«Ἀπό τήν Ἅλωση στή Μεγάλη Ἰδέα»

 

«Ἀπό τήν Ἅλωση στή Μεγάλη Ἰδέα»

Κυριακή 30 Μαϊου 2021 

Πρόγραμμα

Κοντάκιο: τῇ Ὑπερμάχῳ

Παρουσιαστής: Κωνσταντῖνος Μαρινόπουλος, φιλόλογος

Τραγούδι: Ὁ πατρο – Κοσμᾶς

Α΄ εἰσήγηση: κ. Λουκᾶς Κασιάρας, φιλόλογος

«Ἡ Μεγάλη Ἰδέα ἀπό τήν Ἅλωση στό 1821»

Τραγούδι: Θά ‘ρθει μία μέρα

Προβολή: «Ἡ Ἑλλάδα τῆς Ἰδέας, τῆς Μεγάλης Ἰδέας»

Κείμενο προβολῆς: Δημήτριος Παπαδόπουλος, φιλόλογος

Τραγούδι: Ὁ μαρμαρωμένος Βασιλιάς

Β΄ εἰσήγηση: κ. Νικόλαος Παπανικολόπουλος, ὑποναύαρχος

«Ἡ Μεγάλη Ἰδέα ἀπό τό 1821 στό σήμερα»

Τραγούδι: Ἡ ζωή μέσα ἀπ’ τό χῶμα

Κλείσιμο: π. Μιχαήλ Σαντοριναῖος

«Ἡ Μεγάλη Ἰδέα καί τό χρέος μας»

Τροπάρια Μαρτυρικά Ἁλώσεως

Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Νέας Πεντέλης: διαδικτυακό συμπόσιο για την Άλωση της Πόλης

 

568 χρόνια από την Άλωση της Πόλης – 

200 χρόνια από την αρχή της επανάστασης

Παρακολουθήστε το  που διοργανώνει ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Νέας Πεντέλης 29-30 Μαΐου, 19:00-21:00

Πρόγραμμα συνεδρίου:

ΣΑΒΒΑΤΟ, 29 ΜΑΪΟΥ 2021 19:00 – 21:00

1) 29 ΜΑΪΟΥ 1453 – Τέλος του Βυζαντινού και απαρχή του νέου Ελληνισμού

Δημήτρης Μόσχος

Αν. Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας ΕΚΠΑ

2) Η Μεγάλη Ιδέα ως αφετηρία του αγώνα και τα ιδεολογικά κίνητρα της Ελληνικής Επανάστασης

Μιχάλης Ρέττος

Φιλόλογος, Ιστορικός Ερευνητής

3) Η θεμελίωση του ελληνικού κράτους: από τον Καποδίστρια στον Όθωνα

Αντώνης Κλάψης

Επ. Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών

Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

4) Το Αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας – Μία Ιστορική Αποτίμηση

Γεώργιος Ιατρού Διδάκτωρ Ἑκκλησιαστικού Δικαίου – Δικηγόρος

ΚΥΡΙΑΚΗ, 30 ΜΑΪΟΥ 2021 19:00 – 21:00

Άγκυρα 2021 - Εδώ κάνουμε στάση

 

 

Mert Kaya: Δεν διστάζω να πω «είμαι Έλληνας Πόντιος»

 

Συνέντευξη με τον Mert Kaya, συγγραφέα της μελέτης «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας την περίοδο 1919-1925. Μία μελέτη μνήμης».

Ο νεαρός Τούρκος ερευνητής Mert Kaya αναζήτησε τις ρίζες του από τη Σμύρνη στον Πόντο και ανακάλυψε πως είναι δισέγγονος Έλληνα Πόντιου που έμεινε πίσω και ασπάστηκε το Ισλάμ. Η μελέτη του μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά και ο ίδιος δηλώνει πως «Η μνήμη είναι ένα μέρος για μάχες».

Ο Mert Kaya γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βουτζά της Σμύρνης. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Μέσης Ανατολής, με μεταπτυχιακό στο τμήμα Πολιτισμικών Σπουδών και Media του Πανεπιστημίου Hacettepe. Η διπλωματική του εργασία ήταν μια έρευνα μνήμης με θέμα τον εξισλαμισμό των Ελλήνων της Ανατολής το 1919-1925. Το θέμα δεν προέκυψε τυχαία· μια μέρα, όταν ήταν 10 ετών, μια θεία του είχε γυρίσει από το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό, στην Ελλάδα, και αφηγούταν στα αδέρφια της τις εμπειρίες της. Όταν η συζήτηση βάρυνε, οι μεγάλοι έβγαλαν τα παιδιά από το δωμάτιο και έβαλαν στο βίντεο μια κασέτα που έδειχνε έναν ηλικιωμένο άντρα να τους χαιρετά λέγοντας «μου λείπετε τόσο πολύ».

Με τα χρόνια και ρωτώντας επίμονα, ο Mert έμαθε μια διαφορετική αλήθεια για την καταγωγή της οικογένειας της μητέρας του: οι ρίζες τους δεν ήταν από το Μπίτλις, μια πόλη στην ανατολική Τουρκία που κατοικείται κυρίως από Κούρδους, αλλά από την Αμάσεια του Πόντου. Ήταν Έλληνες Πόντιοι, οι πλείστοι από τους οποίους διέφυγαν στην Ελλάδα με την Ανταλλαγή, εκτός από τον προπαππού του Mert Kaya, τον Ishak, που έμεινε πίσω, υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Κούρδων και σταδιακά εξισλαμίστηκε και μετακόμισε μαζί τους στο Μπίτλις.

Αναζητώντας τα ίχνη των προγόνων του σε Ελλάδα και Τουρκία, ο Mert Kaya ξετύλιξε το νήμα των ανθρώπων που έμειναν πίσω και ασπάστηκαν το Ισλάμ για να επιβιώσουν. Τα παιδιά και τα εγγόνια όσων βίωσαν τα γεγονότα του αφηγήθηκαν τις εμπειρίες της μετανάστευσης, της παραμονής, του εξισλαμισμού, της αφομοίωσης και της πολιτισμικής ενσωμάτωσης όπως τις βίωσαν πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την «ανταλλαγή πληθυσμών». Οι προφορικές ιστορίες που συνέλεξε με τη μέθοδο της έρευνας πεδίου έγιναν η διατριβή του που δημοσιεύτηκε το 2019 και πριν από μερικές μέρες κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο «Ο εξισλαμισμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας την περίοδο 1919-1925. Μία μελέτη μνήμης» από τις εκδόσεις Κυριακίδη. Σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Επιστημών Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Hacettepe και εργάζεται ως κοινωνιολόγος στο παράρτημα της UNESCO στη Σμύρνη. Αυτή είναι η ιστορία του.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/greece/713246_mert-kaya-den-distazo-na-po-eimai-ellinas-pontios»

Αγαπάς; Τόλμησε και Πρόσεχε

 

Κυριακή 23 Μαΐου 2021, 7μμ

Προσεγγίζοντας τα μηνύματα των Κυριακών των Μυροφόρων 

και του Παραλύτου

Αρχιμ. Γεώργιος Μπίζας

Ιεροκήρυκας Ι.Μ Μεσσηνίας

Κυριακή του Παραλύτου

 

... Είναι αλήθεια πως αυτούς που έχουν εγκαταλείψει οι άνθρωποι επισκέπτεται ο Θεός. Ο Θεός δεν αφήνει μόνο και αβοήθητο τον άνθρωπο που υποφέρει. Κανένας δεν πρέπει να απελπίζεται. Όταν παρακαλάμε τον Θεό, εκείνος εκχέει την αγάπη του, ΌΧΙ ΟΜΩΣ ΌΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΌΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΡΙΝΕΙ ΣΩΣΤΟ. Δεν πρέπει ποτέ ως χριστιανοί να ξεχνάμε ότι ανώτερη κατάσταση και από αυτήν την ψυχοσωματική υγεία είναι Η ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ. Αυτή σώζει και όχι η οργανική μόνο υγεία μας. Ο Χριστός με τις θεραπείες που πραγματοποίησε, και η Εκκλησία με το μυστήριο του Ευχελαίου και την αγιαστική Χάρη που εκείνος της χορήγησε, μάς δείχνουν ότι ο καινούργιος κόσμος του Θεού είναι απελευθέρωση από τη φθορά και το θάνατο και ζωή εν αγάπη και αδελφοσύνη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μετάνοια και η ταπείνωση. Αυτός είναι ο υγιής δρόμος επανένωσης του ανθρώπου με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. 

όλο το κείμενο εδώ

π. Ἀντώνιος Φραγκάκης: Ἐπικήδειος Γερόντισσας Γαλακτίας Μοναχῆς

 

π. Ἀντώνιος Φραγκάκης: 

Ἐπικήδειος Γερόντισσας Γαλακτίας Μοναχῆς

Τά ξημερώματα τῆς χθεσινῆς ἡμέρας, μία μεγάλη ὁσιακή μορφή τῆς Κρήτης καί συμπάσης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπεξεδύθη το ἀραχνῶδες χοϊκό της περίβλημα, τό φθαρτό της πολύαθλο σῶμα, τό σῶμα πού ἰσοβίως σταυρώθηκε ἀπό τά ἀλγεινά τοῦ βίου καί τά παλαίσματα τῆς ἀέναης ἀσκητικῆς πρακτικῆς καί φτερούγισε ἥσυχα καί ἀνεπαίσθητα, ὅπως ἔζησε, στήν ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου γιά νά λάβῃ ἀπό τά κατάστικτα καί πανσθενουργά Του χέρια, τά πάμφωτα ἔπαθλα τῆς πνευματικῆς της σκυταλοδρομίας. Στήν ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου πού μέ μανικό ἔρωτα παιδιόθεν ἠγάπησε καί μέ ἀποστολική αὐταπάρνηση ἀκολούθησε στόν ματωμένο βηματισμό τῆς ἐφαρμοσμένης ἀγάπης, 95 χρόνια πού ἔλαμψε ἡ μορφή της πάνω στή γῆ.

Καί ἴσως εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἔδωκε «ὕπνον τοῖς κροτάφοις της καί τοῖς βλεφάροις της νυσταγμόν» ἡ ἀκαταπόνητη αὐτή γυναῖκα, ποῦ ζοῦσε, δροῦσε καί ἀνέπνεε γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἡσυχαστικῶς στοχοθέτησε καί ἁγιοπνευματικῶς προσοικειώθηκε, ὥς ἀναφαίρετο κτῆμα της, στά ὑπόβαθρα τῆς καρδίας της.

Ὑπῆρξε Ὁσία, ὑπῆρξε χαρισματική, ὑπῆρξε ἀσκήτρια. Ἀν τῆς προσδώσουμε καί μαρτυρικό φρόνημα δέν θά λαθέψουμε. Ἀγάπησε, ἐξ’ ἁπαλῶν ὀνύχων, μέ περιφλεγῆ ἔρωτα τόν Χριστό, μέ πιστότητα Μυροφόρων Τόν ἀκολούθησε, ἐφάρμοσε ἐπακριβῶς τά σωτήρια ἐντάλματα τῆς διδασκαλίας Του, ποτίσθηκε ἀκορέστως ἀπό τά ζωοπάροχα νάματα τῆς ἀγάπης Του, Τόν ὑπηρέτησε ἐμπνευσμένα στά πρόσωπα τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν, κατέβηκε στόν Ἅδη τῆς μετανοίας ἔντονα καί οὐσιαστικά, ἐβίωσε τήν Ἁγιοτριαδική Παρουσία ἀπροκάλυπτα καί ζωντανά, χτυπήθηκε λυσσαλέα ἀπό τά μανιασμένα κύματα πού ὁ βύθιος δράκων ξεσήκωσε στήν πολυτάραχη θάλασσα τῆς ἐπίγειας ποντοπορίας της, ἔκλαψε πολύ, ἀγάπησε περισσότερο, ψιλοδούλευσε τήν ἀρετή, δόθηκε ἀνιδιοτελῶς στούς ἀνθρώπους, προσέφερε μέ χαρά τόν ἀδύνατο σκελετό της γιά νά ἀκουμπήσουν τά βάρη τους ὅλοι οἱ ἄλλοι, σφούγγιξε δάκρυα, διόρθωσε λογισμούς, ἀλάφρωσε συνειδήσεις, γαλήνευσε ψυχές, ἐνέπνευσε ἱερές ἐπιθυμίες, προσανατένισε ἐναργῶς τά κάλλη τοῦ Παραδείσου, ξεναγήθηκε μέ παρρησία καί στά φόβητρα τῆς κολάσεως, τροχιοδρόμησε πλειάδα ψυχῶν εἰς τήν αἰώνια ζωή, ἀδικήθηκε καί συγχώρησε, συκοφαντήθηκε ὡς πλανεμένη καί ἡ ἴδια ξεγέλασε τόν δολιοφθορέα τῶν ἀνθρώπων καί ξεπέρασε τόν πλάνον τοῦτο αἰῶνα, ἔγινε οὐράνια ὕπαρξη, δροσοσταλίδα τοῦ κήπου τῆς Ἐδέμ, τελευταία ἔλαμπε, σάν μοσχοθυμίαμα εὐωδίαζε, μόνο χαμογελοῦσε, μητρικά εὐχόταν καί ἀποχαιρετοῦσε, σάν μπαρουτοκαπνισμένη ἀθλήτρια δίδασκε, σάν πεπειραμένη ὁδηγός νουθετοῦσε, καί σιγά – σιγά, ὁ φεγγοβόλος ἥλιος τῆς ὕπαρξής της ἔγειρε στήν δύση τῆς ἐπίκηρης τούτης βιοτῆς γιά νά κάνῃ τήν ἐκφαντορική ἀνατολή του στό ἄλλο ἡμισφαίριο τῆς ἀτελεύτητης ζωῆς.

– «Τί κάνει ἡ γερόντισσα Γαλάτεια»; Μέ ρώτησε κάποτε ὁ θαυμαστός καί ἀείμνηστος Γέροντας Ἀναστάσιος Κουδουμιανός.

– «Γέρασε, γέροντα,» ἀπάντησα. «Κύρτωσε πολύ»…

«Τά κατάφορτα δέντρα ὅταν γεμίσουν καρπό γέρνουν τά κλαδιά τους», ἀπάντησε ἐκεῖνος. «Δίνουν στούς γύρω ἀπό τό προϊόν τους καί τό ὑπόλοιπο τῆς συγκομιδῆς, τό ἀναδεικνύει ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ καί τό μοιράζει σέ ὅλα τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας».

Τα σκληρά λόγια του Κολοκοτρώνη στον Ρώσο πρέσβη

 

Αμέσως μετά την άφιξη στην Ελλάδα ακόμα και ο Καποδίστριας άρχισε τις περιοδείες στην Πελοπόννησο.

Στην πρώτη από αυτές, κοντά στην Κόρινθο προηγούνταν ο ταχυδρομικός διανομέας Καρδαράς, ντυμένος επίσημα με βελούδινη, χρυσοκέντητη στολή. Ακολουθούσε έφιππος ο Καποδίστριας ντυμένος πολύ απλά και κάτισχνος από την ταλαιπωρία και την κακή διατροφή. Ο λαός που είχε συγκεντρωθεί αυθόρμητα, νομίζοντας ότι ο Κυβερνήτης ήταν ο λαμπροφορεμένος διανομέας, τον χειροκροτούσε και εκδήλωνε σε αυτόν την αγάπη και τον θαυμασμό του. Στην αρχή όλοι διασκέδασαν. Όμως στη συνέχεια ο Κολοκοτρώνης δεν το άντεξε. Πλησίασε τον Καποδίστρια και του είπε ότι ο λαός είχε δικαίωμα να γνωρίσει τον Κυβερνήτη του. «Και τι θέλεις να κάμνω Θεοδωράκη;» , απάντησε ο Καποδίστριας. «Η υπερεξοχότης του να ενδυθεί την κυβερνητική του στολή». Έτσι, ο Καποδίστριας οδηγήθηκε σε ένα κοντινό χάνι και φόρεσε τη στολή του, η οποία όμως ήταν πολύ κατώτερη από αυτή του ταχυδρομικού διανομέα!

Ο Καποδίστριας ντυνόταν πολύ απλά. Στο Ναύπλιο έμενε σε ένα φτωχικό σπιτάκι, με σκοτεινή αυλή και ξύλινη σκάλα. Φρουρά δεν υπήρχε. Στο δωμάτιο «υποδοχής» του εργασιομανούς κυβερνήτη τα μόνα έπιπλα ήταν μια καρέκλα και ένα γραφείο. Ήταν, βέβαια και εξαιρετικά ολιγαρκής και λιτοδίαιτος. Παράλληλα, ήταν τόσο ευαίσθητος στα βάσανα των απλών ανθρώπων, ώστε όχι μόνο δεν δέχτηκε τον μισθό που ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση για αυτόν αλλά και διέθεσε την προσωπική του περιουσία για τις ανάγκες της πατρίδας. Βοηθούσε μάλιστα από το υστέρημα του και όσους δεν άξιζαν τη βοήθεια του. Ακόμα και οι πιο αδιάλλακτοι από τους εχθρούς του δεν τολμούσαν να αμφισβητήσουν την καθαρότητα της ιδιωτικής του ζωής. Η αφοπλιστική απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Ρώσο Πρέσβη Ακόμα και μετά τον ερχομό του στην Ελλάδα, οι πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων δεν έπαψαν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά της. Ο Ρώσος πρέσβης Ρικόρντ είπε κάποτε στον Κολοκοτρώνη: «Πόσο άσχημα άραγε θα νιώθει ο Σουλτάνος βλέποντας να περνάει μπροστά στα μάτια του η ελληνική σημαία!». Τότε ο Κολοκοτρώνης με θάρρος του απάντησε: «Εξοχότατε, λες πως θα κακοφαίνεται του Σουλτάνου να βλέπει την ελληνική σημαία να περνάει από μπροστά του και να μην κακοφαίνεται σε εμάς, που υποφέραμε στη γη των προγόνων μας, να βλέπουμε τους Τούρκους να στρογγυλοκάθονται ακόμα και στα πατρικά μας σπίτια; Αυτά να τα πεις και στον αυτοκράτορα Νικόλαο!». Την άλλη μέρα ο Καποδίστριας βρήκε τον Κολοκοτρώνη και του είπε: «Θεοδωράκη τι ήταν αυτά που είπες; «Αν δεν ήταν καλά, να με συμπαθάς, αλλά τέτοια έχω μάθει να λέω». «Όχι, καλά του είπες»! ...

ΠΗΓΗ: Από τη Μηχανή του Χρόνου

Ένα θαυμαστό γεγονός με τον Όσιο Παΐσιο

 Ένα θαυμαστό γεγονός εξιστορείται ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακείων κ. Ειρηναίος με μια ανάγλυφη Εικόνα του Οσίου Παϊσίου μιας οικογένειας η οποία έτρεχε μύρο.

Διαβάστε το κείμενο:

Νέος ηγούμενος στην Μονή Αγίου Συμεών Καλάμου

 

Εξελέγη σήμερα ο νέος ηγούμενος της Ιεράς Συνοδικής και Σταυροπηγιακής Μονής Οσίου Συμεών του νέου Θεολόγου Καλάμου Αττικής. Πρόκειται για τον αρχιμανδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού που εξυπηρετούσε τις ανάγκες των πιστών στους Αγίους Αποστόλους Καλάμου, Συμεών Αναστασίου, εις διαδοχήν του μακαριστού ιδρυτού, κτήτορος και πρώτου Καθηγουμένου Γέροντος Χριστοδούλου.

Ο π. Συμεών Αναστασίου έμενε στο Οικοτροφείο της Πάτρας την τριετία 1986-1989 και ήταν ενεργό μέλος της φοιτητικής συντροφιάς της Χ.Φ.Δ. Πατρών.

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Αναστάς Κύριος να τον στηρίζει, να τον χαριτώνει και να τον σκέπει στη νέα του διακονία. ΑΞΙΟΣ!

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Δέν λησμονοῦμε τήν Γενοκτονία τῶν Ποντίων ἀδελφῶν μας».

 

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Πρωτοκλήτου, ὃπου κάθε Τρίτη τελεῖται ὁ Ἑσπερινός καί οἱ Χαιρετισμοί πρός τόν Πρωταπόστολο καί Ἱδρυτή τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας, μίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, γιά τόν μαρτυρικό ποντιακό Ἑλληνισμό καί τόν πολύπαθο ἐσταυρωμένο καί αἱματοποτισμένο Πόντο, πού γεύτηκε τήν τουρκική θηριωδία καί βαρβαρότητα, πού ὑπέστη μύρια ὃσα βάσανα, μαρτύρια, σφαγές, πορεῖες καί κάτεργα θανάτου, ἐκτοπισμούς καί ξεριζωμούς. Μίλησε γιά τίς 353.000 καί πλέον θύματα τῆς Γενοκτονίας τοῦ Πόντου, γιά τίς καταστροφές τῶν Μονῶν, ἀλλά καί τῶν μνημείων θρησκευτικοῦ καί γενικώτερου πολιτισμοῦ. Γιά τά ἐγκλήματα πού ἒκαναν οἱ Νεότουρκοι καί τά συνέχισε τό κεμαλικό καθεστώς.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς 19ης Μαΐου, πού εἶναι ἀφιερωμένη στήν Γενοκτονία τοῦ Πόντου κατ’ ἒτος, μετέφερε μέ τόν λόγο του νοερά τό Ἐκκλησίασμα καί τούς πολλούς πού συμμετέχουν  στίς Ἀκολουθίες, ἀπό ὃπου εὑρίσκονται, μέσῳ τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ καί Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, στήν ἁγιασμένη γῆ τοῦ Πόντου, πού κράτησε ἐπί αἰῶνες στήν ἁγία ἀγκάλη τους, τό θαυματουργό  καί περίπυστο εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς τῆς Σουμελᾶ καί τά ἂλλα θαυματουργά Εἰκονίσματα καί τά μαρτυρικά καί ὁσιακά Λείψανα τῶν Ἁγίων.

Στή γῆ πού γέννησε καί ἀνέθρεψε Ἁγίους καί Μάρτυρας καί κράτησε τά ζώπυρα τοῦ Γένους καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση ἀτόφια.

Μίλησε γιά τούς ξεριζωμένους πού ἒφτασαν στήν μητέρα Ἑλλάδα κυρίως στή Μακεδονία, ὃπου μέ κέντρο τό πανσεβάσμιο Εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς τῆς Σουμελᾶ στό Βέρμιο, κοσμοῦν τήν Ἑλλάδα καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, μέ τήν ἀφοσίωσή του στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί στά ἀπαράγραπτα ἐθνικά δίκαια καί τά ἰδεώδη τῆς μαρτυρικῆς φυλῆς καί τοῦ Γένους μας.

Ἀκόμη ἒκαμε λόγο γιά τούς Ποντίους ἀδελφούς μας καί τούς ἐκγόνους των πού ἐφτασαν καί ἐγκαταστάθηκαν στήν γῆ τῆς Ἀχαΐας καί παρά τίς δύσκολες καί ἀντίξοες, τότε, συνθῆκες ἀπετέλεσαν  τήν ἱερά ζύμη πού ἐπηρέασε μέ τήν εὐσέβεια καί τήν ἐργατικότητά τους, τήν εὐγένεια καί τό φιλοπρόοδο τοῦ χαρακτῆρα τους, ὃλον τό φύραμα. Σημειωτέον, ὃτι ἐκτός ἀπό τούς ἀδελφούς μας Ποντιακῆς καταγωγῆς οἱ ὁποῖοι ἐγκαταβιοῦν στήν Πάτρα καί σέ ἂλλα μέρη τῆς Ἀχαΐας, ἒχομε στήν Μητρόπολη Πατρῶν, τό ἀμιγές χωριό τῶν Ποντίων ἀδελφῶν μας, τόν Ἀπιδεῶνα, ὃπου ἰδιαιτέρως τιμᾶται ὁ Ἃγιος ἒνδοξος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος καί τηροῦνται ὃλες οἱ παραδόσεις τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ποτέ δέν πρέπει νά λησμονοῦμε, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, τίς θυσίες, τά μαρτύρια, καί τούς διωγμούς πού ὑπέστησαν οἱ μάρτυρες ἀδελφοί μας τοῦ Πόντου καί ὡς Πολιτεία, ἀλλά καί ὡς Ἐκκλησία, νά διατηροῦμε στήν ἐπικαιρότητα τό γεγονός αὐτό, τῆς γενοκτονίας καί τοῦ Ὁλοκαυτώματος τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὣστε διεθνῶς νά τύχῃ τῆς ἐπιβαλλομένης ἀναγνωρίσεως καί νά καταδικασθῇ ἡ Τουρκική βαρβαρότητα, ἡ ὁποία δυστυχῶς συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι νεκροί ζητούν Δικαίωση - Γενοκτονία Ποντίων

 

Τη μνήμη των 353.000 θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου τιμάει στις 19 Μαΐου ο απανταχού Ελληνισμός, διεκδικώντας την καθολική αναγνώριση του εγκλήματος της Τουρκίας.

Η Γενοκτονία χωρίζεται σε δύο φάσεις. Ξεκίνησε ουσιαστικά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 1913 από τους Νεότουρκους, εντάθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κορυφώθηκε -πολύ πιο άγρια και απάνθρωπα- την περίοδο 1919 – 1923 υπό την καθοδήγηση του Μουσταφα Κεμάλ.

Τιμήθηκαν οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος (1914) στὸ Δελβινάκι (16.5.2021)

 

Τιμήθηκε στο ακριτικό Δελβινάκι η Επέτειος υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας το 1914, που ήρθε ως αποτέλεσμα του ηρωικού αυτονομιακού αγώνα των Βορειοηπειρωτών. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, μετά τη Θ. Λειτουργία, τέλεσε μνημόσυνο για τους πεσόντες στον αγώνα αλλά και για όλους τους Βορειοηπειρώτες που χάθηκαν αργότερα από το σκληρό αθεϊστικό και ανθελληνικό κομμουνιστικό αλβανικό καθεστώς, κάνοντας, ιδιαίτερη αναφορά στον αδίκως αγρίως δολοφονηθέντα Κωνσταντίνο Κατσίφα.

 Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος, ανέφερε τα εξής: 

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

Πέρασαν κιόλας, 107 χρόνια ἀπὸ τὴν κήρυξη τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας, ποὺ ἔδινε τὴν δυνατότητα στὴν Βόρειο Ἤπειρο νὰ ζεῖ αὐτόνομα μέσα στὴν ἐπικράτεια τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους.

Ἦταν ὡραῖα καὶ ἡρωϊκὰ ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Εἶχε μόλις λήξει ὁ Β΄Βαλκανικὸς πόλεμος καὶ ἡ Ἑλλάδα, ἔπειτα ἀπὸ τιτάνιο ἀγῶνα,  εἶχε ἐλευθερώσει τὰ Ἰωάννινα καὶ τὸ τμῆμα ἐκεῖνο ποὺ σήμερα ὀνομάζεται Βόρειος Ἤπειρος, μὲ τὴν ἀποφασιστικὴ συμβολὴ τοῦ γενναίου Σπήλιου Σπυρομήλιου, ἀρχηγοῦ τῆς ἡρωϊκῆς Χειμάρρας. Ὅμως, δύο ἀπὸ τὶς τότε Μεγάλες Δυνάμεις, ἡ Ἰταλία καὶ ἡ Αὑστρο-Οὐγγαρία, μὲ τὶς δολοπλοκίες τους καὶ τὸν κυνισμό τους, ὑποχρέωσαν τὴν νικήτρια Ἑλλάδα, νὰ ἀποσύρει τὸν στρατό της ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἐδάφη ἐκεῖνα, ποὺ εἶχαν ποτιστεῖ μὲ πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.

Μήπως, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καὶ σήμερα ἴδια περίπου δὲν εἶναι ἡ πολιτικὴ τῶν λεγομένων “Μεγάλων”, ἡ ὁποῖοι, ὅμως ἀποδεικνύονται, ἀτυχῶς, μικροὶ καὶ ἄδικοι; Ἡ πιὸ κραυγαλέα περίπτωση εἶναι τῆς Κύπρου, ὅπου οἱ Τοῦρκοι συνεχίζουν νὰ ἐποικίζουν τὸ Βόρειο τμῆμα τοῦ νησιοῦ, μὲ ἀνθρώπους ποὺ τοὺς μεταφέρουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολίας, ἐνῷ παράλληλα ἐξακολουθοῦν νὰ διατηροῦν 40.000 τουρκικοῦ στρατοῦ.    Ἤ μήπως καὶ ἡ περίπτωση τοῦ μορφώματος τῶν Σκοπίων, τὸ ὁποῖο μὲ ἀνέντιμα μέσα καὶ πιέσεις τὸ ὀνόμασαν “Βόρεια Μακεδονία”, μὲ τὴν συναίνεση τῆς τότε Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως;  

Μακρὰ ὑπῆρξε ἡ πορεία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ. Οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες ὑπέστησαν διωγμούς, κλείσιμο τῶν σχολείων τους, ἐνῷ μὲ τὸ ἀπάνθρωπο κομμουνιστικὸ καθεστὼς τῶν Χότζα - Ἀλία, ἡ κατάσταση ἔφθασε στὸ μὴ περεταίρω. Οἱ φυλακές, οἱ ἐξορίες, στέναζαν ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἐθεωροῦντο ἀντικαθεστωτικοί. Καὶ πολλοὶ δὲν γύρισαν στὰ σπίτια τους ποτέ. Δὲν εἶχαν ὅμως κάποια παρηγοριὰ ἀπὸ κάπου, ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία βρισκόταν σὲ ἀνελέητο διωγμό.  Βέβαια, γιὰ ἕνα διάστημα ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν ἄνθρωπό του, τὸν ἀοίδιμο Ἱεράρχη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, ὁ ὁποῖος κατόρθωσε μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας, νὰ ἀφυπνίσει τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης μὲ τὴν παρουσία του σὲ “διεθνῆ φόρα”, ὅπως τὸ Στρασβοῦργο καὶ τὸ Κογκρέσσο τῶν Η.Π.Α..  Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔχοντας ἀπέναντί του μιὰ πολιτεία, ὄχι μόνο ἀδιάφορη, ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως ἐχθρική, γεγονὸς ποὺ τοῦ δημιουργοῦσε πικρία, ἐνίοτε δὲ καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση, ὅπως φαίνεται καὶ στὴ διαθήκη του.    

Εθελοντική αιμοδοσία στη Χριστιανική Εστία Πατρών

 

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Μ. ΜΑΡΙΟΣ: Ο πατέρας μου

 

Δυναμικά πράος. Πάντα ευγενής και γελαστός. Θεολόγος της καρδιάς. Ιεροκήρυκας ακούραστος, εργάτης του Ευαγγελίου. Μαχητικός υπηρέτης των χριστιανικών και εθνικών αξιών. Αταλάντευτα στρατευμένος στο όραμα της Ένωσης της Κύπρου με τη Μητέρα-Ελλάδα. Μέλος της ΕΟΚΑ (1955-1959) και κρατούμενος για 18 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Άγγλων. Πατέρας και μητέρα μαζί, ενσάρκωση του «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι». Συγγραφέας, αρθρογράφος στον κυπριακό και αθηναϊκό τύπο και μαχόμενος εκπαιδευτικός. Αυτοεξόριστος και ασυμβίβαστος. Δεν άσκησε ποτέ την τέχνη των ηθικών εκπτώσεων.

Χρονολογία έκδοσης: 04 2021

ISBN: 9789604953196

Σχήμα: 14x21

Σελίδες: 96

Εκδότης: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Δημήτριος Παναγόπουλος: Όταν τα παιδιά κάνουν φασαρία μέσα στο ναό

 

Ομιλούσα κάποτε στον Άγιο Ανδρέα των Κάτω Πατησίων. Και μια μάνα είχε ένα μωρό που έκλαιγε και την έδιωξαν οι άλλοι, έξω από την Εκκλησία. Αυτή βγήκε και πήγε με το μωρό στην αγκαλιά κάτω στην πόρτα και κρατούσε το παιδί έξω και είχε κρεμάσει το κεφάλι της από μέσα την πόρτα, να συνεχίσει να ακούει. Συγκινητικό πράγμα να το βλέπεις αυτό.

Και της φώναξα και της έκανα νόημα, να έρθει μέσα. Και λέγω:

– Αφήστε την κοπέλα να μείνει με το παιδί εδώ, διαφορετικά θα φύγω.

Και το παιδί σταμάτησε να κλαίει! Και τους ανέπτυξα όλο αυτό που πρέπει να γίνεται στην προκειμένη περίπτωση.

Αυτό τούτο μου συνέβη μια άλλη φορά που ομιλούσα στην Αγία Φιλοθέη.

Όταν βγήκα και ομιλούσα από του άμβωνος, μπροστά στο Ιερό ήταν μία μητέρα, η οποία έκλαιγε το παιδάκι της στην αγκαλιά και να δημιουργεί μία κατάσταση.

Εγώ κατάλαβα ότι ο Διάβολος μπήκε, γιατί δεν έκλαιγε στην όλη ακολουθία. Άρχισε να κλαίει από τη στιγμή που βγήκα να ομιλήσω. Άρα είναι του μάστορα δουλειά. Είναι του αλλουνού δουλειά.

Άρχισαν οι γύρω Χριστιανές να την διώξουν:

– Έξω, έξω!

– Δεν θα φύγει το παιδί, τους είπα, ούτε η μητέρα. Εάν φύγει το παιδί με την μητέρα έξω, εγώ θα κατέβω από τον άμβωνα και θα είναι στο λαιμό σας το κρίμα (η αμαρτία). Ξέρετε, ότι ο Σατανάς τσιμπάει το παιδί για να κλάψει και να βγάλει η μάνα έξω το μωρό της; Το ξέρετε ή δεν το ξέρετε;

Και απευθυνόμενος στο παιδί, λέω:

– Εν ονόματι Ιησού Χριστού, ο Σατανάς να αφήσει το παιδί.

Το παιδί τότε σταμάτησε αμέσως να κλαίει, ησύχασε και ηρέμησε! Δεν είχα άλλο κήρυγμα να κάνω, καλύτερο από αυτό…

Πολλά πράγματα πρέπει να έχει υπόψιν του ο άνθρωπος όταν Εκκλησιάζεται. Δεν είναι αρκετό να πάει στην Εκκλησία. Θα τον ξεσηκώσει ο Διάβολος από εκεί να τον διώξει ή να πει: «ανάθεμα την ώρα που ήρθα εδώ» ή θα αμαρτήσει, θα κολαστεί όπως λέμε, εξαιτίας δήθεν κάποιου άλλου.

Πρέπει να είναι πολύ γερός ο άνθρωπος που θα πάει στην Εκκλησία. Διότι μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουνε Χριστιανοί. Όπως σε ένα νοσοκομείο δεν υπάρχουν υγιείς. Άρρωστοι υπάρχουνε. Άλλοι βαριά και άλλοι ελαφρότερα.

Έτσι θα σκεφτείς… Θα ακούσεις λοιπόν το ροχαλητό του, θα ακούσεις το «ωχ» του, θα ακούσεις χίλια δύο πράγματα και είσαι υποχρεωμένος να τα ανεχτείς. Και εσύ άρρωστος πας εκεί πέρα να θεραπευτείς.

Εμείς δεν φεύγουμε έτσι οπλισμένοι για την Εκκλησία. Ο Σατανάς θα βάλει ένα δίπλα σου που θα μουρμουρίζει.

Θα λέει «Άγιος ο Θεός» ο ψάλτης, θα το λέει και αυτός και θα το λέει παραφωνία. Θα λέει μέσα τις ευχές ο παπάς, θα τις λέει και αυτή και θα τα λέει αντίθετα κ.λπ. και σε εκνευρίζει…

Δεν σε αφήνει ο Διάβολος, γιατί θέλει να σε ανακατέψει, να σε πάρει το νου και να σε εκνευρίσει.

Και κατά συνέπεια πρέπει να είσαι οπλισμένος με υπομονή και πρακτικότητα. Θα φύγεις, θα πας πιο πέρα, θα βρεις ένα μέρος, που θα σε εξασφαλίζει ησυχία.

Εμείς λόγω άγνοιας, δεν γνωρίζουμε ότι ο διάβολος πειράζει κάθε πιστό μέσα στην Εκκλησία, με διάφορους τρόπους. Διότι όλοι οι διάβολοι, είναι συγκεντρωμένοι μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πουθενά αλλού.

Ούτε στους παπικούς, ούτε στους προτεστάντες δεν θα δεις στις ”εκκλησίες” τους να κοιμούνται και να χασμουριούνται άνθρωποι.

Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ο δαίμονας γνωρίζει που βρίσκεται η αλήθεια και βάλλει μόνο τον Ορθόδοξο πιστό.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)

ΠΗΓΗ: https://enromiosini.gr/

Το ωραιότερο πράγμα στη γη (Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Οικογένειας - 15 Μαΐου)

 

Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη. 

Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.

- Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.

Ρώτησε έναν γεωργό.

-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψει αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.

Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια.

- Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.

Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;

Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!

• Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.

• Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα. 

• Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.

Η καρδιά του σκίρτησε.

Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.

Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.

Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος: Παραλειπόμενα Μεγαλοσαββατιάτικου ἑορτασμοῦ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου!

 

Τὸ φετινό Πάσχα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ μείνει ἀναμφίβολα στὴν ἱστορία. Εἶναι πραγματικὰ σταθμὸς γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας ζωή. Στὸ μέλλον σὲ αὐτὸ τὸ Πάσχα 2021 θὰ κάνουν ἀναφορὰ ὅσοι ὡς ἀληθινὰ παιδιὰ καὶ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ πονοῦν γιὰ τὴν ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ λειτουργικὴ τάξη, τὴν κανονικὴ παράδοση, τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος ποὺ ἐπισυνέβη.

Σὲ αὐτὸ τὸ Πάσχα θὰ ἀναφέρονται πολὺ συχνὰ καὶ ὅσοι προσπαθοῦν νὰ καταστήσουν τὴν Ὀρθόδοξη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μία παπο-προτεσταντική σύναξη ποὺ θὰ διασώζει ὡς φολκλορικὰ τὰ ἐξωτερικὰ λατρευτικὰ στοιχεῖα  ἀπαλλαγμένη ὅμως ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ ζωῆς, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ὑπηρετεῖ ὡς θεραπαινὶς ἀλλότρια συμφέροντα.

Γιατὶ ὄχι; Αὐτὸ δὲν ἔγινε; Ἡ ΔΙΣ χωρὶς ἐξουσιοδότηση τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας ὑλοποίησε ἀσεβεῖς κυβερνητικὲς ἐντολὲς ποὺ πρώτιστο σκοπὸ εἶχαν καί  ἐπέτυχαν τὴν ταπείνωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Κατόπιν αὐτῶν κάποιοι θριαμβολογοῦν ὅτι οἱ ἱερεῖς ὑπάκουσαν, ὁ λαὸς συμμορφώθηκε μὲ τὴν ἀπόφαση καὶ κατέκλεισε τοὺς ναοὺς μὲ προεξάρχοντα τὸν “εὐλαβέστατο” κατὰ πάντα Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος ἐνθουσιασμένος γιὰ τὸ μοναδικὸ στὴν ἱστορία κατόρθωμά του παρέστη στὴν Ἀνάσταση φορώντας τὴ μάσκα -ἀκριβέστερα τὸν κημό, τὸ μουρόπανο[1]- γιὰ νὰ γιορτάσει ὄχι τὴν τριήμερη ἀλλὰ τὴ διήμερη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ!

Ὁ ταλαίπωρος λαός, ἀκατήχητος ὤν, ὑπάκουσε καὶ συμμορφώθηκε σὲ «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες ἀποφάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας», ὅπως πολὺ εὔστοχα τὶς χαρακτήρισε ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Θεόκλητος. Ἀντί, λοιπόν, νὰ κλαῖμε καὶ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὶς εὐθῦνες μας ὡς ποιμαίνουσα Ἐκκλησία γιατὶ ὁ λαὸς μας ὑπάκουσε στὴν περιφρόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, πανηγυρίζουμε!

Τί καὶ ἂν ἑορτάστηκε ἡ Ἀνάσταση τὸ Μ. Σάββατο καὶ ὄχι τὴν Κυριακή;

Τί καὶ ἂν σχεδὸν ὅλοι ὅσοι κοινώνησαν εἶχαν φάει τὸ Μ. Σάββατο;

Τί καὶ ἂν κάποιοι εἶχαν κοινωνήσει καὶ τὸ πρωὶ τοῦ Μ. Σαββάτου;

Τί καὶ ἂν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς δὲν ἦσαν ὅλο τὸ Μ. Σάββατο νηστικοὶ γιὰ νὰ λειτουργήσουν;

Τί καὶ ἂν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς εἶχαν λειτουργήσει καὶ κοινωνήσει πάλι τὸ πρωὶ τοῦ Μ. Σαββάτου;

Τί καὶ ἂν ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως συμπίπτει μὲ τὸν κανονικὸ ἑορτασμὸ τοῦ Νομικοῦ Πάσχα;

Τί καὶ ἂν καταλύθηκε ἡ πρώτη καὶ μοναδικὴ σὲ αὐστηρότητα νηστεία τοῦ Μ. Σαββάτου;

Τί καὶ ἂν εἴχαμε συνοδικῇ ἐγκυκλίῳ κακοποίηση καὶ κατάργηση τοῦ Ἀναστάσιμου Ὄρθρου;

Εἰλικρινὰ διερωτῶμαι πῶς τακτοποίησαν τὴ συνείδησή τους ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἀναμφισβήτητα σέβονται τὴν (ἀρχ)ἱερωσύνη τους μὲ αὐτὴ τὴν τόσο ὠμὴ ἀνατροπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης;

Ἡ σοβαρότητα τῆς πνευματικῆς κρίσης ποὺ διέρχεται ἡ τοπικὴ μας ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία δὲν ἐντοπίζεται μόνο σὲ αὐτὴ καθ’ ἑαυτή τὴν Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς 20.4.21 καὶ στὴ σχετικὴ ὑπ’ ἀριθμ. 3041/21.4.21 Συνοδικὴ Ἐγκύκλιο, ἀλλὰ καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ σὲ καμία σχεδὸν Μητρόπολη δὲν ἐφαρμόστηκαν ὅσα κελεύει ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση καὶ Ἐγκύκλιος, ἐλάχιστες ἦταν οἱ Μητροπόλεις ποὺ στάθηκαν ἀντρίκια νὰ καταδείξουν πόσο «ἀκατανόητες καὶ ἀσεβέστατες (ἦταν οἱ) ἀποφάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας». Πιὸ θλιβερὸ εἶναι ὅτι βρέθηκαν σοβαροὶ ἐπίσκοποι ποὺ προσπάθησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ συνηγορήσουν θεολογικὰ ὑπὲρ τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν.

Πανήγυρις Ι.Ν. Αγ. Νικοδήμου

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Μετόχιον Ιεράς Μονής Μαρίτσης

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Κυριακή των Μυροφόρων και του Αγίου Νικοδήμου

16 Μαϊου 2021

                           

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών

1) Σάββατο 15 Μαϊου και ώρα 7.00 μ.μ. - 8.30 μ.μ.: Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.

2) Κυριακή 16 Μαϊου πρωί : Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος ώρα 6.45 π.μ. έως 10.15 π.μ., υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου  Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου. 

3) Κυριακή εσπέρας και ώρα 7 μ.μ. – 8.30 μ.μ.: Μέγας Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις προς τον Άγιον μετά θείου κηρύγματος, υπό του αρχιμ. π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, εφημερίου του Ιερού Ναού.

Εκ του Ιερού Ναού

 

 Ο Ι. Ναός ευρίσκεται στην οδό Αχαϊκής Συμπολιτείας – Ζαβλάνι Πατρών

Συγκοινωνία : Λεωφορεία 2 και 3, στάση Λαδικού, οδός Αχαϊκής Συμπολιτείας

Στο Δελβινάκι Ιωάννινων τιμάται την Κυριακή ο αγώνας των Βορειοηπειρωτών

 

Η ελεύθερη Ήπειρος δεν ξεχνά το Πρωτόκολλο της Κερκύρας.

Στο Δελβινάκι Ιωάννινων τιμάται την Κυριακή ο αγώνας των Βορειοηπειρωτών.

Φέτος συμπληρώνονται 107 έτη από τον Ιστορικό Αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού το 1914. Τότε, ως απάντηση στην προκλητική και ανιστόρητη απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων να παραχωρήσουν το απελευθερωμένο βόρειο τμήμα της Ηπείρου στο νεοσύστατο Αλβανικό Κράτος, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (Δεκέμβριος 1913), οι Έλληνες της Ηπείρου και του οικουμενικού Ελληνισμού ξεσηκώθηκαν και πολέμησαν από τις αρχές του 1914.

Αποτέλεσμα αυτού του Αγώνος ήταν η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου στο Αργυρόκαστρο στις 17 Φεβρουαρίου 1914 και λίγο μετά η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, που παραχωρούσε Αυτονομία στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

Η επέτειος αυτών των 2 σπουδαίων ιστορικών γεγονότων τιμάται αυτήν την Κυριακή 16 Μαΐου στο Δελβινάκι Ιωαννίνων. Είναι μία εκδήλωση που είχε ξεκινήσει από τον μακαριστό πρωτοπόρο στα Εθνικά θέματα Ιεράρχη Κονίτσης Σεβαστιανό (1922-1994). Και φέτος, σε μία στιγμή κρίσιμη για την Β. Ήπειρο,  η Ιερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης έχει τον όλο συντονισμό της εθνικής αυτής εκδήλωσης. Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Μητροπολίτης κ. Ανδρέας.

Μέσα στο αναγκαίο πλαίσιο των υγειονομικών μέτρων, θα γίνουν οι εκδηλώσεις το πρωί της Κυριακής, με επίκεντρο τον Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Δελβινάκι. Θα τελεστεί Ιερό Μνημόσυνο, ενώ στο Δελβινάκι βρίσκεται ο τάφος του αοιδίμου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, ενός εκ των πρωταγωνιστών του Αγώνος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού του 1914.

"Εμένα να ρωτήσετε εάν υπάρχει κόλαση, εμένα....

 

12 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών

 

Ευχαριστούμε!

ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ:＂Η νίκη του Χριστού κατά του θανάτου＂

 

Κυριακή 16/5/2021, 7:00μμ

«Η νίκη του Χριστού κατά του θανάτου»

Ομιλητής:

κ. Αβραάμ Κοκάλης, θεολόγος

Η διαθήκη των αγωνιστών του 1821 (video)

 

1821 - Ένας διαρκής αγώνας...

Για την Ελλάδα μας... 

Οι Χαρούμενοι Αγωνιστές μας μεταφέρουν ένα μήνυμα από τις ψυχές εκείνων που αγωνίστηκαν για να ξεκινήσει και πάλι η πορεία της ελεύθερης Ελλάδας!

Τούτος ο τόπος είναι ιερός!

Αναστάσιμη ικεσία

 

Αυτή την αναστάσιμη περίοδο, εκτός από τη γνωστή μας Αναστάσιμη προσευχή, μπορούμε να απευθύνουμε προς τον Κύριο και πολλές άλλες προσευχές που αναφέρονται στην Ανάσταση και είναι γραμμένες από τους αγίους μας.

Παντοκράτωρ Θεέ, εύσπλαχνε και πολυέλεε, Εσύ που κατήργησες τον θάνατο με τον ζωοποιό θάνατο του Υιού σου και που άνοιξες των Παράδεισο σε μας με την κοσμοσωτήριο Ανάστασή Του, φώτισέ μας σε παρακαλούμε, με το φως του Αγίου Σου Πνεύματος, να αναγνωρίζουμε ως μόνο αληθινό Θεό τον Ιησού Χριστό, τον οποίο Εσύ απέστειλες. Διότι από πουθενά αλλού δεν μπορούμε να αντλήσουμε τη σωτηρία μας και δεν υπάρχει όνομα άλλο στη γη που να έχει δοθεί στους ανθρώπους και το οποίο να μπορεί να σώσει τον άνθρωπο παρά μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Χάρισέ μας Εσύ ακλόνητη πίστη και αδίστακτη ελπίδα και ειλικρινή αγάπη προς τον πλησίον μας, έτσι ώστε με την αγάπη και την αγαθοεργία να κρατάμε μέσα μας ζωντανή την πίστη. Και ζώντας με ευσέβεια, να αξιωθούμε της αθανάτου και πανευφρόσυνης αιώνιας Ζωής.

Αυτά ας γίνουν με τη μεσιτεία του εκ νεκρών αναστημένου μονογενούς Υιού Σου, μαζί με τον Οποίο δοξάζεσαι Εσύ και το ζωοποιό Πνεύμα τώρα και πάντοτε και σε όλους τους αιώνες. Αμήν.

Προσευχητάριο του Σιμονώφ, 

Προσευχή κατά την Κυριακή του Πάσχα (διασκευή)

ΠΗΓΗ

Προσευχή για τα παιδιά

 

«Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής. Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής. Το παιδί αισθάνεται στο βάθος της ψυχής του το πνευματικό χάδι, που μυστικά στέλνει η μητέρα του, και έλκεται προς αυτήν»

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης († 1991)

Πατρῶν Χρυσόστομος: Σᾶς εὐχαριστοῦμε εὐγνωμόνως

 

 Τήν Δευτέρα τοῦ Θωμᾶ, ἑόρτασε ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν «Παναγία ἡ Βοήθεια».

Ὁ Ἱερός Ναός κοσμεῖ τόν αὒλειο χῶρο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Νοσηλευτικοῦ Ἱδρύματος, οὐχί μόνον τῶν Πατρῶν, ἀλλά τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος γενικώτερον καί ἀνηγέρθη μέ δωρεά τῶν ἀειμνήστων Αἰμιλιανοῦ Τούλα καί τῆς συζύγου του Σταυρούλας.

Στόν Ἑσπερινό ἐχοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ὡμίλησε περί τῆς Βοηθείας παρά Κυρίου, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀναφερθείς στίς πρεσβεῖες καί μεσιτεῖες ἀείποτε τῆς Θεοτόκου καί ἓως τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου καί εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας.

Ἡ Παναγία μας, εἶναι μετά Θεόν ἡ παράκλησή μας, ἡ παρηγοριά μας. Εἶναι ἡ ἀπαντοχή μας, ἡ σκέπη καί καταφυγή τοῦ καθενός μας, ἀλλά καί ὃλων τῶν ἀνθρώπων.

Μίλησε ἐπίσης γιά τήν μεγάλη δύναμη πού λαμβάνουν οἱ ἂνθρωποι ὃταν εἰσέρχωνται στόν Ναό καί προσκυνοῦν τό περίπυστο εἰκόνισμα τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας καί τό ἀπότμημα τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ, τό ὁποῖο εἶναι θησαυρισμένο στόν Ἱερό Ναό τοῦ Νοσοκομείου.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐστάθη ἰδιαιτέρως καί μέ ξεχωριστή συγκίνηση στήν περίοδο πού δοκιμάζεται ἡ πόλη μας, ἡ Πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὃλος ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορονωϊοῦ καί ἒκανε λόγο γιά τίς πολύ μεγάλες ὑπηρεσίες τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων καί ἐν προκειμένου τοῦ Γ.Π.Ν.Π. «Παναγία ἡ Βοήθεια» πρός τούς ἀσθενούντας ἀδελφούς μας.

Ἐξέφρασε, ὁ Σεβασμιώτατος, τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες, τοῦ ἰδίου προσωπικῶς, τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Πατραϊκοῦ Λαοῦ, πρός τόν Διοικητήν τῆς 6ης Ὑγιειονομικῆς Περιφερείας κ. Ἰωάννην Καρβέλην, πρός τόν Ἀναπληρωτήν Διοικητήν τοῦ Νοσοκομείου «Παναγία ἡ Βοήθεια», κ. Δημήτριον Μπάκον, πρός τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό, πρός τούς Ἐθελοντάς τῆς ἀγάπης, πρός ὃλους ὃσοι συνεργάζονται στήν προσφορά καί κατάθεση ψυχῆς ὑπέρ τῶν συνανθρώπων στό μεγάλο αὐτό Νοσηλευτικό Ἳδρυμα.

Ἐσημείωσε, ὁ Σεβασμιώτατος, τίς μεγάλες προσπάθειες πού κατέβαλαν καί καταβάλλουν ὃλοι κατά τήν περίοδο τῆς πανδημίας, τόσο στίς κλινικές Covid, ὃσο καί στίς ΜΕΘ, ὃπου νοσηλεύονται ἀδελφοί μας διασωληνωμένοι.

«Της Σιωπής ο Τόπος», δίσκος αφιερωμένος στον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή και τα οπτικοποιημένα τραγούδια του

 

Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες ο νέος δίσκος του Ανδρέα Κατσιγιάννη «Της Σιωπής ο Τόπος», στον οποίο τραγουδούν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Jonathan Jackson.

Οι στίχοι είναι της Λίνας Νικολακοπούλου, Ελένης Φωτάκη και Αλέξανδρου Φωτεινού. Μία παραγωγή του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός».

Το μουσικό αυτό έργο προβάλλει τη θεανθρώπινη φύση του Χριστού και το ρόλο της στην ανθρωπότητα.

Αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή (1897-1959) που πρόσφατα κατετάγη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είχε παράλληλο βίο Χριστού.

Ο συνθέτης είχε γράψει τη μουσική για το ντοκιμαντέρ/ταινία «Άθως - Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής».

Μπορείτε να το δείτε: https://bit.ly/3gMXWdO

Μόλις τώρα, τα δεκατρία τραγούδια του δίσκου οπτικοποιήθηκαν, και περιλαμβάνουν σπάνιες λήψεις από το Άγιον Όρος, τον κατεξοχήν τόπο της σιωπής και της προσευχής, που προβάλλει μεταξύ ουρανού και γης.

Η σκηνοθεσία είναι των Γιώργου Νανούρη, Αλέξανδρου Φωτεινού και Κώστα Καλπατζίδη.

Ενορχήστρωση - Programming: Απόστολος Τσιάρκας - Ανδρέας Κατσιγιάννης

Ενορχήστρωση των Ορχηστρικών θεμάτων: Δημήτρης Σιάμπος - Ανδρέας Κατσιγιάννης

Παραγωγή: Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Διανομή: Minos Emi – A Universal Music Company

Βρείτε το album στις ψηφιακές πλατφόρμες (ΕΔΩ)

Πανήγυρις Ιερού Ναού "Παναγία η Βοήθεια"

 

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ»

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ 

 

Την Δευτέρα του Θωμά (10-5-2021) πανηγυρίζει με κάθε Εκκλησιαστική λαμπρότητα ο Ιερός Ναός του Νοσοκομείου μας «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ».

Η θαυματουργική παρουσία της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΒΟΗΘΕΙΑΣ της μητέρας του Θεού και των ανθρώπων, αποτελεί παρηγοριά και ελπίδα στον πονεμένο αδελφό αλλά και σε όσους καταφεύγουν στην προστασία Της.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

9/5 ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ: Ώρα 7.00 - 8:30 

Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Λιτανεία Ιεράς Εικόνος

10/5 –ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ 6.30 – 8.30 

Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας και θ. κηρύγματος

10/5 – Εσπέρας: Ώρα 7:00 - 8:00 

Ιερά Παράκλησις εις την «ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ»

Θερμές ευχές προς τον π. Χριστοφόρο Μυτιλήνη

 

Θερμές και καρδιακές οι ευχές μας προς τον Πανοσ. Αρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο Μυτιλήνη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, όπως ο Αναστημένος Κύριος του χαρίζει έτη πολλά, υγιή και σωτήρια. Να συνεχίζει να είναι "επί των επάλξεων" για πολλά χρόνια ακόμα, να μας νουθετεί και να μας καθοδηγεί "εν σοφία" και να τον γεμίζει ο Θεός με δύναμη και θεία πνοή ώστε να ξεκουράζει πνευματικά όλους όσους προστρέχουν κοντά του. 

Τον ευγνωμονούμε για την αδιάκοπη και θυσιαστική προσφορά του προς την κατασκήνωση και το έργο που εκεί επιτελείται.

ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ

Κυριακή του Θωμά

 

... Πολλοί αποκαλούν τον απόστολο Θωμά άπιστο. Δεν είναι σωστός αυτός ο χαρακτηρισμός του. Ο Θωμάς δεν υπήρξε άπιστος, αλλά δύσπιστος. Ζητούσε αποδείξεις για να βεβαιωθεί και να πιστέψει, όπως και έγινε. Ο Κύριος δεν του αρνήθηκε αυτή του την επιθυμία, γεγονός που σημαίνει ότι η πίστη μας στα διδάγματα της Εκκλησίας μας, δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι, παθητική και απόλυτα άκριτη κατάσταση, αλλά προϊόν ελεύθερης επιλογής. Ο απόστολος Φίλιππος, όταν μίλησε στον φίλο του Ναθαναήλ για το Χριστό του είπε εκείνο το περίφημο: «έρχου και ίδε» (Ιωάν.1,47), «έλα φίλε μου να διαπιστώσεις με τα ίδια σου τα μάτια αυτά που σου λέω για Εκείνον». Άρα δεν είναι κακό να ερευνούμε καλόπιστα. Κακό είναι να κρατάμε στάση κακόπιστη, η οποία και θα μας κρατήσει τελικά μακριά από την αλήθεια. Ο απόστολος Θωμάς ήταν καλόπιστος και γι’ αυτό, αφού ικανοποίησε τις αισθήσεις του, ομολόγησε ευθαρσώς: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν.20,28)! 

Πόσοι και πόσοι μεγάλοι άνδρες και γυναίκες στην ιστορία δεν έγιναν πιστοί από την έρευνα! Μυριάδες πραγματικοί επιστήμονες ανακάλυψαν την πίστη τους μέσα από την επιστημονική έρευνα, διότι στα θαυμαστά τους πορίσματα είδαν τις άκτιστες ενέργειες του Θεού να είναι παρούσες, δημιουργικές και συνεκτικές δυνάμεις του κόσμου! Αντίθετα υπάρχουν άλλοι επιστήμονες, τους οποίους δεν αγγίζει το γεγονός της πανταχού παρουσίας του Θεού, διότι ορμώνται εξ’ αρχής με οδηγό την τυφλή απιστία. Αυτοί δε θα βρουν ποτέ την αλήθεια και δε θα συναντήσουν το Θεό!...

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Νικηφόρος Βρεττάκος: H MHTEΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Άλλαξε τη μπόλια της η μητέρα μου κ' ετοιμάστηκε

να πάει στην εκκλησία.

Καθαρή σαν αστέρι,

παρ' όλα τα μαύρα της, κατεβαίνει τα πέτρινα

σκαλοπάτια κοιτάζοντας την ευγένεια του ήλιου

και τις άσπρες πορτοκαλιές. Δεν ξέρει η μητέρα μου

τι είναι ο ήλιος. Τον φαντάζεται αγάπη

που ανατέλλει στον ουρανό - δεν ξέρει η μητέρα μου.

Δεν ξέρει αν ήτανε Σάββατο χτες,

δεν ξέρει αν αύριο είναι Δευτέρα.

Ωστόσο τις μέρες τις γνωρίζει καλά.

Η Κυριακή μυρίζει βασιλικό

κ' η φωνή της καμπάνας είναι γλυκιά.

Δεν ξέρει πώς γίνεται. Γύρω της όλα

φαίνονται φρέσκα, δείχνουν αλλιώς.

Και τα βράδυα της Κυριακής

λιγνή κ' υψηλή, μοναχή μέσ' στη λύπη της

ανασηκώνει τη μπόλια, στρέφει το πρόσωπο

και χαίρεται πάνω της την τάξη του κόσμου.

Δεν ξέρει η μητέρα μου.

(...)

Τώρα η μητέρα μου πηγαίνει στην εκκλησία.

Από δω κι απο κει, στις άκρες του δρόμου

σαλεύουν οι λεύκες. Καθώς παιχνιδίζουνε

μέσα στο διάφεγγο, νομίζει κανείς

πως είναι ψυχές που χαίρονται οι λεύκες.

Πώς κρέμεται ο ίδιος ο ήλιος

απάνω τους, ψαλιδισμένος σε φύλλα.

Ξεκόβοντας τέσσερα - πέντε σπουργίτια,

καθώς προχωρεί, φτερουγίζουνε παίζοντας

γύρω στους ώμους της.

Κάθε τόσο κονταίνει το βήμα,

αφουγκράζεται. Στις φωνές τους ανάμεσα ,

θαρρεί πως ακούγεται ακόμη η παιδιάστικη

του γιου της φωνή...Προσπαθεί να διακρίνει.

Θυμάται πως κάποτε στον ίδιο αυτό δρόμο

τον κρατούσε απ' το χέρι` πως ήτανε άνοιξη.

Θυμάται, ξεχνιέται, ανοίγει τα δάχτυλα

του ενός της χεριού, σα νάναι να πιάσει

πάλι το χέρι του. Κοιτάζει στο πλάι της.

Φορούν τα καλά τους οι λεύκες.

Τώρα παίρνει η μητέρα μου τη στροφή.

Μουρμουρίζουν απάνω της τα πλατάνια.

Περνά δίπλα στη βρύση που οι τρεις της αυλοί

μπερδεύουν τ' ασήμι τους μέσα στ' αυλάκι.

Τόσα χρόνια κ' ούτε ένας φθόγγος δεν άλλαξε.

Το νερό συνεχίζει να τα ίδια,

τα ίδια, τα ίδια πράγματα πάντοτε.

Δεν άλλαξε τίποτα.

Απαράλλαχτα ίδια τα κλωνάρια της λεμονιάς

ξεπετιούνται απ' τους φράχτες.

Κ' οι μέλισσες ίδιες κι ο βαθύς ολοκάθαρος

ουρανός κ' η φωνή του βάτραχου στη στέρνα.

Μονάχα η παιδική ναυτική του αλλαξιά που δεν είναι

τώρα κοντά της, μονάχα τα χρυσά του 

μαλλιά, κ' εκείνο το φρέσκο γέλιο του

γύρω στ' άσπρα δοντάκια του.

Τώρα φτάνει η μητέρα μου, πατάει το κατώφλι,

χαμηλώνει το βλέμμα της` τώρα μπαίνει στην εκκλησία.

Το πρόσωπό της ανάμεσα στη μαντηλα μοιάζει

μ' ένα ήμερο φως, που αχτιδίζει γλυκύτατα

σ'ένα πλαίσιο μαύρο. Προχωρεί προς το νάρθηκα.

Στέκεται ακίνητη πλάι στο στασίδι της.

Παρ' όλο το γύρω της πλήθος, λιγνή

κ' υψηλή μες στην άχνα

των κεριών, ξεχωρίζοντας, δείχνει ολομόναχη.

(...)

Έχει τώρα σταυρώσει τα χέρια της κι έχει

σκύψει μ' ευλάβεια - τόσο που πια

το πρόσωπό της δεν φαίνεται κάτω απ' τη μπόλια της.

Είναι ώρα πολλή που δεν έχει σαλέψει.

Σιγοψέλνει το πλήθος. Σηκώνει την όψη της,

μισανοίγουν τα χείλη της σκάζει ένα φως.

Πώς μπορεί ένα πρόσωπο που το σκάψαν οι αρμύρες,

οι καιροί και τα πράγματα που ποτέ δεν θα μάθει,

νάχει τόση γαλήνη; Πώς γίνεται αλήθεια,

ν' αναδίνουνε κάτι σαν άνθη οι ρυτίδες του;

" τας θύρας, τα θύρας..."

Προχωρεί με μισά μικρά βηματάκια,

στέκεται ανάμεσα στα δυο μανουάλια

με δεμένα τα χέρια κάτω απ' το στήθος της.

Απλώνει με διάκριση , παίρνει το αντίδωρο, σκύβει,

το διπλώνει μ' ευλάβεια στο άσπρο μαντήλι

με το μαύρο του γύρο, το κρύβει στον κόρφο της.

Η λύπη της διάφανη, της σκέπει το πρόσωπο

σαν παρθενία. Προχωρεί προς την έξοδο.

Κατεβαίνει τα δυο σκαλοπάτια, βαστώντας

ένα βαγιόκλαρο. Στρέφοντας, ρίχνει

πάνω το βλέμμα της: ήλιος και τάξη.

Τώρα ξεντύνεται. Νύχτωσε. Θαρρείς πως στο βάθος

κι ο έσπερος έβγαλε προσεχτικά τα καλά του.

Πως έξω στο σύμπαν όλα ξεντύνονται. Αύριο

ξημερώνει μέρα καθημερινή.

(αποσπάσματα)

Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα Ποιήματα, τομ. α' , 

Τρία Φύλλα, Αθήνα 1984, 2η έκδοση

Χρόνια Πολλά μανούλα

 

Στίχοι: Αριστείδης Μωυσιάδης

Μουσική-ερμηνεία: Αποστόλης Κεμετζής

Animation:Δήμητρα Αμπράση

Θυμάσαι μάνα…

που το χέρι σου κρατούσα

δίπλα σου πάντα με καμάρι περπατούσα

Θυμάσαι μάνα…

στην αγκαλιά σου που χανόμουν

μέσα της τίποτε αλήθεια δεν φοβόμουν

Θυμάσαι μάνα…

τις συμβουλές σου πριν βγω έξω

να προσέχω μην ιδρώσω να μην τρέξω

Θυμάσαι μάνα…

που χατίρι δεν μου χαλούσες

πάντα μου έδειχνες το πόσο μ’ αγαπούσες

Μάνα θυσία, μάνα λατρεία, μάνα αγάπη

είσαι το πρόσωπο του θεού πάνω στην γη

Μάνα λατρεία, μάνα θρησκεία, μάνα αγάπη

είσαι το αστέρι στην ζωή που μ’ οδηγεί.

Θυμάσαι μάνα…

όταν πήγα στο σχολείο

την πρώτη μέρα κλαίγαμε κι οι δυο

Θυμάσαι μάνα…

όταν πήρα το πτυχίο

είδα στα βλέμμα σου το πρώτο μας αντίο

Θυμάσαι μάνα…

που μου είπες να αντέχω

την μέρα εκείνη που κοντά μου δεν θα σ’ έχω

Θυμάσαι μάνα…

που σου θύμωσα πρώτη φορά μου

κανείς σου είπα δεν θα σε πάρει από κοντά μου