28/3/13

Πατριαρχικὴ ἐκτροπὴ



Μὲ συνοχὴ ψυχῆς καὶ θλίψη βαθιὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ σύρουμε ἀνήσυχοι τὶς ἑπόμενες γραμμές. Στὶς καρδιές μας ὁ σταυρωμένος θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὅραμα ἱερό, σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μὴν πενθοῦμε κάθε ποὺ διαπιστώνουμε ὅτι ἐπιχειρεῖται κάθοδος ἀπὸ τὸν ὑπέρτατο θρόνο τοῦ Σταυροῦ.

Ἡ πλέον ὀδυνηρὴ διαπίστωση ὑπῆρξε αὐτὴ τῆς αὐτοπρόσωπης πατριαρχικῆς παρουσίας στὴν ἐνθρόνιση τοῦ πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου τοῦ Α΄. Ἔγραψαν ὅτι εἶναι ἡ πρώτη τέτοια παρουσία μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054. Ἐμεῖς ἀμφιβάλλουμε ἂν καὶ τοὺς τελευταίους τουλά­χιστον αἰῶνες πρὸ τοῦ σχίσματος εἶχε ποτὲ συμβεῖ κάτι τέτοιο. Ἀλήθεια, ποιὸς ὁ λόγος νὰ ἀθετηθεῖ ὀρθόδοξη πρακτικὴ τόσων αἰώνων;

Δὲν ἐλέγχουμε. Ποιοὶ εἴμαστε ἄλλωστε; Μόνο πονοῦμε. Κατανοοῦμε τὶς δυσχέρειες τοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως ὑπάρχουν κάποια ὅρια, ἡ ὑπέρβαση τῶν ὁποίων δὲν ἀφήνει περιθώρια σιωπῆς.

Λυπηθήκαμε βαθύτατα γιὰ τὸ πρωτόγνωρο ἀτόπημα, ποὺ ὑπογραμμίσθηκε καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς παπικῆς ὑποβαθμίσεως τῆς παρουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Παρέστη καὶ ἐκεῖνος ὡς ἕνας ἀνάμεσα σὲ δεκάδες κάθε εἴδους θρησκευτικοὺς ἡγέτες. Ἀλήθεια, πῶς αἰσθάνθηκε ἀνάμεσά τους; Εἶναι δυνατὸν νὰ δέχεται τέτοια θέση γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία αὐτὸς κατ’ ἐξοχὴν ἐκ προσωποῦσε;

Ὑπῆρξε ἐκτροπὴ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια. Μεγάλη! Πρωτίστως διότι δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση στὸν ἀπληροφόρητο λαὸ ὅτι τίποτε πιὰ δὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Παπισμό. Πραγματικὴ κατὰ Θεὸν ἕνωση μὲ τὸ παπικὸ τερατούργημα οἱ θεολόγοι γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατη. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ὁ Πάπας, ποὺ στὴν ἐνθρόνισή του κατήργησε τὰ σύμβολα τῆς δῆθεν τριπλῆς του ἐξουσίας, κράτησε τὸ δακτυλίδι τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ τάχα διαδόχου τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλωστε ποτὲ νὰ ἀπαρνηθεῖ ὁ Παπισμὸς αὐτά, διότι θὰ καταρρεύσει ἀμέσως. Συνεπῶς μόνο μὲ ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ κάποια ψευδοένωση.

Καὶ πρὸς τὰ κεῖ πιὰ φαίνεται ὅτι κατατείνει ἡ ὑπόθεση. Σχηματίζεται σιγά-σιγὰ ἐν τῇ πράξει μία ψευδοεκκλησία ἀδογμάτιστου χριστιανικοῦ συνονθυλεύματος.

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι χάρηκαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐπήνεσαν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὴν παρουσία του στὴ Ρώμη. Διότι γι᾿ αὐτοὺς ἡ δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας κατάλληλης γιὰ ὅλους τοὺς λαούς, εἶναι ἐπιθυμητὴ καὶ ἐπιδιωκόμενη.
Ἐμεῖς προσευχόμαστε νὰ μὴν ξανακατεβεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Σταυροῦ ὁ πρῶτος τῇ τάξει Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ἀρκεῖ ἡ παρούσα ἐκτροπή· ποὺ εἴθε νὰ συνοδευθεῖ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀλλαγή.

Μέχρις ἐδῶ... «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παροιμ. κβ΄ 28)!

(Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» , τεῦχος 2065, 15 Ἀπριλίου 2013)

7 σχόλια:

Αναστάσιος είπε...

Η μία πλευρά του θέματος είναι αυτή.

Την άλλη την παρουσίασε ο Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος από τον Πατριαρχικό Άμβωνα την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Εις την ομιλία του είπε και αυτά: «Εάν τις μένη κεκλεισμένος εις την εγωιστικήν αυτού αποκλειστικότητα, δεν υπηρετεί την Ορθοδοξίαν, αντιθέτως όστις διαλέγεται και υπερβαίνει τα καθ᾽ εαυτόν και κοιτάζει τον έτερον κατά πρόσωπον και κοινωνεί μετ᾽ αυτού, ούτος υπηρετεί την Ορθοδοξίαν και το Ορθόδοξον δόγμα. Όστις διαλέγεται διαλέγετε έπεται αυτομάτως τοις Αγίοις Πατράσιν ημών, όστις δε αρνείται τον διάλογον ομοιάζει τοις δαίμοσι και ταυτίζεται μετ᾽ αυτού. Επιτραπήτω μοι, Παναγιώτατε, να τονίσω απ᾽ Άμβωνος ταύτην την ιεράν στιγμήν τα αισθήματα χαράς, συγκινήσεως και υπερηφανίας όλων ημών δια την υπέρβασιν της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής όπως μεταβή εις Ρώμην και παραστή προσωπικώς εις την τελετήν ενθρονίσεως του Προκαθημένου της Παλαιάς Ρώμης, Πάπα Φραγκίσκου.
Η πράξις αύτη της Υμετέρας Παναγιότητος οπωσδήποτε υπερέβη τα όρια της φαρισαϊκής τυπολατρίας, την οποίαν πολλοί δυστυχώς Ορθόδοξοι αδελφοί μας ενστερνίζονται έργοις τε και λόγοις σήμερον. Η κίνησις αύτη της Υμετέρας μεταβάσεώς εις Ρώμην εκφράζει ευαισθησίαν, πνευματικήν ανωτερότητα και αρχοντιά. Λέπτυνσιν της συνειδήσεως, του ορθοδόξου φρονήματος και ήθους, ως τρόπου ζωής. Κίνησιν μακροθυμίας και αγάπης ήτις αποτελεί την μόνην οδόν δια να επιτύχωμεν εντός ημών την ανακαίνισιν της αμαυρωθείσης εικόνος προς δόξαν της εικόνος του Όντος, του Θεού Δημιουργού.
Δια του τρόπου αυτού, ήτοι της εμπράκτου αγάπης, δεν παύομεν και ημείς εκ του Σεπτού της Ορθοδοξίας Κέντρου, να κηρύττωμεν μέχρι σήμερον το «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» και να εμμένωμεν πιστώς εις «α εδιδάχθημεν». Εμμένομεν εις την πίστιν των Οικουμενικών Συνόδων και της Ιεράς Παραδόσεως του Γένους ημών. Εμμένομεν εις την αταλάντευτον Ορθοδοξίαν με τας υψηλάς ευαισθησίας και την αξιοζήλευτον ευσυνειδησίαν.
Έργω και λόγω ανιστορούμεν την αναστήλωσιν της εικόνος του ανθρώπου και πάσης της κτίσεως, και προσευχητικώς και οφειλετικώς αποδίδομεν την τιμήν και την λατρείαν προς το θείον.»


Ολόκληρη η ομιλία: http://anastasiosk.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1420.html#more

Ανώνυμος είπε...

Αυτή είναι η φωνή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν το γνωρίζω αν το χάρηκαν οι κοσμικοί. Αυτοί δεν γνωρίζουν και δεν τους ενδιαφέρουν αυτά. Εγώ όμως ως θρησκευόμενος χάρηκα και δόξασα τον Θεό διότι πλέον έφτασε ο καιρός της αγάπης. Μου άρεσε που ο πρώτος των Ορθοδόξων πήγε στην ενθρόνιση του πρώτου των Ρωμαιοκαθολικών. Το κείμενο αυτό το βλέπω ως υπερβολή. Καλό θα είναι να πέσουν οι τόνοι. δεν βοηθούν οι ακρότητες.
Μάριος

Ανώνυμος είπε...

Από την μια οι οικουμενιστες από την άλλη οι ψευτοαντιοικουμενιστες. Όλοι τους παίζουν στο ίδιο γήπεδο. Με μόνο σκοπό να ξεγελάσουν τον ενάρετο πιστό και να τον εγκλωβίσουν στην αίρεση. Η Εκκλησία είναι μία και αυτή είναι των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Αυτή είναι που ακολουθεί τους Αγίους Πατέρες. Όλοι οι άλλοι είναι προβατόσχημοι λύκοι.

Ανώνυμος είπε...

Υπερβολικό το βρίσκω. Η εκκλησία δεν κινδυνεύει από αυτό

Ανώνυμος είπε...

Και λίγα λέει το κείμενο... Η κατηφόρα έχει αρχίσει προ πολλού

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το άρθρο...

έχουν ξεφτιλιστεί οι πάντες και τα πάντα! Μιλάμε για κατηφόρα.

"..πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης..."