28/2/14

Τέλος εποχής για τα password




Το τέλος στην παντοκρατορία των password υπόσχεται να φέρει μια κοινοπραξία η οποία αποτελείται από ιντερνετικούς κολοσσούς, επιχειρήσεις που πρωταγωνιστούν διεθνώς στο διαδικτυακό εμπόριο και μερικούς από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές ηλεκτρονικών στον κόσμο. Η κοινοπραξία ονομάζεται FIDO (Fast IDentity Online) Alliance και έχει στόχο να αναπτύξει μια πλατφόρμα τεχνολογιών με το ίδιο όνομα, χάρις στην οποία οι κωδικοί θα αρχίσουν να αντικαθίστανται από νέα αξεσουάρ και βιομετρικά δεδομένα.

Ετσι, ο χρήστης δεν θα χρειάζεται να καταχωρίσει το password για να αποκτήσει πρόσβαση σε μια online υπηρεσία, όπως συμβαίνει σήμερα. Αντίθετα, θα πιστοποιεί την ταυτότητά του, τοποθετώντας π.χ. στον υπολογιστή μια συσκευή σαν USB στικ ή αφήνοντας το smartphone και το tablet του να αναγνωρίσουν το δακτυλικό αποτύπωμα, τη φωνή ή την ίριδα του ματιού του.

Οι βασικοί λόγοι που επικαλούνται είναι πως τα password δεν εξασφαλίζουν ικανοποιητική ασφάλεια, ενώ επίσης είναι εξαιρετικά δύσχρηστα. Αλλωστε, καθώς ο αριθμός των online λογαριασμών που έχει κανείς αυξάνεται συνεχώς, φτάνοντας ήδη τους 26 για τον μέσο Βρετανό, γίνεται όλο και πιο απίθανο να θυμάται τους κωδικούς του. Κωδικοί που παράλληλα βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο κυβερνοεγκληματιών, οι οποίοι προσπαθούν να τους κλέψουν είτε με κακόβουλο λογισμικό που καταγράφει ό,τι πληκτρολογείται στο «μολυσμένο» μηχάνημα, είτε με «ηλεκτρονικό ψάρεμα»...


Όλο το άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ εδώ

ΚΥΡΙAΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ




Είναι πράγματι μεγάλο πράγμα να έχουμε κοντά μας και δίπλα μας τους ποδηγέτες αυτούς που πριν από εμάς ανακάλυψαν, έσκαψαν, βρήκαν, θησαύρισαν και διαφύλαξαν τον «πολύτιμο μαργαρίτη» και τον «ουράνιον θησαυρόν» της πίστεως, της εν Χριστώ δηλαδή αρετής και της αγάπης. Και εξαρτάται από εμάς τώρα, το αν και κατά πόσον θα αποδείξουμε τους εαυτούς μας καλούς μαθητές και γνήσια τέκνα των θεοπνεύστων αυτών σκαπανέων της πίστεως και των αναρριχητών της φωτόλουστης κορυφής της αγάπης.

Εννοείται δε, ότι η Χάρις του Θεού συνδράμει σε πολύ μεγάλο βαθμό, όταν αποφασίσουμε αυτό τον θησαυρό της Σταυρικής Αγάπης να τον οικειοποιηθούμε. Τα φωτόμορφα μάλιστα τέκνα της Εκκλησίας μας, οι Άγιοι δηλ. που προσέχουν τον κάθε τους λόγο και την κάθε τους κίνηση, ώστε να μη διασπαθίζεται και να μη χάνεται εκτός του Σώματος, ο πλουτισμός της εμπειρίας και ο θησαυρός της θεολογίας, μας υποδεικνύουν εν πάση λεπτομερεία την μέθοδο και τον τρόπο, ώστε ο αγώνας αυτός να είναι «νόμιμος». Και τούτο, διότι υφίσταται πάντοτε και ο μεγάλος κίνδυνος, επάνω στην αδιακρισία του κανείς, να σκάπτει, όχι στο έδαφος που κρύπτεται ο θησαυρός, αλλά στα μπάζα του υποκειμενισμού, στη χωματερή των «φασμάτων της αληθείας». Να τειχίζει σε προσχώσεις και να οικοδομεί σε αρμύρες. 


Τότε, αν συμβαίνει αυτό, αλλοίμονο, τα αδειανά κονσερβοκούτια που λίγο γυαλίζουν στον ήλιο, τα νομίζει για διαμάντια, και τον ανθυγιεινό άνθρακα, τον εκλαμβάνει ως θησαυρό. Έτσι, καταντά, ώστε ο πλουτισμός του να μην είναι καν θησαυρός, και το χειρότερο να αντιτίθεται σε όποιον σκάπτει στο κανονικό χωράφι υπό την καθοδήγηση των επαϊόντων, δηλ. των φωτισμένων και θεουμένων Αγίων.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα.

Κατά Ματθαίον (στ΄14-21)


Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εἶπε ο Κύριος:

«Ἐὰν συγχωρέσετε εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι κακὸ ἔχουν κάνει, θὰ συγχωρήσῃ καὶ σᾶς ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος. Ἐὰν ὅμως δὲν συγχωρῆτε τοὺς ἀνθρώπους, τότε οὔτε καὶ ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσῃ τὰ παραπτώματά σας».

«Ὅταν νηστεύετε μὴν γίνεσθε σκυθρωποὶ ὅπως οἱ ὑποκριταί, οἱ ὅποίοι παραμορφώνουν τὰ πρόσωπά τους, διὰ νὰ τοὺς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύουν. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἔχουν λάβει τὴν ἀνταμοιβή τους. Σὺ ὅμως ὅταν νηστεύῃς, ἄλειψε τὸ κεφάλι σου καὶ πλύνε τὸ πρόσωπόν σου, διὰ νὰ μὴν ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύεις ἀλλὰ μόνον ὁ Πατέρας σου, ποὺ εἶναι ἐκεῖ παρὼν κρυφά, καὶ ὁ Πατέρας σου, ποὺ βλέπει τὶ γίνεται εἰς τὰ κρυφά, θὰ σὲ ἀνταμείψῃ εἰς τὰ φανερά».

«Μὴ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτόν σας θησαυροὺς εἰς τὴν γῆν, ὅπου ὁ σκόρος καὶ ἡ σαπίλα τοὺς καταστρέφουν καὶ ὅπου οἱ κλέπται κάνουν διάρρηξιν καὶ τοὺς κλέβουν, ἀλλὰ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτό σας θησαυροὺς εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου οὔτε σκόρος οὔτε σαπίλα τοὺς καταστρέφει καὶ ὅπου κλέπται δὲν κάνουν διάρρηξιν καὶ κλέβουν. Διότι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σου, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σου».


27/2/14

Το Μεγάλο απόδειπνο τη Κ. Δευτέρα



Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

υπό του σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

την Καθαρά Δευτέρα στις 6.00 μ.μ.

στο παρεκκλήσιο του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

στη Χριστιανική Εστία Πατρών.


Οι ρίζες καρναβαλικών αθλιοτήτων


- Του Λάμπρου Σκόντζου , Θεολόγου

......
Σήμερα διαπιστώνουμε με λύπη μια τρομερή άνθιση του οργιαστικού διονυσιασμού. Τα σύγχρονα λεγόμενα καρναβάλια δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις επαίσχυντες βακχικές εορτές της αρχαιότητας. Όποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά στα δρώμενα του καρνάβαλου των πειναλέων της Βραζιλίας, ή των «δικών» μας φαλλικών δρώμενων του Τιρνάβου και θα πεισθεί πως ο μέθυσος θεός ατυχώς συνεχίζει να «ζει» και να κυριαρχεί στις ψυχές μυριάδων ανθρώπων! Εκτός από ιδιωτικούς συλλόγους και αυτό το επίσημο κράτος συμμετέχει γενναιόδωρα στη διοργάνωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, σπαταλώντας πακτωλούς χρημάτων από το υστέρημα του άγρια φορολογούμενου φτωχού Έλληνα πολίτη. Τοπικοί άρχοντες συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα διοργανώσει τον πιο εντυπωσιακό καρνάβαλο!
 

Το δυστύχημα είναι πως σε αυτές τις μαγικές, οργιαστικές και ανήθικες εκδηλώσεις παίρνουν μέρος και πολλοί χριστιανοί με ελαφριά τη συνείδηση, αγνοώντας προφανώς, ότι εκεί λατρεύονται με κάθε επισημότητα τα ανθρώπινα πάθη και θεοποιούνται τα κτηνώδη ένστικτα. Τα περί «ανάπαυλας χαράς» των ημερών των απόκρεω, είναι αστείες δικαιολογίες, διότι η χαρά είναι μια άκρως υποκειμενική ψυχική κατάσταση σε κάθε άνθρωπο.
 

Δε καταφερόμαστε εναντίον αυτών των εκδηλώσεων από καμιά παρότρυνση σεμνοτυφίας, αλλά από πραγματική γνώση των πρωτογόνων και μαγικών καρναβαλικών δρώμενων, τα οποία, πέρα από την επίπλαστη ευθυμία, ενέχουν στην ουσία τους το στοιχείο της τραγικότητας, της απαισιοδοξίας και τους αδιεξόδου του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει ανάγκη από μόνιμη έξοδο από την τραγικότητα της ζωής, και όχι από πρόσκαιρη «φυγή»..
 

Εν κατακλείδι, η αγία περίοδος του Τριωδίου δεν είναι για μας τους πιστούς ευκαιρία για κραιπάλη και εφήμερους αισθησιασμούς, αλλά πρόκληση και προτροπή να ξαναβρούμε το χαμένο αυθεντικό εαυτό μας. Να συναισθανθούμε τη δίνη της τραγικότητάς μας εξαιτίας της αμαρτίας που πρυτανεύει στη ζωή μας και να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξουμε πορεία στη βιωτή μας. Η ειλικρινής μετάνοιά μας και η οντολογική ένωσή μας με το Χριστό θα μας δώσουν ασύγκριτα μεγαλύτερη χαρά από εκείνη των εφήμερων καρναβαλικών αθλιοτήτων και θα πληρώσουν με μόνιμη ιλαρότητα και ουράνια αγαλλίαση τη σκοτισμένη ψυχή  μας.

Πηγή: "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον"


όλο το άρθρο εδώ

26/2/14

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ - π. Γρηγόριος Χαραλαμπίδης


Τὸ νέο αὐτὸ βιβλίο ἀναλύει μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ πρακτικὸ τὴ μέγιστη ἀρετὴ τῆς ἀγάπης: Ποιὲς εἶναι οἱ ἐκδηλώσεις της καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὴν ἀσκήσουμε στὶς ποικίλες περιστάσεις τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, τί ἐνδυναμώνει μέσα μας τὴν ἀγάπη καὶ τί τὴν ἀδυνατίζει, πόσο ὠφελεῖ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὸ παράδειγμά Του, καὶ αὐτὴ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Εκδόσεις: Ο ΣΩΤΗΡ
Σελίδες 140

 

25/2/14

Ο ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ - Γρηγ. Αυξεντίου



Ένα δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ πολύ κατατοπιστικό.

 

Γιατί δεν μπορώ να προσευχηθώ καλά;




Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας.

Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί: Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τον πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παρά ελεητική επίσκεψη της χάριτος. Εμείς όμως, όταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία. Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί…

Τί θα κάνουμε, λοιπόν, για να ξεφύγουμε απ’ αυτή την κατάσταση; Πρώτα-πρώτα θα φροντίσουμε να εξουδετερώσουμε τις αιτίες της. Και ύστερα, παρ’ όλη την ψυχρότητα της ψυχής μας, θα κάνουμε με επιμονή και υπομονή τον καθημερινό προσευχητικό κανόνα μας, προσπαθώντας αφ’ ενός να συγκεντρώνουμε το νου μας στα λόγια των ευχών και αφετέρου να ξεσηκώνουμε μέσα στην καρδιά μας αισθήματα φιλόθεα. Με τον καιρό ο Θεός, βλέποντας την ταπείνωση και την καρτερία μας, θα μας ξαναστείλει τη χάρη Του, που θα διώξει το πνεύμα της ψυχρότητος, όπως ο άνεμος διώχνει την ομίχλη.

Άγ.Μακάριος ο Αιγύπτιος


24/2/14

Γιορτή Χαράς 2014 (β)

330 κορίτσια δημοτικού συμμετείχαν φέτος στη Γιορτή Χαράς. Διαβάστε την ανταπόκριση που μας έστειλαν...

"ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ, ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΥΦΟ ΣΟΥ, ΤΑ ΓΑΝΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΣΚΟΛ..." ΕΓΡΑΦΕ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ...

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΧΙΟΝΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑΚΙΑ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΠΑΓΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΡΥΩΝΗ, ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.
 

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ...
 

ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΕ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΥΣ, ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΕ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ, ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ...
 

ΧΙΟΝΙΣΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ...
 

Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩΣΩ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!
 

ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ!














23/2/14

Γιορτή Χαράς 2014 (α)

Γιορτή Χαράς 2014 και φέτος, αγαπητοί φίλοι.

Μια ευκαιρία για παιχνίδι και αγνή ψυχαγωγία για τους μικρότερους φίλους μας, αγόρια και κορίτσια, που προσφέρεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο κτίριο της Χριστ. Εστίας Πατρών.
 

Ένα μεγάλο επιτελείο ανθρώπων που διδάσκουν στα κατηχητικά σχολεία και τις ορθόδοξες κατηχητικές μαθητικές ομάδες της Μητροπόλεώς μας ήταν από το πρωί εκεί για να υποδεχθούν τα παιδιά και να οργανώσουν το παιχνίδι τους.

280 αγόρια συμμετείχαν φέτος σε διαγωνισμό που περιελάμβανε 10 παιχνίδια και σχετική βαθμολογία για κάθε ομάδα ενώ στο τέλος όλα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με παράσταση Καραγκιόζη.



Και του χρόνου, να είστε όλοι καλά!






















Για τη μέλλουσα κρίση


Ένα ερώτημα που συχνά προβληματίζει πολλούς είναι το εξής: Τι θα γίνουν στην άλλη ζωή τα αμέτρητα εκατομμύρια των ανθρώπων που δεν γνώρισαν ποτέ στη ζωή τους τον Χριστό και το νόμο του; Θα καταδικαστούν όλοι στην Κόλαση; Είναι δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει μια τέτοια αδικία; Στο ερώτημα αυτό μας απαντά ο απόστολος. Μας λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις σε πρόσωπα. Θα χαρίσει τις δωρεές του σ’ όλους τους ανθρώπους που κάνουν το καλό, ανεξάρτητα εάν είναι Ιουδαίοι ή ειδωλολάτρες. Σ’ όλους αυτούς θα χαρίσει τη δόξα, την τιμή και την ειρήνη του.
 

Βέβαια δεν θα κρίνει όλους ο Θεός με τον ίδιο τρόπο. Αλλά τον καθένα θα τον κρίνει ανάλογα με τα όσα γνώρισε και έμαθε. Γι’ αυτό όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν κάποιο γραπτό νόμο, θα κριθούν χωρίς να έχουν ως κατήγορο το νόμο αυτό. Και όσοι αμάρτησαν, ενώ γνώρισαν το νόμο του Θεού, αυτοί θα κριθούν με βάση το νόμο αυτό. Διότι τελικά θα δικαιωθούν και θα σωθούν όχι όσοι απλώς άκουσαν το θείο νόμο, αλλά όσοι τον τήρησαν στη ζωή τους.
 

Με βάση λοιπόν όλα αυτά θα κρίνει ο Θεός πολύ αυστηρότερα όχι όσους έζησαν μέσα στην άγνοια και την αμάθεια, αλλά εμάς που γνωρίσαμε το θέλημα του Θεού. Διότι εμείς, εάν δεν εφαρμόσουμε τα όσα μάθαμε, θα είμαστε αναπολόγητοι. Θα έχουμε κατήγορό μας το νόμο του Θεού που γνωρίσαμε.
 

22/2/14

Νύχτα Τσικνοπέμπτης....! Μιά πολύ διδακτική ιστορία...




Νύχτα Τσικνοπέμπτης….!

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του». Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.

- Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

- Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά παιδιά καί ή παπαδιά είχαν ήδη κοιμηθεί κι ό παπα-Θανάσης ετοιμαζότανε καί κείνος νά πάει γιά ύπνο,όταν ακούστηκε τό κουδούνι τής πόρτας. Τινάχτηκε μέσα στόν ύπνο της η παπαδιά καί βρέθηκε δίπλα στόν παπα-Θανάση.

- Μην ανοίγεις τέτοια νύχτα, πάτερ μου! τόν παρακάλεσε φοβισμένη.

- Γιατί φοβάσαι; τήν καθησύχασε εκείνος. Είναι η πρώτη φορά πού μάς κτυποϋν τέτοια ώρα τήν πόρτα; Αφού τό ξέρεις τό σπίτι του Ιερέα διανυκτερεύει κάθε βράδυ.

- Ναι, μα απόψε…

Της χαμογέλασε ό παπα-Θανάσης καί άνοιξε τήν πόρτα.

- Πάτερ μου, μέ συγχωρείτε πού ήρθα τέ­τοια ώρα, όμως ή μάνα μου πεθαίνει καί ζητά νά έξομολογηθεί καί νά κοινωνήσει.

Το μυστήριο της ταφής


Ο άνθρωπος «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία». 


Το μυστήριο του θανάτου, της ταφής, της διατήρησης της προσωπικότητάς μας στον τάφο και της τελικής ανάστασης δεν το περιγράφουν οι Πατέρες με ελληνιστικές εικόνες, αλλά με την εικόνα της σποράς του Αποστόλου Παύλου: «όπως ο σπόρος που πετιέται στη γη, δεν χανόμαστε όταν πεθαίνουμε, αλλά έχοντας φυτευτεί ανασταινόμαστε».

Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου: δεν εξαφανίζεται, μεταμορφώνεται. Φυτεύεται μέσα στο Σύμπαν η εικόνα του Θεού για να φέρει μαζί της και το Σύμπαν στην αφθαρσία. Κάθε μνήμα είναι κι ένα μόσχευμα αφθαρσίας. Μεγάλη η ιερότητα των κοιμητηρίων.
 

Οι Ορθόδοξοι δεν επιχειρούν να εξηγήσουν το μυστήριο του άδη. Λέγουν μόνο, «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού». Αυτό το χέρι του Θεού το ξέρουν παντοδύναμο. Δεν χρειάζονται καμιά άλλη εξήγηση για την επιβίωση της προσωπικότητας μετά τον τάφο, όμως αυτή την επιβίωση την ξέρουν σαν κάτι το πρόσκαιρο και το ελλιπές. Την ονομάζουν «κοίμηση», παρομοιάζοντάς την με τον ύπνο, μια κατάσταση αποκομμένη από τον κόσμο και τις αισθήσεις, όπου ο άνθρωπος στερημένος από όλα βρίσκεται με τον εαυτό του και με τον Θεό -αν τον Θεό τον είχε αφήσει να κατοικήσει μέσα του όσο ζούσε. Κι επειδή ο Θεός είναι παντού και ακούει όλες τις προσευχές των ανθρώπων, διά του Θεού ακούνε και οι άγιοι και ανταποκρίνονται στις προσευχές μας.

Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονής της αναστάσεως. Ο θάνατος δεν είναι απελευθέρωση αλλά καταστροφή. Σωτηρία είναι η λύτρωση από την καταστροφή αυτή και η επιστροφή των ποθούντων στη «χώρα των ζώντων», η συμμετοχή τους στη θεία Ζωή. Σωτηρία είναι η πρώτη και η δεύτερη Ανάσταση. Η Ανάσταση της ελεύθερης βούλησης ανήκει σ’ εκείνους που ελεύθερα ποθούν τη Ζωή. Η Ανάσταση της φύσης όμως, η αφθαρτοποίηση της σάρκας, είναι για όλους, για όλη την κτίση. Είναι προϋπόθεση της αιώνιας Ζωής και Βασιλείας. «Καινήν γήν και καινούς ουρανούς προσδοκώμεν».

