Ο Όσιος Μάρκος ο Κωφός είναι άγνωστος και ως προς το γένος και ως προς τον τόπον καταγωγής. Είναι θαυμαστός ο βίος του γεμάτος από ηθικά και πνευματικά διδάγματα.
Ο Όσιος Μάρκος ο Κωφός όταν γνώρισε την αλήθεια του Χριστού, και γνώρισε την χριστιανική πίστη, μελέτησε την Αγία Γραφή. Πηγαίνει συνέχεια στην εκκλησία του Χριστού, με φοβερή αφιέρωση, ποτέ δεν έχασε την πίστη του.
Όταν εμπνεύσθηκε από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος και αποφάσισε να αφιερωθεί ολόψυχα στον Σωτήρα Χριστό, άφησε αμέσως την αμαρτία και εγκατέλειψε τα πάντα και έζησε μια θαυμαστή ασκητική ζωή, με αγρυπνίες, προσευχές και νηστείες. Έζησε με τον Χριστό και ας ήταν μέσα στην ερημιά διά να ασκήται αυστηρότερα.
Μάλιστα καθόλου δεν εμπόδισε τον Όσιο Μάρκο τον Κωφό, το πρόβλημα της ακοής, στην πνευματική επικοινωνία του με το Θεό και τους συνανθρώπους του, δεν του έκλεισε το δρόμο προς την αγιότητα, φανερώνοντας έτσι ότι ο Θεός είναι Δίκαιος και δίνει σημασία στον κόσμο της καρδίας κάθε ανθρώπου. Μπροστά σ’ Αυτόν γονάτιζε τις νύχτες ο Όσιος Μάρκος και τον ικέτευε θερμά να τον βοηθεί να είναι πάντα ευάρεστος ενώπιον του.
Αλλά όπως σε όλους τους Αγίους, ο μεγαλύτερος αγώνας του Οσίου Μάρκου του Κωφού ήταν εναντίον του διαβόλου. Διότι ο παμπόνηρος όσον βλέπει τον άνθρωπο να αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας και του κακού, τόσο αγριεύει και μηχανεύεται πειρασμούς και εμπόδια. Δεν τον άφηνε ο Σατανάς ήσυχο ούτε λεπτό. Μέρα και νύχτα, είχε σφοδρό πόλεμον. Όλους όμως ο Όσιος Μάρκος τους αντιμετώπιζε με την Πίστη και τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς ν’ αγωνιζόμαστε κάθε μέρα να ζούμε με μετάνοια και αληθινή αγάπη για τον Αγαθό Θεό.
Μεγάλη, λοιπόν, μορφή της Εκκλησίας μας είναι ο Όσιος Μάρκος ο Κωφός. Άγιος εις στην ζωήν, φωτισμένος εις το πνεύμα, γλυκύτατος στην πίστη και στην αγάπη. Έλαμψε μέσα του ο πραγματικός ήλιος, μπροστά στον οποίον αφανίστηκαν οι πυγολαμπίδες της κοσμικής γνώσεως και σοφίας.
Γι’ αυτό η Εκκλησία μας τον τιμά στις 2 Ιανουαρίου.
Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ κωφὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὁ Μάρκος οὐκ ἤκουε γηΐνων λόγων.
Καὶ πρὶν λιπεῖν γῆν, ὦτα γῆθεν ἐξάγων.
Το Απολυτίκιό του:
Τὴν ἄνωθεν ἤκουσας κλῆσιν, ὑπάρχων κωφός·
τὰ ὦτα εὐήκοα φωνῇ τοῦ Λόγου δεικνύς, ἀσκήσει διέλαμψας·
πάντων κατεφρόνησας, τῶν φθαρτῶν καὶ ῥεόντων ἔδωκας σὴν καρδίαν τῷ Χριστῷ ἑκουσίως.
Προστάτα θεῖε Μᾶρκε, κωφῶν αὐτοῖς συμπαράστηθι.
Μετάφραση:
Άκουσες την ουράνια πρόσκληση, αν και κωφός·
τα αφτιά σου φάνηκε ν’ ακούνε καλά στη φωνή του Λόγου [=Χριστού].
Έτσι, περιφρονώντας όλα τα φθαρτά και προσωρινά, χάρισες με τη θέλησή σου στο Χριστό την καρδιά σου.
Άγιε Μάρκε, προστάτη των κωφών, στήριξέ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου