9/11/13

Στο αδελφό μας Στέλιο... 40 μέρες μετά



Στον αδελφό και φίλο μας Στέλιο

Λίγα τα λόγια μας τούτες τις ώρες. Η σιωπή μας -κατάθεση πόνου ανθρώπινου- παραχωρεί τη θέση της στην προσευχή. Εκεί η καρδιά ξεσπά ασυγκράτητη κάποτε. Γιατί Κύριε;… Στήριξε Κύριε τους πιο στενούς του ανθρώπους… Τη γυναίκα του… Τον αδελφό του… Τη μάνα του… Το παιδί του αργότερα, πάντοτε… Δεν έχουμε και τώρα λόγια να πούμε. Γι’ αυτό, σαν μνημόσυνο στο πέρασμά σου από τις τάξεις μας, τους κύκλους, το οικοτροφείο, το Αθαμάνιο, διαλέξαμε τα δικά σου λόγια. 

Είναι αυτά που εκφράζουν τρανώτερα την δική σου ψυχή. Αποτυπώνουν εναργέστερα την ματιά και την καρδιά που έβλεπες και ζούσες τα πράγματα. Μικρό κεράκι στη μνήμη σου, Στέλιο, τα λόγια που έγραψες για την κατασκήνωση του Αθαμανίου που ιδιαίτερα αγάπησες, μαζί με την δική μας ευχή να σε συναντήσουμε όλοι μας εκεί, στην κατασκήνωση της Βασιλείας του Θεού που έσπευσες να απολαύσεις πρώτος!


Ἀθαμάνιο…μιά ἰδέα, ἔνας τρόπος, μιά ζωή…

Στή δίνη τοῦ κόσμου καί τό ἄλγος τῆς ψυχῆς μου, μέ ἕνα βήμα κουρασμένο, μέ τό μυαλό μου μπερδεμένο κίνησα νά σέ βρῶ, γλυκιά μου κατασκήνωση.

Στοῦ κάθε φίλου μου τό στόμα ἤσουν ἐκεῖ, σέ κάθε καρδιά πού λαχταρᾶ τό οὐράνιο φῶς νά δεῖ μιά μέρα, ἐκεῖ βρισκόσουνα ἐσύ, μέ τόσες χάρες στολισμένη.

Πρωτοδιαβαίνοντας τήν πύλη σου, βρῆκα ἕναν τρόπο, μιά ζωή, μιά ἐλπίδα κοινή νά καίει στά στήθη τόσων πολλῶν, θαρρεῖς πώς ἦταν θαῦμα.

Καί τά βράδια, θυμιάματα δοξολογίας τά λόγια μας, κι ὁ Ἀρχηγός μας ὁ ἄναρχος ἦταν ἐκεῖ παρών ὅπου δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι στ’ ὄνομά Του.

Ἰδανικό εἶναι ἕνα, ἡ θέωση, ἀξία μία, ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, καύχημά μου μόνο ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μου, ἐλπίς μου ἡ αἰωνιότητα. Κάθε σκέψη προσευχή, κάθε στιγμή ἕνας ἀγώνας˙ παλεύοντας κανείς ἀνεβαίνει τίς βαθμίδες κι ὁ δρόμος δύσβατος, μά κατορθωτός, ἡ μάχη ἐπίπονη, μά δυνατή ἡ νίκη.

Ἡ Ἁγία Μακρίνα προστασία μας, ἡ ἐκκλησιά της ὁ βωμός, τόπος θυσίας μυστικῆς τοῦ Θεανθρώπου, εἶναι βιώματα αὐτά, μά ἀκόμη κάτι παραπάνω: εἶναι Μυστήρια πού ἀπαιτοῦν ταπείνωση.

Γιά τό λιμάνι τοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό εἶσαι, Ἀθαμάνιο γλυκό, μιά ἄγκυρα, εἶσαι δείκτης καί χειραγωγός γιά νά μήν ἰχνηλατοῦμε στά σκοτάδια, ἀλλά νά χαιρόμαστε αἰώνια τό Φῶς.

Στ. Μάλλιαρης
Χ.Φ.Δ. Ἀθηνῶν
Φοιτητής Νομικῆς

(Ἡ Δρᾶσις μας, τ. 399, Μάιος 2002) - xfd.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: