του κ. Παναγιώτη Μπουρσινού
Προέδρου του Συλλόγου "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ"
Σεβαστέ και αλησμόνητε αδελφέ μας Γεώργιε Καφούρο,
Προσήλθαμε όλοι εκθύμως διά να αποτύσουμε τιμή κι
ευγνωμοσύνη εις το σκήνος σου, καθώς η ψυχή σου οδεύει ήδη την τελευταία
διαδρομή, προς τα ουράνια δώματα της ουρανίας Πατρίδος.
Εκεί έτρεφες εκ νεότητος την μακαρία ελπίδα της καταπαύσεως
εις τους κόλπους του πεφιλημένου σου Πατέρα.
Εκεί προσδοκούσες να απολαύσεις ατελεύτητη τη θέα του
αρρήτου κάλους της τριαδικής Θεότητος, μετά των αγγέλων, των αγίων και των
δικαίων.
Έφυγες αθόρυβα όπως αθόρυβα ζούσες. Επεδίωκες ενσυνείδητα
την αφάνεια. Απεδοκίμαζες τους επαίνους επίμονα. Η πορεία του βίου σου υπήρξε
φωτεινό ορόσημο, πρότυπο χριστιανικής ζωής, πρόκληση μιμήσεως, φωτεινός
σηματοδότης πορείας ευλογημένης προς τη μεγάλη συνάντηση με τον Αγαπητό της
ζωής σου.
Εξάλλου σε Εκείνον τα είχες δώσει όλα, η ψυχή σου δεν
χωρούσε τίποτα άλλο εκτός από την παρουσία του Κυρίου.
Τώρα που έφυγες, ας μας επιτρέψεις πλέον να αποθέσουμε σαν
ανθοδέσμη ευωδιαστή λίγα φτωχά λόγια για το ανυπολόγιστο έργο σου.
Δεν θα το κάνουμε μόνο για σένα, αλλά κυρίως για εμάς τους
«περιλειπόμενους».
Στα δύστηνα τούτα χρόνια που βιώνουμε έχουμε ανάγκη να
στηριχθούμε, να ακολουθήσουμε μορφές ευλογημένες, αξιομίμητες…
Το έργο του Γεωργίου Καφούρου, αδελφοί, είναι όντως
ανυπολόγιστο στην αδελφότητα που ανήκε, στο σύλλογό μας, στο χριστιανικό έργο
γενικότερα.
Από νέος διακρίθηκε και αρίστευε πάντοτε στις σπουδές του
στο Πολυτεχνείο, στα έργα του, στη ζωή του, στην ιεραποστολική δράση. Νους οξύτατος,
βαθύς, ευρύτατος, τετράγωνος, αποφασιστικός, μεθοδικότατος. Για όλα τα τεχνικά
θέματα είχε άποψη και γνώμη βαρύνουσα.
Η εργατικότητά του απερίγραπτη, η δημιουργικότητα αδιάκοπη,
όντως χαλκέντερος!
Διακοπές δεν εγνώριζε, ούτε αναψυχή!
Ασκητικός με όλη τη σημασία: στους λόγους μετρημένος, στις απαιτήσεις
ανύπαρκτος, στην πνευματική αξιοποίηση του χρόνου ανύστακτος, στη νύψη
καθηγητής!
Στο σύλλογό μας, τον «ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ» βασικός μοχλός και
ιδρυτικό μέλος. Κατείχε τη θέση του Ταμίου στο διοικητικό συμβούλιο επί πάρα πολλά
χρόνια. Πολλές φορές μας εγλύτωσε από δυσκολίες. Ταυτόχρονα ήταν ο βασικός υπεύθυνος
στο ιεραποστολικό έργο των «εργαζομένων».
Τα χρονικά περιθώρια της στιγμής αυτής δεν επαρκούν για να
περιγράψουμε το έργο και την προσφορά του.
Το καλύτερο μνημόσυνο που θα επιθυμούσε η ψυχή του, θα ήταν
η επιθυμία μας να βρει μιμητές! Οι ανάγκες πολλές, οι καιροί σκοτεινοί, οι
άνθρωποι λίγοι…
Ας προσευχηθούμε εδώ εμπρός στο σκήνωμά του, να αναδείξει ο
Κύριος εργάτες πολλούς, ψυχές με ζήλο θερμό, με αγάπη και φιλανθρωπία
ανεπιτήδευτη, με φόβο Κυρίου, με αυτοθυσία, με ζωή θεάρεστη, με σοφία και
σύνεση θεοδώρητη.
Αδελφέ μας αγαπητέ,
Καλό ταξίδι προς τον ουρανό!...
Είθε να πραγματοποιηθούν όλες σου οι ελπίδες. Εκείνος που
τόσο αγάπησες είθε να σε αναπαύσει στην αγκαλιά Του!
Αιωνία σου η μνήμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου