Τὸ πρωὶ τοῦ Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου συνέπεσε μὲ τὴ δύση τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Ἀδελφότητός μας Νικολάου Μαχαίρα.
Ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος ὑπῆρξε γόνος τῆς εὐάνδρου Ἠπείρου. Γεννήθηκε στὴν Ἀρίστη Ζαγορίου τὸ ἔτος 1943 μέσα στοὺς κόλπους παραδοσιακῆς οἰκογένειας καὶ μάλιστα ἀπὸ εὐλαβέστατη μητέρα, ἡ ὁποία τοῦ μετάγγισε τὴν πατροπαράδοτη εὐσέβεια. Ὡς μαθητὴς τοῦ ἑξαταξίου γυμνασίου φοίτησε στὴν Κόνιτσα, ὅπου παράλληλα παρακολουθοῦσε τὰ μαθήματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατηχητικοῦ σχολείου. Ἐκεῖ εἶχε τὴν εὐλογία νὰ συνδεθεῖ πνευματικὰ μὲ τὸν τότε ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ἀρχιμανδρίτη π. Θεόδωρο Μπεράτη, μέλος τότε καὶ ἀργότερα προϊστάμενο τῆς Ἀδελφότητός μας.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς στρατιωτικῆς θητείας του γνώρισε ἀδελφοὺς τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ» καὶ συνεδέθη πνευματικὰ μὲ τοὺς «Χριστιανικοὺς Ὁμίλους Ἐργαζομένων Νέων» (ΧΟΕΝ), τομέα τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος» στὴν Ἀθήνα, ὅπου εἶχε πλέον ἐγκατασταθεῖ. Καὶ ἐνῶ ἐργαζόταν βιοποριστικὰ σὲ ἐκδοτικὸ οἶκο ποὺ ἀνῆκε σὲ κάποιο θεῖο του, ζήτησε νὰ προσληφθεῖ στὸ βιβλιοπωλεῖο Ἀθηνῶν τῆς Ἀδελφότητός μας. Ἤδη εἶχε ἐπανασυνδεθεῖ μὲ τὸν πνευματικό του π. Θεόδωρο, μέσῳ τοῦ ὁποίου τελικῶς ζήτησε νὰ εἰσέλθει στὸ κοινόβιο τῆς Ἀδελφότητος μὲ σκοπὸ τὴν ἰσόβια ἀφιέρωσή του στὰ ἔργα τῆς Ἱεραποστολῆς. Ἡ εὐλαβὴς αὐτὴ ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς του πραγματοποιήθηκε στὴν ἀρχὴ τοῦ ἔτους 1973.
Ὁ Νικόλαος ἦταν ἄνθρωπος ἐσωστρεφὴς καὶ συγχρόνως ἀγωνιστὴς στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἀγαποῦσε πολὺ τὴν οἰκοδομητικὴ μελέτη, μάλιστα τῶν πατερικῶν ἔργων, καὶ προσευχόταν μυστικά, ἐνῶ ἐκινεῖτο ἀθόρυβα καὶ διακριτικὰ μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν, τοὺς ὁποίους ἐξυπηρετοῦσε μὲ πολλὴ προθυμία, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀπολάμβανε τὴν ἀγάπη ὅλων.
Κατὰ τὴν ὑπερεικοσαετὴ διακονία του στὸ βιβλιοπωλεῖο Ἀθηνῶν τοῦ «Σωτῆρος» συνδύαζε μὲ ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση μαζὶ μὲ τὴν κανονικὴ ἐργασία του τὶς φροντίδες γιὰ συμπαράσταση στὰ ἔργα τῆς ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς, μὲ ἰδιαίτερη μέριμνα γιὰ τὸ ἱεραποστολικὸ κλιμάκιο τῆς Ἀδελφότητος στὴν Κανάνγκα τοῦ Κονγκό.
Ἀπὸ τὸ φθινόπωρο τοῦ 1993 μετετέθη στὸ βιβλιοπωλεῖο μας τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ὑπεύθυνος πλέον, ὅπου ἐπέδειξε ἰδιαίτερο ζῆλο καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴν προβολὴ καὶ διάδοση τῶν χριστιανικῶν βιβλίων. Ἕνας στενὸς συνεργάτης μας στὴ Θεσσαλονίκη ἔγραψε σχετικὰ σὲ συλλυπητήρια ἐπιστολή του: «Ὁ ἀδελφὸς Νικόλαος ἦταν ἁπλός, ταπεινός, ἐργατικὸς καὶ ἀθόρυβος. Τὸν ἀπασχολοῦσε πολὺ ἡ Ἱεραποστολὴ καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν μὲ πολὺ ζῆλο ἑτοίμαζε τὰ δέματα μὲ τὰ πνευματικὰ βιβλία γιὰ τὰ ἱεραποστολικὰ κλιμάκια, στὰ ὁποῖα καὶ ὁ ἴδιος λάμβανε μέρος (...). Ἡ πολυλογία - ἀργολογία τοῦ ἦταν ἄγνωστη, ἐνῶ ὁ λόγος του ἦταν λιτός, πειστικὸς καὶ πνευματικὰ ὠφέλιμος».
Τὸν περασμένο Ἰούνιο διαπιστώθηκε σοβαρῆς μορφῆς ἀσθένεια (καρκίνος), ἡ ὁποία εἶχε ραγδαία ἐπιδείνωση. Ἀκολουθώντας τὴ συμβουλὴ φίλου ἰατροῦ ἦλθε στὸ κέντρο τῆς Ἀδελφότητος, ὅπου νοσηλεύθηκε τοὺς ὑπόλοιπους μῆνες τῆς ζωῆς του μὲ συστηματικὴ ἰατρικὴ ὑποστήριξη καὶ νοσηλευτικὴ φροντίδα. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπέφερε καθημερινὰ ἀπὸ δριμεῖς πόνους. Ὅμως συγχρόνως γινόταν δέκτης τῆς ἀγάπης καὶ τῆς στοργῆς πολλῶν ἀδελφῶν τῆς Ἀδελφότητός μας. «Ἠ ἐπώδυνη ἀσθένειά του τὸν ἐξαγίασε, διότι ἀγόγγυστα ὑπέμεινε τὸ μαρτύριό του καὶ μέσα στὸν πόνο ἑτοιμάσθηκε γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι τοῦ οὐρανοῦ», σημείωσε εὔστοχα ὁ ἴδιος σεβαστὸς συνεργάτης μας.
Τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ μας Νικολάου, ζηλωτοῦ ἱεραποστόλου, ἂς εἶναι «αἰωνία ἡ μνήμη», ἡ δὲ ψυχή του ἂς ἀναπαύεται πλησίον τοῦ παναγίου Θεοῦ, τὸν Ὁποῖο ἀγάπησε ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου