16/11/11

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ


Στὶς ἀρχὲς τοῦ περασµένου Ὀκτωβρίου ὁ Παναγιώτατος Οiκουµενικὸς Πατριάρχης πραγµατοποίησε προσκυνηµατικὴ ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς συµπληρώσεως 20 ἐτῶν πατριαρχίας του.

Σὲ ὁµιλία του στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας ὁ Παναγιώτατος ἀναφέρθηκε καὶ στὸ θέµα τῶν διαλόγων µἐ τοὺς ἑτεροδόξους, τονίζοντας ὅτι ἡ «κατέχουσα τὴν ἀλήθειαν» Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν φοβᾶται τὸν διάλογο, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸν συνεχίζει «διὰ νὰ πεισθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἐκ τῶν συνοµιλητῶν ἡµῶν».

«Ἐν τῷ συνόλῳ», προσέθεσε ὁ Πατριάρχης, «ὁ διάλογος ἐνδέχεται νὰ φαίνηται ἀποτυχηµένος. Ἡ θεία Χάρις ὄµως ἐνδέχεται νὰ προσείλκυσε πρὸς τὴν ἀλήθειαν τινὰς τῶν συµµετεχόντων εἰς αὐτόν». Καὶ συµπλήρωσε ἐρωτώντας: «Δὲν ἀξίζει νὰ διεξάγεται διάλογος, ἀκόµη καὶ ἐὰν µία µόνον ψυχὴ ἑλκυσθῆ πρὸς τὴν ἀλήθειαν;»...

Γιὰ τὸν διάλογο µἐ τοὺς παπικοὺς εἶπε ὅτι: «Ἡ ἕνωσις εἶναι ὁ τελικὸς στόχος, ἀλλὰ πρὸ αὐτοῦ πρέπει νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ταυτότης ἐν τῇ πίστει». Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος τοὺς ἐπεσήµανε ὅτι µὲ τὸ νὰ ἀποδέχονται ὁλοένα καὶ νέα δόγµατα ἀποµακρύνονται ἀπὸ τὴν ἐπιδιωκοµένη ἕνωση, καὶ προσέθεσε: «Συνεπῶς, οὐδόλως τυγχάνει ἀληθὲς ὅτι παρασυρόµεθα εἰς µίαν ἀπροϋπόθετον ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν οὔτε εἶναι ἀληθὲς ὅτι παραβλέποµεν τὰς διαφορὰς αἱ ὁποῖαι ἐµποδίζουν τὴν ἕνωσιν».

Οἱ διαβεβαιώσεις τοῦ Παναγιωτάτου, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ὑπάρξει ὁποιαδήποτε ἔκπτωση στὴν πίστη στοὺς διαλόγους, ἀναµφιβόλως ἱκανοποιοῦν καὶ χαροποιοῦν κάθε Ὀρθόδοξο πιστό. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὄµως διαπιστώνουµε ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ ἀµφισβητεῖται τόσο ἐπίσηµα ἡ ἐπιτυχία τῶν διαλόγων: «Ἐν τῷ συνόλῳ ὁ διάλογος ἐνδέχεται νὰ φαίνηται ἀπoτυχηµένoς», εἶπε ὁ Πατριάρχης. Δικαιολόγησε δὲ τὴν συνέχισή του µὲ τὸ ὅτι ἐνδέχεται µὲ αὐτὸν κάποιοι νὰ προσελκυσθοῦν στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἕνα ἀµφίβολο θετικὸ ἐνδεχόµενο, προσθέτουµε ἐµεῖς, µἐ ταυτόχρονα βεβαιωµένες φοβερὲς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Πρῶτον, διότι πολλοὶ σκανδαλίζονται ἀπὸ τὰ παρεπόµενα τοῦ διαλόγου: τοὺς ἑκατέρωθεν ἐναγκαλισµοὺς καὶ τὶς συµπροσευχὲς στὴν θεία λατρεία, καὶ προσχωροῦν σὲ σχίσµατα. Καὶ δεύτερον, διότι ἔτσι καλλιεργεῖται µιὰ ἕνωση στὴν πράξη. Οἱ πιστοὶ παρασύρονται ἢ καὶ παρακινοῦνται νὰ µετέχουν στὰ Μυστήρια οἱ µὲν τῶν δέ.
Τὸ ἀκόµη φοβερότερο: Ἕνας διάλογος ποὺ δὲν κατέληξε σὲ συµφωνία, αὐτὸς µἐ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους, ἤδη εἶχε ὡς ἀποτέλεσµα τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ἀντιοχείας οὐσιαστικὰ νὰ ἀποδεχθεῖ ἕνωση µαζί τους, κάτι δὲ ἀνάλογο φαίνεται ὅτι ἐτοιµάζεται Καὶ στὴν Ἀµερική.
Ἡ ζηµία εἶναι πολλαπλή, τὸ κέρδος ἀνύπαρκτο! Δὲν πρέπει αὐτὸ νὰ προβληµατίσει πολὺ τὸ Πατριαρχεῖο µας;

15.11.11

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ρωτά ο Πατριάρχης:«Δὲν ἀξίζει νὰ διεξάγεται διάλογος, ἀκόµη καὶ ἐὰν µία µόνον ψυχὴ ἑλκυσθῆ πρὸς τὴν ἀλήθειαν;»...

