Κάποιος από αυτούς που "ανέβηκαν" στο Άγιο Όρος" μάς έστειλε κάποιες σκέψεις του, που με χαρά δημοσιεύουμε...
Μου είναι αρκετά δύσκολο να μιλήσω για την προσκυνηματική εκδρομή μας στο Άγιο Όρος. Να μιλήσω για έναν τόπο τόσο αγιασμένο, για ανθρώπους τόσο «ανεβασμένους» πνευματικά.
Στα μοναστήρια που επισκεφθήκαμε μας δόθηκε απλόχερα η ευκαιρία να ζήσουμε πολύ αληθινά τη λατρεία, τη χριστιανική ζωή, την ίδια μας την πίστη. Το τοπίο μαγευτικό, κατάλληλο να ηρεμήσει κάποιος, να γαληνέψει η ψυχή του, να στραφεί η σκέψη προς το Δημιουργό.
Οι μοναχοί, σοβαροί και «κρυμμένοι» στα κελιά τους, έκαναν τα πάντα ώστε η διαμονή μας στο Άγιο Όρος να είναι όχι μόνο άνετη αλλά και ωφέλιμη, ευεργετική. Συζητήσαμε μαζί τους και αναπτύξαμε πνευματικά θέματα. «Ρουφούσαμε» ασταμάτητα και ακούραστα από το στόμα τους τα λόγια τους. Λόγια σοφά, απλά και εποικοδομητικά.
Αξιωθήκαμε επίσης να ασπαστούμε ιερά λείψανα Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως την κάρα της Αγ. Φωτεινής ή το χέρι του τιμίου Προδρόμου. Συμμετείχαμε ακόμα σε όλες τις ακολουθίες και παίρναμε παράδειγμα από τους μοναχούς για τον τρόπο που ζούσαν τη θ. λειτουργία. Με κατάνυξη, ταπείνωση και προσευχή αδιάλειπτη. Με άγια δίψα για το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους.
3 σχόλια:
Επιτέλους και ένα κείμενο που εξωτερικεύει τις βιωματικές σκέψεις πνευματικού περιεχομένου ενός αγνού νέου. Μακάρι να επακολουθήσουν τέτοια κείμενα τα οποία δίνουν δύναμη για πνευματικό αγώνα και σε μας. Συγχαρητήρια.
Ζηλεύω πραγματικά... Το εύκολο είναι να πας, το δύσκολο να νιώσεις κάπως αλλιώς. Κουραστήκαμε... Η κάθε ψυχή ζητάει ανάπαυση
Δυστυχώς η κοινή γνώμη είναι ενάντια στους μοναχούς αυτήν την εποχή... Τέτοιες εντυπώσεις μάς δείχνουν κάτι διαφορετικό. Υπάρχει σιγουρα στο Όρος ακόμα
Δημοσίευση σχολίου