε" από το Αθαμάνιο, έστω και αν η καθημερινότητα μάς φορτώνει με χίλιες έγνοιες... η σκέψη μας γυρίζει πάλι πίσω και αναπολεί όσα ωραία ζήσαμε εκεί "μία ψυχή συναθλούντες".
Φέτος στην κατασκήνωση συναντηθήκαμε 86 άνθρωποι (πέρσι 81, πρόπερσι 78) από 16 διαφορετικές πόλεις. Μάλιστα 14 ήρθαν για πρώτη φορά! Οι περισσότεροι ήμασταν και παλαιοί κατασκηνωτές!!!
Οι ευκαιρίες πολλές. Συναντήσεις με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Άρτης κ.κ. Καλλίνικο και με τον Σεβ/το πρ. Άρτης κ.κ. Ιγνάτιο, καθημερινή κοινή προσευχή, αγιογραφική μελέτη (Γένεσις ιθ΄12-23, Δανιήλ Βηλ 31-42, Ιωάννου στ΄60-69), εσπερινός και Θεία Λειτουργία στο όμορφο εκκλησάκι της Αγίας Μακρίνας, εισηγήσεις από τον π. Αστέριο Χατζηνικολάου και τον π. Απόστολο Τσολάκη και συζητήσεις πάνω σε θέματα πνευματικής ζωής, παιχνίδι για τους πιο τολμηρούς, εκδρομές στον καταρράκτη των Θεοδώριανων και γνωριμία και επικοινωνία με άλλους "εν Χριστώ" αδελφούς από διαφορετικά μέρη της πατρίδας μας. Επίσης παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα βραδινή προβολή με σχόλια για τη ρομποτική από τον κ. Βασίλειο Πετρουλέα, φυσικό, τ. Δ/ντή Ερευνών Ε.ΚΕ.Φ.Ε ‘’Δημόκριτος’’.
Δεν πρέπει να λησμονήσουμε να ευχαριστήσουμε αλλά και να προσευχηθούμε για τις 4 κυρίες στην κουζίνα, οι οποίες ανιδιοτελώς εργάστηκαν για να μη μας λείψει τίποτε από τα πεντανόστιμα πρωινά, μεσημεριανά, απογευματινά και βραδινά εδέσματα που μας ετοίμασαν.
Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν! Και του χρόνου!
Β.Μ.
(Από το σημερινό Ευαγγέλιο)
Είναι κρίμα να φεύγουν από κοντά μας άνθρωποι που έχουν ακόμη να προσφέρουν, ακμαίοι, σε δημιουργική ηλικία και με δημιουργική διάθεση. Ανθρωπίνως τουλάχιστον... Κι εμείς που περπατάμε τα -άντα και βαδίζουμε προς τα -ήντα, ξέρουμε πια πως κάθε φορά που αποχαιρετούμε κάποιον ή κάτι από το παρελθόν μας, γινόμαστε φτωχότεροι, το χάνουμε ανεπίστρεπτα. Με τα ανθρώπινα μέτρα πάντα...
Αποχαιρετούμε λοιπόν και τον π. Σεραφείμ Ζαφείρη... Τον “κ. Ζαφείρη”, όπως τον ξέραμε, όταν ψηλός, επιβλητικός και χαμογελαστός μας υποδεχόταν σε κυριακάτικες συναντήσεις των “ομάδων” ή σε κατασκηνωτικές περιόδους. Αυτόν που, αθόρυβα, σεμνά, χωρίς απαιτήσεις και προαπαιτούμενα, έγραψε τη δική του ιστορία από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ως τα μέσα της δεκαετίας του '90 στις κατασκηνώσεις Λυκείου των Χαρούμενων Αγωνιστών Αθήνας, στο Λαλιώτη Κορινθίας.
“Έγραψε ιστορία”... Μεγάλη κουβέντα, θα πει κανείς, από αυτές που λέμε όταν αποχαιρετούμε προσφιλείς μέσα σε κλίμα οδύνης και – γι' αυτό – υπερβολής. Κι όμως. Δεν θα γράψω τίποτε άλλο για το έργο και τη δράση του στα προηγούμενα ή στα επόμενα χρόνια· μόνο αυτό θα προσπαθήσω να στηρίξω: “έγραψε ιστορία”.
Μέσα της δεκαετίας του '80 λοιπόν, αρχές της δεκαετίας του '90, σε μια εποχή που η Αθήνα άλλαζε, η Ελλάδα άλλαζε, τα αυτονόητα χάνονταν και το “χάσμα” του πριν με το μετά φαινόταν τεράστιο – τουλάχιστον για τους εφήβους Λυκείου και τους φοιτητές ομαδάρχες με τους οποίους ο π. Σεραφείμ ως λαϊκός αρχηγός της κατασκηνώσεως συναναστρεφόταν. Ένας νέος θεολόγος, όχι φοβερά ευφραδής, όχι εντυπωσιακά ευφυής, όχι συναρπαστικά ελκυστικός ως προσωπικότητα, επαρχιώτης – ό,τι πρέπει για να μην πετύχει στην Αθήνα!
Το αντίθετο. Με κάποιον μυστηριώδη τρόπο όλα αυτά γίνονταν πλεονεκτήματα αντί για μειονεκτήματα. Θεολόγος· όχι τίποτε σπουδαίο στα μάτια μας, αλλά τουλάχιστον με συνείδηση των ορίων του και διάθεση να ψάξει και να ρωτήσει και να συναναζητήσει ακόμη με τους νεότερούς του. (Το λες και ταπείνωση). Όχι ιδιαίτερα ευφραδής· γι' αυτό και μετρημένος, χωρίς πολυλογίες και υπερβολές, πάντα εξαιρετικά προετοιμασμένος, για να βρει τρόπους και δρόμους να ξεκλειδώσει την προσδοκία και την προσοχή μας. (Το λες και σύνεση). Όχι εντυπωσιακά ευφυής· γι' αυτό και μακριά από εξυπνάδες και “εξυπνάδες”, από αυτές που τόσο εύκολα χρησιμοποιούν οι ευφυείς για να θαμπώνουν (πρόσκαιρα) το ακροατήριό τους. (Το λες και μέτρο). Όχι συναρπαστικά ελκυστικός ως προσωπικότητα· γι' αυτό και προσπαθούσε να μην ελκύει ο ίδιος σαν “Στέλιος” (το κοσμικό του όνομα), αλλά μέσα από τις ασφαλείς διαδρομές της Αλήθειας την οποία με πάθος διακονούσε. (Το λες και σοφία). Επαρχιώτης· γι' αυτό και δεν προσπαθούσε να δείξει ότι είναι “κάποιος” ή ότι έχει κάνει “κάτι” μπροστά σε εμάς τους “Αθηναίους”, αλλά κρατούσε ό,τι ωραίο “επαρχιακό” είχε ζήσει – την απλότητα, την πρακτική σκέψη, την αγάπη για τη φύση, την εκτίμηση για τα μικρά και τα όμορφα. (Το λες και αγνότητα).
Με αυτά τα (μη) προσόντα λοιπόν, κατάφερε το αδιανόητο: να εξελίσσεται χρόνο με τον χρόνο και να μας συμπαρασύρει μαζί του. Να γίνεται όλο και πιο οικείος, όλο και πιο ζεστός, όλο και πιο ελεύθερος. Να φτάσει το 1995, στην τελευταία χρονιά του ως αρχηγός στην κατασκήνωση Λυκείου Λαλιώτη, να διοικεί χωρίς να διοικεί, να καθοδηγεί χωρίς να ζητά, να συζητά χωρίς να το προσπαθεί. Να έχει 120 εφήβους και 20 στελέχη που να παρακολουθούν ομιλίες και συζητήσεις για τα πλέον δύσκολα θέματα, με σοβαρότητα, ιερότητα σχεδόν, να ρωτούν υπεύθυνα, να διαλέγονται με πάθος και να ανακαλύπτουν αλήθειες. Κι αυτός, με απλότητα, με χάρη, με άνεση, με αγάπη, να κυριαρχεί χωρίς να το ζητά. Ήταν το απόγειό του.
Όταν μάθαμε ότι την επόμενη χρονιά δεν θα ήταν ξανά αρχηγός, ήμασταν σίγουροι ότι ήταν πια έτοιμος: μπορούσε με βεβαιότητα να διακονήσει την Εκκλησία από την θέση του κληρικού, του πνευματικού οδηγού που έχει αποδείξει τα χαρίσματά του – όχι τα δικά του, αλλά αυτά που χάριτι Θεού καλλιεργούσε τόσα χρόνια.
“Έγραψε ιστορία”, είπα πως θα αποδείξω. Προσωπικά δεν μπορώ να μην θεωρήσω πως έγραψε ιστορία ένας άνθρωπος που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων με τις αρετές του – την αγνή του καρδιά, που με σύνεση και μέτρο γινόταν παράδειγμα ταπείνωσης και πηγή σοφίας. Μα για όλα αυτά υπάρχει και το επισφράγισμα: το – συγκινητικό όταν το ανακαλώ - αίσθημα ελευθερίας που άφησε στις ψυχές μας η επαφή μαζί του: μας αγαπούσε – και μας αγαπούσε ελεύθερα, όχι κυριαρχικά, όχι δεσμευτικά, όχι πειθαναγκαστικά.
Ιστορία δεν μπορεί να γραφτεί παρά μόνο όταν γράφεται με ελευθερία και αγάπη. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή δεν είναι η ανθρώπινη ιστορία: είναι η θεϊκή ιστορία, αυτή που επέλεξε ως όργανό της τον μακαριστό π. Σεραφείμ Ζαφείρη.
Ας εύχεται υπέρ ημών...
Δημ. Πάνος
κατασκηνωτής και ομαδάρχης στις κατασκηνώσεις Λαλιώτη
Ο αείμνηστος ιεροκήρυκας, ο ευλαβέστατος Δημήτριος Παναγόπουλος κάποια χρονιά επειδή πλησίαζε η εορτή της Αγίας Μαρίνας ήθελε να γράψει κάτι για την Αγία λόγω που το περιοδικό που εξέδιδε το είχε αφιερώσει σε εκείνην.
Διάβαζε λοιπόν τους Συναξαριστές και άλλα βιβλία τα οποία περιέγραφαν το Βίο και τα Μαρτύρια της Αγίας.
Όλα καλά τα έβρισκε και κρατούσε τις σημειώσεις που ήθελε.
Ένα σημείο όμως δεν του άρεσε, δεν συμφωνούσε, δεν το έβρισκε καθόλου σωστό.
Και αυτό ήταν η ηλικία της Αγίας.
Όλοι οι βιογράφοι της ανέφεραν πως η Αγία μαρτύρησε 15 ετών!
Αυτό δεν το δεχόταν, δεν μπορούσε να το καταλάβει. Δεν είναι δυνατόν-έλεγε-να υποστεί ένα τόσο μεγάλο μαρτύριο ένα παιδί 15 ετών και μάλιστα κοπελίτσα.
Και κατέληγε πως οι βιογράφοι της έκαναν λάθος ή ήταν τυπογραφικό λάθος ότι δηλαδή ήθελαν να γράψουν 25 ή 35 ετών και από απροσεξία έγραψαν 15.
Έτσι σκέφτηκε να γράψει χωρίς να αναφέρει την ηλικία της Αγίας.
Αλλά και πάλι δεν τον ανέπαυε αυτή η λύση, του φαινόταν μεγάλη παράληψη. Και έτσι περνούσαν οι μέρες και δεν μπορούσε να αποφασίσει τι θα κάνει τελικά.
Ένα απόγευμα όμως τον επισκέφτηκε μια ηλικιωμένη κυρία πολύ πτωχή, την οποία πάντα βοηθούσε οικονομικώς ο αείμνηστος ιεροκήρυκας, την κυρά Δέσποινα όπως την αποκαλούσε.
Αφού πήρε το βοήθημα, του λέει η κυρά Δέσποινα :”κύριε Δημήτρη μου θέλω να σου πω κάτι που μου συνέβη σήμερα.
Εκεί στο ημιυπόγειο δωματιάκι που μου έχει χαρίσει η αγάπη του κόσμου, το πρωί που σκούπιζα βλέποντας προς το μικρό παραθυράκι που είναι ίσα με το δρόμο, βλέπω ένα κοριτσάκι με σχολική ποδιά και με κοτσίδες πολύ όμορφο και μου λέει
-” Γεια σου γιαγιά, τι κάνεις ;
– Καλά παιδί μου, ποια είσαι ;
– Είμαι η Μαρίνα γιαγιά ,με γνωρίζεις, έχεις έρθει πολλές φορές στο σπίτι μου στο Θησείο ! (Στο Θησείο, ως γνωστόν, βρίσκεται ο παλαιός ιστορικός ναός της αγίας Μαρίνας, μεγάλο προσκύνημα για τους Αθηναίους).
– Δεν γνωρίζω κόρη μου καμιά Μαρίνα στο Θησείο !
– Πως! Με γνωρίζεις γιαγιά είμαι η Μαρίνα και είμαι 15 ετών και μένω στο Θησείο !
Και μόλις τα είπε αυτά την έχασε από τα μάτια της !
-Τι είναι αυτό κυρ Δημήτρη μου; Δεν καταλαβαίνω τίποτε !”
Τότε κατάλαβε ο μακαριστός Ιεροκήρυκας ότι αναγκάσθηκε η Αγία Μαρίνα να του απαντήσει για το θέμα της ηλικίας της που τον απασχολούσε μέσω της κυρά Δέσποινας. Δαγκώθηκε, δάκρυσε και συγκλονισμένος της λέει :
“Μην ασχολείσαι κυρά Δέσποινα με αυτά, δεν είναι για όλους. Αυτά είναι για κάποιους άλλους ανόητους… και εννοούσε τον εαυτό του που δυσπίστησε ότι η Αγία μαρτύρησε στην ηλικία των 15 ετών.
Έκτοτε όχι μόνο δεν τολμούσε να αμφισβητήσει τα γραφόμενα των βιβλίων αλλά έλεγε ότι στα θέματα αυτά δεν έχουν καμία θέση ούτε η λογική μας, ούτε τα νομίζω τα δικά μας ούτε το εγώ το δικό μας!
Παρόμοια εμπειρία είχε και ο αείμνηστος Παναγιώτης Τρεμπέλας, καθηγητής Θεολογίας στο Κ.Π.Α..
Είχε κληθεί να μιλήσει σε Ναό την ημέρα της εορτής της.
Την παραμονή το βράδυ προβληματίστηκε με το νεαρό της ηλικίας της όταν εκλήθη στο Μαρτύριο. Θα πω : 21 και όχι 15 ετών, το 15 θα είναι υπερβολές του Συναξαριστή.
Ακούει λοιπόν κτυπήματα στην μπαλκονόπορτα του δωματίου όπου εφιλοξενείτο. Βγαίνει στο μπαλκόνι και βλέπει ένα κοριτσάκι κρεμασμένο στα κάγκελα του μπαλκονιού να του λέει τρεις φορές μετ’ επιτάσεως : 15, όχι 21.
Πηγή: https://www.ekklisiaonline.gr/
Πολλές φορές ξεχνούμε ότι η δυστυχία και η ανάγκη μπορεί να βρίσκεται στη διπλανή πόρτα.
Η είδηση δεν ξέρω ποια απήχηση είχε. Όμως, εμένα τράβηξε την προσοχή μου.
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι βρέθηκε νεκρό.
Οι αρχές υποστηρίζουν ότι μάλλον δεν έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας αλλά της θερμοπληξίας, μια που το σπίτι δεν είχε κλιματισμό ή ανεμιστήρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτουμε την απώλεια ανθρώπων με καθυστέρηση.
Συχνό το φαινόμενο των «ξεχασμένων» ανθρώπων, που όταν χειροτερέψει η υγεία τους συχνά δεν έχουν κάποιον να απευθυνθούν.
Άλλες φορές ανακαλύπτουμε την παρουσία αυτών των ανθρώπων όταν δούμε το αγγελτήριο θανάτου ή όταν δούμε τους συγγενείς να αδειάζουν το σπίτι όπου έμεναν.
Και τότε είναι που αναρωτιόμαστε, συχνά με ένα αίσθημα ντροπής, ότι σε εκείνο το διαμέρισμα, πίσω από εκείνη την πόρτα, από την οποία περνούσαμε κάθε μέρα, ζούσε ένας άνθρωπος που ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι μπορεί να είχε κάποια ανάγκη.
Είναι μια στενάχωρη σκέψη αυτή.
Μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι την ώρα που μιλάμε για κοινωνίες μαζικές και πολλαπλά διασυνδεδεμένες στα δίκτυα που προσφέρουν οι ψηφιακές τεχνολογίες, την ίδια στιγμή, η πραγματική ανθρώπινη επαφή, επικοινωνία και φροντίδα είναι σε υποχώρηση.
Φοβάμαι ότι η κατάσταση θα γίνεται χειρότερη όσο υποχωρούν οι δεσμοί των οικογενειών που για χρόνια στην Ελλάδα ήταν και υποκατάστατο του κοινωνικού κράτους και των θεσμών πρόνοιας.
Όμως, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμφιλιωθούμε με αυτή την κατάσταση.
Η ανθρωπιά μας ποτέ δεν κρίνεται στο πώς αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας.
Στο πώς νοιαζόμαστε για τον άλλο αποτυπώνεται και στο εάν δεν αφήνουμε κανένα άνθρωπο να είναι ξεχασμένος.
Και μη θεωρήσει κανείς ότι χρειάζονται πολλά: ένα χτύπημα στην πόρτα για να ρωτήσουμε εάν θέλουν κάτι, μια κουβέντα για να βεβαιωθούμε ότι είναι καλά, μια έγνοια μήπως τους έτυχε κάτι.
Γιατί η αλληλεγγύη είναι μια μεγάλη λέξη, που πάντα αποτυπώνεται σε απλά πράγματα.
Πράγματα που είναι στο χέρι μας να κάνουμε.
Και που μας κάνουν να νιώθουμε, όντως, άνθρωποι.
Πηγή: tovima.gr
Μέ μεγάλη χαρά καί συγκίνηση ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν, ἀνακοινώνει στό Χριστεπώνυμο πλήρωμά της, τήν ἁγιοκατάταξη κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ αἰδίμου Ἐθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου, Μητροπολίτου Δέρκων, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε δι’ ἀπαγχονισμοῦ ἀπό τούς Τούρκους, στίς 3 Ἰουνίου 1821, μπροστά στό Ἐπισκοπεῖο στά Θεραπειά τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ ἀοίδιμος καί τρισμακάριος Ἱεράρχης, ἅγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Δέρκων, ἐγεννήθη στή Ζουμπάτα Ἀχαϊας τό ἔτος 1750. Ἐχειροτονήθη Μητροπολίτης Λακεδεμονίας διαδεχθείς τόν ἐθνοϊερομάρτυρα Ἀνανία, ἒπειτα κατέστη Μητροπολίτης τῆς Βιδύνης τῆς (Βουλγαρίας) καί τέλος κατεστάθη Μητροπολίτης Δέρκων. Ἦτο στενότατος συνεργάτης τοῦ ἑκάστοτε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, κατά τά χρόνια τῆς Ἀρχιερατείας του καί κυρίως τοῦ Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ Ε΄.
Ἡ ἁγιοκατάταξις ἐγένετο κατόπιν εἰσηγήσεως πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος, προέβη στήν ἀναγραφή στίς ἁγιολογικές δέλτους τῆς Ἑκκλησίας καί τῶν ἄλλων Ἀρχιερέων οἱ ὁποῖοι ἐφυλακίστηκαν καί μαρτύρησαν στήν Κωνσταντινούπολη τό 1821, μαζί μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε΄ καί τῶν μαρτύρων τῆς σφαγῆς τῆς Χίου τό ἔτος 1822.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν προσωπικά, ἀλλά καί ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς Πατραϊκοῦ Λαοῦ, ἐκφράζει τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο, τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς μέλη τῆς Δ.Ι.Σ. καί πρός τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἀναμένεται τό ἐπίσημο ἔγγραφο περί τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου Μητροπολίτου Δέρκων.
Ένας γέροντας και τρία παιδιά.
Δυο φίλες δεμένες με άρρηκτο δεσμό φιλίας. Η ευαίσθητη Μαρία και η δυναμική Νίκη. Με κοινό στοιχείο την ορφάνια, στην οποία τις καταδίκασε η Μικρασιατική Καταστροφή, και μόνο εφόδιο την πίστη στον Θεό.
Θα κατορθώσουν να επιβιώσουν και να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή; Μήπως όντως η πίστη κάνει θαύματα;
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον αγώνα των Ελλήνων κατοίκων της Μικρασίας για επιβίωση…
Συγγραφέας: Βαλεντίνα Φώλια
Εικονογράφος: Σπύρος Ζαχαρόπουλος
Ηλικία: Από 10 ετών
Κωδ. Βιβλίου: 05-108
Η Ιερά Μητρόπολις Φθιώτιδος μετά βαθυτάτης θλίψεως αναγγέλλει την αιφνίδιο κοίμηση του τακτικού Ιεροκήρυκος της Αρχιμ. π. Σεραφείμ Ζαφείρη.
Ο μακαριστός π. Σεραφείμ εκοιμήθη σήμερα Παρασκευή 16 Ιουλίου νωρίς το μεσημέρι σε ηλικία 61 ετών.
Ο αείμνηστος Αρχιμ. π. Σεραφείμ Ζαφείρης γεννήθηκε στο Βόλο στις 27 Νοεμβρίου 1959. Γόνος ευσεβών γονέων του Τρύφωνος και της Σοφίας, από πολύ νωρίς έδειξε την κλήση του στην Ιερωσύνη και τον πόθο της αφιερώσεως του στον Θεό.
Απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ και από νεαράς ηλικίας προσεκολλήθη κοντά σε πνευματικούς Πατέρες της Αδελφότητος Θεολόγων “Ο Σωτήρ”, όπου και διακονούσε το Ιεραποστολικό έργο της Αδελφότητος μετά ένθερμου ζήλου και αγάπης.
Το 1998 εκάρη Μοναχός στην Ιερά Μονή Αγάθωνος, της οποίας υπήρξε αδελφός, υπό των σεπτών χειρών του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Νικολάου, λαβών το όνομα Σεραφείμ εις μνήμην του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ Τίκα.
Τον Ιανουάριο του 1998 και τον Απρίλιο του ιδίου έτους λαμβάνει και τους δύο βαθμούς της Ιερωσύνης από τον μακαριστό Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Νικόλαο, ο οποίος του απένειμε και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Διορίσθηκε τακτικός Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος και με το χάρισμα του Θείου Λόγου με το οποίο τον είχε προικίσει ο Θεός, περιόδευε την Φθιώτιδα από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη και κήρυττε την αγάπη του Χριστού και την σωτηρία των ανθρώπων.
Από την Αδελφότητα «Σωτήρ» διορίσθηκε πνευματικός υπεύθυνος της Χριστιανικής Εστίας Λαμίας, διακονώντας νύκτα και ημέρα το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, του Θείου Λόγου και της διακονίας της κατηχήσεως κυρίως των νέων ανθρώπων.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, μόλις ανέλαβε τα ηνία της Μητροπόλεως, του ανέθεσε καθήκοντα Διευθυντού του Γραφείου Συντονισμού Θείου Κηρύγματος και αντιμετωπίσεως Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως.
Από πολλών ετών διετέλεσε Ραδιοφωνικός παραγωγός στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως (89,4 Fm) με εκπομπές κυρίως αντιαιρετικού χαρακτήρα και η φωνή του ταξίδευε σε όλο τον κόσμο, τόσο μέσω των ερτζιανών του Σταθμού, όσο και του Ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας, ο οποίος και μετέδιδε τις αντιαιρετικές εκπομπές και τα θεία κηρύγματά του.
Διακονούσε με πολλή αγάπη και πιστότητα τους φυλακισμένους αδελφούς μας στις Φυλακές Δομοκού, καθώς και τους πονεμένους αδελφούς του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, όπου η Ιερά Μητρόπολις τον είχε ορίσει υπεύθυνο στη υπηρεσία της ποιμαντικής φροντίδας Φυλακών Δομοκού και στην υπηρεσία συμπαραστάσεως ασθενών του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας.
Κατά συγκινητική και ευλογητή συγκυρία ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας προ ολίγων ημερών είχε μεταβεί στις Κατασκηνώσεις της Χριστιανικής Εστίας στο Ελευθεροχώρι, όπου μαζί με τον π. Σεραφείμ ετέλεσε την Ακολουθία του Αγιασμού, ενώ σήμερα το πρωί, λίγες μόνο ώρες πριν την κοίμηση του, ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε πατρικά τον π. Σεραφείμ στην πλατεία Διάκου παρουσία πνευματικών του παιδιών και συνεργατών, λίγο πριν την αναχώρησή του για την Αγία Μαρίνα Στυλίδος, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Μόλις ο κ. Συμεών πληροφορήθηκε το τραγικό συμβάν μετέβη αμέσως στο Κέντρο Υγείας Στυλίδος και ετέλεσε συντετριμμενος μαζί με τον Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως νεκρώσιμο τρισάγιο ενώπιον του σκηνώματος του.
Η Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Αρχιμ. π. Σεραφείμ Ζαφείρη θα τελεσθεί την Δευτέρα 19 Ιουλίου στις 13:00 μ.μ. στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, ενώ η ταφή του θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα.
Με εντολή του Σεβασμιωτάτου κ. Συμεών την ημέρα της εξοδίου Ακολουθίας του μακαριστού π. Σεραφείμ ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μητροπόλεως μας θα αναμεταδίδει θεία κηρύγματα και εκπομπές του μακαριστού Ιεροκήρυκα.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ
"Θέλησα να σας μιλήσω και να σας πω δυο λόγια για την ελευθερία. Η ουσιαστική ελευθερία απαιτεί να αποδεχτούμε και να παλέψουμε και να ενσωματώσουμε τις θετικές και αρνητικές συγκυρίες της ύπαρξής μας.
Η ζωή μας είναι μία σύνθεση από ικανότητες που τις αναπτύσσουμε με σκληρή δουλειά πολλές φορές ευνοημένοι από μία ιδιαίτερη κλίση, ένα τάλαντο σε έναν τομέα, αλλά και από αδυναμίες που όλοι μας έχουμε. Στη ζωή μας παλεύουμε για μία σύνθεση των δύο. Ταυτόχρονα αξιοποιώντας την πάλη αυτή, μια πάλη που είναι συνεχής, στη σχέση μας με τον εξωτερικό κόσμο, τις ευκαιρίες μας, τις χαρές μας όπως μια αποφοίτηση αλλά και τις λύπες μας, τις αποτυχίες μας.
Στην προσπάθεια αυτή είναι προτιμότερο να βλέπει κάποιος το ποτήρι μισογεμάτο, παρά μισοάδειο και να φροντίζει να αναζητεί, να ανακαλύπτει και να αποδέχεται τις θετικές πλευρές ακόμα και στις φοβερές και διφορούμενες πτυχές της ζωής του, όπως είπε κάποιος φιλόσοφος. Κάθε φορά που κάνουμε μια επιλογή που παίρνουμε μια απόφαση γίνεται μια νέα ευκαιρία στη μοναδική αυτή σύνθεση του πίνακα της ζωής μας. Η ελευθερία όμως υπάρχει και μπορεί μάλιστα να βιώνεται ακόμη καθαρότερα, να ερχόμαστε δηλαδή πιο κοντά της όταν μπαίνουμε σ’ ένα χώρο που περιορίζονται οι συνήθειες, οι ανέσεις μας, σ’ ένα χώρο που παύουν να μας γεμίζουν οι ασύνετοι κάποιες φορές περισπασμοί μας. Τότε μπορούμε ν΄ ακούσουμε περισσότερο τις δυνατές, αν μου επιτρέπεται να πω, εσωτερικές φωνές της δημιουργικότητας και της εφευρετικότητας.
Αλλά σ΄ αυτή την γιορτή της χαράς, αισθάνομαι πως πρέπει να μιλήσω λίγο και για πόνο. Ο πόνος στην ζωή μας μέσω της αρρώστιας, μέσω της δοκιμασίας μας, μέσω της αποτυχίας μας σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο -αλήθεια υπάρχει πολύς πόνος στη ζωή αυτή- γίνεται μία ευκαιρία αφύπνισης της συνείδησης και γίνεται λυτρωτικός. Πολλοί από εμάς βιώνουμε τη συνειδητοποίηση της ελευθερίας μας ακόμα και μέσα στον πόνο.
Από την άλλη μεριά μεταξύ των βασικών παραγόντων μιας ανελεύθερης ζωής είναι η άγνοιά μας. H δική μας άγνοια. Για το πώς μπορούμε σε βασικές λειτουργίες μας να προσδιορίσουμε τις ζωές μας. Η αδράνειά μας, η δική μας αδράνεια, όπου με στείρες ασχολίες αφήνουμε την καθημερινότητα να μας ναρκώνει, αλλά και ο φόβος της ευθύνης, της δικής μας ευθύνης, ο οποίος μας οδηγεί να την μεταθέτουμε σε άλλους.
Η ελευθερία και η ευθύνη συμβαδίζουν στην ζωή μας. Θεωρώ πως το ένα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο. Το βλέπουμε στις μέρες μας. Το μοναδικό στη σύγχρονη ιστορία παράδειγμα της πανδημίας. Στην καλλιέργεια των ψευδών ειδήσεων, των περίφημων fake news, που σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται για να αρνηθούμε τις ευθύνες μας.
Σε μερικές από τις πιο σημαντικές στροφές της έως τώρα δικής μου πορείας στη ζωή η αγάπη για την γνώση και την ελευθερία που πηγάζει από αυτήν, η προσοχή και η εγρήγορση για την επιστημονική αλήθεια σε συνδυασμό με την πειθαρχία, ήταν οι δικοί μου σημαντικοί οδηγοί στην αποδοχή της δικής μου ευθύνης.
Τα συνόδεψα με το αληθινό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, όπως η επιθυμία μου να θυσιάσω μύριες φορές γι΄ αυτόν το δικό μου "θέλω". Αυτό ήταν και έγινε η δικιά μου στιγμή, η δικιά μου προσωπική συνάντηση με την αληθινή -θέλω να πιστεύω- ελευθερία. Αυτή την ελευθερία, στην οποία με ευελιξία και θάρρος κανείς παραμένει ανοικτός στις προκλήσεις. Αυτήν στην οποία επεκτείνεις καθημερινά τα δικά σου θεωρητικά όρια. Αυτήν με την οποία ξανά και ξανά κατακτάς νέες κορφές. Σας παρακαλώ εσάς τους αποφοίτους και τις αποφοίτους να ευχηθείτε να διαρκέσει αυτή η κατάσταση στη ζωή μου. Είμαι σίγουρος πως οι δικές σας αληθινές ευχές πιάνουν.
Γράφτηκε πριν πολλά χρόνια στο πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο του κόσμου πώς θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Από την καρδιά μου εύχομαι να βρείτε την αλήθεια στη ζωή σας και μέσω αυτής να ζήσετε την ελευθερία σας αναγνωρίζοντας όχι μόνο το μεγαλείο της δικιάς σας υπεύθυνης ελευθερίας αλλά και την μοναδικότητα της ελευθερίας του διπλανού σας . Εγώ απόψε αναγνωρίζω και τιμώ την μοναδικότητα και το μεγαλείο όλων σας με την παρουσία μου στη σεμνή αυτή τελετή... "
Ομιλία του καθηγητή Σωτ. Τσιόδρα στην τελετή αποφοίτησης του Αμερικανικού Κολλεγίου, 14.7.21
