.........
Εἶχαν ἰσόβιο σύνθημά τους τὸ «δεῖ πάντα διὰ τὸν Χριστὸν ποιεῖν». Ὅλα πρέπει νὰ τὰ κάνουμε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ δόξα του. Ἔκαναν καὶ οἱ τρεῖς λαμπρὲς σπουδές, εἶχαν ἄριστες ἐπιδόσεις καὶ μποροῦσαν, ἂν τὸ ἐπεδίωκαν, νὰ καταλάβουν ὑψηλοὺς θώκους καὶ μεγάλα ἀξιώματα. Ἀλλὰ δὲν προτίμησαν μία λαμπρὴ κατὰ κόσμον σταδιοδρομία. Ἐπειδὴ ἀγαποῦσαν μὲ πόθο τὸν Κύριο, ἀφιερώθηκαν ἐξ ὁλοκλήρου σ’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι «ἀληθινὰ ἀγαπητὸς καὶ ἀξιέραστος».
Ἡ ἀγάπη τους πρὸς τὸν Θεό, κατὰ τὴ χρυσοστομικὴ ἔκφραση, ἦταν ἰσχυρὴ ὅπως ὁ θάνατος καὶ σκληρὴ σὰν τὸ διαμάντι, γιὰ ν’ ἀντέχει σὲ ὁποιονδήποτε πειρασμό, σὲ ὁποιαδήποτε δυσκολία. Δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς χωρίσει τίποτε ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, κανένα ἐμπόδιο. «Ἀγάπης οὐδέν, οὔτε μεῖζον, οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδὲ αὐτὸ τὸ μαρτύριον». Τίποτε δὲν ὑπάρχει σὰν τὴν ἀγάπη, οὔτε μεγαλύτερο οὔτε ἴσο οὔτε αὐτὸ τὸ μαρτύριο. Ὡς πρὸς τὴν προαίρεση, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μαρτυροῦσαν καὶ πέθαιναν καθημερινῶς, κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα τῆς ζωῆς τους. «Μυρίους ἀπεθάνομεν θανάτους»!
.............
15.1.11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου