Χαιρετισμός του προέδρου της ΧΕΠ κ. Γ. Καραγεωργόπουλου προς το 32ο Παιδαγωγικό Συνέδριο

Μόλις πριν λίγες ημέρες ένας νέος συνάδελφος δάσκαλος του Δημοτικού, μού διηγήθηκε πως σε γραπτό κείμενο μαθητή της Στ τάξεως με θέμα:

«Τι προτιμώ τις διακοπές στο χωριό ή στην πόλη» διάβασε μεταξύ άλλων τα εξής:

… Εννοείται πως προτιμώ τις διακοπές στην πόλη. Στο χωριό δεν έχω wifi ούτε Χbox. Δεν έχω φίλους να παίξω παιχνίδια και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βρίσκομαι με άλλα παιδιά μέσα στον ήλιο».

Σεβασμιότατε
Σεβαστοί πατέρες
κ Πρόεδρε του Συνεδρίου
Εκλεκτοί κύριοι  εισηγητές 
Αγαπητοί σύνεδροι,

Ζούμε ήδη σε μια νέα εποχή. 
Ο «Όμορφος καινούργιος κόσμος» του Άλντους Χάξλευ είναι ήδη εδώ. 
Και τον λένε Διαδίκτυο. 
Δε μιλάμε πια για την ψηφιακή εποχή. 
Δεν μιλάμε για την εποχή της τεχνολογίας. 
Μιλάμε για την εποχή του Διαδικτύου. 
Μια εποχή στην οποία ένας νέος κόσμος, ο ψηφιακός κόσμος του διαδικτύου 
αν δεν έχει ήδη υποκαταστήσει σε πολλά σημεία τον αληθινό κόσμο 
τον ανταγωνίζεται τουλάχιστον επί ίσοις όροις. 

Σε μια τέτοια κοσμογονική αλλαγή, 
το Παιδαγωγικό Συνέδριο  της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, έρχεται να ψηλαφίσει συμπτώματα,
να καταθέσει ερωτήματα, 
να διερευνήσει απαντήσεις. 

Να σταθεί δίπλα στους νέους τις εποχής μας, στα παιδιά του σήμερα, 
που πιάνουν το τάμπλετ  με μεγαλύτερη άνεση απ’ ότι το μολύβι, 
που σερφάρουν αυτονόητα, ενώ ίσως δεν κατάφεραν ακόμα να δένουν μόνα τους τα κορδόνια  των παπουτσιών τους,
που κατεβάζουν εφαρμογές σε χρόνο μηδέν, 
αλλά που αγνοούν την εγκυκλοπαίδεια, που γκουγκλάρουν τα πάντα,
που τσατάρουν,
που τουιτάρουν, ( για να χρησιμοποιήσουμε κάποιες από τις δικές τους λέξεις), 
που προτιμούν το δωμάτιό τους από τη βόλτα,
που ανακοινώνουν στο διαδίκτυο το πού βρίσκονται κάθε στιγμή, με ποιον, τι φάγανε, τι σκέπτονται, 
που έχουν χιλιάδες «φίλους» αλλά ίσως κανέναν φίλο
που πιστεύουν πως όλα τελειώνουν με ένα undo ή ένα delete.

Μπροστά σ΄ αυτά τα παιδιά, 
μπροστά σ’ αυτούς τους νέους,
μπροστά σ’ αυτούς τους αυριανούς ενήλικες βρισκόμαστε σήμερα. 


Αμήχανοι, ίσως και λίγο ζηλιάρηδες, μπροστά στην άνεσή τους με τα νέα μέσα. 

Φοβισμένοι από το γεγονός πως οι λόγοι μας , τα παραδείγματά μας, το αφήγημά μας για την ζωή, τούς είναι αδιάφορα. 

Κι όμως πρέπει να τους οδηγήσουμε, πρέπει να σταθούμε δίπλα τους και να τους βοηθήσουμε  να κατανοήσουν το βάθος των πραγμάτων. 

Να τους καταστήσουμε σαφές πως η εικονική πραγματικότητα, είναι τόσο εύκολο να εξαλειφθεί, όπως καταστρέφεται το χαρτονένιο κουτάκι που μετατρέπει το κινητό τους, σε γυαλιά εικονικής οράσεως.

Πως ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να είναι ολόκληρος τόσο απατηλός, όσο η ψεύτικη ταυτότητα του εγκληματία, που τους παριστάνει τον φίλο στο facebook.

Πως ο όμορφος καινούργιος κόσμος των γυαλιστερών οθονών, μπορεί όλο και πιο εύκολα, να καταστεί μια τεράστια φυλακή, όχι μόνο για τους ίδιους προσωπικά σε επίπεδο χρόνου, σχέσεων, τελικά ψυχολογικής εξάρτησης, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία που όσο ψηφιοποιείται, τόσο περισσότερο ευάλωτη γίνεται στο δαιμονικό (με την στενή ή την ευρύτερη έννοια του όρου) γούστο κάποιου χάκερ.

Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, κύριε πρόεδρε του συνεδρίου, κύριοι εισηγητές, κυρίες και κύριοι σύνεδροι

νιώθω πως το έργο μας είναι δύσκολο!

Μόνο με σύμμαχο την εμπειρία, 
την εμπειρία της ζωής που κατατίθεται με αγάπη 
μπορούν να λυθούν τα μάγια της σύγχρονης Κίρκης. 
Μόνο με το ραβδί της Θείας Χάριτος 
μπορεί ξανά ο άνθρωπος 
να βρίσκει το δρόμο έξω από το σπήλαιο 
προς τον κόσμο της πραγματικής, της μόνης αληθινής, ελευθερίας της Χάριτος. 

Αυτή την ευχή καταθέτω 
ως παλαιός εκπαιδευτικός, ως πατέρας και παππούς 
και σας ζητώ, κύριε Πρόεδρε του συνεδρίου, 
να πάρετε τη θέση σας και να μας καθοδηγήσετε προς τον σκοπό αυτό 
με τις ευχές και μεσιτείες των Αγίων Τριών Ιεραρχών,
των παμμεγίστων Διδασκάλων 
την εορτή των οποίων μόλις προ ολίγων ημερών εορτάσαμε.

Σας ευχαριστώ

Γεώργιος Καραγεωργόπουλος
4.2.2017