ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ’ ( Ζ’ ΛΟΥΚΑ) , Ήχος Α΄, Εωθινό Ζ΄

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ’ (Ζ’  ΛΟΥΚΑ) , Ήχος Α΄, Εωθινό Ζ΄

Ο Όρθρος της Κυριακής αυτής εκτός από τα αναστάσιμα τροπάρια περιλαμβάνει και τροπάρια της ακολουθίας του Αγίου μεγαλομάρτυρος  Δημητρίου του μυροβλύτου (ως μεθέορτα).

Το Συναξάρι της ημέρας

Τῇ ΚΖ' τοῦ αὐτοῦ μηνος, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νέστορος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Καπιτωλίνης, καὶ Ἐρωτηΐδος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Κυριακοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Πρόκλης, συζύγου τοῦ Πιλάτου.

Ταῖς τῶν Ἁγίων σου πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Απολυτίκιο το αναστάσιμο (ήχος Α΄)

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν, διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις των οὐρανῶν ἐβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου Χριστέ, δόξα τῇ βασιλείᾳ σου, δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Μετάφραση: 

Αν και σφραγίστηκε ο λίθος από τους Ιουδαίους, και στρατιώτες φρουρούσαν το αμόλυντο σώμα σου, αναστήθηκες μετά από τρεις ημέρες, Σωτήρα, δωρίζοντας στον κόσμο τη ζωή. Γι αυτό οι Δυνάμεις των ουρανών φώναζαν δυνατά σε σένα Ζωοδότα• Δόξα στην ανάστασή σου Χριστέ, δόξα στη Βασιλεία σου, δόξα στο προαιώνιο σχέδιο για τη σωτηρία μας μόνε Φιλάνθρωπε.

Απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου (ήχος Γ΄)

Μέγαν εὕρατο ἐν τοῖς κινδύνοις, σὲ ὑπέρμαχον ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαρρύνας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση:

Η οικουμένη βρήκε μεγάλο προστάτη στους κινδύνους, εσένα αθλοφόρε, ο οποίος σύντριψες τα έθνη. Όπως λοιπόν γκρέμισες τον εγωισμό του Λυαίου, ενθαρρύνοντας τον Nέστορα στο στάδιο, έτσι Άγιε Μεγαλομάρτυρα Δημήτριε, ικέτευε το Χριστό και Θεό, ώστε να χαρίσει και σε μας την ευλογία και το έλεός του.

Εξαποστειλάριο Εωθινόν  Ζ' (ήχος Β΄)

Ὅτι ἦραν τὸν Κύριον, τῆς Μαρίας εἰπούσης, ἐπὶ τὸν τάφον ἔδραμον, Σίμων Πέτρος, καὶ ἄλλος, Μύστης Χριστοῦ, ὃν ἠγάπα, ἔτρεχον δὲ οἱ δύο, καὶ εὗρον τὰ ὀθόνια, ἔνδον κείμενα μόνα, καὶ κεφαλῆς, ἦν δὲ τὸ σουδάριον χωρὶς τούτων· διὸ πάλιν ἡσύχασαν, τὸν Χριστὸν ἕως εἶδον.

Μετάφραση:

Όταν η Μαρία είπε ότι πήραν τον  Κύριο, έτρεξαν στον τάφο, ο Σίμων  Πέτρος και ο άλλος Μαθητής του Χριστού, τον οποίο αγαπούσε. Και έτρεχαν οι δυο, και βρήκαν μέσα τις πάνινες λουρίδες μόνο κάτω στο έδαφος, και το σουδάριο (μαντήλι) που ήταν τυλιγμένο στο κεφάλι, μακριά από αυτές. Γι΄αυτό ησύχασαν πάλι, μέχρι που είδαν τον Χριστό.

Εξαποστειλάριο Θεοτοκίον (ήχος Β΄)

Μεγάλα καὶ παράδοξα, δι' ἐμὲ κατειργάσω, Χριστέ μου πολυέλεε· ἐκ Παρθένου γὰρ Κόρης, ἐτέχθης ἀνερμηνεύτως, καὶ Σταυρὸν κατεδέξω, καὶ θάνατον ὑπομείνας, ἐξανέστης ἐν δόξῃ, καὶ τὴν ἡμῶν, φύσιν ἠλευθέρωσας τοῦ θανάτου. Δόξα Χριστὲ τῇ δόξῃ σου, δόξα τῇ σῇ δυνάμει.
      
Μετάφραση:

Μεγάλα και παράξενα για χάρη μου έφερες σε πέρας, Χριστέ μου πολυεύσπλαχνε. Γιατί από Παρθένο Κόρη γεννήθηκες με τρόπο που δεν μπορεί να ερμηνευτεί, και καταδέχτηκες Σταυρό, και αφού υπέμεινες τον θάνατο, αναστήθηκες με δόξα και την φύση μας ελευθέρωσες από τον θάνατο. Δόξα Χριστέ στη δόξα σου, δόξα στη δική σου δύναμη.