70 χρόνια από τη Σφαγή των Καλαβρύτων... - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 13 Δεκέμβρη 1943 - η ΣΦΑΓΗ

70 χρόνια μετά...

Τίποτα δεν ξεχνάμε, τίποτε δεν ξεχνιέται...

Θυμόμαστε και πικραινόμαστε μπροστά στην αιματοβαμμένη ράχη...

Πικραινόμαστε και προσευχόμαστε για τα θύματα της θηριωδίας...

Για όσους χάθηκαν αλλά και για την σημερινή κατάντια της πατρίδας μας...

I

Τρέξε Αντωνιά, τρέξε μωρή,
ο άντρα σου σε καρτερεί
μες του Καπή το ρέμα...
ανάσκελα μες τα χαλιά...
Θα τον φάνε τα σκυλιά
τρέξε δεν είναι ψέμα...

II

Και συ κακόμοιρη Γιαννιά
στα εννενήντα σου τα χρόνια,
μέτρα τους ένας...πέντε...εννιά,
γυιοί σου, κι΄ανήψια σου, κι΄εγγόνια...

III

Σκούζει η γρηά η Μπαλαλού,
σκούζει κι΄ο νούς της τρέχει αλλού...
Κατάντησα κορακοζώιτη
έλα Χριστέ και Παναγιά....
Κακόμοιρη Γιαγιά...

IV

Νάτην, η άμοιρη Τσεβή
τρέχει κι΄αυτή σαν παλαβή.
-Πού πάς Τσεβή;
-Ωιμένα ψάχνω,-Σκεφτήτε το καλά-
να βρώ του Γιάννη μ΄ τα μυαλά΄
είναι πιό πάνω σκορπισμένα...

V

Μαύριζει ο ουρανός απ΄τα κοράκια
-φρικτά πουλιά
με την απαίσιά σας λαλιά-
Πήζει τα αίμα μεσ΄ τ΄αυλάκια...

VI

Μιά ιστορία του αγώνα της Λευτεριάς και της Τιμής
από αιώνα σε αιώνα θα διαλαλούμε ΄μεις...
Μι΄άλλη μορφή του Παρθενώνα!

 (Δ. Καλδίρης)