28/2/13

«Φως, πηγή Ζωής»


Την Κυριακή  3/3/2013 & ΩΡΑ 6.00 μ.μ.

στη Χριστ. Εστία Πατρών ομιλητής θα είναι

ο κ.
Βασίλειος Πετρουλέας
Δρ. Φυσικής - Ερευνητής

με θέμα: 
«Φως, πηγή Ζωής».
 

Χειροτονία εις πρεσβύτερον π. Μάρκου


Τὴν προσεχῆ Κυριακὴ (τοῦ Ἀσώτου) 3 Μαρτίου 2013, στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Τρύφωνος Παλλήνης θὰ λάβει χώραν ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ διακόνου π. Μάρκου Τζανακάκη

Τὴν χειροτονία θὰ τελέσει ὁ Σεβ. Μητροπολἰτης Ἄρτης κ. Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ προεξάρχει τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πενταπόλεως κ. Ἰγνατίου (τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας) καθὼς καὶ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου.

Η Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα



Ο Ωζ Άγγελος-Σεντάτ, φοιτητής της πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα.

Πηγή: http://www.pemptousia.gr/new_videothi...

Ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια πεθαίνει!

 
Ἔπειτα ἀπὸ τὰ τόσα χτυπήματα ποὺ δέχθηκε στὸν τόπο μας τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ θεοΐδρυτος ἱερὸς θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, δὲν χρειαζόταν παρὰ τὴ χαριστικὴ βολὴ γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖ στὸ θάνατο. Καὶ αὐτὴ ἴσως θὰ τῆς δοθεῖ τώρα.

Τὸ γνωστὸ εἰδησιογραφικὸ πρακτορεῖο Reuters (Ρώυτερς) τὸ διατύπωσε αὐτὸ στὸν χαρακτηριστικότατο τίτλο του τῆς 21ης Φεβρουαρίου: «Οἱ Ἕλληνες κόβουν τοὺς θρησκευτικοὺς γάμους καὶ τὶς κηδεῖες λόγῳ κρίσης», ἔγραψε.

Ὅπως ἀναφέρει τὸ δημοσίευμα, «ὁλοένα καὶ λιγότεροι Ἕλληνες πραγματοποιοῦν μεγάλες καὶ πολυέξοδες γαμήλιες τελετές, καθὼς δὲν ὑπάρχει πλέον ἡ οἰκονομικὴ δυνατότητα.

Μὲ βάση στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας ὁ ἀριθμὸς τῶν ζευγαριῶν ποὺ ἀνέβηκαν τὰ σκαλιὰ τῆς ἐκκλησίας ἔφθασε μόλις τὰ 28.000 τὸ 2011, ἐνῶ τὸ 2008 ἦταν περίπου 40.000. Ταυτόχρονα ὑπῆρξε πολλαπλασιασμὸς τῶν πολιτικῶν γάμων, καθὼς αὐξήθηκαν στὶς 26.000 τὸ 2011, ἀπὸ 8.000 τὴν προηγούμενη δεκαετία.

Ἡ συνεχιζόμενη ὕφεση ἔχει ἐπίδραση καὶ σὲ μιὰ ἀκόμη τελετή, σεβαστὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, τὴν κηδεία· μὲ ὅλο καὶ πιὸ πολλοὺς Ἕλληνες νὰ μὴν μποροῦν πλέον νὰ καλύψουν τὰ ἔξοδα μιᾶς κηδείας.

Ἔτσι μερικοὶ δὲν παραλαμβάνουν τοὺς ἀγαπημένους νεκρούς τους ἀπὸ τὰ Νοσοκομεῖα, γιὰ νὰ μὴ χρειαστεῖ νὰ πληρώσουν γιὰ τὴν κηδεία. Ἄλλοι ἀδυνατοῦν νὰ πληρώσουν μιὰ παραδοσιακὴ μαρμάρινη ταφόπλακα καὶ ἀφήνουν τὸν τάφο μὲ τὰ χώματα».

Αὐτὰ ἐπιλεκτικὰ ἀπὸ τὸ δραματικὸ δημοσίευμα τοῦ Ρώυτερς. Ἀλλὰ τὸ ἀκόμη δραματικότερο ζήτημα εἶναι τοῦτο: Τελικὰ ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση μόνο τυχαία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι. Ἀποτελεῖ σχεδιασμὸ μακροχρόνιο μυστικῶν σκοτεινῶν ὀργανώσεων ποὺ ματαίως εἶχαν ἐπιχειρήσει στὸ παρελθὸν νὰ ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικὸ τὸν πολιτικὸ γάμο καὶ ἐπιδίωκαν κατάργηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κηδείας. Μὲ τὴν κρίση δείχνουν νὰ τὰ πετυχαίνουν καὶ τὰ δύο μὲ πλάγιο τρόπο.

Οἱ κρυφοὶ δολοφόνοι ἔχουν ἤδη ὁδηγήσει τὴν οἰκογένεια σὲ ἀργὸ θάνατο καὶ ἑτοιμάζονται γιὰ τὴ χαριστικὴ βολή. Πρὶν τραβήξουν τὴ σκανδάλη, εἶναι ἀνάγκη οἱ κυβερνῆτες μας νὰ συνέλθουν! Ἡ οἰκογένεια πεθαίνει καὶ μαζί της ἡ Ἑλλάδα! Πῶς μποροῦν νὰ τὸ ἀνέχονται αὐτό;

Πηγή: osotir.org

Η συνταγή της μετάνοιας




Αδελφός τις απελθών εις ιατρόν, ηρώτησεν αυτόν, αν ευρίσκεται τάχα κανένα βότανον, με το οποίον να ημπορούσε τινάς να ιατρεύσει τας αμαρτίας του.


Ο δε ιατρός αποκριθείς προς αυτόν, είπε, ναι αδελφέ, γίνωσκε πως ευρίσκεται ένα πολλά θαυμαστό, και άκουσον. Ύπαγε, λάβε την ρίζαν της πνευματικής πτωχείας και της ταπεινώσεως τα άνθη. Και τα φύλλα της υπομονής και τους κλάδους της προσευχής. Και ένωσον ομού, και τρίψον αυτό εις το ιγδίον της υπακοής. Και θες αυτά εις το κόσκινον των αγαθών λογισμών.

Έπειτα βάλε αυτά εις το τζουκάλι της συνειδήσεως και μούσκεψέ τα με το νερόν από τους σταλαγμούς των δακρύων και τότε άναψον υποκάτωθεν τη φλόγα της θεϊκής αγάπης. Και όταν βράσουν μερικόν, κένωσον αυτά εις το πινάκι της διακρίσεως και ανακάτωσον αυτά μετά ευχαριστίας. Είτε ρούφιξε τα με το χουλιάρι της κατανύξεως και αποσπογγίσου μετά του μανδηλίου της εξομολογήσεως και ούτως αποκενώσεις των αμαρτιών σου τα πλήθη.


Ιωάννου του Κομνηνού


Πηγή: Προσκυνητάριον του αγίου Όρους του Άθωνος

27/2/13

Ο μέθυσος ιερέας




Ζει ακόμα ο επίσκοπος που διηγήθηκε τούτη την ιστορία.

Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τούς τεθνεώτες.

Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας. Ο επίσκοπος που αναφέραμε είχε στην περιοχή του έναν ιερέα, τον παπα-Γιάννη, ευλαβικό και σ' όλους αγαπητό. Μάλιστα στην Αγία πρόθεση αργούσε λίγο, γιατί διάβαζε πολλά ονόματα. Είχε όμως ένα φοβερό ελάττωμα' του άρεσε το κρασί. Όσο καλός ήταν στα καθήκοντά του, τόση αδυναμία είχε στο πιοτό.

Πολλοί του έλεγαν να κόψει αυτό το πάθος, το τόσο αταίριαστο σε λειτουργό του Θεού. Το καταλάβαινε κι ο ίδιος, έκλαιγε με παράπονο, έκανε μερικές προσπάθειες, αλλά σε λίγες μέρες άρχιζε πάλι τα ίδια.

Μία μέρα που είχε πάλι υποκύψει στο πάθος του, πήγε στην εκκλησία και, όπως ήταν μισοζαλισμένος, έβαλε «Ευλογητός» κι άρχισε τη θεία λειτουργία.

Παραχώρησε όμως ο Θεός και κάποια στιγμή παραπάτησε μέσα στό ιερό, οπότε του έπεσαν από τα χέρια τα τίμια Δώρα. Πάγωσε άπ' το φόρο του. Έπεσε κάτω κλαίγοντας κι άρχισε να μαζεύει με τη γλώσσα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ένιωθε την ενοχή να τον πνίγει, γιατί το έπαθε επειδή ήταν ζαλισμένος από το κρασί.

Πήγε στον επίσκοπο κι εξομολογήθηκε το φρικτό του αμάρτημα.

Κι εκείνος την άλλη μέρα, ύστερα από πολλή περίσκεψη, κάθισε στο γραφείο του και πήρε την πέννα στο χέρι. Έπρεπε νά κινήσει τη διαδικασία για την καθαίρεση του παπα-Γιάννη, αλλά...

Ισόβια μετάνοια


"Εφ' όσον όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τους πειρασμούς, άρα καμία από τις αρετές δεν είναι σπουδαιότερη από τη μετάνοια. Γι' αυτό και ποτέ δεν τελειώνει το έργο της μετάνοιας. 
Αμαρτωλοί και δίκαιοι, όλοι όσοι ποθούν να πετύχουν τη σωτηρία, πάντοτε χρειάζονται τη μετάνοια, όλοι, και αυτοί που προχώρησαν σε τελειότητα. Γιατί δεν υπάρχει όριο τελειώσεως. Και των τελείων η τελειότης είναι ατελής. Γι΄ αυτό ακριβώς η μετάνοια δεν περιορίζεται σε καιρούς και σε έργα. Είναι ισόβια. Μέχρι το θάνατο..."
 Ισαάκ ο Σύρος

26/2/13

"Ἂν θέλεις νὰ δώσεις λύσεις στὰ προβλήματά σου, βρὲς τὰ πρῶτα μὲ τοὺς Ἁγίους" - Μητρ. Νικόδημος Βαλληνδράς




Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας - Πηγή

 "Αὔριο σου ἔχω μία ἔκπληξη, ἔλα καὶ θὰ δεῖς". Ὁ φίλος μου μὲ καλοῦσε νὰ  μεταναστεύσω ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας στὸ ἄλλο ἄκρο της, νὰ ἀφήσω τὴν Κυριακάτικη βολή μου καὶ νὰ ἐκκλησιασθῶ στὴν δικιά του γειτονιά. Τοῦ τηλεφωνῶ πάλι, δὲν ὑπῆρχε τότε ἡ ἄνεση τῶν κινητῶν, ἦταν ἀρχὲς δεκαετίας τοῦ 90."Ἄφησε τὶς ἐκπλήξεις καὶ πές μου ἂν ὑπάρχει σοβαρὸς λόγος, τοῦ λέω" καὶ αὐτὸς μὲ ἀνταπαντάει: "Ἔρχου καὶ ἴδε".

Πρωὶ-πρωὶ τῆς Κυριακῆς βρέθηκα ἀνάμεσα στὸ Ἐκκλησίασμα ἑνὸς ταπεινοῦ ἱεροῦ ναοῦ στὶς δυτικὲς περιοχὲς τῆς Ἀττικῆς. Ὁ χῶρος εὐωδίαζε λιβάνι καὶ κατάνυξη, ἀλλὰ στὰ αὐτιά μου ἐρχόταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου, ἦταν μία καλλικέλαδη ψαλμωδία ποὺ γλύκαινε τὸ μέσα μου δίχως νὰ ἔχω ὀπτικὴ ἐπαφή, λὲς καὶ ὁ ψάλτης ἀνέβηκε στὴν θέση τοῦ Δεσπότη. Ἀναμέρισα στὸ πλῆθος καὶ ἀντίκρισα  ἕναν Ἀρχιερέα νὰ ψέλνει ὑπερκόσμια. Δὲν τὸν γνώριζά, μου ἦταν ἄγνωστος, ὅμως κάπου στὸ μέσο τοῦ κόσμου γνώρισα τὸν φίλο μου. Ἡ Θεία Λειτουργία  τελείωσε μὲ ἀρχιερατικὸ κήρυγμα.

Μετὰ τὸ ἀντίδωρο συνάντησα τὸν φίλο μου. "Καλὰ ποῦ εἶναι ἡ ἔκπληξη;" τὸν ρώτησα καὶ αὐτός μου ἀπάντησε: "Για νὰ δεῖς τὸν Μητροπολίτη Πατρὼν πρέπει νὰ πᾶς στὴν Πάτρα, σήμερα ἡ Πάτρα ἦρθε ἐδῶ". Κατάλαβα ὅτι ὁ καλλικέλαδος ἀρχιερέας  ἦταν ὁ τότε Μητροπολίτης Πατρὼν καὶ νῦν μακαριστὸς κυρὸς Νικόδημος. Μέχρι νὰ τὸ συναισθανθῶ ὁ φίλος μὲ ὁδήγησε στὸν ἁπλὸ  βοηθητικὸ χῶρο τῆς κουζίνας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ γιὰ νὰ μὲ κεράσει καφὲ μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἐπιτρόπου τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ ἄτομα ἐλάχιστα γιατί τὸ Κυριακάτικο πρωινὸ ἦταν ἡλιόλουστο καὶ ὄμορφο γιὰ βόλτα  καὶ γὶ αὐτὸ εἶχαν φύγει οἱ περισσότεροι. Ἀπὸ ὑποχρέωση κάθησα  καὶ ἐγὼ γιὰ τὸν φίλο  μου ἂν καὶ βιαζόμουν. Ὅμως σὲ λίγο ἄνοιξε ἡ πόρτα τῆς κουζίνας καὶ μπῆκε ὁ ὑπεύθυνος ἱερέας τοῦ Ναοῦ μαζὶ μὲ τὸν Δεσπότη. Οἱ ἐλάχιστοι στὰ δάκτυλα παρευρισκόμενοι σηκωθήκαμε, πήραμε τὴν εὐλογία του καὶ ψάχναμε νὰ βροῦμε τὴν καλλίτερη καρέκλα γιὰ νὰ καθίσει ὁ Δέσποτας.

24/2/13

Το ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ και πάλι στην ΕΤ1

Το ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ επιστρέφει κάθε Κυριακή στις ΕΤ1 μετά τη Θεία Λειτουργία. Με διαλόγους, πορείες και αναζητήσεις αλήθειας και ζωής ελπίδας και αγάπης.

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Σεβ. Μητρ. Δημητριάδος κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ.


Τελώνου και Φαρισαίου


O ταπεινός δεν είναι κακόμοιρος, αξιολύπητος, χαζοχαρούμενος, αφελής, καρπαζοεισπράκτορας, ανόητος και αμαθής. Είναι έξυπνος αλλά δεν κάνει τον εξυπνάκια, γνωρίζει αρκετά αλλά δεν κάνει τον ξερόλα, μιλά αλλά δεν αποστομώνει, λέει την γνώμη του αλλά δεν προσπαθεί να την επιβάλει.

Μοναχός Μωυσής


O Θεός κάθε πρωί ευλογεί τους ανθρώπους με το ένα Του χέρι και αν δει κάποιον ταπεινό τον ευλογεί και με τα δυο Του χέρια.



 

Αυτάρκεια


Ο Ιησούς δεν κατηγορεί τον Φαρισαίο γιατί είναι ενάρετος άνθρωπος και εκτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα αλλά τον κατηγορεί γιατί σ’ αυτά στηρίζει τη ζωή του και όχι στον Θεό, γιατί αισθάνεται αυτάρκεια και δεν υποπτεύεται καθόλου ότι βάση όλων των αρετών είναι η ταπείνωση. 

Επίσης, ο Ιησούς δεν επαινεί τον τελώνη για την αμαρτωλότητά του, αλλά γιατί έχει συνείδηση αυτής και τοποθετεί σωστά τον εαυτό του μπροστά στην κρίση του Θεού, ζητώντας το έλεός του. γιατί από τον Θεό περιμένει τη σωτηρία του, μη έχοντας τίποτε δικό του στο οποίο να στηριχτεί...

Ο ακόλουθος ύμνος της Εκκλησίας συνοψίζει άριστα το μήνυμα της παραβολής:

«Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν
και τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν εν στεναγμοίς,
προς τον Σωτήρα κρανγάζοντες:
ίλαθι, μόνε ημίν ευδιάλλακτε».

Καθ. Ι. Καραβιδόπουλος

Πηγή 

23/2/13

Αφανείς Μεγάλοι - Μητροπ. Πενταπόλεως Ιγνατίου


σαν φανες, λλά μεγάλοι! σαν πράγματι μεγάλοι στν κτίμησι το Θεο, ν κα φανες στ μάτια το νύποπτου κόσμου.
ζησαν κα δρασαν στ χρόνια τν γίων ποστόλων το Κυρίου ησο, πο μεταμόρφωσαν τν κόσμο.ΝΑΝΙΑΣ, ΦΙΛΗΜΩΝ, ΟΝΗΣΙΜΟΣ, ΛΥΔΙΑ, ΦΪΛΙΠΠΟΣ, ΣΙΜΩΝ, ΕΠΑΦΡΑΣ.
Τ νέο βιβλίο μας συμβάλλει στ γνωριμία τους κα στν σωστ ξιολόγησί τους· γι’ ατ κα βοηθε τος ναγνστες του ν γίνουν πι καλο κα π καλοί, μεγάλοι· εσεβέστεροι κα πι ζηλωτς το Θεο νθρωποι κα εεργέτες το περιβάλλοντός τους. 

Σελίδες 176.
εκδόσεις Σωτήρ

Μαρτυρία




Βλέπουμε λοιπόν τώρα στο σημερινό μας ανάγνωσμα, ότι οι Άγιοι Απόστολοι, μεταξύ των άλλων έφεραν στη ζωή τους και το μαρτυρικό φρόνημα των Αγίων και ατρομήτων Προφητών και επεσφράγισαν τελικώς το θείο τους κήρυγμα με το ίδιο τους το αίμα.

Μαρτύρησαν όχι μόνο στο τέλος της ζωής τους, αλλά καθημερινώς επεδείκνυαν μαρτύριο, με το λευκό λεγόμενο μαρτύριο της συνειδήσεως και όχι μόνον. Τούτο σημαίνει ότι όχι απλώς διατηρούσαν μια Χερουβική συνείδηση που δοξολογούσε ακαταπαύστως την Τριαδική Θεότητα, όχι απλώς ότι δέχονταν την αποκάλυψη του Θεού, αλλά πάλιν και πολλάκις «εμπαιγμόν και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής» (Εβρ. ΙΑ' 36).

Για τον λόγο δε αυτόν, στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, οι μοναδικές προσωπικότητες των Αγίων Αποστόλων ταυτίζονται όχι μόνο με τις ιεραποστολικές τους περιοδείες ανά την οικουμένη, όχι μόνο με το υπό την υφήλιον θείον κήρυγμα του Χριστού, αλλά και με αυτά τα ανήκουστα μαρτύρια, προς επιβεβαίωσιν του λόγου της αληθείας. Ιδίως όμως το ένδοξο τέλος τους αφήνει έως το αμήν της Ιστορίας το αιώνιο παράδειγμα στους φιλους και οπαδούς του εσφαγμένου Αρνίου!


Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com
 

Στην Άγκυρα προχτές











Η Άγκυρα προχτές... Φωτο: Ν. Νικολόπουλος