Ο πλούσιος της σημερινής Παραβολής, πνιγμένος μέσα στην υλική του ευμάρεια και απληστία, δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τον θάνατο και τον άγνωστο χρόνο της επέλευσής του. Αγνοεί ότι τα πλεονάσματα δεν είναι για τις αποθήκες αλλά για τα σπίτια των φτωχών.
Το ίδιο συμβαίνει κατά κόρον και με την εποχή μας. Κάνει τα πάντα για να "ξορκίσει" το κακό, μας τονίζει τον πλουτισμό και τις απολαύσεις, τα κέρδη και τα εφήμερα προσπαθώντας να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι η ζωντανή σχέση με το Χριστό περνάει και μέσα από τον πλησίον, τον "άλλο" που είναι δίπλα μας γυμνός, πεινασμένος, διψασμένος, έρημος...
Και προπαντός ότι η ζωή μας συνεχίζεται και πέραν του όμορφα στολισμένου τάφου μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου