Κάποτε ένας άπιστος βασιλιάς συναντήθηκε με έναν πάμφτωχο καλόγερο ασκητή. Και του λέει ο βασιλιάς:
– Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις!
Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Ο ασκητής ακούγοντάς τον, μειδίασε και του είπε:
– Και εγώ μεγαλειότατε θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία που κάνεις, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!
– Είναι δυνατόν αυτό; του είπε με απορία ο βασιλιάς. Ποια θυσία κάνω εγώ, που είναι μάλιστα μεγαλύτερη και από την δική σου;
– Εγώ μεγαλειότατε, του λέει ο ασκητής, θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια. Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη. Ποιος λοιπόν από εμάς τους δύο κάνει μεγαλύτερη θυσία; Ο βασιλιάς προβληματίστηκε. ”Εάν μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;” σκέφτηκε. Το αποτέλεσμα ήτανε να έρθει ”εις εαυτόν” και σιγά σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή, άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου