Φως Καππαδοκίας: Άγιοι Αρσένιος & Παΐσιος | Trailer Αθηναϊκής Πρεμιέρας

 

Το ντοκιμαντέρ «Φως Καππαδοκίας» αποτελεί ένα κινηματογραφικό οδοιπορικό στα βήματα των δύο πιο πρόσφατων Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Μέσα από τις γεωγραφικές και πνευματικές διαδρομές που χάραξαν στη ζωή τους, δύο μοναχοί αναβιώνουν τη θεία κληρονομιά τους, αποκαλύπτοντας την αντοχή της πίστης μέσα από προσευχή, δοκιμασίες και θαύματα.

Το ντοκιμαντέρ συνδυάζει αρχειακό υλικό, μαρτυρίες ειδικών και μοναχών, καθώς και εντυπωσιακές κινηματογραφικές λήψεις, καταγράφοντας την πνευματική πορεία των Αγίων από την Καππαδοκία έως το Άγιον Όρος. Ο θεατής βιώνει τον ασκητικό βίο του Αγίου Αρσενίου, την πνευματική καθοδήγηση των Ελλήνων της Μικρασιατικής Καταστροφής και την πορεία του Αγίου Παϊσίου, που έμελλε να γίνει μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης Ορθοδοξίας.

Αθηναϊκή Πρεμιέρα: Σάββατο 18 Οκτωβρίου στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο (Μέγαρο Παλαιάς Βουλής) στις 18:30.

Μια παραγωγή του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών (ΙΔΙΣΜΕ).

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Ειρήνη Σαρίογλου

Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Παπαχριστούδης

Διεύθυνση Φωτογραφία - Εναέριες Λήψεις: Ersin Caliskan, Αλέξανδρος Σικαλιάς, Ευάγγελος Κάλοου, Βαγγέλης Πυρπύλης

Ηχοληψία: Ersin Caliskan, Βαγγέλης Πυρπύλης

Μοντάζ-Γραφικά: Βαγγέλης Πυρπύλης

ΔΙΑΛΕΞΙΣ του κ. Μάριου Δομουχτσή στον "ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟ"

 

Τήν Κυ­ρι­α­κή 5 Ὀ­κτω­βρί­ου 2025 καί ὥ­ρα 6:30 μ.μ. στήν αἴ­θου­σα ἐκ­δη­λώ­σε­ων τοῦ Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κοῦ Συλ­λό­γου «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ», Μι­α­ού­λη 68, θά ὁ­μι­λή­ση ὁ Θε­ο­λό­γος - Φι­λό­λο­γος - Συγ­γρα­φέ­ας καί Δι­ευ­θυν­τής τοῦ Φοι­τη­τι­κοῦ Οἰ­κο­τρο­φεί­ου «ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ» Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Μά­ρι­ος Δο­μουχ­τσής, ὁ ὁποῖος ἐπέστρεψε  ἀπό  ἱεραποστολική ἐξόρμησι μέ τόν Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο π. Θεολόγο καί φοιτητές στήν Πισιδία τῆς Ἀττάλειας μέ θέμα:

«Ἡ Ὀρθοδοξία ἀνθίζει στήν Μικρά Ἀσία»

Θά πρα­γμα­το­ποι­η­θῆ καί προ­βο­λή εἰ­κό­νων.

Παναγία η Γοργοϋπήκοος

 

Όπως αναφέρει στο Συναξάρι ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα.

Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάριος του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά.

Μια βραδιά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει:

“Μην περνάς από εκεί και μαυρίζεις τον τόπο με καπνό”. Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία.

Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: ‘”Ώ Μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις ατιμώντας με;”. Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός.

“Ετσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ’ απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε.

Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: “Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ’ εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοεπήκοος”.

Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοεπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ’ εκείνους που προστρέχουν σ’ αυτήν με ευλάβεια και πίστη.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι…

 

«Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάθε πρωί ξυπνούν θυμωμένοι με τη ζωή, θυμωμένοι με το φως που μπαίνει από το παράθυρο, θυμωμένοι που ξεκινά μια νέα μέρα στην οποία πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά φοράνε σκοτεινά ρούχα, περπατούν με το κεφάλι κάτω, χαιρετούν στεναχωρημένοι και με το στόμα, μετρούν τις ρωγμές στην άσφαλτο και τις τρύπες στο δρόμο…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά μπαίνουν στον εργασιακό χώρο στεναχωρημένοι και πιεσμένοι, βιάζονται να κρίνουν τους συναδέλφους τους και να κατηγορούν τα αφεντικά τους για όλα όσα τους δυσαρεστούν…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά γυρνούν στο σπίτι επιβαρυμένοι από το άγχος της δουλειάς, που δεν διστάζουν να σκορπίσουν στα σπίτια τους…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά το να μεγαλώνεις ένα παιδί έχει γίνει βάρος και η επιθυμία του για παιχνίδι, ένα επιπλέον άγχος.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά είναι κολλημένοι στην τηλεόραση για τις ειδήσεις, ανατριχιάζουν στις διαφημίσεις και θυμώνουν με πολιτικές εκπομπές…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά σκεπάζουν τον νυχτερινό ουρανό με αδιαφανή στόρια, την ώρα του ύπνου ταράζουν με αγωνία τις σκέψεις της ημέρας και για την αϋπνία κατηγορούν τη ζωή…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά η σιωπή ή ο προβληματισμός φαίνονται σαν χαμένος χρόνος, η προσευχή είναι αφελής και η σιωπή είναι δύσκολο να αντέχει…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο γι΄ αυτό.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο για ευτυχία…

Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να ανακαλύψουν ότι η ευτυχία είναι μέσα τους, στον πρωινό ουρανό, στο χαμόγελο με το οποίο χαιρετούν τους ανθρώπους, στα μάτια των συναδέλφων στη δουλειά, στο παιχνίδι του παιδιού, στη σιωπή του σπιτιού, στο αστέρια στον ουρανό και στην προσευχή πριν τον ύπνο…

Θεέ μου, κάνε τους ανθρώπους να μάθουν να είναι ευτυχισμένοι!

 π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου

ΠΗΓΗ: https://simeiakairwn.gr

Ξέρεις;

 

Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγέ τον.

Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.

Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.

Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησέ τον.

Khalil Gibran (1883-1931)