Ι. Ν. Παντανάσσης: Αναστάσιμο Σαρανταλείτουργο

 

Ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης στήν Πάτρα

 

Μέ τήν συμμετοχή πλειάδος Ἱερέων καί πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός τοῦ Πάσχα-Ἀγάπης στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.

Οἱ Ἀρχιερεῖς ἐνεδύθησαν τά ἱερά ἂμφιά τους στόν παλαιό Ἱερό Ναό, ψαλλομένου τοῦ ἀργού «Ἀναστάσεως ἡμέρα...». Στόν ἲδιο Ναό ἐνεδύθησαν τά ἱερά ἂμφιά τους καί ἃπαντες οἱ Ἱερεῖς. Ἐν συνεχείᾳ ἐσχηματίσθη λιτανευτική πομπή ἒχουσα στό κέντρο τήν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως καί κατευθύνθηκε στόν νέο Ἱερό Ναό τοῦ Πρωτοκλήτου, ὃπου σέ κλῖμα πανηγυρικό ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης.

Τό Εὐαγγέλιο ἀνεγνώσθη ἐκτός τῆς Ἑλληνικῆς καί σέ ἂλλες γλῶσσες.

Ἀπευθυνόμενος πρός τό πλῆθος τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν ὁ Σεβασμιώτατος, ἐξέφρασε τήν βαθειά  συγκίνησή του γιά τήν ἀθρόα συμμετοχή τοῦ Λαοῦ στίς ἑορτές τοῦ Πάσχα.

Εἶπε χαραστηρικά ὁ Σεβασμιώτατος: «...Τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα ἀπεδείχθησαν ἰσχυρότερα, πλουσιότερα καί ὁρμητικότερα ἀπ’ ὃτι ἐφαντάσθησαν πολλοί. Ἒτσι ἒσπασαν ὃλα τά ἐμπόδια, τίς δυσκολίες καί τούς περιοσμούς καί ὁ Λαός ἐξεχύθη στούς Ναούς καί ἐπλημμύρισε τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες, δοξάζοντας τόν Θεό καί ἐκφράζοντας κατά τόν πανηγυρικότερο τρόπο τήν ὀρθόδοξο πίστη. Αὐτός ὁ ποταμός εἶστε σεῖς...», ἐτόνισε πρός τό Ἐκκλησιάσμα ἐπαινώντας τόν ζῆλο καί τήν φλόγα τῆς καρδιᾶς γιά τόν Ἀναστάντα Κύριο.

Στό τέλος τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας, ὁ Σεβασμιώτατος διένειμε τό πατροπαράδοτο πασχαλινό αὐγό καί τό κουλούρι.

ΑΓΚΥΡΑ 2022: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΩΝ

 

π. Ηλίας Μάκος: Μία ιστορία Ανάστασης…

 

Πασχαλινή περίοδος του 1991 στην Αλβανία. Πριν 31 ολόκληρα χρόνια. 

Μόλις είχε συμβεί η κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και το πέρασμα στη δημοκρατία.

Για έναν 77χρονο ταλαιπωρημένο ιερέα στο Ελμπασάν, τον αείμνηστο π. Σπυρίδων Βέλη, από τους λίγους, που βρήκε ζωντανούς ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, με αδύναμο και σκελετωμένο σώμα, ο οποίος είχε αποσχηματιστεί στα χρόνια της αθεΐας, η Πασχαλιά αυτή ήταν ορόσημο στη ζωή του.

Την έζησε ως μετακίνηση, ως μεταφορά από το θάνατο στην Ανάσταση. Από τον κατατρεγμό στον πανηγυρισμό.

Σ’ έναν μισογκρεμισμένο ναό τέλεσε  αναστάσιμη λειτουργία.

Τέσσερα ακριβώς χρόνια μετά, την ημέρα του Πάσχα του 1995, έφυγε από τη ζωή, με τη γεύση εκείνης της αναστάσιμης ακολουθίας και την μεγάλη ικανοποίηση της ανάστασης και της ανασύστασης από τα ερείπια της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας με φωτεινό πρωταγωνιστή τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, που τον αγκάλιασε με πολλή αγάπη.

Πόση ήταν η χαρά σ’ εκείνη την αναστάσιμη ακολουθία του 1991.

Γιατί, όπως αναφέρει η εγγονή του, Sonila Dedja (Rembeci), με το κλείσιμο των ναών το 1967 και την απαγόρευση κάθε θρησκευτικής λατρείας, ένιωσε στο πετσί του το σταυρό.

Παντού περιφρόνηση, δίωξη και θλίψη. Αναγκάστηκε να εργαστεί ως πωλητής καπνού για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά δεν το έβαζε κάτω.

Και όταν μπορούσε, κρυφά, λάτρευε το Θεό μαζί με άλλους και παρηγορούσε τους ανθρώπους.

Πώς, λοιπόν, στην αναστάσιμη λειτουργία, μετά από 24 χρόνια παύσης και σταύρωσης, να μην αισθανθεί χαρά;

Μέχρι τότε κυλούσανε στα μάτια του πικρά δάκρυα. Τώρα έγιναν χαράς δάκρυα, αφού η Ανάσταση του Χριστού, έφερε και την ανάσταση της πίστης.

Και με τα μάτια της ψυχής του «εώρακεν τον Κύριον»῎… Αναστημένο και θριαμβευτή…

Σκίρτησε ο κουρασμένος παππούλης από την αναστάσιμη χαρά. Και άνοιξε την καρδιά του στην αναστάσιμη χαρά. Την άφησε να την χαϊδέψει και να την πλατύνει ο Χριστός.

Με τα φτερά της αναστάσιμης χαράς ένιωσε να πετάει σαν αετός στα αιθέρια πλάτη και διαλάλησε με όση δύναμη μπορούσε: «Χριστός Ανέστη».

Και του αντιβόησε το πλήθος των συγκεντρωμένων πιστών: «Αληθώς Ανέστη»…

ΠΗΓΗ: www.exapsalmos.gr/

Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος: Ανάσταση – η αγάπη τελικά θα νικήσει το μίσος

 

Χριστός Ανέστη! Απαλύνοντας τον πόνο και τις πληγές, η αγάπη τελικά θα νικήσει. Το παρήγορο αυτό μήνυμα εκπέμπει διαχρονικά η λαμπροφόρος εορτή της Αναστάσεως του Χριστού.

Κορυφαία γεγονότα αγάπης μέσα στην παγκόσμια Ιστορία προβάλλουν η έλευση του Υιού και Λόγου του Θεού στον κόσμο, η πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως και η ανύψωσή της με το Πάθος και την Ανάστασή Του. Η χριστιανική πίστη στηρίζεται σε μια θεμελιώδη αλήθεια: «Ο Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ιω. 4:16). Ανάσταση και αγάπη αλληλοπεριχωρούνται. Η κατά του θανάτου νίκη με την Ανάσταση του Χριστού συντελείται με την αγάπη: «ἡμεῖς οἴδαμεν (γνωρίζουμε καλά) ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς·» (Α΄ Ιω. 3:14). Η μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή συντελείται με την αγάπη.

Το εύρος και το βάθος της χριστιανικής αγάπης προσδιορίζονται στα βιβλικά κείμενα και αποκαλύπτονται στην πληρότητά τους στη μορφή του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι η ενσάρκωση της αγάπης. «Διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος», συγκρούστηκε με την αδικία και τη δολιότητα, με το ψεύδος και το μίσος, αντιμετώπισε την εχθρότητα και τις συκοφαντίες. Αποκάλυψε τη μεγαλοσύνη της αγάπης, συγχωρώντας και τους σταυρωτές Του. Με την Ανάστασή Του διακήρυξε τον θρίαμβο της αγάπης.

Νέα Ιωνία: Επιβλητικό γκράφιτι-έργο τέχνης για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά των Ελλήνων

 

Στην είσοδο της Νέας Ιωνίας, ανάμεσα σε δεκάδες γκρι κτίρια, οι οδηγοί αντικρίζουν πλέον ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης.

Πρόκειται για ένα γκράφιτι δεκάδων μέτρων που δημιουργήθηκε στην καρδιά της Ν. Ιωνίας και θυμίζει τη μοίρα των χιλιάδων προσφύγων που έφυγαν πριν από εκατό χρόνια από την Μικρά Ασία και κατέληξαν στην Ελλάδα.

Το εντυπωσιακό έργο έγινε με πρωτοβουλία του μητροπολίτη Ν.Ιωνίας Γαβριήλ. Παρήγγειλε από έναν νέο καλλιτέχνη, τον Γιώργο Δημουλά, ο οποίος υπογράφει ως Simple G, να εργαστεί για πολλές- πολλές νύχτες μέχρι να δώσει όπως λέει ο μητροπολίτης «ψυχή σε έναν τοίχο. Να αφυπνίσει μνήμες και να θυμίσει την ιστορία αυτών των ανθρώπων που ζουν στην πόλη μας».

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελεί μέρος των εκδηλώσεων μνήμης και τιμής στον Μικρασιατικό Ελληνισμό, που ξεριζώθηκε βίαια από τις πατρογονικές εστίες το 1922 και διοργανώνουν η Μητρόπολη και οι προσφυγικοί Δήμοι Ν. Ιωνίας, Ν. Φιλαδέλφειας, Ν. Χαλκηδόνος και Ηρακλείου.

Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ: Η νίκη τῆς Ἀναστάσεως. Ἰησοῦς Χριστός: Ο ΝΙΚΗΤΗΣ

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἑορτάζουμε, γιά μιά ἀκόμη φορά, τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι ἕνα γεγονός, πού ἔγινε «κάποτε», στό μακρυνό παρελθόν. Ἀντίθετα, εἶναι ἕνα συνεχές καί ἀδιάκοπο παρόν. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ἐβεβαίωσε: «Ἐγενόμην νεκρός καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. α΄ 18). Ὅλοι τό διαπιστώνουμε. Καί ὅλοι τό ζοῦμε καί τό ἀκοῦμε τήν πασχαλινή περίοδο: Σ’ ἐκείνους πού μᾶς χαιρετοῦν χαρούμενοι, τίς ἡμέρες αὐτές, μέ τό «Χριστός Ἀνέστη», ἀπαντοῦμε καί μεῖς θριαμβευτικά: «Ἀληθῶς Ἀνέστη».

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς κατετέθη νεκρός στό «καινό» μνημεῖο τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας καί «λίθος μέγας» ἀπέκλεισε τήν θύρα τοῦ μνημείου ˙ καί σφραγῖδες ἐτέθησαν˙ καί ρωμαῖοι στρατιῶτες ἐφύλαγαν ἄγρυπνοι τόν τάφο, οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ ἐνόμισαν, ὅτι ὅλα τελείωσαν καί ὅτι οἱ ἐλπίδες πού στηρίχθηκαν στόν Ἰησοῦ ἐτάφησαν πλέον ὁριστικά.

Ἀλλά, τότε ἀκριβῶς, ἄλλοι φύλακες, οἱ πυρωροί, δηλαδή, τοῦ Ἅδη, παρέλυσαν κυριολεκτικά, διότι οἱ πύλες τοῦ Ἅδη ἀνοίχθηκαν διάπλατα γιά νά εἰσέλθη, γιά πολύ μικρό, βέβαια, διάστημα, ἡ ψυχή τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, προκειμένου νά μεταδώσῃ τό Φῶς καί τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί νά χαρίσῃ τήν ἐλευθερία σέ ὅσους, διά μέσου τῶν αἰώνων εἶχαν πεθάνει καί περίμεναν τήν λύτρωση, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος στήν πρώτη Καθολική του Ἐπιστολή: «καί τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθείς ἐκήρυξεν» (Α΄ Πέτρου γ΄ 19). Ἔτσι, ὁ Ἀναστάς Κύριος κατέλυσε τήν δύναμη τοῦ θανάτου καί ἐξαφάνισε, σάν ἱστό ἀράχνης τό κράτος τοῦ Ἅδη. Ὁ Χριστός, καί στήν περίπτωση αὐτή, εἶναι Ο ΝΙΚΗΤΗΣ. 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

 

Θερμές οι ευχές μας προς όλα τα μέλη της Ενώσεώς μας, τους συνεργάτες και φίλους μας για Καλὸ και Ευλογημένο Πάσχα. 

Το φως από τον Πανάγιο Τάφο να φωλιάσει στις καρδιές μας και να διώξει τη θλίψη και το φόβο του θανάτου.

Χρόνια Πολλά! Καλή Ανάσταση!

ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ

Πώς προσμετρώνται οι τρεις ημέρες της Αναστάσεως του Κυρίου;

 

"Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωί, ἡμέρα μία" (Γέν. 1,4)

Πῶς προσμετρῶνται οἱ τρεῖς ἡμέρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου κατά τήν Ἁγία Γραφή.

Ὅλοι λέμε ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τόν τάφο μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες.

Μιλώντας, βέβαια, γιά Ἀνάσταση δέν ἐννοοῦμε ὅτι πέθανε ἡ θεότητα, ἀλλά ὅτι ἡ ψυχή, πού χωρίστηκε ἀπό τό σῶμα, χωρίς νά χωρισθεῖ ἡ θεότητα, ἐπανῆλθε στό σῶμα, καί ἔτσι ἀναστήθηκε ἀπό τόν τάφο.

Δημιουργεῖται ὅμως ἕνα πρόβλημα σχετικά μέ τίς τρεῖς ἡμέρες. Ἀπό πότε ὑπολογίζονται καί πῶς προσμετρῶνται, ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός πέθανε τήν τρίτη ἀπογευματινή τῆς Μ. Παρασκευῆς καί ἀναστήθηκε τίς πρωινές ὧρες τῆς Κυριακῆς;

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἑρμηνεύει ὅτι πραγματικά ἔχουμε τρεῖς νύκτες καί τρεῖς ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες ὁ Χριστός βρισκόταν στόν τάφο.

Ἑρμηνεύοντας τά περιστατικά τῆς σταυρώσεως λέγει ὅτι κατά τήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός κάλεσε τό σκοτάδι νύκτα καί τό φῶς ἡμέρα.

Ἔτσι, λοιπόν, τό σκοτάδι, πού ἔγινε κατά τόν καιρό τῆς σταυρώσεως ἀπό τίς δώδεκα τό μεσημέρι μέχρι τίς τρεῖς τό μεσημέρι, εἶναι νύκτα, ἀφοῦ δέν σκοτίστηκε ὁ ἥλιος ἀπό κάποιο σύννεφο πού κάλυψε τήν ἡλιακή ἀκτῖνα.

Ἔτσι, περιέπεσε σκοτάδι σέ ὁλόκληρη τήν γῆ, ἀφοῦ ἐξέλιπε ἡ φωτιστική ἐνέργεια πού πηγάζει ἀπό τό ἡλιακό σῶμα. Ἀπό τίς τρεῖς ἡ ὥρα μέχρι τήν κανονική δύση τῆς Παρασκευῆς ἔχουμε ἡμέρα.

Ὁπότε συμπληρώθηκε ἡ πρώτη νύκτα καί ἡμέρα. Στήν συνέχεια ἔχουμε τήν νύκτα τῆς Παρασκευῆς καί τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, πού ὑπολογίζεται ὡς δεύτερη νύκτα καί ἡμέρα.

Καί τέλος ἡ νύκτα τοῦ Σαββάτου καί ἡ ἀρχή, τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς, ὁπότε ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ἀπαρτίζουν την τρίτη νύκτα καί ἡμέρα.

Ὁ Ἅγιος ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης δίνει μιά ἄλλη ἑρμηνεία, πού κινεῖται περίπου στό ἴδιο πλαίσιο. Λέγει ὅτι κατά τήν Παλαιά Διαθήκη ἡ ἡμέρα ἀριθμεῖται ἀφοῦ συνυπολογισθεῖ καί ἡ ἑσπέρα.

Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως λέγεται: «Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα μία» (Γέν. α΄, 5). Ἐπίσης, ἀπό τό μέρος ὑπολογίζεται καί τό ὅλο.

Ἑπομένως, κατά τόν Ἅγιο Ἀναστάσιο, ἡ ὥρα πού πέθανε ὁ Χριστός, ὡς τμῆμα τῆς ἡμέρας τῆς Παρασκευῆς, πού ἄρχισε ἀπό τήν Πέμπτη τό ἀπόγευμα, ἐντάσσεται στήν πρώτη ἡμέρα.

Τό βράδυ τῆς Παρασκευῆς καί ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ὑπολογίζεται ὡς δεύτερη ἡμέρα, καί τό βράδυ τοῦ Σαββάτου μέχρι τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς, ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ἐπειδή ἀποτελεῖται καί ἀπό τμῆμα τῆς ἡμέρας τῆς Κυριακῆς, θεωρεῖται ὡς τρίτη ἡμέρα.

Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, 

Οἱ Δεσποτικές Ἑορτές, σσ. 274-275

Η Μεγάλη Παρασκευή της Ουκρανίας

 

Eφέτος το Πάσχα στην Ουκρανία θα είναι αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους από τη βάρβαρη εισβολή των Ρώσων. Η Ανάσταση δεν θα γίνει τα μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου για ευνόητους λόγους ασφαλείας. Θα γίνει το πρωί της Κυριακής, ανήμερα το Πάσχα και όχι σε όλες τις εκκλησίες. Κυρίως θα γίνει στα παρεκκλήσια των εκκλησιών. Η περιφορά του Επιταφίου αύριο, Μεγάλη Παρασκευή, θα είναι συγκλονιστική. Δεν θα γίνει στους δρόμους όπως άλλες χρονιές αλλά στα νεκροταφεία, Ο Εσταυρωμένος θα περάσει μέσα από φρεσκοσκαμμένα μνήματα Ουκρανών μαχητών, θα περάσει στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στην Μπούτσια μέσα από ομαδικούς τάφους που άνοιξαν εκεί οι εισβολείς όταν ισοπέδωσαν την πόλη και σκόρπισαν τους νεκρούς στους δρόμους..

Στο Κίεβο, στην εκκλησία Αγίου Ανδρέα, με τους επιβλητικούς γαλάζιους τρούλους ο παπάς γνωρίζει ελληνικά. Ίσως ψάλλει το «Χριστός Ανέστη» και στα ελληνικά, για τους Έλληνες δημοσιογράφους- πολεμικούς ανταποκριτές που θα εκκλησιασθούν εκεί. Θα ψάλλει όμως το «Χριστός Ανέστη» σε ένα παρεκκλήσι, στην καρδιά της ουκρανικής πρωτεύουσας.

Θα λειτουργήσει άφοβος, προσηλωμένος στο καθήκον του, στην κορυφαία αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης. Την Μεγάλη Παρασκευή, μου λέει η δημοσιογράφος Έλλη Κασόλη, η σκέψη όλων των Ουκρανών θα είναι στραμμένη στη Μπούκα, με τους ομαδικούς τάφους. Ίσως ανάμεσα στους πιστούς που θα παρακολουθήσουν τις αναστάσιμες λειτουργίες να είναι και μερικοί από τους δεκάδες αμάχους που επιβιβάστηκαν την Μ. Τετάρτη μια μικρή πομπή λεωφορείων στην πολιορκούμενη Μαριούπολη, η οποία στη συνέχεια αναχώρησε από ένα προγραμματισμένο σημείο εκκένωσης για εδάφη που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ

Αναστάσιμο Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

 

... Και τότε γεννιούνται εύλογα ερωτήματα: Πως νικήθηκε ο θάνατος; Ποια ζωή μας χάρισε ο Χριστός όταν γύρω μας εξακολουθούν οι άνθρωποι να υποφέρουν, να ασθενούν, να διώκονται; Πως γίνεται να είναι ακόμη υπαρκτή η πραγματικότητα του θανάτου; Ο πόλεμος που ξέσπασε στην ευρωπαική μας γειτονιά καθιστά το ερώτημα πιεστικό. Η πληροφορία και η εικόνα που έρχονται, πλούσια λόγω της τεχνολογίας, αναδεικνύουν τις διαστάσεις του προβλήματος επώδυνα, προκλητικά για τις συνειδήσεις μας. Νοιώθουμε τον πόνο να κορυφώνεται σπαραχτικά. Ο θάνατος φαίνεται να θριαμβεύει.

Την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα θα την ανακαλύψουμε στη φράση του αναστάσιμου παιάνα της Νίκης: «θανάτω θάνατον πατήσας». Ο Χριστός χρησιμοποιεί κατόπιν ελεύθερης επιλογής τον δικό Του εκούσιο θάνατο και νικά κατά κράτος τον θάνατο για όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και η ζωή που χαρίζει στους «εν τοις μνήμασι» δεν προσφέρεται μέσα σε ιδανικές συνθήκες, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν στην ιστορία, δεν είναι άσχετη με τα μνήματα, αλλά είναι ζωή που εκπηγάζει από τα μνήματα και συνεχίζεται παράλληλα με την ύπαρξή τους. Αναμετράται καθημερινά με τον θάνατο και τελικά τον υπερβαίνει...

όλο το μήνυμα εδώ

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερα, τήν ἡμέρα τήν λαμπρή καί ἁγία, τήν πανευφρόσυνη καί σωτήρια, μέ χαρά ἀνεκλάλητη, ἑορτάζομε τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν δική μας ἀνάσταση καί σωτηρία.

Σήμερα ἑορτάζομε τήν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου καί πανηγυρίζομε, γιατί ἀπολαμβάνομε καί πάλι τήν παραδείσια ἀγαλλίαση, τήν εἰρήνη, τήν κοινωνία μέ τόν Σωτῆρα μας, μέ τούς συνανθρώπους μας καί τήν συνδιαλλαγή μας μέ τήν ὃλη δημιουργία τοῦ Θεοῦ.

Καμμιά δυσκολία, κανένα πρόβλημα, καμμιά στενοχώρια, οὒτε λύπη, οὒτε ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος δύνανται νά σκιάσουν τήν ἀναστάσιμη χαρά, πού πηγάζει ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, ἀπό τόν ὁποῖον «ζωή φύεται πέρας οὐκ ἔχουσα». Αὐτό βιώνομε, αὐτό ζοῦμε, ὅσοι πιστοί, ὅσοι εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι μετέχομε τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως, κατά τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Σ’ αὐτή τήν παγκόσμια ἀλλά καί ὑπερκόσμια πανήγυρη μετέχουν οἱ Ἄγγελοι καί πάντες οἱ Ἅγιοι οἱ ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστήσαντες, μετέχει καί ἡ σύμπασα κτίσις. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὃτι Χριστός Ἀνέστη καί ἃδης ἐσκυλεύθη».

Αὐτή τήν ἀναστάσιμη χαρά καί οὐράνια ἐμπειρία γεύονται οἱ θεούμενοι, ὃλοι ὃσοι ἒκαναν τήν καρδιά τους τόπο καταπαύσεως τοῦ σαρκί παθόντος καί ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὃλοι οἱ ἂλλοι μένουν ἒξω τοῦ Νυμφῶνος, μένουν δυστυχῶς, ἠθελημένα στό σκοτάδι, ἀπολαμβάνουν τόν ζόφο τῆς θλιβερῆς μοναξιᾶς καί τῆς ἀπανθρωπίας καί βαδίζουν ἀπό τό τίποτα στό πουθενά, ἀφοῦ δέν ζοῦν πραγματικά, ἀλλά ὑπάρχουν ὡς ἁπλές βιολογικές ὑπάρξεις. Γιά τόν ἂνθρωπο, ὁ ὁποῖος διάγει μακράν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Νοῦς ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἢ κτηνώδης ἢ δαιμονιώδης γίνεται».          

Αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀναστάσεως, αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῶν θεουμένων, τῶν Ἁγίων διαχρονικά, στό ἐρώτημα: «γιατί τόσος πόνος στόν κόσμο, γιατί τόση ὀσμή θανάτου, γιατί τόσο μῖσος, γιατί ὁ πόλεμος, γιατί τόσα ἐγκλήματα, γιατί τόσος παραλογισμός;!!!».

Αναστάσιμο Σαρανταλείτουργο στον Ι. Ν. του Αγίου Νικολάου Πατρών

 

Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως

 

«Ἐν μέσῳ τῶν ἁγίων ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ὁ Πέτρος Τατσόπουλος, ποὺ δηλώνει ἄθεος καὶ δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ λοιδορεῖ καὶ νὰ εἰρωνεύεται τὴν Ὀρθοδοξία», προκάλεσε «ἀκόμη μία φορὰ καὶ μάλιστα μέσα ἀπὸ τὴ συχνότητα τοῦ κρατικοῦ ρα-διοφώνου! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει χαρακτηρίσει “παραμυθάκια” τοὺς βίους τῶν Ἁγίων της Πίστης μας, τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου» βγῆκε «στὸ Πρῶτο Πρόγραμμα· ἐκεῖ τοῦ ἔδωσαν ἐκπομπὴ οἱ φωστῆρες, νὰ παρουσιάσει τὸ βιβλίο “Ἅγιο Φῶς – Οἱ ρίζες τῆς ἀμφισβήτησης”»!

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ποὺ παρουσιάζει, ἰ­σχυ­ρίζεται ὅτι «ἡ ἁφὴ τοῦ ἁγίου φωτὸς δὲν ἀποτελεῖ θαῦμα, πραγματοποιεῖται μὲ ἀνθρώπινη παρέμβαση, ἐνῶ γύρω ἀπὸ τὸ ὅλο γεγονὸς ἔχει στηθεῖ ἕνας ἐπικερδὴς ἐκκλησιαστικὸς μηχανισμός, ποὺ κρατᾶ τοὺς Ἕλληνες δέσμιους τῆς δεισιδαιμονίας… Καὶ καλεῖ τοὺς σύγχρονους ἐκπροσώπους τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους νὰ σταθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, δίνον­τας ἕνα ὁριστικὸ τέλος στὴν ἐτήσια ὑποδοχὴ μίας κανδήλας ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους».

Αὐτὰ ἀκούσθηκαν «ἀπὸ τὸ κρατικὸ ραδιόφωνο – μὲ εὐθύνη τῆς διοίκησης τῆς ΕΡΤ – καὶ ἀναμένουμε ἀπάντηση ἂν ἡ κυβέρνηση, ποὺ ἤθελε γιὰ βουλευτὴ τὸν Τατσόπουλο, συμφωνεῖ μὲ αὐτὲς τὶς θέσεις ποὺ προσβάλουν τὴν Ὀρθοδοξία» («www.newsbreak.gr» 13-4-2022).

Εἶναι γνωστὸς ὁ ἐν λόγω πολιτικὸς γιὰ τὶς ἀθεϊστικές του θέσεις καὶ ὁ ἀπολυταρχικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ ἀπαξιώσει ὁτιδήποτε ἔχει σχέση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις του, ὁ πολιτικὸς αὐτὸς θὰ ἤθελε νὰ δώσει «ἕνα τέλος στὴν ὑποδο­χὴ μιᾶς κανδήλας μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους». Ἀλλὰ τὸ πρόβλημά του εἶναι μόνο οἱ τιμὲς «ἀρχηγοῦ κράτους» στὸ φῶς τῆς κανδήλας τοῦ Παναγίου Τάφου ἤ, πολὺ περισσότερο, ἡ πίστη ἑκατομμυρίων χριστιανῶν στὴν ἴδια τὴ λαμπροφόρα Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου; Ἡ διαρκὴς πολεμική του ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, οὐ­σιαστικὰ αὐτὸ ἀποδεικνύει. Ὅσο ὅμως κι ἂν πολεμάει τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως ὁ κύριος αὐτός, δὲν θὰ καταφέρει τίποτε. Θὰ χαθεῖ κι αὐτὸς καὶ οἱ ἰδέες του μέσα στὴ φθορὰ καὶ τὴ λήθη. Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως ὅμως θὰ ἀκτινοβολεῖ στοὺς αἰ­ῶνες καὶ θὰ ἀνασταίνει τὸν κόσμο.

Καὶ κάτι ἄλλο: Αὐτὲς τὶς ἰδέες βρῆκε ἡ ΕΡΤ γιὰ νὰ γεμίσει τὸ ἑορταστικό της πρόγραμμα γιὰ τή Μεγάλη Ἑβδομάδα; Τί κρίμα! Ὅταν ἑκατομμύρια πιστοὶ περιμένουν μὲ τὶς λαμπάδες τους τὸ φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου, τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ΕΡΤ προτιμᾶ νὰ βυθίζει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στὸ σκοτάδι τῆς ἀρνήσεως!

περ. Ο ΣΩΤΗΡ

Επιτάφιος θρήνος

 

Μ.Β. 2022

Ἀπορεῖ καὶ φύσις,

νοερὰ καὶ πληθύς,

ἡ ἀσώματος Χριστὲ τὸ μυστήριον,

τῆς ἀφράστου καὶ ἀρρήτου σου ταφῇς.

Ἡ Ζωὴ θανάτῳ,

θαῦμα! Πῶς ὁμιλεῖ;

Πῶς θανάτῳ καταργεῖται ὁ θάνατος;

ἐκ θανόντος πῶς πηγάζει δὲ ζωή;

Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης: Χάρηκα πάρα πολύ που έπασχα από λέπρα

 

Στην εγγραφή του Γέροντος Ευμενίου Σεριδάκη στις Αγιολογικές Δέλτους της Ορθοδόξου Εκκλησίας προχώρησε στις 14 Απριλίου 2022 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο πατήρ Ευμένιος ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογενείας. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του έτους 1931.

Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν οκτώ παιδιά. Το όγδοο και τελευταίο τους παιδί ήταν ο πατήρ Ευμένιος, που στην βάπτισί του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Τα αδέλφια του, κατά σειρά ηλικίας, ήταν: Ελένη, Μιχαήλ, Αικατερίνη, Βασίλειος, Αμαλία, Μαρία και Ευγενία.

Ο Παππούλης, από την νηπιακή του ηλικία, έδειχνε ότι ήταν σκεύος εκλεκτόν του Κυρίου μας. Από την βρεφική του ηλικία, όταν ακόμα δεν καταλάβαινε, προσπαθούσε να ευχαριστή τον Κύριό μας, αφού δεν θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή, αλλά κοιμόταν όλη την ημέρα, σύμφωνα με την μαρτυρία της αδελφής του Ευγενίας, η οποία το είχε ακούσει από την μητέρα τους να το ομολογή.

Κάποια φορά, όταν ο Παππούλης ήταν μικρό παιδί ακόμη, πέθανε στο χωριό τους ένα κοριτσάκι οκτώ-εννέα ετών. Οι γονείς και oι συγγενείς του κοριτσιού έκλαιγαν απαρηγόρητοι για τον χαμό του παιδιού τους. Ο Παππούλης μας έλεγε σχετικά:

«Κάποτε, είχε πεθάνει ένα κοριτσάκι και περνούσε από μπροστά μας η νεκρώσιμη πομπή. Πέρασαν μπροστά κι από την δική μας αυλή. Έτσι έκαναν τότε. Έκαναν την βόλτα, για να γίνη πιο επίσημη η κηδεία. Έκλαιγαν όλοι κι εγώ έβλεπα τα στολίδια, πολλά στολίδια, που είχε το φέρετρο. Κι αυτοί έκλαιγαν. Κι εγώ έτρεχα κι έβλεπα τα στολίδια, που είχε το φέρετρο. Ήμουν έξι-επτά χρόνων τότε. Δεν είχα δει καλύτερα και ωραιότερα στολίδια. Οι άλλοι έκλαιγαν κι εγώ χαιρόμουν, που έβλεπα τα στολίδια. Έβλεπα τα στολίδια και χαιρόμουν. Μου άρεσαν. Δέν ήταν στολισμένα από τους ανθρώπους, όμως εγώ τα έβλεπα έτσι. Στολίδια… στολίδια… όχι ότι τα έβαλαν οι άνθρωποι. Κι αυτοί έκλαιγαν, που έχασαν το παιδί, κι εγώ έβλεπα τα στολίδια, που είχε πάνω του, τα στολίδια του Θεού, και χαιρόμουν».

Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος θυμάται, σχετικά με την Χάρι, που από νωρίς είχε δοθεί στον Παππούλη μας: «Ο πατήρ Ευμένιος, όταν ήταν μικρός, είχε δει για πρώτη φορά την χάριν της αρχιερωσύνης. Την είχε δει στο πρόσωπο ενός Αρχιεπισκόπου, που είχε πάει στο χωριό του. «Έβλεπα», μου είπε, «το φως του Αγίου Πνεύματος πάνω στο πρόσωπό του. Το φως της αρχιερωσύνης, την χάρι της αρχιερωσύνης. Την έβλεπα και πήγαινα συνεχώς μπροστά του». Και είπε ο Αρχιεπίσκοπος: «Αυτό το παιδί τι βλέπει;».» Εγώ δεν έλεγα τι έβλεπα, αλλά μου άρεσε να βλέπω την χάρι της αρχιερωσύνης»».

Κυριακή των Βαΐων

 

Ο Χριστός είναι ένας αλλιώτικος βασιλιάς. 

Διαλέγει αντί της δόξας, τη θυσία. 

Αντί του θρόνου το Σταυρό...

Άγ. Παΐσιος Αγιορείτης: Πώς θα αντισταθείτε στο κακό

 

Ὤ, ἂν βλέπατε τὸν διάβολο πὼς κινεῖται! Δὲν τὸν ἔχετε δεῖ, γι’ αὐτὸ δὲν καταλαβαίνετε μερικὰ πράγματα! Κάνει τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μὴ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Τὸ ἔχω παρατηρήσει στὸ Καλύβι, ὅταν συζητῶ. Μόλις φθάσω ἀκριβῶς στὸ σημεῖο ποὺ θέλω, στὸ πιὸ εὐαίσθητο, γιὰ νὰ βοηθήσω αὐτοὺς ποὺ μὲ ἀκοῦν, τότε ἢ κάποιος θόρυβος γίνεται ἢ ἔρχονται ἄλλοι καὶ διακόπτω. Τοὺς βάζει προηγουμένως ὁ διάβολος νὰ χαζεύουν ἀπέναντι τὴν Σκήτη ἢ νὰ βλέπουν κάτι, καὶ κανονίζει νὰ ἔρθουν στὸ πιὸ λεπτὸ σημεῖο τῆς συζητήσεως γιὰ νὰ ἀλλάξω θέμα καὶ νὰ μὴν ὠφεληθοῦν. Γιατί, ὅταν ἀρχίσει ἡ συζήτηση, ξέρει ὁ διάβολος ποὺ θὰ καταλήξει καί, ἐπειδὴ βλέπει ὅτι θὰ πάθει ζημιά, στέλνει κάποιον ἀκριβῶς στὸ πιὸ εὐαίσθητο σημεῖο, γιὰ νὰ μὲ διακόψει. «Ἔ, Πάτερ, ἀπὸ ποῦ νὰ μποῦμε;», φωνάζει. «Πάρτε λουκούμια καὶ νερὸ καὶ ἐλᾶτε ἀπὸ ‘κεῖ», τοὺς λέω. Ἄλλοι μπαίνουν ἐκείνη τὴν στιγμὴ μέσα, ὅποτε μὲ διακόπτουν, γιατί πρέπει νὰ σηκωθῶ νὰ χαιρετήσω.

Ἄλλοι ἔρχονται μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ πρέπει πάλι νὰ σηκωθῶ, ἀρχίζουν καὶ τὴν κουβέντα «ἀπὸ ποῦ εἶσαι κ.λπ.» … Ὅποτε εἶμαι ἀναγκασμένος νὰ ἀρχίσω πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή, νὰ ξαναπῶ φερ’ εἰπεὶν τὸ παράδειγμα ποὺ ἔλεγα. Μόλις προχωρῶ, φωνάζει ἀπὸ κάτω ἄλλος: «Ἔ, Πάτερ Παΐσιε, ποῦ μένεις; Ἀπὸ ‘δῶ εἶναι ἡ πόρτα;». Ἄντε ξανὰ νὰ σηκωθεῖς … Βρὲ τὸν πειρασμό! Ἕξι-ἑπτὰ φορὲς μία μέρα μοῦ ἔκανε τὸ ἴδιο, μέχρι ποὺ ἀναγκάσθηκα καὶ ἔβαλα μερικοὺς … φρουρούς! «Ἐσὺ κάθισε ἐκεῖ καὶ κοίταζε νὰ μὴν ἔρθει κανένας ἀπὸ ‘κεῖ. Ἐσὺ κάθισε ἐδῶ, μέχρι νὰ τελειώσω τὴν δουλειά μου». Ἕξι-ἑπτὰ φορὲς νὰ ἀρχίζεις ὁλόκληρη ἱστορία, νὰ τοὺς φέρνεις στὸ σημεῖο ποὺ θὰ βοηθηθοῦν, καὶ τὰ ταγκαλάκια νὰ δημιουργοῦν σκηνές!

Βρὲ τὸν πειρασμὸ τί κάνει! Γυρίζει τὸ κουμπὶ συνέχεια σὲ ἄλλη συχνότητα. Μόλις ὁ ἀγωνιζόμενος πάει νὰ συγκινηθεῖ λίγο ἀπὸ κάτι, τάκ, τοῦ γυρίζει τὸ κουμπὶ ἀλλοῦ καὶ ξεχνιέται μὲ ἐκεῖνο. Θυμᾶται πάλι κάτι πνευματικό; Τάκ, τοῦ θυμίζει κάτι ἄλλο. Τὸν κάνει ὅλο τοῦμπες. Ὁ ἄνθρωπος, ἂν μάθει πὼς ἐργάζεται ὁ διάβολος, θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ πολλὰ πράγματα.

(Λόγοι Β΄ Πνευματικὴ Ἀφύπνιση, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος)

όλο το κείμενο εδώ

ΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ: Η ιστορία των Ντομίνγκο - Καρέρας

 

Μια  αληθινή ιστορία που πιθανόν λίγοι άνθρωποι την έχουν ακούσει.

Πρόκειται για 2 από τους 3 παγκόσμιας φήμης σπουδαίους τενόρους: τον Μαδριλένιο Πλάθιντο Ντομίνγκο και τον Καταλανό Χοσέ Καρέρας.

Είναι γνωστή η αντιπαλότητα μεταξύ των Καταλανών και των Μαδριλένιων. Οι Καταλανοί θεωρούν ότι "καταπιέζονται" από την κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης, ότι τους εκμεταλλεύονται, κλπ.

Για πολιτικούς λόγους το 1984 Καρέρας και Ντομίνγκο έγιναν εχθροί.

Και οι δυο περιέλαβαν στα συμβόλαιά τους τον εξής όρο: θα τραγουδούσαν σε παράσταση μόνον εάν ο άλλος δεν ήταν προσκεκλημένος.  

Το 1987 ο Καρέρας αντιμετώπισε έναν πιο αδυσώπητο εχθρό από τον ανταγωνιστή του στο τραγούδι.  Έμεινε "άφωνος" στην διάγνωση της ασθένειάς του: λευχαιμία.

Η μάχη εναντίον του καρκίνου ήταν οδυνηρή.  Υποβλήθηκε σε πολλές θεραπείες και εκτός της μεταμόσχευσης μυελού των οστών και μεταγγίσεις αίματος αναγκάστηκε να ταξιδεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες μια φορά τον μήνα. Ανίκανος να εργαστεί κάτω από τέτοιες συνθήκες, αν και είχε στην διάθεση του μια σεβαστή περιουσία, τα έξοδα αυτών των ταξιδιών και οι θεραπείες τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Ήταν η στιγμή που έψαχνε λύσεις οικονομικότερες και τότε ανακάλυψε ένα ίδρυμα στην Μαδρίτη του οποίου σκοπός ήταν η οικονομική υποστήριξη θεραπείας εκείνων που έπασχαν από λευχαιμία.

Χάρη στη στήριξη του ιδρύματος "FORMOZA",  ο Καρέρας νίκησε την ασθένεια και επέστρεψε στο τραγούδι.

Αποφάσισε να γίνει μέλος του ιδρύματος. Διαβάζοντας το καταστατικό διαπίστωσε με έκπληξη ότι ο ιδρυτής, ο κύριος δωρητής και πρόεδρος του ιδρύματος ήταν ο Πλάθιντο Ντομίνγκο.

Αργότερα ανακάλυψε ότι ο Πλάθιντο Ντομίνγκο δημιούργησε αυτό το ίδρυμα για να τον βοηθήσει, αλλά επέλεξε να μείνει ανώνυμος μην τυχόν και από "υπερηφάνεια" ο Καρέρας, αρνηθεί τη βοήθεια του "εχθρού" του.

Αλλά ίσως απ' τα σημαντικότερα αυτής της ιστορίας είναι ο τρόπος της συνάντησης τους.  

Ο Καρέρας, απροειδοποίητα, εμφανίστηκε σε μια συναυλία του Ντομίνγκο στη Μαδρίτη, διέκοψε  την παράσταση και ταπεινά γονάτισε μπροστά του και τον ευχαρίστησε δημοσίως.

Ο Ντομίνγκο τον βοήθησε να σηκωθεί και με μια αξέχαστη αγκαλιά σφράγισαν το ξεκίνημα μιας σπουδαίας φιλίας.

Σε μια συνέντευξη του Ντομίνγκο, ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε: «γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα "FORMOZA", αφού ξέρατε ότι εκτός από το ότι θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε την δυνατότητα σε έναν αντίπαλο να σας ανταγωνίζεται;».

Η απάντηση τού Ντομίνγκο ήταν αφοπλιστική...

«Διότι θα ήταν άδικο να χαθεί μια φωνή σαν τη δική του!»

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Στον τετραήμερο Λάζαρο

 

... «Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν (: Και ο νεκρός βγήκε από το μνημείο με τα πόδια και τα χέρια του δεμένα με επιδέσμους, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο και σκεπασμένο με ένα πλατύ ύφασμα. Τότε είπε ο Ιησούς σε εκείνους που παρευρίσκονταν εκεί: ‘’Λύστε τον και αφήστε τον μόνο και χωρίς βοηθό να πάει στο σπίτι του’’)» [Ιω. 11, 44]. 

Πω πω, παράδοξα πράγματα. Εκείνος που έλυσε την ψυχή από τα δεσμά του θανάτου, Εκείνος που γκρέμισε τις πύλες του άδη, Εκείνος που συνέτριψε τις χάλκινες πύλες και τους σιδερένιους μοχλούς και ελευθέρωσε την ψυχή από τα δεσμά του θανάτου, Αυτός δεν μπορούσε να λύσει τις λευκές ταινίες του νεκρού; Ναι, μπορούσε, αλλά προστάζει τους Ιουδαίους να λύσουν τις λευκές ταινίες, τις οποίες οι ίδιοι έσφιξαν πιο μπροστά όταν τον ενταφίαζαν, ώστε να αναγνωρίσουν τα σημάδια των δεσμών που έθεσαν οι ίδιοι και να γνωρίσουν από τα ίδια τα πράγματα που έκαναν οι ίδιοι, ότι ο Λάζαρος είναι αυτός που ενταφιάστηκε από αυτούς, και ο Χριστός είναι Αυτός που ήρθε στον κόσμο με τη συγκατάθεση και ευαρέσκεια του Πατέρα Του και που έχει εξουσία επί της ζωής και του θανάτου...

Patrologia Graeca, τόμος 48, σελ.780-784

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2022

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2022 by Μητροπολίτης Πατρών

 

Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ.κ. Νικόλαος: «Γάμος: Μυστήριο & Καθημερινότητα»

 

Ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων που διοργάνωσε το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων με ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαο.

ΑΪ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΦΟΥΓΓΑΤΑΣ – ΛΑΜΠΡΗ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ!

 

Στη μέση του Αιγαίου σε ένα νησί όμορφο σα ζωγραφιά, ο κάθε Άγιος έχει το ξωκλήσι του! Ταξιδεύουμε στη Σαντορίνη και γνωρίζουμε την ιστορία του Άι- Γιώργη του Σφουγγατά!

Για παιδιά από 8 ετών

Συγγραφέας: Σταυρούλα Ζώρζου

Εικονογράφος: Εύα Καραντινού

Ηλικία: Από 8 ετών

Εκδόσεις Έαρ

Ἡ «φόνισσα», οἱ φόνισσες καὶ οἱ φονιάδες τῶν λαῶν

 

Τρία μικρὰ κοριτσάκια μιᾶς οἰκογένειας στὴν Πάτρα ἔχασαν τὴ ζωή τους σὲ διάστημα μόλις τριῶν ἐτῶν. Ὁ θάνατος τῶν τριῶν μικρῶν ἀδελφῶν συντάραξε τὸ παν­ελλήνιο, κυρίως ἀφότου διατυπώθηκε ἡ ὑπόνοια καὶ τελικὰ συνελήφθη ὡς φόνισσα ἡ μητέρα τους.

Πρὶν ὡστόσο παραδεχθεῖ ἡ ἴδια τὴν ἀ­ποδιδόμενη σ᾿ αὐτὴν κατηγορία καὶ προ­παν­τὸς πρὶν ἀποφανθεῖ ἡ Δικαιοσύνη γιὰ τὴν τυχὸν ἐνοχή της, τὰ Μέσα Ἐνημε­ρώ­σεως καὶ πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων, κα­ταργών­τας τὸ καὶ συνταγματικὰ κατοχυρω­μένο τεκμήριο ἀθωότητας, καταφέρθηκαν βίαια κατὰ τῆς συγκεκριμένης μητέρας.

Μάλιστα, μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι ἡ ἀστυνομία συνέλαβε τὴ μητέρα ὡς κατηγορούμενη, πλῆθος ἀνθρώπων συγκεντρώθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι της φωνάζοντας «θάνατος!» καὶ ἀπειλώντας νὰ λυντσάρουν τοὺς συγγενεῖς της.

Στὸ ἀποκορύφωμα τῶν ­ἀντιδράσεων μία παιδοψυχολόγος ἀνήρτησε στὸν λογαριασμό της ἕνα κείμενο, στὸ ὁποῖο ἀποκαλεῖ τὴ μητέρα «παμφάγο τέρας!», «βρυκόλακα», «δράκο ταριχευμένο ποὺ περιφέρεται σὰν φάντασμα στὶς παιδικὲς χαρές» καὶ μὲ πλῆθος ἄλλων βαρύτατων χαρακτηρισμῶν.

Ὅμως πόσοι καὶ πόσες ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀντέδρασαν μὲ βίαιο τρόπο στὴν ὄντως φριχτή, ἂν ἀποδειχθεῖ, κακουργηματικὴ ἐνέργεια εἶναι οἱ ἴδιοι ἀθῶοι καὶ δὲν βαρύνονται γιὰ ἐξίσου ἢ καὶ βαρύτερες κακουργηματικὲς πράξεις;

Μὰ ὑπάρχει βαρύτερη πράξη ἀπὸ τὸ νὰ σκοτώσει μιὰ μητέρα τὰ παιδιά της;

Εὔλογο τὸ ἐρώτημα. Ὅμως ἂς ἀναρωτηθοῦμε: Μιὰ μητέρα εἶναι κακούργα μόνο ὅταν σκοτώνει τὰ παιδιά της, ἀφοῦ αὐτὰ ἔχουν γεννηθεῖ; Ἂν τὰ σκοτώνει ἐνόσω ἀκόμη βρίσκονται μέσα στὰ σπλάχνα της, εἶναι ἀθώα;

Λοιπὸν ἂς ἐξετάσουμε τὸ πράγμα μὲ εἰλικρίνεια καὶ σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ: Πόσοι καὶ πόσες δὲν ἔχουν ἐνεργήσει ἢ συνεργήσει στὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων; Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Πολιτεία, ­ἀφρόνως καὶ παρανόμως ἐνεργούσα, νομιμοποίησε πρὶν ἀπὸ δεκαετίες αὐτὸ τὸ φριχτὸ κακούργημα, ἄραγε τοὺς καθιστᾶ ἀθώους;

Ὄχι, ἀσφαλῶς! Μπορεῖ βέβαια γιὰ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη νὰ μὴν εἶναι ἔνοχοι, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶναι δολοφόνοι ἢ συνεργοὶ σὲ δολοφονία. Καὶ μάλιστα ὄχι σὲ μία, ἀλλὰ σὲ πολλές, ἂν λάβουμε ὑπόψη τὰ ἀποτελέσματα ἔρευνας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἀρκετὲς γυναῖκες ἔχουν διαπράξει μέχρι καὶ πάνω ἀπὸ δέκα ἐκτρώσεις.

Κι ἂν ἀληθεύει ὅτι κατ᾿ ἔτος μόνο στὴν Ἑλλάδα πραγματοποιοῦνται ἴσως καὶ ἑκα­­τοντάδες χιλιάδες τέτοιοι φόνοι, τότε βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα, γιὰ τὸ ὁποῖο, σὲ ὅσους συνεργοῦν σ᾿ αὐτό, ταιριάζει ὁ τίτλος «φονιάδες τῶν λαῶν», ποὺ χρησιμοποιεῖται σὲ κάποιες διαδηλώσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια. Τὰ ἄλλα εἶναι ὠμὴ ὑποκρισία.

Ἡ γενιὰ τοῦ διαδικτύου γυρνᾶ τὴν πλάτη σὲ πολιτικοὺς καὶ Ἐκκλησία

 

Διαβάσαμε στὴν ἐφημερίδα «Ἑστία» τὸ παρακάτω δημοσίευμα: «Στὴν ἐποχή μας… ὅλο καὶ περισσότερο οἱ Ἕλληνες, εἰδικὰ οἱ νέοι ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, γυρνοῦν τὴν πλάτη στὴν πολιτική, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ πρώτη ἔρευνα στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἑστίασε τὴν προσοχή της στὴν γενιὰ Ζ καὶ διενεργήθη ἀπὸ τὸ Eteron – Ἰνστιτοῦτο γιὰ τὴν Ἔρευνα καὶ τὴν Κοινωνικὴ Ἀλλαγή…, κατέδειξε ἄκρως ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα… γιὰ τὸ πῶς σκέφτονται καὶ ἀντιδροῦν οἱ νέοι τῆς χώρας μας. Τὸ πρῶτο σημαντικὸ εὕρημα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ποιοὺς ἐμπιστεύονται οἱ νέοι ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν. Παρὰ τὰ πυρὰ ποὺ ἔχουν δεχθεῖ οἱ ἐπιστήμονες λόγῳ τῆς πανδημίας, συγκεντρώνουν ποσοστὸ ἐμπιστοσύνης ἄνω τοῦ 61% (61,8%) καὶ ἀκολουθοῦν τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον (49,4%) καὶ οἱ φίλοι (39,5%). Πιὸ κάτω εὑρίσκονται ἡ ἐκπαίδευση (33,6%), τὰ κοινωνικὰ δίκτυα (31,4%) καὶ τὰ ΜΜΕ (29%). Ἀντιθέτως μονοψήφια ποσοστὰ συγκεντρώνουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἡ Ἐκκλησία (6,8% καὶ 3,8% ἀντιστοίχως)» («Ἑστία» 1-4-2022).

Μᾶς δημιουργεῖ κάποια ἐρωτηματικὰ ἡ ἔρευνα αὐτή, διότι, σύμφωνα μὲ τὸ ΑΠΕ, τὰ παραπάνω στοιχεῖα προκύπτουν ἀπὸ δεῖγμα μόλις 403 ἀτόμων ἡλικίας 16-25 ἐτῶν. Τὸ δεύτερο ποὺ μᾶς προβληματίζει, εἶναι τὸ ὅτι ὁ διευθυντὴς τοῦ Ἰνστιτούτου ποὺ διεξήγαγε τὴν ἔρευνα εἶναι κάποιος πρώην ὑπουργὸς μὲ συγκεκριμένες θέσεις καὶ στόχους. Καὶ διερωτηθήκαμε μήπως ἡ ἔρευνα αὐτὴ κρύβει κάποιες σκοπιμότητες.

Ὅμως καὶ ἄλλη ἀντίστοιχη ἔρευνα ἀπὸ τὴν ΕΛΣΤΑΤ, ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ δύο χρό­­νια σέ μεγαλύτερο δεῖγμα ἐρωτηθέντων, ἂν καὶ δὲν περιοριζόταν στοὺς νέους ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν, καταδεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ πάλι ὡς θεσμὸς βρίσκεται σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ χαμηλότερα ποσοστὰ ἐκτιμήσεως, ἐνῶ μερικὰ χρόνια πρὶν βρισκόταν στὴν κορυφὴ ἀνάλογων μετρήσεων.

Θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ μᾶς προβληματίσει ὅλους ἡ γενικὴ διαπίστωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπαξιώνεται ὡς θεσμὸς ὅλο καὶ περισσότερο. Ποιὸς φταίει γι’ αὐτό; Φταίει μόνο ἡ πολεμικὴ ποὺ δέχεται ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της; Φταίει τὸ κύμα τῆς ἀποστασίας καὶ ἡ ἀποχαλίνωση τῶν ἠθῶν, ποὺ δημιουργεῖ γενιὲς ἀδιάφορων θρησκευτικὰ νέων; Φταίει περισσότερο ἡ Ἐκπαίδευση, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν προβάλλει ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἀποκόπτει σταδιακὰ κάθε δεσμὸ τῶν μαθητῶν μὲ τὴν Ἐκκλησία;

Πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ἐμεῖς ὅλοι, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τὴ δική μας εὐθύνη. Καὶ νὰ σκεφθοῦμε πολὺ σοβαρὰ τί θὰ πρέπει νὰ διορθώσουμε καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ στηρίξουμε τὶς νέες γενιὲς στὴν πίστη, στὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς παραδόσεις μας, πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά.

Εκδρομή για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου

 

1821 – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ (επιτραπέζιο παιχνίδι)

 

Παίκτες 2 ή 4 | Ηλικία 10+ | χρόνος 30΄-60΄

Μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς οι Έλληνες, πιο αποφασισμένοι από ποτέ, ξεσηκώνονται και διεκδικούν την ελευθερία τους. Θα τα καταφέρουν ή θα τους σταματήσουν οι δυνάμεις των Οθωμανών κατακτητών;

Το «1821: Αγώνας για Λευτεριά» είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής με κάρτες, που βάζει τους παίκτες στον ρόλο των πρωταγωνιστών της Επανάστασης. Παίζοντας τις κάρτες που κρατούν στο χέρι τους, οι παίκτες προσπαθούν να κερδίσουν τον έλεγχο μεγάλων περιοχών της Ελλάδας και να περιορίσουν τη δύναμη του αντιπάλου τους. Όποιος καταφέρει να επικρατήσει στις περιοχές αυτές, θα είναι και ο νικητής!

Επιπλέον, οι παίκτες έρχονται σε επαφή με πρόσωπα και γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης και μαθαίνουν πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες από τις αντίστοιχες κάρτες.

Η συσκευασία περιέχει 108 κάρτες, 13 μάρκες νίκης, φυλλάδιο οδηγιών.

Δημιουργός: Βαγγέλης Μπαγιαρτάκης

Εικονογράφος: Σπύρος Ζαχαρόπουλος

Εκδόσεις Έαρ

Αληθινή ιστορία: Ένα φτωχό αγόρι χτύπησε μια πόρτα για να γυρέψει φαγητό.

 

Μια μέρα, ένα πολύ φτωχό αγόρι που πουλούσε μικροπράγματα από πόρτα σε πόρτα, για να πληρώνει τα εισιτήρια του για το σχολείο, ένοιωσε πολύ πεινασμένο και στην τσέπη του δεν είχε παρά μόνο μερικές δεκάρες.

Έτσι, αποφάσισε ότι στο επόμενο σπίτι, θα ζητούσε λίγο φαγητό. Ωστόσο, έχασε το θάρρος του, όταν μια όμορφη νεαρή γυναίκα άνοιξε την πόρτα. Αντί για φαγητό, ζήτησε ένα ποτήρι νερό.

Η γυναίκα κοίταξε το αγόρι, κατάλαβε ότι ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ρώτησε τη γυναίκα: «Πόσα σας χρωστάω;» «Δεν μου χρωστάς τίποτα» απάντησε εκείνη. «Η μητέρα μου με έχει διδάξει, να μην αποδεχόμαστε ποτέ χρήματα για την καλοσύνη που προσφέρουμε».

Το αγόρι ευχαρίστησε θερμά τη γυναίκα και συνέχισε την πορεία του. Ένοιωσε δυνατότερος, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού η πίστη του στους ανθρώπους και στο Θεό, είχε γίνει ισχυρότερη με το περιστατικό αυτό.

Χρόνια αργότερα, η υγεία της γυναίκας κλονίστηκε και η ζωή της έφθασε σε κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί του τοπικού ιατρείου, σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκεί την ασθένειά της. Την παρέπεμψαν σε ιατρικό κέντρο μεγαλύτερης πόλης, όπου την εξέτασαν οι γιατροί και της έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις. Ο καθηγητής ιατρός, κλήθηκε να κάνει τη διάγνωση.

Όταν άκουσε το όνομα της πόλης απ’ όπου ήρθε η ασθενής, ένα περίεργο συναίσθημα τον έλουσε. Αμέσως σηκώθηκε και πήγε κάτω από την αίθουσα του νοσοκομείου στο δωμάτιό της, ντυμένος με τη στολή του γιατρού.

Την αναγνώρισε αμέσως. Πήγε πίσω στο δωμάτιο ιατρικών συσκέψεων αποφασισμένος να κάνει το καλύτερό δυνατόν, για να σώσει τη ζωή της. Από εκείνη την ημέρα έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην περίπτωση.

Η Ουκρανία στις φλόγες

 

"Τι μας φέρνει κοντά απόψε, στην εκπομπή του Νίκου (σ.σ. Πορτοκάλογλου), τόσους πολλούς, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή; Όχι, μας φέρνει απλούστατα η συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδδών. Διότι όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την ειρήνη, τον άνθρωπο... Και οφείλουμε σαν ενήλικες που είμαστε –και όχι σαν 'αιώνιοι έφηβοι', κλισέ που έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ- σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά, να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης, του ανθρώπου, των λαών.

Όσο για την ηγεσία του Κρεμλίνου, αποδείχτηκε εν τέλει, χωρίς να το ξέρει, σε τρομερή μάγισσα. Πώς τα κατάφερε και έκανε ένα λαό, τον ουκρανικό, ήρωα επικών διαστάσεων. Οι Ουκρανοί, όπως όλοι μας δηλαδή, κοίταζαν τη ζωούλα τους, τις δουλειές τους, την οικογένειά τους – και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Διότι μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πας και να πεθάνεις γι' αυτά τα υψηλά πράγματα, που όμως είναι και πολύ απτά, και λέγονται πατρίδα, ελευθερία, δημοκρατία. Καλή είναι η ευημερία, καλή είναι και η σχετική ξεγνοιασιά της. Αλλά φαίνεται πως την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: η θυσία.

Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μην σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας, ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δεν θα καταφέρει να νικήσει: το μεγαλείο της ζωής. Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της...".

Διονύσης Σαββόπουλος στο «Μουσικό Κουτί» με θέμα 

«Ένα τραγούδι για την Ουκρανία»

Κ. Αποστολάκης: Τώρα που βρήκα τον Χριστό, είμαι άλλος άνθρωπος

 

Ο Κώστας Αποστολάκης έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «7 ΜΕΡΕΣ tv» και τη Μαρία Ανδρέου. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για το πώς πήρε το ρόλο στη σειρά του Mega «Άγιος Παϊσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», αλλά και για τις επισκέψεις του στο Άγιο Όρος.

Πώς σας δόθηκε ο ρόλος του Ηγούμενου Καλλίνικου;

Πρόκειται για μια φοβερή σύμπτωση. Ήμουν στον Άγιο Όρος όταν με πήρε τηλέφωνο ο σκηνοθέτης Στάμος Τσάμης και μου πρότεινε το ρόλο. Όταν μου είπε ότι πρόκειται για τη ζωή του Αγίου Παϊσίου και μου ανέφερε ονόματα από το καστ των ηθοποιών, το πήρα ως σημάδι από τον Ουρανό. Δέχθηκα και προσευχήθηκα μάλιστα να πάει καλά το όλο εγχείρημα και να έχει αποδοχή από τον κόσμο.

Τι θυμάστε από τα γυρίσματα στο Άγιο Όρος;

Τις σκηνές στη Μονή Βατοπεδίου, όπου καθίσαμε για έξι ημέρες και μάλιστα σε ένα γύρισμα συμφάγαμε με τον Γέροντα Εφραίμ. Μας μίλησε για το φως, για τη ζωή, την οδό, την αλήθεια, τον Χριστό μας. Θυμάμαι πως γέμισε η ψυχή μου με καθαρότητα, ευλογηθήκαμε όλοι από αυτήν τη συνάντηση.

Επισκέπτεστε συχνά το Άγιο Όρος;

Πρέπει να έχω πάει 12-14 φορές. Στις 24 Φεβρουάριου ένιωσα την εσωτερική ανάγκη να βρεθώ ξανά εκεί. Αναλογίστηκα τα λάθη μου, τις αμαρτίες μου και αποφάσισα να πάω να βρω το δρόμο μου. Πιστεύω ότι κινητοποιήθηκα από το φύλακα-άγγελό μου, γιατί όλοι έχουμε ένα φύλακα-άγγελο από την ημέρα που γεννιόμαστε.

Η προσευχή είναι μεγάλη δύναμη και ο Κύριος αγαπάει τους ανθρώπους με καθαρή καρδιά. Προσωπικά, όταν πάλευα μόνος μου, κουράστηκε η ψυχή μου τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά μου. Πλέον, τώρα που βρήκα τον Χριστό, είμαι άλλος άνθρωπος. Και θα ήθελα να το τονίσω: τον Χριστό, όχι τον Θεό.

Σήμερα, αν μιλάς για τον Θεό, για μια ανώτερη δύναμη γενικά, κανείς δεν αντιδρά. Θεός είναι και ο Βούδας και ο Βράχμα, ο Κομφούκιος και ο Αλλάχ. Αν πεις όμως για τον Χριστό, ξενίζουν.

Ο Χριστός είναι ντεμοντέ. Η διάκριση για εμένα είναι σαφής. Ένιωσα τις αμαρτίες μου, γονάτισα και ζήτησα βοήθεια από τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, κάλεσα την Αγία Τριάδα, και οι δυνάμεις του σκότους χάθηκαν.

Πηγή: newsit.gr

Η ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος στην Χριστιανική Εστία Πατρών

 

Την Τετάρτη 6 Απριλίου 2022 

στον Ι. Ν. του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

(εντός της Χριστιανικής Εστίας Πατρών)

θα τελεσθεί η ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος.

Ώρα ενάρξεως: 6.00 μ.μ.

ΦΩΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ: Η σιωπή

 

Απόσπασμα από τα "Φωτεινά Μονοπάτια" με την Ελένη Μπιλιάλη, που ταξιδεύουν στο Νομό Λακωνίας, σε μία μικρή ιστορική πόλη της ανατολικής Πελοποννήσου, τη Μονεμβασιά.

Στήριγμά μας ἡ πίστη

 

Μεταφέρουμε ἕνα περιστατικὸ ποὺ προβλήθηκε σὲ «βίντεο» πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ στὴν ἐκπομπὴ «Μὲ ἀρετὴ καὶ τόλμη» τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων:

«Μαθητὲς Λυκείου πραγματοποίησαν ἐκ­παιδευτικὴ ἐπίσκεψη στὴ Σχολὴ Ὑποβρυχίων Καταστροφῶν καὶ παρακολούθησαν μία λεπτομερὴ ἐπίδειξη τοῦ ὁπλισμοῦ, μὲ ἀναφορὰ στὸν τρόπο λειτουργίας καὶ στὰ πλεονεκτήματα τῶν ὅπλων. Στὶς ἐρωτήσεις ποὺ ἀκολούθησαν ἀπὸ τοὺς μαθητές, ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ρώτησε τὰ “βατράχια” ποιὸ εἶναι τὸ πιὸ δυνατὸ ὅπλο τοῦ σώματος. Ὁ πλωτάρχης ἀξιωματικὸς ὁπλισμοῦ ἔδωσε τὴν ἑξῆς ἐκπληκτικὴ ἀπάντηση: “Τὰ πιὸ δυνατὰ ὅπλα ποὺ ἔχουμε, δὲν εἶναι τὸ 50 caliber ἢ τὸ Browning τὸ 50άρι. Δὲν εἶναι τὸ βομβιδοβόλο. Δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχει ‛αὐτὴ τὴ διόπτρα’. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχουμε καὶ φορᾶμε ὅλοι στὸ στῆθος μας. Εἶναι αὐτὸ ἐδῶ”, εἶπε καὶ ἔδειξε τὸν σταυρὸ ποὺ κρεμόταν ἀπ᾿ τὸν λαιμό του. Οἱ νεαροὶ μαθητὲς ξέσπασαν σὲ ζωηρότατα χειροκροτήματα καὶ ἐπευφημίες στὸ ἄκουσμα αὐτῶν τῶν λέξεων» («Newsbreak» 4-2-2022).

Παρήγορο καὶ ἐλπιδοφόρο τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀπὸ δύο ὄψεις: Πρωτίστως ἡ θαρραλέα ὁμολογία τοῦ ἀξιωματικοῦ τῶν εἰδικῶν δυνάμεων τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μας γιὰ τὴν πίστη του στὸ ἀκαταμάχητο ὅπλο τοῦ ­Τιμίου Σταυροῦ. Στὴ συνέχεια ἡ αὐθόρμητη καὶ ἐνθουσιώδης ἐπιδοκιμασία του ἀπὸ μαθητὲς Λυκείου… Ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε λοιπὸν ἀπὸ τὴ λαίλαπα τῆς σημερινῆς ἀποστασίας, ποὺ πιέζει κάποτε ἀσφυκτικὰ τὴν ψυχή μας. Ἡ ἐλπίδα μας πρέπει νὰ στηρίζεται ἀκλόνητα στὸν παντοκράτορα Κύριο. Διότι «οὗ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. ε΄ 20). Ἐκεῖ ὅπου πλήθυνε ἡ ἁμαρτία, δόθηκε πολὺ ἀφθονότερη ἡ θεία Χάρις!

Ο Ε' Κατανυκτικός Εσπερινός στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου

Την Κυριακή, 3.4.2022, στις 6 το απόγευμα 

στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών 

θα τελεσθή ο Ε' Κατανυκτικός Εσπερινός 

χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών 

κ.κ. Χρυσοστόμου.

«Ὁ Ἄγγελος τῆς Μόσχας ἔχει πέσει»

 

Πρὶν ἀπὸ λίγο μόλις διάστημα οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἤμαστε πολὺ προβληματισμένοι καὶ ὀδυνηρὰ διχασμένοι ἀντιμετωπίζοντας τὸ πρόβλημα τῆς διαστάσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

Διαβάζαμε πλῆθος ἑκατέρωθεν ἐπιχειρημάτων, ἐπικλήσεις Ἱερῶν Κανόνων καὶ παραδόσεων. Κάποιοι ἐπικαλούμενοι τοὺς Κα­νόνες ἔγραφαν μὲ πάθος γιὰ τὸ πρόβλημα, ἀντλώντας πληροφορίες ἀκόμη καὶ ἀπὸ θο­λὲς πηγές, ἄλλοι σιωποῦσαν φοβισμένοι κι ἄλλοι προέβαλλαν προκλητικὰ μονομερῶς τὴ μία πλευρά, ἔχοντας εἰσπράξει ἄφθονα ἀργύρια.

Τὰ τελευταῖα γεγονότα πλέον μᾶς προσγείωσαν ἀνωμάλως καὶ φανέρωσαν πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς.

Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀπόφαση τοῦ πατριάρ­χου Μόσχας κ. Κυρίλλου νὰ πραγματοποιήσει στὶς 29 τοῦ περασμένου Δεκεμβρίου βίαιη εἰσβολὴ στὸ ἐν μέσῳ πολλῶν δυσκολιῶν καὶ ἀπείρων προβλημάτων ἀγωνιζόμενο Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας. Δημιούργησε στὰ σπλάχνα τῆς Ἀφρικανικῆς Ἐκκλησίας δική του Ἐξαρχία, ἐκμαυλίζοντας μὲ πακτωλὸ ρουβλίων τὶς συνειδήσεις τῶν πενομένων ἱερέων τῶν νεοπαγῶν ἐπισκοπῶν της. Ἦταν ἐνέργεια πρωτοφανὴς καὶ ἀδιανόητη μέσα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάλιστα ἂν ἐπεκταθεῖ καὶ στὴν Τουρκία, ὅπως φάνηκε ὅτι ἀφήνει ἀνοιχτὸ τὸ ἐνδεχόμενο ἱδρύσεως «Ρωσικῆς Ἐξαρχίας» καὶ ἐκεῖ.

Τὸ δεύτερο εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔγινε δύο μῆ­νες ἀργότερα, ὅταν τὰ ρωσικὰ στρατεύματα εἰσέβαλαν αἰφνιδίως στὸ ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας, καταστρέφοντας τὴ χώρα μέσα σὲ λουτρὸ αἵματος, δημιουργώντας δὲ τεράστιο κύμα ἑκατομμυρίων προσφύγων καὶ ἀναστατώνοντας ὅλο τὸν πλανήτη.

Ποῦ βρίσκεται ὅμως ἡ μεγαλύτερη τραγωδία σ᾿ αὐτὸ τὸν πόλεμο; Βρίσκεται στὸ ὅτι ὁ πατριάρχης Κύριλλος εὐλόγησε τὴ μακάβρια αἱματοχυσία τῆς Οὐκρανίας. Ἀλήθεια, πῶς μπόρεσε; Καὶ πῶς διεκδικεῖ τὴν ἐξουσία νὰ ποιμαίνει τὸν σφαγιαζόμενο λαό της; Δὲν ἐννοεῖ τὸ βάρος τῶν πράξεών του;

Δὲν ἀντιλαμβάνεται ἀκόμη ὅτι κατέστησε ἔτσι ἀντιπαθὴ τὴν τόσο ἀγαπητὴ σὲ ὅλους – τουλάχιστον στὴν Ἑλλάδα – Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας; Πλέον, ὅπως ἔγραψε ἔμπειρος ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν δημοσιογράφος, «ἔχει διακόψει ὄχι ἁπλὰ τὴν Κοινωνία, ἀλλὰ κάθε σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀκόμη κι ἕνας τυφλὸς θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ ὅτι ὁ Ἄγγελος τῆς Μόσχας ἔχει πέσει… εἶναι ἔκπτωτος» («orthodoxia.info» 9-3-2022).

Βαριὰ λόγια. Τραγικά! Ἀλλὰ δυστυχῶς τόσο ἀληθινά.

Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ συνέλθει, πρὶν ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς καινούργια δοκιμασία στὴ μόλις πρὸ τριῶν δεκαετιῶν ἐξελθούσα ἀπὸ τὸν ἑβδομηντάχρονο σκληρὸ διωγμὸ μαρτυρικὴ καὶ τόσο ἀγαπητὴ σὲ μᾶς Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

περιοδικό Ο ΣΩΤΗΡ

Lev Gillet: Κυριακή Δ’ Νηστειών: Η Κυριακή του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να προσέξουμε τη μορφή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, επειδή ο πατήρ αυτός, ο οποίος έζησε κατά τον 7ο αιώνα, υλοποίησε στη ζωή του το ιδεώδες της μετανοίας, κάτι το οποίο δεν πρέπει να φεύγει από τα μάτια μας κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. «Ἰωάννην τιμήσωμεν, τῶν ἀσκητῶν τὸ καύχημα…» ψάλλουμε στον Εσπερινό, ενώ στον Όρθρο αναφωνούμε προς τον άγιο: «Ἀτροφία τὴν σάρκα μαράνας ἀνεκαίνισας ψυχῆς τὸν τόνον, Ὅσιε, καὶ δόξαν κατεπλούτισας οὐράνιον…». Ωστόσο, η Εκκλησία, ερμηνεύοντας σωστά τη διδασκαλία του αγίου, θεωρεί ότι η άσκηση δεν έχει καμία έννοια και καμία αξία αν δεν είναι έκφραση αγάπης, γι’ αυτό και στον Εσπερινό βάζει τον Όσιο να μας απευθύνει αυτά τα λόγια: «Ἀγαπήσατε τὸν Θεὸν καὶ εὑρήσετε χάριν αἰώνιον, μηδέν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ…».

Στη Θεία Λειτουργία συνεχίζουμε την ανάγνωση της προς Εβραίους Επιστολής (6:13-20), όπου περιγράφονται η υπομονή και η εγκαρτέρηση του Αβραάμ και η εν τέλει πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού. «Ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν», και γι’ αυτό, όπως και ο Αβραάμ, «ἱσχυρὰν παράκλησιν ἔχομεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος». Ζούμε εμείς με αυτή τη μεγάλη ελπίδα;

Το Ευαγγέλιο περιγράφει τη θεραπεία ενός νέου που, υπό την επήρεια του διαβόλου, είχε καταληφθεί από «άλαλο πνεύμα». Ο πατέρας του τον οδήγησε στον Ιησού. Και Εκείνος του είπε τούτο: «Εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει». Ανάμεσα στα δάκρυά του ο πατέρας φώναξε: «Πιστεύω, Κύριε, αναπλήρωσε εσύ τη λιγοστή μου πίστη!». Δεν μπορούμε πράγματι να βρούμε καλύτερα λόγια για να εκφράσουμε ταυτόχρονα το γεγονός ότι πιστεύουμε αλλά και την αδυναμία αυτής της πίστης. Είμαστε όμως ικανοί να δακρύσουμε με πόνο, καθώς λέμε στον Κύριό μας, «Πιστεύω, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ»; Ο Ιησούς ευσπλαχνίστηκε τον πατέρα. Δέχτηκε μια τέτοια πίστη και θεράπευσε τον γιο του. Οι μαθητές, μιλώντας ιδιαιτέρως με τον Διδάσκαλο, Τον ρωτούν γιατί εκείνοι δεν μπόρεσαν να εκδιώξουν το δαίμονα. Πήραν την απάντηση ότι «Αυτό το είδος του δαιμονίου με κανέναν άλλο τρόπο δεν εκδιώκεται παρά με προσευχή συνοδευόμενη από νηστεία». Ας μη θεωρήσουμε ότι μια παρατεταμένη νηστεία και προσευχές που επαναλαμβάνονται αρκούν για να δώσουν τη δύναμη εκείνη που οι μαθητές δεν κατείχαν ακόμη. Η προσευχή και η νηστεία, με τη βαθύτερη έννοια των όρων, σημαίνουν τη ριζική παραίτηση από τον εαυτό μας, τη στροφή και σταθεροποίηση της ψυχής σ’ εκείνη τη στάση της εμπιστοσύνης και της ταπείνωσης που περιμένει το καθετί από το έλεος του Θεού, την υποταγή του θελήματός μας στο δικό Του θέλημα, την εναπόθεση της ύπαρξής μας και κάθε άλλης προσφιλούς ύπαρξης στα χέρια του Πατέρα. Εκείνος, που με τη χάρη του Θεού θα φτάσει σε μια τέτοια κατάσταση, μπορεί να διώξει τον διάβολο. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς έστω μερικά πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση; Αν προσπαθήσουμε, θα εκπλαγούμε από τα αποτελέσματα.

(Lev Gillet, “Πασχαλινή κατάνυξη”, 1η έκδοση, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα, 2009)

Πηγή: https://alopsis.gr/

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΑΣΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ: 8ο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

 

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 8

Ο Αρσένιος, με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του, σώζει ένα συστρατιώτη του που πληγώθηκε στη μάχη. Όλοι θαυμάζουν το θάρρος του και προσπαθούν να καταλάβουν πως δεν χτυπήθηκε από τα τόσα πυρά που δέχτηκε στην προσπάθειά του να μεταφέρει τον πληγωμένο στρατιώτη. Η Ευλογία δέχεται μια μεγάλη έκπληξη. Ο Αρσένιος επιστρέφει στο σπίτι και της λέει ότι απολύθηκε από τον στρατό.

Η χαρά της δεν θα κρατήσει για πολύ, διότι της ανακοινώνει ότι θα φύγει για το Άγιον Όρος. Τον παρακαλεί να μείνει για λίγο αλλά ο Αρσένιος φεύγει την επόμενη ημέρα. Η συγκίνησή του είναι μεγάλη όταν μπαίνει στο περιβόλι της Παναγίας. Καταφεύγει στον πατέρα Κύριλλο, έναν σπουδαίο πνευματικό, ο οποίος του δίνει τις πρώτες συμβουλές για τον μοναχισμό.

Λίγο καιρό μετά, δέχεται  γράμμα από τον πατέρα του που του ζητά να επιστρέψει αμέσως για να τον βοηθήσει στα χωράφια και να  φτιάξουν την προίκα της μικρής του αδελφής, της Χριστίνας.

Ο Αρσένιος βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα. Καταφεύγει και πάλι στον πατέρα Κύριλλο και ζητάει τη συμβουλή του.