Αθαμάνιο 2015 (β)

Επιμέλεια: Βασ. Ματθ.

3η εισήγηση: «Το μυστήριο της Ευρώπης», 

από τον κ. Στ. Μποζοβίτη (04/07)

Η Ευρώπη ζει στην απάτη της αμαρτίας και έχει υποστεί σκλήρυνση. Η Ευρώπη του μύθου, η αρχαία ελληνική πολιτιστική δημιουργία παρουσιάζεται ως κόρη του Φοίνικα και της Τηλεφάθας. Την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και έκαναν 3 παιδιά: τον Ραδάμανθυ, τον Σαρπηδόνα και τον Μίνωα. 

Στο ιζ΄κεφάλαιο της Αποκάλυψης παρουσιάζεται αυτό το μυστήριο όπως πραγματώνεται σήμερα στην Ευρώπη. Η Ευρώπη θεωρεί ότι έχει κέντρο τον άνθρωπο, σήμερα τον υπερήφανο άνθρωπο, τον αλάθητο άνθρωπο. Η βάση είναι θρησκευτική (δηλαδή ο παπισμός και ο προτεσταντισμός). Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος είχε κέντρο τον άνθρωπο, τον ταπεινό άνθρωπο {‘’εν οίδα ότι ουδέν οίδα’’: Σωκράτης}. Ο θεός της Ευρώπης είναι ο μαμωνάς, απατεών θεός. 

Πιστεύεις στον Θεό από πρωίας έως νυκτός; Σημασία έχει η καρδιά μας να μην είναι στην Ευρώπη (δηλαδή στον απατεώνα θεό, τον μαμωνά).

4η εισήγηση: «Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας», 

από τον π. Αστ. Χατζηνικολάου (04/07)

Τι σημαίνει η λέξη μυστήριο. Είναι ένα γεγονός υπερφυές που δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε με το νου μας ή να το ελέγξουμε με τις αισθήσεις μας. Λάβετε φάγετε…τούτο εστί το σώμα μου… Στο υπερώο της Ιερουσαλήμ ο Κύριος λέγει τούτο εστί όχι τούτο συμβολίζει το σώμα μου και το αίμα μου. Παραμένει άρρητος ο τρόπος της μεταβολής του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα. Οι ιεροί πατέρες λέγουν ότι ο Θεός άλλαξε τη φύση των υλικών στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στο μυστήριο του αγίου βαπτίσματος το νερό είναι το μέσο της χάριτος του Θεού. Στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άρτος και ο οίνος δεν είναι οι αγωγοί της χάριτος αλλά ο ίδιος ο Χριστός, ο αόρατος Λειτουργός, ο προσφέρων και προσφερόμενος (διά του ιερέως). Στην ευχή του καιρού (πριν την έναρξη του όρθρου) ο ιερέας παρακαλεί :«Κύριε εξαπόστειλον την χείρα Σου..»: το ίδιο ακριβώς μυστήριο γίνεται σ΄ όλους τους ιερούς ναούς όπως τότε στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Έτσι όπως τότε κοινώνησε ο Χριστός τους μαθητές του έτσι τώρα κοινωνεί εμάς. Όταν φορά τα επιμάνικα ο ιερέας κατά την ένδυσή του με τα ιερά άμφια, δανείζει τα χέρια του στο Θεό. «Συνδράμωμεν επί του δείπνου του μυστηρίου … Χριστός αναπαύει ο φιλάνθρωπος…» (άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας). 

Πώς τέμνεται το σώμα του Χριστού και δεν διαμελίζεται; Η τομή γίνεται στα είδη του άρτου και του οίνου. Το σώμα και το αίμα του Χριστού είναι πάντη (=εντελώς) άτμητα και αδιαίρετα. Σε όλα τα άγια θυσιαστήρια, όλοι οι πιστοί, όσοι θα κοινωνήσουν, κοινωνούν όχι μέρος του σώματος και του αίματος του Χριστού αλλά τον ίδιο τον Κύριο, το σώμα και το αίμα Του, τον ίδιο Χριστό ο καθένας. Ο άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος αναφέρει τον ίδιο Χριστό θυσιάζουμε, τον ίδιο Χριστό κοινωνούμε. Το σώμα το αναστημένο κοινωνούμε, του Χριστού που βρίσκεται στους ουρανούς. 

Στην Π.Δ. θυσιάζουμε διαφορετικό αμνό σε κάθε θυσία. Στα αρχαία χρόνια έκαναν θυσίες για να ευχαριστήσουν και για να εξιλεώσουν το Θεό. Στην Κ.Δ. το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας προσφέρεται ατομικώς σε κάθε πιστό. Είναι η αναίμακτη επανάληψη της θυσίας του Σταυρού του Γολγοθά που επαναλαμβάνεται διαμέσου των αιώνων. Η θυσία του Γολγοθά είναι ομαδική πράξη της εκκλησίας για να λαμβάνουμε τη σωτηρία και τη χάρη του Θεού. Στην Αγία Τράπεζα υπάρχουν χωριστά ο άρτος και ο οίνος, δηλαδή το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού. Αυτό αναδεικνύει ότι είναι θυσία. Με τη θυσία το αίμα εξέρχεται του σώματος. Γι΄ αυτό και υπάρχει χωριστός καθαγιασμός του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Ο άρτος και ο οίνος δεν είναι τύποι και σύμβολα αλλά το σώμα και το αίμα του Χριστού. Στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας έχουμε αναπαριστώμενη τη Σάρκωση και τη Σταύρωση του Χριστού οι οποίες βιούνται επί της Αγίας Τραπέζης. Αναπαράσταση δε σημαίνει ανάκληση στη μνήμη (ενθύμηση). Η Θεία Ευχαριστία προεκτείνει το μυστήριο της Θείας Ενανθρωπίσεως. 

Συμπερασματικά:

1) να μελετούμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας για να το κατανοήσουμε, 

2) να ποθούμε τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να αγωνιζόμεθα για να μπορούμε να κοινωνούμε με την άδεια του πνευματικού μας, 

3) να ευγνωμονούμε το Θεό γιατί με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας γινόμαστε σύναιμοι και σύσσωμοι Χριστού (όπως λέει ο άγ. Νικόλαος Καβάσιλας), 

4) να αξιοποιούμε το δώρο του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας γινόμενοι και αγωνιζόμενοι σύναιμοι και σύσσωμοι Χριστού και 

5) να κοινωνούμε, μετά φόβου Θεού, για να γίνουμε μέτοχοι της αιωνιότητας. Η Θεία Κοινωνία των πιστών είναι αναπόσπαστο μέρος της Θείας Ευχαριστίας. Γι΄ αυτό γίνεται η Θεία Λειτουργία για να κοινωνούμε.