26/9/17

Οδοιπορικό της Χ.Φ.Δ. στην Αλβανία (15 - 19.9.2017) ΙΙ


Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου

Οι καμπάνες της Αγίας Μαρίνας αντηχούσαν από νωρίς στην μικρή πόλη. Ένα ζωντανό θαύμα, αν σκεφτεί κανείς το μένος, με το οποίο αγωνίστηκε το κομμουνιστικό καθεστώς να σβήσει την Ορθοδοξία από τις καρδιές των ανθρώπων. Βρεθήκαμε λοιπόν στο ναό, όπου ο κόσμος προσήλθε από νωρίς. Κανείς δεν θα μπορούσε να μην συγκινηθεί από τα γεγονότα, που ζήσαμε εκείνο το πρωϊνό, από την ενεργή συμμετοχή των πιστών και την προσέλευση των παιδιών, μέχρι την φιλοξενία που μας επεφύλαξαν στο τέλος της Θείας λειτουργίας. Η χαρά των ανθρώπων, Ελλήνων κυρίως ομογενών, ήταν έκδηλη από την επίσκεψη μιας ομάδας χριστιανών νέων από την Ελλάδα. Κάπου κάπου κάποια δακρυσμένα μάτια, στιγμές συγκινησιακά φορτισμένες.

Επόμενος σταθμός η κατασκήνωση της αρχιεπισκοπής που βρίσκεται κοντά στη Χειμάρα. Χτισμένη στα συντρίμμια και χαλάσματα ενός παλιού μοναστηριού, το οποίο αναστηλώθηκε πλήρως με χρήματα της Εκκλησίας. Ένα πραγματικό στολίδι, το οποίο δεν θυμίζει σε τίποτα τις πέτρες, που άφησαν πίσω τους οι στρατιώτες του καθεστώτος.

Το μεσημέρι πάλι στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Το απόγευμα ο προορισμός μας ήταν το Κιπαρό, ένα χωριό μισή ώρα από τη Χειμάρα και συγκεκριμένα το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου, όπου διαμένει ο πατήρ Σιλουανός, και αναστηλώθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο με χρήματα της Εκκλησίας. Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν η συμμετοχή στο κατηχητικό και η γνωριμία με τα παιδιά, με τα οποία στο τέλος παίξαμε. Βραδιάζοντας επιστρέψαμε στην πόλη.

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου

Τελευταία ημέρα του οδοιπορικού μας. Προορισμός μας το ελληνικό σχολείο της πόλης, με το όνομα Όμηρος και 135 Έλληνες μαθητές. Το σχολείο βρίσκεται πλάι στη μεγάλη εκκλησία των Αγίων Πάντων, που χτίστηκε με εντολή του πατρο Κοσμά, γεγονός που μαρτυρά την έντονη σχέση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Σκοπός μας ήταν να κάνουμε το κατηχητικό στα παιδιά του σχολείου. Τρεις τάξεις προλάβαμε να συναντήσουμε προτού το κουδούνι σημάνει τη λήξη των μαθημάτων της ημέρας.

Πόσο σημαντικό είναι να βλέπεις τόσα παιδιά, που μιλάνε την ίδια γλώσσα και πιστεύουν στον Αναστάντα Κύριο σε μια άλλη ξένη χώρα; Πόση χαρά άραγε να πήραν αυτά τα παιδιά; Το μόνο σίγουρο είναι η δική μας χαρά και συγκίνηση από την επικοινωνία μαζί τους.

Αμέσως μετά επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής.

3.30 μ.μ. ώρα Αλβανίας 4.30 μ.μ. ώρα Ελλάδας

Δρόμος με στροφές, ορεινός, στενός. Έτσι είναι στην πλειονότητά τους οι περιφερειακοί δρόμοι. Τελευταία στάση το Αργυρόκαστρο, το οποίο θυμίζει έντονα τα χωριά της Ηπείρου και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Η επίσκεψή μας στον επίσκοπο Δημήτριο ήταν η τελευταία προτού αναχωρήσουμε...Από το Αργυρόκαστρο στην Κακαβιά και στην ταλαιπωρία του τελωνείου. Ύστερα από τρία τέταρτα περάσαμε στην Ελλάδα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Πάτρα.

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου

2.00 π.μ. ώρα Ελλάδας

Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Φτάνουμε στην πόλη μας. Στις αποσκευές μας δεν έχουμε μόνο ρούχα και προσωπικά αντικείμενα αλλά και μνήμες. Μνήμες των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου με βουρκωμένα μάτια από συγκίνηση. Μνήμες από παιδιά, που συμμετέχουν στο κατηχητικό με χαρά και ενθουσιασμό. Μνήμες από τα λόγια του αρχιεπισκόπου για την ανασύσταση της Εκκλησίας. Μνήμες αλλά και βιώματα από το ζωντανό θαύμα, που συντελείται στη γειτονική χώρα.
















1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν βρήσκω λόγια. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος. Εκεί που κάποτε όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά έδωσαν οι νέοι της Χριστιανικής Εστίας Πατρών τη μεγαλύτερη ομολογία. Ζηλεύω το νεανικό σας ενθουσιασμό και την ιεραποστολική σας φλόγα.