 Αγ. Ιουστίνου, Διάλογος
  Πηγή: περιοδικό «ΕΠΙΓΝΩΣΗ», τ. 89


Τα Κοιμητήρια



π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους
Ένας χώρος ιερός και σεβάσμιος είναι εκείνος του κοιμητηρίου, όπου αναπαύονται τα σώματα των προσφιλών μας προσώπων μέχρι τη μέρα της κοινής αναστάσεως.
Άλλοτε τα κοιμητήρια βρισκόντουσαν στο κέντρο των κοινοτήτων, στον περίβολο των ναών. Έτσι, κατά τις λειτουργικές συνάξεις, θριαμβεύουσα και στρατευόμενη Εκκλησία βρισκόταν στον ίδιο χώρο, δοξολογούσα και προσευχομένη στον Κύριο.
 

Σήμερα τα κοιμητήρια μεταφέρθησαν έξω από τις πόλεις, δεν έχασαν όμως ούτε την Ιερότητα ούτε τη σημασία τους. Και επειδή είναι ένας χώρος που όλοι οι χριστιανοί τον επισκεπτόμαστε, γι' αυτό και σημειούνται τα πιο κάτω.
Πρώτα - πρώτα πρέπει το κοιμητήριο να το αναφέρουμε με το όνομά του: Κοιμητήριο. Ο θάνατος για μας τους χριστιανούς λογίζεται σαν ύπνος, οι νεκροί κοιμούνται. Κοιμητήριο, λοιπόν, όχι νεκροταφείο.
 

«Ας ξαναγαπήσουμε την...ΑΓΑΠΗ»




Σε κάθε εποχή οι άνθρωποι γενικώς και οι πιστοί ειδικώς, επιβάλλεται να αντλούν από τα αποθέματα της προς τους αδελφούς αγάπης. Άνευ αντιρρήσεων η σύγχρονη εποχή και η ταλαιπωρημένη μας κοινωνία, αποτελεί “μοναδική ευκαιρία” για ν´ αποδείξουμε στον ίδιο τον εαυτό μας ότι μπορούμε να προσφέρουμε την έκφραση της πίστεως – αγάπης, προς τους αδελφούς του Χριστού. Και αυτό, ξεκινά από ένα ζεστό βλέμμα που συμπεριλαμβάνει όλα αυτά που αναφέρει ο ίδιος ο Κύριος στην Ευαγγελική περικοπή, και φθάνει έως και αυτή την κορυφή της αγάπης που ονομάζεται αυτοθυσία. Αυτοθυσία για τον αδελφό, και που οδηγεί τον άνθρωπο κατευθείαν στην Βασιλεία του Θεού δηλ. στο πρόσωπο του Κυρίου και Θεού.

Τελικώς, όλοι το βλέπουμε και όλοι μας συμφωνούμε ότι στο χέρι μας είναι ν' ακούσουμε την ευλογημένη Του φωνή: “Αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε” (Ματθ. ΚΕ' 40).

Οπωσδήποτε, η αγάπη είναι ανεξάντλητη.

Και σίγουρα, ομοιάζει με την σελήνη. Όταν δεν μεγαλώνει, αρχίζει να ελαττώνεται.

Δεν έχουμε λοιπόν παρά να κλείσουμε με τον Ιερό Αυγουστίνο που έλεγε: “Ας ξαναγαπήσουμε την... ΑΓΑΠΗ”!

Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Mail: ioil.konitsa@gmail.com


Κατά Ματθαίον (κε΄ 31-46) [Η μέλλουσα κρίση]

Εἶπεν ὁ Κύριος· όταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.


Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Εἶπε ὁ Κύριος:

«Ὅταν θα ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλην του τὴν δόξαν καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τῆς δόξης του καὶ θὰ μαζευθοῦν ἐνώπιόν του ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ χωρίσῃ τοὺς μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θα τοποθετήσῃ τὰ μὲν πρόβατα πρὸς τὰ δεξιά του, τὰ δὲ κατσίκια πρὸς τὰ ἀριστερά του.

Τότε θὰ πῇ ὁ βασιλεὺς εἰς ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ δεξιά, «Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἐτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ’ ἐποτίσατε, ξἐνος ἤμουνα καὶ μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ μ’ ἐνδύσατε, ἀρρώστησα καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε, εἰς τὴν φυλακὴν ἤμουνα καὶ ἤλθατε σ’ ἐμέ».

Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς καὶ σ’ ἐθρέψαμε ἢ νὰ διψᾷς καὶ σ’ ἐποτίσαμε; Πότε δὲ σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σ’ ἐπήραμε εἰς τὸ σπίτι ἢ γυμνὸν καὶ σ’ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤλθαμε σ’ἐσέ;».

Ὁ βασιλεὺς θὰ ἀπαντήσῃ καὶ θὰ τοὺς πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τούτους τοὺς ἀσήμαντους ἀδεφλοὺς μου, σ’ ἐμὲ τὸ ἐκάνατε».

Τότε θὰ πῇ σ’ ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ ἀριστερά, «Φύγετε ἀπ’ ἐμέ, καταραμένοι, στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους του, διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μ’ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς ἤμουνα καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν μ’ ἐπισκεφθήκατε».

Τότε θὰ ἀποκριθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς ἢ νὰ διψὰς καὶ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;»

Τότε θὰ ἀποκριθῇ εἰς αὐτοὺς καὶ θὰ πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι δὲν ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους τούτους, οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε».

Καὶ αὐτοὶ θὰ μεταβοῦν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον».

21/2/14

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ


Έφτασε πάλι φέτος η περίοδος αυτή, που οι γονείς καλούμαστε να δώσουμε την άδειά μας για την συμμετοχή των παιδιών μας, σε κάποιο πάρτυ μασκέ ή ακόμα και στον αποκριάτικο χορό του σχολείου. Κάποιοι από εμάς αναρωτιόμαστε: Είναι τόσο κακό να πω «ναι»; Πώς να πω «όχι» αφού όλα τα άλλα παιδιά θα συμμετέχουν; Μήπως αντί να παιδαγωγήσω το παιδί με το «όχι», προκαλέσω την αντίδρασή του και γίνει μεγαλύτερο κακό; Λογικές οι ανησυχίες, αλλά είναι η λογική ο μόνος οδηγός για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας; Θα μιλήσω ως ορθόδοξη μητέρα χωρίς κάποια άλλη επιστημονική ιδιότητα..

Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε έναν κόσμο πραγματικό, με πραγματικά διλήμματα και πραγματικές προκλήσεις. Στη ζωή τους πολλές φορές θα αποδεχτούν καταστάσεις, αλλά και πολλές άλλες θα χρειαστεί να πουν «όχι», σε θέματα που έχουν σχέση με την προσωπικότητά τους, την ελευθερία τους και τις αξίες τους. Όσο πιο νωρίς λοιπόν εκπαιδευτούν σε αυτό (εκπαίδευση που δεν την παίρνουν ως επί το πλείστον από το σχολείο), τόσο το καλύτερο. Το παιδί που μεγαλώνει σε μια αγωνιζόμενη χριστιανική οικογένεια, έχει πολλές ευκαιρίες να ασκηθεί, στο να χρησιμοποιεί αυτά τα «όχι» ως θωράκιση της πνευματικής και σωματικής του υπόστασης.

Η νηστεία για παράδειγμα είναι σημαντικό «σχολείο», για τα παιδιά που μπορούν να την ακολουθήσουν. Μαθαίνουν εκούσια να στερούν τον εαυτό τους από κάτι που τους ευχαριστεί, προκειμένου να δώσουν χώρο σε κάτι που τους ωφελεί. Στο να αντιληφθούν όμως τα παιδιά αυτή την ωφέλεια, μεγάλο ρόλο παίζουμε εμείς οι γονείς. Από μικρή ηλικία πρέπει να συζητάμε μαζί τους για πράγματα που μπορούν να καταλάβουν. Να τα συνδέουμε με την εκκλησία, όπου εκεί θα γνωρίσουν το πραγματικό νόημα όλων των πνευματικών μας αγώνων. Να επιδιώκουμε συναναστροφές με ανθρώπους που κάνουν τον ίδιο αγώνα, ώστε να καταλαβαίνουν τα παιδιά πως δεν είναι είμαστε «οι μόνοι». Να τα βοηθούμε να αποκτήσουν ως πρότυπα ανθρώπους με αγωνιστικό φρόνημα και πάνω από όλα να προσευχόμαστε για αυτά φροντίζοντας η ζωή μας να αποτελεί παράδειγμα ενάρετου βίου για τα παιδιά μας. Εάν δείξουμε με συνέπεια μια τέτοια φροντίδα από τα μικρά τους χρόνια, τότε μεγαλώνοντας τα πράγματα θα είναι πιο απλά και για εμάς και για εκείνα.

"Η ζωή... μετά θάνατον"


Την Κυριακή 23/2/2014 & ώρα 6.00 μ.μ.

στη Χριστ. Εστία Πατρών ομιλητής θα είναι

ο π. Θεόδωρος Κωτσόπουλος
Θεολόγος
 
με θέμα:

"Η ζωή... μετά θάνατον".

18/2/14

Εργασίες στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

Ο Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών λόγω εργασιών ανακατασκευής της οροφής και του γυψίνου διακόσμου της θα παραμείνει κλειστός μέχρι την Καθαρά Πέμπτη 6 Μαρτίου.

Οι καθημερινές Ακολουθίες τελούνται κανονικά στον Ι. Ν. Εισοδίων. 


Την Κυριακή των Απόκρεω και της Τυρινής (23.2  & 2.3.14) στον Ι. Ν. Εισοδίων θα τελεσθούν δύο Θ. Λειτουργίες:

Α΄   5:15 -   8:00 πμ.  &  
Β΄   8:15 - 10:30 πμ.

Οι  Α΄ Χαιρετισμοί (Παρασκευή 7 Μαρτίου) θα τελεσθούν, συν Θεώ, στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου.

Ο Ι. Ν. Αγ. Νικολάου προσφεύγει στην αγάπη όλων μας για την οικονομική ενίσχυση των εργασιών του.









17/2/14

Σπείρε την ελεημοσύνη…




Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση, και θα θερίσεις το έλεος κατά την κρίση. Με ότι έχασες το αγαθό, με αυτό να το αποκτήσεις. Αν χρεωστής οβολόν στον Θεό, δεν δέχεται αντί γι’αυτόν να του δώσεις μαργαρίτη. Ομοίως, αν έχασες την σωφροσύνη, δεν δέχεται από εσένα ελεημοσύνη ο Θεός, εφόσον εσύ επιμένεις στην πορνεία.
 

Διότι από σένα ζητεί τον αγιασμό του σώματος. Επειδή παρέβηκες την εντολή, μή συναισθανόμενος ότι έχεις εγκαταλείψει τα αγαθά του κόσμου, θα αρχίσεις άλλους αγώνες; Εγκατέλειψες τη φυτεία, και ήλθες να πολεμήσεις αλλού;
 

Είπε ο άγιος Εφραίμ ότι «σε καιρό θέρους, δεν αντιμετωπίζεις την ζέστη με τα ενδύματα του χειμώνα». Έτσι ο καθένας ότι σπείρει, αυτό θα θερίσει, και κάθε αρρώστια θεραπεύεται με τα δικά της φάρμακα. Εσύ λοιπόν, αν κυριαρχείσαι από τον φθόνο, γιατί προσπαθείς να πολεμήσεις τον ύπνο;»
 

Ισαάκ του Σύρου - ΕΠΕ Φ 8Α