Και γω ο φτωχός λέω:Αξίζει να γίνεται διάλογος όταν σκανδαλίζονται και χάνονται ψυχές από αυτές τις συμπροσευχές;

Δηλ. θα κυνηγάμε την μιά ψυχή και θα αφήνουμε να γκρεμίζονται να χάνονται άλλες 10000;


Δε νομίζω.

Αναστάσιος είπε...

Αγαπητή μου «Άγκυρα» επί του θέματος του διαλόγου μετά των ετεροδόξων κατατοπιστικά είναι τα όσα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχει δηλώσει παλαιότερα:

«Όταν ο Απ. Παύλος επεσκέφθη τας Αθήνας, έκανε διαθρησκειακόν διάλογον με τους Αθηναίους. Δεν ωμίλησε κατ' ευθείαν περί του Χριστού. Ανεφέρθη εις όσα είχον είπει τνές των εθνικών ποιητών, και εις τον βωμόν του αγνώστου Θεού, δηλ. εύρε κοινά σημεία μεταξύ αυτών τα οποία επίστευε και εκήρυττε και εκείνων τα οποία οι Αθηναίοι μέχρι τότε είχον ακούσει ή επρέσβευον. Δια της προβολής των κοινών τούτων σημείων δεν ενόθευε την πίστιν και την διδασκαλίαν των, αλλά εδημιούργει δίαυλον επικοινωνίας με τους ακροατάς του κοινού ενδιαφέροντος.
Αυτοί οι οποίοι ανησυχούν μήπως δια των διαθρησκειακών διαλόγων οδηγηθώμεν εις έναν διαθρησκειακόν συγκρητισμόν, εις μίαν νέαν θρησκείαν, η οποία θα περιέχει όλα τα βασικά στοιχεία όλων των θρησκειών, έχουν επηρεασθή απο την συκοφαντικήν παραπληροφόρησιν, η οποία εμφανίζει τους επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας ή τινας αυτών ως μη έχοντας την ορθόδοξον χριστιανικήν πίστιν. Αλλά τυχόν παραδοχή μιας τοιαύτης απόψεως συνεπάγεται απιστίαν ή ολιγοπιστίαν εις Αυτόν τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και ο Οποίος δεν ημποδίσθη εις το κοσμοσωτήριον έργον Του ούτε από τας ανθρωπίνας αδυναμίας των μαθητών, τους οποίους ο ίδιος επέλεξε, ούτε απο την προδοσίαν του ενός αυτών. Εαν έχωμεν πίστιν εις τον Χριστόν και προσευχώμεθα θερμώς ίνα Ούτος διαφυλάττη τους επισκόπους "ορθοτομούντας τον λόγον της αληθείας Του", Ούτος θα εισακούση των προσευχών και δεν θα αφήση να προέλθη κακόν δια την Εκκλησίαν Του εκ των διαθρησκειακών διαλόγων.
Λοιπόν, εν συμπεράσματι, οι διαθρησκειακοί διάλογοι αποβλέπουν εις πρώτην φάσιν εις την ειρηνικήν συνύπαρξιν των πιστών των διαφόρων θρησκειών. Εφ' όσον αυτός επιτευχθή και υπάρξη ενδιαφέρον, το οποίον ελπίζεται ότι εν καιρώ θα προκληθή, θα δοθή ευκαιρία να ακουσθούν και αι καθαρώς ορθόδοξοι διδασκαλίαι επι διαφόρων θεμάτων υπο των πιστών των άλλων θρησκειών.»

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας καθ’ όσον γνωρίζω το προβληματίζει ο διάλογος μετά των ετεροδόξων.
Παρακαλώ ως μικρό δείγμα των θετικών αποτελεσμάτων του διαλόγου να αναγνωσθεί το βιβλίο των εκδόσεων «Ακρίτας» «Καλώς ήλθατε στο σπίτι σας - Ανακαλύπτοντας την αρχαία χριστιανική πίστη» του Πρωτοπρεσβυτέρου Πήτερ Γκίλκουιστ σε μετάφραση Ροηλίδη Ιωσήφ. Το οποίο γράφει με ποιο τρόπο 2000 των Η.Π.Α. προτεστάντες επέστρεψαν στην Ορθοδοξία.