«Πες του Χριστούλη να με δεχτεί»

"Προχθές, γυρίζοντας από έναν εσπερινό πέρασα από την Ομόνοια. Πλήθος νέων ήταν μαζεμένοι γύρω από ένα παιδί. Στο χέρι του κρατούσε την τελευταία σύριγγα του θανάτου. Τον πλησίασα και με δακρυσμένα μάτια φώναξε: “Βοήθεια, πεθαίνω…”.

Έτρεξα κοντά του τον αγκάλιασα. Με σπασμένη φωνή... μου είπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μια ευχή“ .

Γονάτισα, του διάβασα μία ευχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “πες του Χριστούλη να με δεχτεί” και ξεψύχησε μέσα στην αγκάλη μου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή.

”Χριστέ μου, μία λέξη είπε ο ληστής και τον δέχτηκες στην βασιλεία Σου, δέξου και την ψυχή αυτού του παιδιού σου“.

Επίσκοπος Πατάρων Ειρηναίος - από τον πρόλογο του βιβλίου 

«Λουλούδια από τους κήπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας»

Κοντά στην Ομόνοια τής Αθήνας κάποια κοπέλα 25-30 ετών, που έμοιαζε με 60 ετών, σκελετωμένη από τα ναρκωτικά, πονεμένη στο πρόσωπο που ήταν σκαμμένο από τον πόνο και τα βάσανα, με εκλιπαρούσε: «Παππούλη, κάνε μιά προσευχή για μένα για να σωθώ» και μου είπε το όνομά της. 

Ακόμη και τώρα, ύστερα από χρόνια, έχω μέσα μου έντονα την ενθύμηση του προσώπου της. Είναι παιδιά τού Θεού που αναζητούν τον Πατέρα τους, που με τον τρόπο τους ζητούν αγάπη και στοργή, την οποία τους την στέρησε η «ακοινώνητη κοινωνία».
 

Η ιστορία τού Γολγοθά επαναλαμβάνεται και ο Χριστός εξακολουθεί να έχη φίλους από το πιο πληγωμένο μέρος τής κοινωνίας, από τους «ανασφάλιστους»!

  

(Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος) - 

 "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Αύγ. 2011