Ἕνα βασανιστικὸ ἐρώτημα,
ὅμως, ἀνεβαίνει,
ἀπὸ
τὴν καρδιά μας.
Ἔχομε ἆρα γε συνειδητοποιήσει τὸ γεγονὸς
τῆς κενώσεως, τοῦ ἀδειάσματος δηλαδή τοῦ Θεοῦ,
τῆς ἄκρας
Αὐτοῦ
οἰκονομίας καὶ συγκαταβάσεως ἢ μήπως ἀλλοτριωμένοι, ἀπὸ τὰ
ποικίλα πάθη μας, ἀδυνατοῦμε νὰ
συλλάβωμε τὸ μέγιστο θαῦμα;
Θὰ ὑπηρετήσωμε τὸ γεγονὸς τῆς θείας Σαρκώσεως ὡς ὁ Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοή, ἔκλινε γόνυ ἐνώπιον τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως ἢ θὰ ἐπιμείνωμε στὴν λογικὴ ἐξήγηση τῶν οὐρανίων πραγμάτων, ἀπολυτοποιώντας τήν
φτηνή καί πεπερασμένη ἀνθρώπινη λογική καί θεοποιώντας τὸν ἑαυτό μας;
Θὰ σκύψωμε, νὰ προσκυνήσωμε τόν νηπιάσαντα Κύριο; Θά
γίνωμε μέτοχοι τῆς εὐχαριστιακῆς
κοινωνίας, στήν ὁποία μᾶς καλεῖ
ἤ θὰ
τηρήσωμε τὴν στάση τοῦ Ἡρώδη,
ἐξορίζοντες ἀπὸ τὴν ζωή μας τὴν
ἀγάπη πρὸς
τὸν Θεὸ
καὶ πρὸς
τὸν ἄνθρωπο;
Απόσπασμα από το μήνυμα του Σεβ. Μητροπολίτου
Πατρών κ. Χρυσοστόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου