Καλή Χρονιά!

 

ΚΑΛΗ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ

Γιώργου Μπάρλα: "Ήταν θέλημα Θεού να πεθάνει από κορωνοϊό"

 

Όταν ένας αντιεμβολιαστής πεθάνει από κορονοϊό ο θρησκευόμενος αντιεμβολιαστής λέει ότι αυτό ήταν θέλημα Θεού. 

Όταν ένας εμβολιασμένος αρρωστήσει ή πεθάνει από κορονοϊό τότε φταίει το εμβόλιο, παύει πλέον να είναι θέλημα Θεού. 

Αλήθεια ποιος ξέρει το θέλημα του Θεού εδώ; 

Κανείς. 

Το ότι όλα όσα γίνονται είναι τελικά θέλημα του Θεού είναι σίγουρο. 

Όμως υπάρχει το πραγματικό θέλημα του Θεού, αυτό που κατεξοχήν θέλει, και το κατά παραχώρηση. 

Αν πέσω από τον 6ο όροφο ο Θεός θα παραχωρήσει να σκοτωθώ, αν και προφανώς δεν είναι αυτό που πραγματικά θα ήθελε. 

Είναι λοιπόν πολύ πιθανότερο ότι ο Θεός δε θέλει να πεθάνει ένας ανεμβολίαστος, αλλά το παραχωρεί χάρη της στενομυαλιάς του τελευταίου.

Ένα ακόμη "επιχείρημα" των θρησκευόμενων αντιεμβολιαστών είναι ότι ο Θεός μάς παίρνει κοντά Του στην καλύτερη ώρα μας. 

Άρα αν πεθάνω όντας ανεμβολίαστος αυτό σημαίνει ότι αυτή ήταν η καλύτερη ώρα να φύγω από τον κόσμο. 

Αυτό, το ότι ο Θεός μάς παίρνει στην καλύτερη στιγμή μας μπορεί να ισχύει σε μερικές περιπτώσεις ανθρώπων που είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και Του το ζητούν με όλη την καρδιά τους.

Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι θα συμβεί και στον καθένα; 

Ο Ιούδας τότε θα έπρεπε να πεθάνει πριν φύγει από τον μυστικό δείπνο και αφού είχε κοινωνήσει. 

Ή αλλιώς, θα έπρεπε να πεθαίνουμε με το που βαπτιζόμαστε ή στη χειρότερη περίπτωση μετά μια πετυχημένη εξομολόγηση, θα έπρεπε να πέθαιναν οι εγκληματίες πριν βγάλουν το μαχαίρι, οι κλέφτες πριν εισβάλλουν στην τράπεζα και πάει λέγοντας...

Και τι λοιπόν; 

Ο Θεός δε νοιάζεται να μας πάρει στην καλύτερη ώρα μας; 

Ας πούμε, χάρη της κουβέντας, ότι νοιάζεται. 

Αλλά, μπορεί να μη μας αρέσει αυτό, ο Θεός δεν κάνει του κεφαλιού Του. Λαμβάνει υπόψη την ελευθερία μας, χωρίς τη χρήση της οποίας δεν μπορούμε να σωθούμε. 

Και εκτός αυτού, ο Θεός έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας. 

Η "καλύτερη ώρα μας" λοιπόν είναι να αξιωθούμε να καταλάβουμε ότι όλα όσα χρειάστηκε να κάνει ο Θεός για μας το έκανε πάνω στον σταυρό. 

Και να μην ψάχνουμε ηθικιστικά πότε θα είμαστε "καλοί" για να πεθάνουμε τότε... 

Και, από την άλλη, αν ήθελε ο Θεός να μας παίρνει στην ηθικά καλύτερη ώρα μας, δε θα μας γνωστοποιούσε και πότε θα πεθαίναμε έτσι ώστε να φροντίσουμε να...μετανοήσουμε;

Αν δεν πείθεται με αυτά κάποιος αντιεμβολιαστής, γιατί τότε δεν προσεύχεται "Θεέ μου εγώ θα κάνω το εμβόλιο διότι λογικά είναι προς όφελος της υγείας μου και προς φροντίδα των συνανθρώπων μου. Φρόντισε σε παρακαλώ να είναι για το καλό μου. Αν όμως θες, για λόγους που εγώ τώρα δεν ξέρω, να πάθω κάτι δυσάρεστο από το εμβόλιο, ας γίνει το θέλημά Σου. Αμήν". 

Δύσκολο ε; 

Ποιος είπε άλλωστε ότι το θέλημα του Θεού είναι εύκολο;

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ: Ο Μέγας Βασίλειος και ο αι-Βασίλης

Αγαπητοί μου,

Η πορεία του ανθρώπου από τον Μ. Βασίλειο της Ορθοδόξου Παραδόσεως στον αι-Βασίλη αγγλοσαξωνικού τύπου δείχνει την υποβάθμιση του πολιτισμού, την πορεία από την οντολογία στον ευδαιμονισμό, τον ωφελιμισμό και την χρησιμοθηρία. Ο ιστορικός Ντανιελού έχει παρατηρήσει ότι οι αρχαίοι Έλληνες εξετάζοντας τον κόσμο ερωτούσαν τί είναι το όν και τί είναι τα όντα, έκαναν, δηλαδή οντολογία. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ασχολήθηκαν με το νόημα του κόσμου, αλλά κυρίως απαντούσαν στο ερώτημα ποιός έκανε τον κόσμο και ποιός είναι ο σκοπός του. Οι δυτικοί όμως, αντίθετα από τις προηγούμενες παραδόσεις, ερωτούν τί μας χρησιμεύει ο κόσμος, δηλαδή αναπτύχθηκε η χρησιμοθηρία και ο ωφελισμός.

Εάν η πορεία από τον Μ. Βασίλειο στον αι-Βασίλη δείχνη την επιπεδοποίηση του ανθρώπου, αλλά και την υποβάθμισή του, η αντίστροφη πορεία από τον αι-Βασίλη του καταναλωτισμού και του ευδαιμονισμού στον Μ. Βασίλειο της Εκκλησίας δείχνει την αναβάθμιση του ανθρώπου, την ανύψωσή του, την πορεία του δηλαδή από το πράγμα στην υπόσταση, από το άτομο στο πρόσωπο. Αυτό είναι το νόημα των εορτών. Αυτό ας ευχηθούμε για εαυτούς και αλλήλους τον νέο χρόνο.

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός: Απολογισμοί

 

Στην τελευταία στροφή του παλιού και στην πρώτη του νέου χρόνου είθισται να γίνονται οι απολογισμοί. Ανατρέχουμε σε ό,τι πέρασε, στα ευχάριστα και τα δύσκολα, στα όμορφα και στα άσχημα, επιθυμώντας να βάλουμε στην λήθη ό,τι μας έκανε να πονέσουμε, αλλά και να τονίσουμε στην καρδιά μας ό,τι μας ανέπαυσε και μας έδωσε χαρά. Οι απολογισμοί έχουν να κάνουν και με το καλαντάρι του χρόνου που έφυγε στην πολιτική, στον αθλητισμό, στα ξεχωριστά της ζωής. Το ερώτημα είναι πώς αποτιμούμε τελικά τι είναι σημαντικό και τι όχι; Υπάρχουν γεγονότα που μπορούμε να ξαναζήσουμε ή καθετί είναι μοναδικό;

Ο αρχαίος φιλόσοφος Ηράκλειτος έλεγε ότι δεν μπορείς να μπεις δύο φορές την ίδια στιγμή στον ίδιο ποταμό, γιατί η στιγμή δεν επαναλαμβάνεται. Η λήθη όμως κάποτε μπορεί αν είναι λυτρωτική. Κρύβει τις πληγές, όχι ότι τις εξαφανίζει, γι’  αυτό και η ρήση ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός δεν ισχύει, διότι κάθε τραύμα αφήνει μικρές πληγές στο σώμα και την ψυχή, που μας ενοχλούν ανάλογα με τις μεταβολές του καιρού, χρονικές και των περιστάσεων της ζωής. Το θέμα είναι κατά πόσον μπορούμε να εκτιμήσουμε τις στιγμές μας, να ωριμάσουμε μέσα από αυτές, να κάνουμε καινούργιες αρχές, να μην νικηθούμε από τις ήττες μας, να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού όχι για να ξεχάσουμε, αλλά για να μάθουμε να εκτιμούμε όποιος και ό,τι έχουμε.

Αυτός ίσως είναι και ένας διαφορετικός απολογισμός. Ποιοι ήταν οι πολύτιμοι για μας την χρονιά που κλείνει; Χτίσαμε καινούργιες σχέσεις, δυναμώσαμε τις παλιές, ξεκαθαρίσαμε τι μας ενοχλεί, τι μας ενώνει, τι μας πληγώνει, τι μας κάνει να αισθανόμαστε μοναξιά και τι κοινωνία; Σχέση δεν είναι μια καινούργια ερωτική εμπειρία ή περιπέτεια. Σχέση είναι να μπορούμε να σπουδάσουμε τον άλλον άνθρωπο στον χαρακτήρα του, στα χαρίσματά του, να του δώσουμε από τον εαυτό μας, να τον συγχωρέσουμε για ό,τι δεν είναι για μας, να προσευχηθούμε να μας συγχωρεί για ό,τι δεν είμαστε γι’  αυτόν. Σχέση είναι να μπορούμε να βλέπουμε στον άλλον άνθρωπο την εικόνα του Θεού και αυτό είναι πολύτιμο βήμα στον χρόνο, διότι μας κάνει να φεύγουμε από τον προσανατολισμό στο εγώ μας και να νιώθουμε ότι αξίζουμε στο «εμείς».

Για την Εκκλησία ο χρόνος είναι καιρός, δηλαδή ευκαιρία από την μία του ποιήσαι τω Κυρίω, να ζήσουμε κατά τις εντολές του Χριστού, να λειτουργούμαστε, να προχωρούμε δοξολογικά και ευχαριστιακά και αγαπητικά για τον Θεό που έγινε για μας άνθρωπος, και από την άλλη του ποιήσαι τω ανθρώπω, να νοιαζόμαστε για τον κάθε πλησίον μας, να γινόμαστε πλησίον του κάθε ανθρώπου, όπως μπορούμε. Γι’  αυτό και στην εκκλησιαστική ζωή, στην ενορία όπου πηγαίνουμε, ας έχουμε κατά νου στον απολογισμό μας, να θυμηθούμε πρωτίστως πόσους από τους συνενορίτες μας γνωρίσαμε, για πόσους προσευχηθήκαμε, για πόσους νιώσαμε πιο οικεία. Αλλά και στο περιβάλλον μας αν ανοίξαμε την καρδιά μας, όπως επίσης και αν καταφέραμε να ακούσουμε, να συναισθανθούμε, να μειώσουμε εντάσεις, να νικήσουμε τον εαυτό μας.

Κι αν βρισκόμαστε λειψοί στο μέτρημα, ας μη αποκαρδιωθούμε. Δεν είμαστε μόνοι μας στον χρόνο, αλλά «έστι Θεός», που μας συντροφεύει και μας ενισχύει να βάλουμε αρχή μετάνοιας και αγάπης.

Εφημ. “Ορθόδοξη Αλήθεια”

29 Δεκεμβρίου 2021

Χριστούγεννα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας (1997)

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την ιεραποστολική εξόρμηση στην Αλβανία κλιμακίου με επικεφαλής τον Αρχ. π. Σωτήριο Τσάφο το Άγιο Δωδακαήμερο του 1997.

Τα κάλαντα στο νοσοκομείο του Αγ. Ανδρέα πριν από χρόνια (1995)

 

Τα κάλαντα στο νοσοκομείο του Αγ. Ανδρέα ανήμερα των μεγάλων εορτών είναι μια ευλογημένη συνήθεια που μετρά δεκαετίες... 

Μακάρι το 2022 όχι μόνο να μας επιτραπεί η είσοδος αλλά να το βρούμε άδειο από ασθενείς covid... 

Γιατί οι έξυπνοι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν την ευτυχία;

 

«Η ευτυχία σε έξυπνους ανθρώπους είναι το πιο σπάνιο πράγμα που ξέρω». – Ernest Hemimgway

Η παρουσία ενός πιστού και αγαπημένου συντρόφου, μια σπουδαία οικογενειακή ζωή και μια επιτυχημένη καριέρα, ίσως να μην είναι αρκετά για να αποτρέψουν μια έξυπνη ψυχή να αισθάνεται θλίψη και μελαγχολία.

Ακολουθούν οι 6 πιθανότεροι λόγοι γιατί η ευτυχία φαίνεται να αποφεύγει τους πολύ έξυπνους ανθρώπους:

1. Είναι θύματα της υπερανάλυσης

Πολλοί άνθρωποι με μεγάλο επίπεδο εξυπνάδας σκέφτονται υπερβολικά πολύ και αναλύουν τα πάντα που συμβαίνουν στη ζωή τους, στον περίγυρό τους και πέρα από αυτόν. Η τόση πολλή σκέψη μπορεί να είναι εξαντλητική κάποιες φορές, ιδιαίτερα όταν οι σκέψεις σας, σας οδηγούν σε συμπεράσματα τα οποία σας ενοχλούν και σας απογοητεύουν. Σας βαραίνουν, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, παρά μόνο να σκέφτεστε και να σκέφτεστε, ανεξαρτήτως του πόσο σας στραγγίζει αυτή η εμπειρία.

Η ικανότητά σας να αναλύετε τα πράγματα είναι πολύ καλή. Όμως, είναι επίσης αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να δίνετε προσοχή στα πάντα και να γεμίζετε το μυαλό σας με δυσάρεστες σκέψεις. «Η άγνοια είναι ευτυχία». Αυτή η φράση αληθεύει για ανθρώπους σαν εσάς που μπορούν να δουν μέσα στον άλλον και να αναγνωρίσουν τα πραγματικά του κίνητρα. Χωρίς αμφιβολία, ο κόσμος μοιάζει σαν ένα απογοητευτικό μέρος που το κατοικούν λάθος άνθρωποι. Για να μην αναφέρουμε και τα συναισθήματα που σας επηρεάζουν σχετικά με τους συλλογισμούς σας με διάφορα φιλοσοφικά προβλήματα, παγκόσμια ζητήματα και τα αιώνια ερωτήματα της ζωής που δεν έχουν απάντηση. Αν μάθετε να αγνοείτε, θα νιώσετε ξένοιαστοι, ευδιάθετοι και χαρούμενοι.

2. Θέλουν να ταιριάζουν τα πάντα με τα υψηλά τους στάνταρ

ΟΣΥ: «Επανάσταση» στα λεωφορεία με «στολή» 1821

 

Τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 τιμά η ΟΣΥ (Οδικές Συγκοινωνίες). Αποχαιρετώντας τη χρονιά η εταιρία «έντυσε» δύο λεωφορεία με τα έργα του εικαστικού Στέφανου Νανόπουλου (a.k.a NANO) στα οποία κυριαρχούν 3 στοιχεία, εμπνευσμένα από την ηρωική εξέγερση των Ελλήνων: Το τσαρούχι, ο τσολιάς και η Σουλιωτοπούλα, ενώ οι καρδιές συμβολίζουν την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων για τις θυσίες των προγόνων τους. Η επιλογή των έργων έγινε σε συνεργασία με την ιστορικό τέχνης και εικαστική σύμβουλο κα Μαρία Μιγάδη.

«Η Ο.ΣΥ. Α.Ε.  τιμά την ιστορική παράδοση και ταυτόχρονα συμμετέχει στην εξέλιξη της ταυτότητας της χώρας. «Είμαστε οι Ήρωές μας» και αυτό αποτυπώνει τη συνέχεια των αρετών των ηρώων της Ελληνική Επανάστασης στην καθημερινή πρακτική των Ελλήνων μέχρι σήμερα, σε κάθε μικρή αλληλεπίδραση, στις μεγάλες προκλήσεις αλλά και στις μικρές πράξεις. 

Η ανάρτηση των έργων στα οχήματά μας εγκαινιάζει την αρχή μιας ευρύτερης και διαρκούς δράσης ευαισθητοποίησης, η οποία ευελπιστούμε να παγιωθεί στη συνείδηση του επιβατικού κοινού και να συμβάλλει στην πολύπλευρη εκπλήρωση του κοινωνικού ρόλου της Εταιρείας μας», επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜ. ΕΘΝΟΣ

13 γυναικοκτονίες τὸ 2021!

 

Μὲ ἀφορμὴ τὴν Παγκόσμια Ἡμέρα γιὰ τὴν ἐξάλειψη τῆς βίας κατὰ τῶν γυναικῶν (25 Νοεμβρίου), ἀλλὰ καὶ τὶς 13 «γυναικοκτονίες» ποὺ ἔχουν διαπραχθεῖ στὴν Ἑλλάδα τὸ 2021, πολλὲς ἱστοσελίδες ἀνήρτησαν σχετικὰ ἄρθρα. Διαβάζουμε σὲ ἕνα τέτοιο δημοσίευμα:

«Ἡ βία κατὰ τῶν γυναικῶν… ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πιὸ διαδεδομένες καὶ καταστροφικὲς παραβιάσεις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ἐκτιμᾶται ὅτι τὸ 35% τῶν γυναικῶν ἔχουν πέσει θύματα βίας…, ποσοστὸ ποὺ σὲ ὁρισμένες χῶρες φθάνει τὸ 70%…

Σύμφωνα μὲ τὸν ΟΗΕ, ἡ βία κατὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν κοριτσιῶν εἶναι μία παγ­κόσμια «πανδημία». Εἶναι μία ἠθικὴ προσ­βολὴ γιὰ ὅλες τὶς γυναῖκες…, ἕνα σημάδι ντροπῆς γιὰ ὅλες μας τὶς κοινωνίες… Στὸν πυρήνα της ἡ βία κατὰ τῶν γυναικῶν καὶ τῶν κοριτσιῶν εἶναι ἡ ἐκδήλωση μίας βαθιᾶς ἔλλειψης σεβασμοῦ – μίας ἀποτυχίας τῶν ἀνδρῶν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἐγγενὴ ἰσότητα καὶ ἀξιοπρέπεια τῶν γυναικῶν…

"Παιδικά τικ"... |«Οικογένεια...» με την Ιωάννα Σκαρλάτου.

 

«Οικογένεια... "Δίχως λουλούδια και παιδιά, ποια θα 'χε ο κόσμος ομορφιά;"»

Σεζόν 1η - Επεισόδιο 9ο "Παιδικά τικ"

 Παρουσιάζει η Ιωάννα Σκαρλάτου, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων. 

Εικονοληψία - Μοντάζ: Γιώργος Αβραμίδης

Πρωτότυπη μουσική τίτλων: Γιώργος Αβραμίδης (101 Sound Productions)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ

 

ΠAPAΓΩΓH: NIKOΣ TPANAKAΣ

29 Δεκεμβρίου- Των Αγίων Νηπίων

 

Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος.

Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ.

Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών.

Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους.

Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού.

Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι τα λείψανα (ίσως μερικά) των Aγίων Νηπίων, βρίσκονται στην Kωνσταντινούπολη, στο Nαό του Aγίου Iακώβου του αδελφοθέου, τον οποίον ανήγειρε ο Iουστίνος.

Ακούστε το απολυτίκιο που ψάλλει ο πρωτοπρεσβύτερος Γρήγοριος Καραλής εφημέριος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ναούσης Πάρου, Θεολόγος, Καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής.

ΠΗΓΗ: romfea.gr

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ Χριστουγεννιάτικη-Πρωτοχρονιάτικη ΓΙΟΡΤΗ για παιδιά Δημοτικού

 

Την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021 στις 19:00 τα “Χελιδόνια του Χριστού” σε συνεργασία με την “5η ΕΚΘΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ” θα πραγματοποιήσουν μια 

Χριστουγεννιάτικη – Πρωτοχρονιάτικη γιορτή 

για παιδιά Δημοτικού.

 

Η σύνδεση θα πραγματοποιηθεί μέσω zoom στον παρακάτω σύνδεσμο: 

https://us06web.zoom.us/j/82414492876

Ο παπάς του χωριού: Σχόλιο πάνω σε μία συζήτηση με αφορμή το αίτημα διορισμού ιερέων

 

Του Τάσου Χατζηαναστασίου, *Δρ Ιστορίας, εκπαιδευτικού

Την Κυριακή του Αγίου Σπυρίδωνα βρέθηκα στην εκκλησία του Αγίου στην Πελλήνη, ενός μικρού σταφιδοπαραγωγού χωριού χτισμένου κοντά στα ερείπια της αρχαίας Πελλήνης της ορεινής Κορινθίας. Οι τριάντα – σαράντα, στην πλειοψηφία τους, ηλικιωμένοι, κάτοικοι του χωριού δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να εκκλησιαστούν. Ο παπάς που κάλυπτε για χρόνια τρία γειτονικά χωριά, συγχωρέθηκε και τώρα έρχεται κάποιος από πιο μακριά για να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν τα γεροντάκια κι οι ελάχιστοι νέοι των ορεινών χωριών, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα μας.

Μπορεί εμείς οι έξυπνοι, μορφωμένοι και ορθολογιστές κάτοικοι των αστικών κέντρων να μην αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι για τα χωριά αυτά να έχουν τον παπά τους, αφού έχει πολλές δεκαετίες που μόνο η καμπάνα χτυπά, κι αυτή σπάνια, γιατί το κουδούνι του σχολείου, συνήθως ενός υπέροχου πέτρινου κτιρίου των αρχών του 20ου αιώνα ή του Μεσοπολέμου, έχει σιγήσει οριστικά.

Όμως, αυτοί οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη τον παπά, να λειτουργούνται, να μεταλαμβάνουν, να εξομολογούνται, να λένε τα προβλήματά τους, να ακούν έναν λόγο παρηγοριάς. Δε συνηθίζουν να καταφεύγουν στον επαγγελματία επιστήμονα ψυχολόγο όταν πιέζονται ψυχικά· εξάλλου, δεν αντιμετωπίζουν συνήθως τις νευρώσεις και ψυχώσεις των κατοίκων των πόλεων. Θέλουν να εκκλησιάζονται γιατί πιστεύουν, γιατί έτσι τους αρέσει, γιατί έτσι έχουν μάθει, γιατί ο κύκλος της ζωής τους κινείται γύρω από τα θρησκευτικά γεγονότα, τις γιορτές, τις κηδείες, τους γάμους και τις βαφτίσεις των παιδιών και των εγγονών, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, της Παναγίας, του Άι Δημήτρη και του Άι Γιώργη που σηματοδοτούν τις αλλαγές των εποχών.

Μητροπολίτης Αργολίδος κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Τι θα έλεγε ο Άγιος Λουκάς

 

Του Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου

...Τούτη τη δύσκολη περίοδο κάποιοι χριστιανοί, μοναχοί, κληρικοί αδιαφόρησαν για τα μέτρα, για τον εμβολιασμό κ.λπ. Τα επιχειρήματα γνωστά. «Ο Θεός θα μας φυλάξει». «Ο κορωνοϊός είναι απάτη» κ.λπ. Αρκετοί νόσησαν, άλλοι σοβαρότερα, και κάποιοι πέθαναν. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν η αιτία ο κορωνοϊός, αλλά μια λοίμωξη. Άλλοι απέκρυψαν την αιτία θανάτου, άλλοι έχουν έτοιμη την θεολογική κασέτα. «Τον πήρε ο Θεός», «ήταν έτοιμος και ο Θεός τον πήρε στην καλύτερη στιγμή». «Ήταν θέλημα Θεού» κ.λπ.

Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι σαν να λένε ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για το θάνατο. Ξεχνάμε ότι ο Θεός «οὐκ ἐποίησε τόν θάνατον». Ο θάνατος είναι εφεύρεση του ανθρώπου και όχι του Θεού. Ο Θεός είναι ζωή. «Ζωήν ἦλθεν παρασχεῖν καί οὐ θάνατον». Όταν γνωρίζουμε ότι ο τάδε πέθανε από τη ξεροκεφαλιά του, πώς τολμάμε να λέμε ότι τον πήρε ο Θεός; Γνώριζα ασθενή που του έδιναν τα φάρμακα στο νοσοκομείο και αυτός κρυφά τα πετούσε. Όταν πέθανε, η ευσεβής σύζυγός του, προσπαθούσε να ψευτοπαρηγορηθεί με το γνωστό τροπάριο: «Τον πήρε ο Θεός»! Είναι όμως αλήθεια αυτό; Ο Θεός έφταιγε;...

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ

2 Quiz με θέμα την υμνολογία των Χριστουγέννων

 

https://www.fyrebox.com/play/rnnzpp6o9naaxown0y?fbclid=IwAR3QNWpNwKD3csgzmaOAG4K4manm6kQd-oJahtQamkupz_4WRYKUs8GDSXk

https://www.fyrebox.com/play/rnnzpp6o9ky6912gqj?fbclid=IwAR1UV-O5KcR1fnrDgjRRlUaiCcISJeB7JQNrPrpNp_MNZQyjsQSP37333ag

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτη Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Μέ τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν Βηθλεέμ, ἔγινε αὐτό πού γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του τόν Τιμόθεο: «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμόθ. γ΄ 16), ὁ Θεός φανερώθηκε σαρκωμένος. Κι’ ὅπως συμπληρώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14). Δηλαδή, ὁ Λόγος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε μέσα στόν χρόνο ἄνθρωπος. Καί ἔχοντας ὡς σκηνή καί ὡς ναό ἅγιο τήν ἀνθρώπινη φύση, παρέμεινε μέ πολλή οἰκειότητα ἀνάμεσά μας σάν ἕνας ἀπό μᾶς.

-Β-

Τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ, τόν ἔφερε στή γῆ ὁ Χριστός σάν Θεός Δημιουργός. Τόν Χριστό στήν γῆ τόν ἔφερε ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδή εἶχε ἀνάγκη σωτηρίας. Αὐτά εἶναι δύο ὁρόσημα στήν μακραίωνη ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Δηλαδή, πρῶτα ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, πάνω στήν γῆ. Κι’ ἔπειτα, ὁ Χριστός κι’ αὐτός πάνω στήν γῆ.

Ἡ ἀγαθότητα τοῦ Δημιουργοῦ ἔφερε τόν ἄνθρωπο στήν γῆ, ὅπως παραστατικά ἀναφέρει τό θεόπνευστο βιβλίο «Γένεσις» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Καί εἶπεν ὁ Θεός ˙ ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν» (Γεν. α΄ 26). Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, στήν ἐπιστολή του ἐξηγεῖ γιατί ἐδημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο: «Εἰς τό εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων» (Ἰακ. α΄ 18). Δηλαδή, γιά νά εἴμαστε ἐκλεκτό δημιούργημά του, ἀφιερωμένο σ’ αὐτόν. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος θά προσθέσῃ: «εἰς τό εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καί ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ» ((Ἐφεσ. α΄ 4 – 5). Πού σημαίνει, ὅτι ὅταν θά ἐρχόταν ὁ καιρός νά γεννηθοῦμε καί νά ζήσουμε στήν γῆ, νά εἴμαστε ἅγιοι καί ἄμεμπτοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ˙ καί νά γίνουμε παιδιά του διά μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τώρα, τό γιατί ἦλθε ὁ Χριστός στήν γῆ, θά μᾶς τό ἐξηγήσῃ πολύ παραστατικά ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄ 16).  Δηλαδή, γιά νά μή χαθῇ ὁ ἄνθρωπος στόν αἰώνιο θάνατο, ἀλλά, πιστεύοντας στόν Χριστό, νά ἔχῃ ζωή αἰώνια.    

Αιωνία η μνήμη του π. Ιωάννου Δημητρόπουλου

 

Έφυγε από κοντά μας ανήμερα των Χριστουγέννων, ένας παλιός γνώριμος και αγαπητός φίλος από τις ομάδες της Χριστιανικής Εστίας και της κατασκήνωσης ΑΓΚΥΡΑ, ο π. Ιωάννης Δημητρόπουλος. 

Ήταν το πρώτο παιδί της υπερπολύτεκνης ιερατικής οικογένειας του αειμνήστου π. Βασιλείου Δημητροπούλου και της μακαριστής πρεσβυτέρας Κλειώς. Μετά τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών ασχολήθηκε με το ποιμαντικό έργο του Ι. Ν. Παναγίας Αλεξιωτίσσης οργανώνοντας υποδειγματικά τα κατηχητικά και τις νεανικές ομάδες της.

Όταν ο Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος τού εμπιστεύτηκε την ενορία του Αγ. Αντωνίου στα Κρύα Ιτεών τοποθετώντας τον εκεί ως προϊστάμενο, επέδειξε μεγάλο ζήλο και μεγάλες οργανωτικές ικανότητες. Θαυμάσαμε από κοντά τη θεολογική του κατάρτιση, το εκκλησιαστικό του φρόνημα, την φιλακολουθία του, το ανύστακτο ποιμαντικό ενδιαφέρον για τους ενορίτες του. 

Σε σύντομο χρονικό διάστημα αποπεράτωσε τον Ι. Ναό του Αγ. Αντωνίου, έκανε κέντρο της περιοχής τον Ι. Ναό, οργάνωσε το φιλανθρωπικό έργο της ενορίας, μάζεψε πολλά παιδιά στα κατηχητικά και τις ενοριακές συντροφιές, συγκρότησε κύκλους μελέτης Αγ. Γραφής, οργάνωσε γιορτές, εκδηλώσεις και εκδρομές σε προσκυνήματα, ενέπνευσε συνεργάτες, ζούσε για την ενορία…

Φεύγει αφήνοντας σε όλους τους ενορίτες και σε όσους εκκλησιάζονταν στο Ι. Ναό του Αγ. Αντωνίου μια γλυκιά ανάμνηση ενός νέου ανθρώπου που εργαζόταν ακατάπαυστα για τη δόξα του Θεού και την ωφέλεια του ποιμνίου Του.

Προσευχόμαστε ο Θεός της αγάπης και του ελέους να τον αναπαύσει από τους πόνους που υπέφερε τον τελευταίο καιρό και να του χαρίσει την Ουράνια βασιλεία δίπλα στους εκλεκτούς γονείς του. 

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Δευτέρα 27/12 ώρα 11 π.μ. από τον Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου στα Κρύα Ιτεών Πατρών.

Είπαμε τα κάλαντα στους νοσηλευτές και νοσηλευομένους του Γ.Ν.Π. "Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ"

 

Μαθήτριες και φοιτήτριες από τη Χριστιανική Εστία Πατρών βρέθηκαν σήμερα, ανήμερα των Χριστουγέννων, έξω από το Νοσοκομείο του Αγ. Ανδρέα ψάλλοντας και τραγουδώντας για τα Χριστούγεννα.

Ενώνουμε μαζί με τα τραγούδια τους τις προσευχές μας για ίαση των ασθενούντων, παρηγορία των θλιβομένων...

ΔΕΡΒΙΤΣΑΝΗ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ: 25 Δεκεμβρίου 1990, η πρώτη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, μετά από 23 χρόνια ανελέητου διωγμού…

 

Του π. Ηλία Μάκου 

Δακρυσμένα ήταν τα μάτια, που έζησαν εκείνη την ανεπανάληπτη στιγμή. Μετά από 23 χρόνια, λίγο πριν την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, που ήδη έτριζε, έγινε η πρώτη χριστουγεννιάτικη θεία λειτουργία στη Δερβιτσάνη Αργυροκάστρου, στον ερειπωμένο ναό που είχε μετατραπεί σε αποθήκη λιπασμάτων.

Λειτουργός ο γέροντας παπα Μιχάλης Ντάκος, που όλα εκείνα τα χρόνια ήταν ένας μάρτυρας και μια μαρτυρία Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Αυτή τη φορά είχε άμφια, αλλά και δισκοπότηρα, του τα έφεραν κρυφά από την Ελλάδα Χριστιανοί νέοι, γιατί λίγες ημέρες νωρίτερα, του αγίου Σπυρίδωνα, είχε κάνει τον όρθρο φορώντας ένα μόνο πετραχήλι, που είχε φτιάξει πρόχειρα ο ίδιος.

Και ανήμερα Χριστούγεννα γέμισε ο ναός,  καθώς ανυπότακτη στην τυραννία ήταν η ψυχή και ο νους μικρών και μεγάλων.

Τι και αν ήταν καταστραμμένο το τέμπλο, τι και αν ήταν φθαρμένες οι αγιογραφίες, τι και αν ήταν ανώμαλο το δάπεδο, τι και αν δεν υπήρχαν χρυσοκροσωτά κεντήματα, άστραψε ο ναό, ξαναγιάστηκε η βεβηλωμένη Αγία Τράπεζα και από τα χείλη του ηλικιωμένου και ταλαιπωρημένου λειτουργού ακούστηκε με συγκίνηση: “Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε…” .

Όλοι σκέφτηκαν ότι η Εκκλησία φιμώθηκε προς στιγμή, ουδέποτε, όμως, έπαυσε να ζει και να νικά.

Η αθεΐα έγινε κράτος, βασίλευσε, αλλά δεν μπόρεσε να κυριαρχήσει. Έσβησε σαν διάττων αστέρας. Η αθεΐα είναι μίσος, σκοτάδι και θάνατος. Η Εκκλησία είναι αγάπη, φως και ζωή.

Ούτε τα σκληρά διατάγματα, ούτε οι κλειστές εκκλησίες, ούτε οι βουβές καμπάνες, ούτε οι αποσχηματισμένοι ιερείς, ούτε οι εξαφανισμένοι ιεράρχες, ούτε τα ζώα, που ρύπαιναν τους ναούς, ούτε οι σπασμένοι σταυροί, ούτε οι πεταμένες στα κοτέτσια εικόνες, ούτε το σκαρφάλωμα κατσικιών στην Αγία τράπεζα, ούτε τα αβάπτιστα παιδιά, ούτε οι “αδιάβαστοι” νεκροί, ούτε το απάνθρωπο κράτος βίας, ούτε η παγωνιά και η σκοτεινιά της καταπίεσης, ούτε η νέκρα του φόβου, ούτε η ασφυκτική υποταγή στον “πατερούλη” Εμβέρ Χότζα,  κατόρθωσαν να σβήσουν την πίστη. Δεν την πλάκωσε η ασήκωτη σκλαβιά.  Κρατήθηκε ιερό φυλαχτό απ’ όλους.

Μπορεί οι πιστοί να απαγορευόταν να περάσουν ακόμη και έξω από εκκλησιά, μπορεί να αναστέναζαν, μπορεί να είχαν το στόμα σφαλιστό, τα χέρια δεμένα, αλλά της πίστης η λαχτάρα έκαιγε την καρδιά τους και τη φλόγιζε.

Και ένιωσαν οι άνθρωποι, εκεί μέσα, στον καταπατημένο μέχρι τότε ναό, στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, ότι αν ο κόσμος θέλει να ζήσει, πρέπει να ακούσει και να δεχθεί το μήνυμα του γεννημένου Χριστού.

ΠΗΓΗ: exapsalmos.gr

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου για τα Χριστούγεννα

 

... Πολλοί πιστεύουν στον ιστορικό μόνον Ιησού Χριστό, ένα πρόσωπο του παρελθόντος. Δεν πιστεύουν και στον αιωνίως παρόντα Κύριο. Η χριστιανική πίστη επιμένει ότι ο Χριστός είναι πάντοτε μαζί μας, όχι μόνο στις ώρες κατανύξεως και ειρήνης αλλά και στις ημέρες της θλίψεως, της αμφιβολίας, της δειλίας, της ανησυχίας και των δοκιμασιών, που στην εποχή μας εξαπλώνει η πρωτόγνωρη πανδημία. Η συνείδηση της παρουσίας του Κυρίου Ιησού εμπνέει, παρηγορεί, ενισχύει τη βεβαιότητα ότι ο Θεός τελικά θα επέμβει την κατάλληλη στιγμή, όταν και όπως Εκείνος κρίνει.

Όμως, όσοι πιστεύουμε δεν αρκεί να αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι. Οφείλουμε να φροντίζουμε η θεία παρουσία να γίνεται αισθητή στο περιβάλλον μας – με τον λόγο, τα έργα, τη μαρτυρία της ζωής μας...

ΟΛΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΔΩ

Καλό παράδεισο π. Ιωάννη!

 

Σήμερα το πρωί, ανήμερα των Χριστουγέννων, έσπευσε ο πατήρ Ιωάννης Δημητρόπουλος να λειτουργήσει με τους αγγέλους ώστε ν΄ ακούσει αυθεντικά το "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης Ειρήνη"...

Η Ιερά Σύνοδος για την απαράδεκτη ανάρτηση του καθηγητή Ηλία Μόσιαλου παραμονή των Χριστουγέννων

«Η προσβλητική ανάρτηση, φερομένη υπό το όνομα του αντιπροσώπου της Ελληνικής Δημοκρατίας σε διεθνείς οργανισμούς για τον κορονοϊό κ. Ηλία Μόσιαλου, παραμονή των Χριστουγέννων, που χλευάζει την θρησκευτική πίστη εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών της χώρας που εκπροσωπεί, και οι συναφείς διαμαρτυρίες μελών της Εκκλησίας που περιήλθαν σε γνώση μας, δίνουν την αφορμή για την γενικότερη υπόμνηση ότι, αν και το πρόσωπο του Χριστού και της Κυρίας Θεοτόκου δεν έχουν ανάγκη οποιασδήποτε ανθρώπινης υπεράσπισης έναντι των ανθρώπινων ύβρεων, οι προσβολές και επιθέσεις κατά του Χριστιανισμού θα συνεχίσουν και θα αυξάνονται κατά τον 21ο αιώνα. 

Ο φανατισμός και η έλλειψη σεβασμού στον άλλον δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των "θρησκειών" ή των "αλλόθρησκων", αλλά οριζόντιο γνώρισμα πολλών ανθρώπων, συντηρητικών και προοδευτικών. Είναι επίσης σαφές ότι κανένας δεν μπορεί να επικαλείται το επιχείρημα της ιδιωτικότητας για την ρατσιστική συμπεριφορά του, όταν κατέχει θέσεις κρατικής ευθύνης και εκφράζεται δημοσίως.

Ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα με αγάπη, μακροθυμία και προσευχή "υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς"».

Η Σοφία Χατζή διαβάζει 12 διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

 

12 διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 

διαβάζει η Σοφία Χατζή

Ακούστε, σε αφήγηση της Σοφίας Χατζή, 12 από τα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για τις μέρες των Εορτών, με υπέροχη μουσική επένδυση.

https://www.youtube.com/playlist?list=PLVOw7e45N8Ac5Tu3OFuJIIQYgsXpe-IkF

Πανευφρόσυνα Χριστούγεννα!

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ!

ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ

EΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2021 ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν κατά τόν ἱερό Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἃγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Τήν λαμπρά αὐτήν ἑορτή, ἀκολουθοῦν οἱ ἂλλες μεγάλες καί λαμπρές Δεσποτικές ἑορτές. Χωρίς τήν Γέννηση, δέν θά εἲχαμε Θεοφάνεια, δέν θά εἲχαμε Μεταμόρφωση, Σταύρωση, Ἀνάσταση καί Ἀνάληψη.

Χωρίς τήν Γέννηση, πού εἶναι οὐσιαστικά ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ, τό ἂδειασμα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ταπεινώνεται καί προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση, δέν θά εἲχαμε τήν σωτηρία καί τήν λύτρωση ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, τῆς κατάρας δηλαδή ἀπό τήν παρακοή καί τήν ἀποστασία τῶν πρωτοπλάστων, δέν θά εἲχαμε τήν θέωση.

Ἡ κένωση δέν σημαίνει ἁπλῶς, ὃτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε μέσα σέ ἓνα σπήλαιο πτωχός, ταπεινός, ὃτι ἒζησε τόν διωγμό καί τήν ἀδικία ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Ἡ κένωση συνίσταται στό ὃτι ὁ ἀπερινόητος, ὁ ἂκτιστος Θεός, προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύση. Στό ὃτι τό κτιστό ἑνώθηκε μέ τό ἂκτιστο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνώθηκε μέ τήν θεία «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὃτι, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἂνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Πρ, Φιλιππησίους, Β’ 5-9). Δηλαδή, μέ ἁπλά λόγια, ὁ Θεός ἒγινε ἂνθρωπος καί ἐταπείνωσε τόν ἑαυτό του τόσο πού ἒφτασε μέχρι τό σταυρό καί τόν θάνατο.

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός ἱστορικό, τό ὁποῖο συνέβη σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο, εἶναι ὃμως καί παραμένει μυστήριο μέγα, κατά τόν ἱερόν Ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας:

Χριστούγεννα στο Πακιστάν

 

Τα έθιμα θυμίζουν περισσότερο το δικό μας Πάσχα. Και όμως οι Χριστιανοί στο Πακιστάν με τα κεριά στα χέρια γιορτάζουν τη γέννηση του Κυρίου στη Λαχώρη. 

(Ap/Photo/K.M. Chaudary) - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Γιώργος Κυπριανού: Ο «loser» Χριστός και η Γέννησή Του για τον κόσμο

 

Σε ένα κόσμο που προωθεί την κοσμική επιτυχία και καταξίωση, την «πρωτιά» σε όλα τα επίπεδα, τον δυναμισμό, τον «τσαμπουκά», την επανάσταση και την αντίσταση, την επίμονη διεκδίκηση των δικαίων και των συμφερόντων, τον ανταγωνισμό και την αναγνώριση, την απόκτηση υλικών αγαθών με κάθε τρόπο και ηθικό κόστος, την εκδίκηση και ανταπόδοση σε κάθε πρόκληση, την επιθετικότητα και την φωνασκία, τη νευρικότητα και την εξωστρέφεια, την επιδεικτική αυτοπροβολή και την ωραιοπάθεια, έρχεται και φέτος ο Χριστός για να γεννηθεί και να μας καλέσει προς συνάντηση.

Και αναλογίζεται κανείς το πώς μπορεί ο Χριστός ο διωγμένος, ο ανέστιος και άστεγος, ο φυγάς και πρόσφυγας, της παντελούς ανέχειας και μηδαμινής αναγνωρισιμότητας, ο άγνωστος και αφανής, ο έσχατος και αδύνατος, ο ηττημένος και ποτέ αντιμαχόμενος, ο κοσμικά αποτυχημένος και προκλητικά εσωστρεφής να έχει θέση μέσα σε αυτόν τον κόσμο; Μόνο ως «loser» μπορεί να χαρακτηριστεί, ένας άνθρωπος που είναι προορισμένος μόνο για να χάνει, να μην έχει καμία προοπτική ανέλιξης, να μην έχει τίποτα άξιο να επιδείξει στη ζωή του, ένας άνθρωπος χαμένος και εντελώς ανάξιος κάθε υπόληψης  και αξίας. Αυτός είναι ο Χριστός μέσα από το φακό του διαχρονικού κοσμικού προφίλ, πόσο μάλλον του σημερινού, όπου η τεχνολογία και τα μέσα ενημέρωσης έχουν απογειώσει το κοσμικό ιδεώδες. Αυτός είναι ο Χριστός μέσα από τα φίλτρο του σύγχρονου «success story».

Κι  όμως. Ο Χριστός ήρθε για να ανατρέψει τα δεδομένα, ήρθε για να γίνει το σκάνδαλο του κόσμου και της ιστορίας, ήρθε για να αναποδογυρίσει την πυραμίδα και να θέσει στον πάτο την κορυφή και όχι το αντίστροφο. Αυτή είναι και η οδός του ευαγγελίου, η οδός της ζωής της Εκκλησίας, το ιδεώδες της ζωής των αγίων. Για τα μάτια του κόσμου πάντα θα είναι οι «losers», οι χαμένοι και ανάξιοι της ζωής. Για τα μάτια του Θεού είναι οι «εκλεκτοί» και οι «άρχοντες» του κόσμου και της αιωνίας ζωής. Με τη δύναμη στην ταπείνωση και την υπεροχή στην αποδοχή της «αδικίας», η Εκκλησία πορεύεται στους αιώνες και επιτελεί τα ανεξήγητα και ανατρεπτικά. Το πώς μια φάτνη στη μέση του πουθενά, μέσα στη βρώμα και την ακαθαρσία χώρισε την μέση στην ιστορία. Το πώς η θρησκεία ενός Θεού Εσταυρωμένου Θεού κατέκτησε «τσουναμικά» σε ελάχιστα χρόνια την ανθρωπότητα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

Ετοιμασία για τα Χριστούγεννα

 

"Δεν ξέρω εσείς πως ετοιμάζεστε για τα Χριστούγεννα. Αν ετοιμάζεστε μόνο υλικώς, με όλο το φορτίο των αμαρτιών σας δηλ. ανεξομολόγητοι, κάνετε πολύ λάθος...

Τα Χριστούγεννα είναι κατεξοχήν πνευματική εορτή και πρέπει μαζί με όλα τα άλλα που θα υπάρξουν στο σπίτι, να υπάρχει και ο Χριστός στις ψυχές των ανθρώπων που θα καθίσουν στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι άνθρωποι να είναι εξομολογημένοι, κοινωνημένοι και να βρίσκονται εν μετανοία. Διότι ο Χριστός γεννιέται και κάθεται σε καθαρές καρδιές, σε καρδιές εξομολογημένες και μετανοημένες. 

Εάν λοιπόν θέλουμε, τα φετινά Χριστούγεννα να είναι Χριστούγεννα Θεού, φροντίστε να εξομολογηθείτε τις αμαρτίες σας, ειρηνεύσετε με τον Θεό και τους ανθρώπους. Αγαπήστε - συγχωρήστε τους ανθρώπους, πείτε την «καλημέρα» του Θεού, γράψτε, τηλεφωνήστε και μετά πάτε στην Βηθλεέμ, για να ακούσετε το «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» από τούτο τον κόσμο για τον άλλον. Αμήν."

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

Ν. Οικονομόπουλος: Φάρμακο των ανθρώπων η θεία Κοινωνία

 

"Όταν πιστεύεις κάτι και πιστεύεις τόσο δυνατά όπως έχει να κάνει με τον Χριστό, δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Παραμερίζω τον εαυτό μου, δεν με αφορά ο εαυτός μου. Πιστεύω τόσο πολύ σε αυτό, πιστεύω τόσο πολύ στην Θεία Κοινωνία. Πιστεύω ότι είναι το φάρμακο των ανθρώπων η Θεία Κοινωνία. Το λέω και συγκινούμαι. Θα το έκανα όπως και να ‘χει και δεν αλλάζω άποψη για αυτό"...

