13/4/11

Σύγχρονοι Φιλέλληνες

Μέσα στο ζοφερό κλίμα απαξίωσης που ζει η πατρίδα μας υπάρχουν και κάποιες, μικρές έστω, φλόγες ελπίδας για την αναγεννητική της πορεία- είναι οι υπερασπιστικές φωνές συγχρόνων φιλελλήνων. Αυτών που, ίσως ασυνείδητα, ακολουθούν το δρόμο προσφοράς των προγόνων τους φιλελλήνων του 1821. Με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτούς και προς ιδική μας αναθάρρυνση αναφερόμαστε σε ορισμένους από αυτούς:

Ο πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής Ζαν Μισέλ Ζάρ λέγει: «Είμαστε όλοι Έλληνες. Είμαστε μαζί σας αυτές τις δύσκολες στιγμές. Η Ελλάδα έχει περάσει και δυσκολότερες περιόδους, αλλά πάντα ανταπεξέρχεται παραμένοντας μεγάλη. Ο κόσμος σας έχει πιο πολύ ανάγκη τώρα από ποτέ...».

Ο διεθνούς φήμης Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λύκ Γκοντάρ αρνήθηκε να παρευρεθεί στο Φεστιβάλ Κανών αντιδρώντας σ' αυτά που υφίσταται η Ελλάδα από την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση: «Ο κόσμος χρωστά τα πάντα στην Ελλάδα. Το οξυγόνο που μας έδωσε πρέπει ως χρέος να αποπληρωθεί. Η Ελλάδα θα μπορούσε να απαιτήσει εκατομμύρια των εκατομμυρίων από όλους για τα συγγραφικά δικαιώματα των αρχαίων».

Ο Ρώσος συγγραφέας και Ελληνιστής Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι τονίζει ότι «αρχή και βάσις όλων μας είναι η αρχαία Ελλάδα, που δυστυχώς την ξεχάσαμε» και προειδοποιεί ότι αυτή η αμνησία έφερε τη σημερινή κρίση. Υπογράμμισε ότι ο παραμερισμός της ανθρωπιστικής και ανθρωποκεντρικής παιδείας και στάσεως σήμερα, έχει οδηγήσει τα κράτη στην άκρη του γκρεμού- όσο ταχύτερα επανέλθουν στις ηθικές αξίες των Ελλήνων, τόσο ταχύτερα θα θεραπευτούν τα δεινά της κοινωνίας μας».

«Οι παραπάνω αναφερόμενες φωνές ενώνονται και με πολλές άλλες ανθρώπων του πνεύματος, βραβευμένων με Νόμπελ και άλλες διακρίσεις, όπως εκείνη η φωνή του Σέρβου καθηγητή Ντούσαν Σιτζάνσκ, του Μάρκ Μαζάουερ, ενός από τούς σημαντικότερους σύγχρονους ιστορικούς κ.ά».

Μήπως είναι καιρός οι ξένες αυτές φωνές να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο της αγνωσίας και αμνησίας της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας, που μας έχουν οδηγήσει πολλές, δυστυχώς, δικές μας;

Και να πιστέψουμε ότι η ένδοξη πνευματική μας κληρονομιά δεν αποτελεί άλλοθι για την επιβίωσή μας, αλλά συνιστά και τη νέα μεγάλη υποχρέωση της σύγχρονης Ελλάδας προς την Ανθρωπότητα.


Μάρτιος 2011