Από την συνέντευξη του τραγουδιστή Ν. Οικονομόπουλου 

στην εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω 23/12/2021

ΤΗΛΕΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Ν. Κατσιάπη: Τα δώρα της ζητιάνας

 

Μικρές ιστορίες του χθες και του σήμερα

Βγήκε από την πόρτα του διαμερίσματος, κλείδωσε βιαστικά και κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ. Στα χέρια της κρατά το καροτσάκι της λαϊκής, την τσάντα της ανακύκλωσης και το τσαντάκι «μπανάνα». Πρέπει επειγόντως να φυτρώσει ένα τρίτο χέρι κάπου ανάμεσα στον ώμο και στο θώρακα, μπας και καταφέρει και κουμπώσει τη μπανάνα γύρω από τη μέση της. Στη λαϊκή δεν κυκλοφορεί ποτέ με τσάντα ώμου ούτε φυσικά με το πορτοφόλι και το κινητό στο χέρι. Όλο και κάποιος ζητιάνος θα βρεθεί από το πουθενά για να καταλήξει το πορτοφόλι στο … πουθενά. Κάποια στιγμή επιτέλους τα καταφέρνει! Έτοιμη πλέον, πατάει με δύναμη το μπουτόν του ασανσέρ.

Περιμένει … Περιμένει κι άλλο … Το μπουτόν δε λέει να ανάψει κόκκινο. Ξαναπατά με δύναμη και σχεδόν ταυτόχρονα, με διαφορά dt, το μάτι της πέφτει στο μικρό χαρτάκι που ’χει κολλήσει με ένα λευκοπλάστ η διαχειρίστρια η Διαμάντω που ’ναι -τι άλλο;- αποκλειστική νοσοκόμα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της πόλης τους. Διαβάζει: «ΒΛΑΒΙ» - το ι με γιώτα!  Δεν ξέρει με τι από όλα συγχύστηκε περισσότερο, με τη βλάβη ή με την ανορθογραφία (έχει ένα θεματάκι με δαύτη, τόσο που στα διαγωνίσματα της Φυσικής διορθώνει εκτός από του Νόμους του Νεύτωνα και τα ορθογραφικά λάθη των μαθητών!).

Πρέπει να κατέβει σκαλιά πέντε ορόφων! «Για να δούμε αν είμαι καλή στην προπαίδεια» λέει με το νου της. 5Χ20=100, 5Χ2=10, 100+10=110! Χριστέ μου! Γιατί πρέπει να κατέβει εκατόν δέκα σκαλιά; Και γιατί πρέπει τα Σάββατα το ασανσέρ να παθαίνει «ευλάβεια» (έτσι το ’λεγε η συγχωρεμένη η θεια η Μαρουσώ όταν ήθελε να τους χαλαρώσει σε στιγμές έντασης); Ούτε η ανάμνηση της θειας Μαρουσώς ούτε η σκέψη της ευκαιρίας για Γυμναστική δεν κατάφεραν να της φτιάξουν τη διάθεση. Και καλά το κατέβασμα. Πώς θα ανεβάσει στην επιστροφή στον 5ο όροφο δύο κιλά μανταρίνια, ενάμιση κιλό σπανάκι, λίγες καυκαλήθρες (το ξέρει δεν έχουν βάρος, αλλά αν γείρουν από τη σακούλα και πέσουν και αναγκαστεί να τρέξει να τις πιάσει;), μισό κιλό πράσο, τρία κιλά πατάτες, ένα λάχανο κι ένα κουνουπίδι;

Έχει κατέβει ήδη έναν όροφο, αλλά από τα νεύρα της δεν το πήρε χαμπάρι. Ούτε που της πέρασε από το μυαλό πως μπορεί σε μια ώρα που θα έχει γυρίσει από τη λαϊκή, μπορεί να έχει έλθει ο ασανσεράς και η «ευλάβεια» να έχει λήξει μαζί με τη «ΒΛΑΒΙ» της Διαμάντως. Αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Η πιο μικρή δυσκολία μεγεθύνεται, τόσο που της μαυρίζει τα πάντα.

Τα κέρδη της προσευχής

 

Μια γυναίκα ρωτήθηκε κάποτε:

- Τι κερδίζετε από το να προσεύχεστε στον Θεό τακτικά;

Εκείνη απάντησε:

- Συνήθως ′′ δεν κερδίζω τίποτα ", αλλά μάλλον ′′ χάνω πράγματα ".

Και ανέφερε όλα όσα έχασε προσευχόμενος στον Θεό τακτικά:

Έχασα την περηφάνια μου.

Έχασα την υπεροψία μου.

Έχασα την απληστία.

Έχασα την επιθυμία μου.

Έχασα τον ′′ θυμό ′′ μου.

Έχασα τον πόθο.

Έχασα την ευχαρίστηση να λέω ψέματα.

Έχασα τη γεύση της αμαρτίας.

Έχασα την ανυπομονησία, την απελπισία και αποθάρρυνση.

Μερικές φορές προσευχόμαστε, όχι για να κερδίσουμε κάτι, αλλά για να χάσουμε πράγματα που δεν μας επιτρέπουν να μεγαλώσουμε πνευματικά.

Η προσευχή εκπαιδεύει, δυναμώνει και θεραπεύει.

Η προσευχή είναι το κανάλι που μας συνδέει απευθείας με τον Θεό.

Από το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη

 

... Μέ λάβαρον τήν ἐν Χριστῷ «ἄλλην πλᾶσιν» τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἀνακαίνισιν συμπάσης τῆς κτίσεως, ἡ Ἐκκλησία δίδει καί σήμερον τήν καλήν μαρτυρίαν ἔναντι ὅλων τῶν ἐξελίξεων, αἱ ὁποῖαι ἀπειλοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν ἀκεραιότητα τῆς δημιουργίας, βιοῦσα καί κηρύττουσα τήν ἀλήθειαν τῆς γνησίας πνευματικῆς ζωῆς καί τόν πολιτισμόν τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης.

Διδοῦσα λόγον «περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος», οὐδόλως θεωρεῖ τόν σύγχρονον πολιτισμόν ὡς τήν νέαν ἁμαρτόζωον Νινευί, ἐπικαλουμένη ὡς ὁ Ἰωνᾶς τήν θείαν μῆνιν ἐπ᾿ αὐτόν καί τόν ἀφανισμόν του, ἀλλά ἀγωνίζεται διά τήν ἐν Χριστῷ μεταμόρφωσιν αὐτοῦ.

Ἀπαιτεῖται εἰς τήν ἐποχήν μας ποιμαντική φαντασία, διάλογος ὄχι ἀντίλογος, μετοχή ὄχι ἀποχή, συγκεκριμένη πρᾶξις ὄχι ἀπόκοσμος θεωρία, δημιουργική πρόσληψις ὄχι γενική ἀπόρριψις.

Ὅλα αὐτά δέν λειτουργοῦν εἰς βάρος τῆς πνευματικότητος καί τῆς λατρευτικῆς ζωῆς, ἀλλά ἀναδεικνύουν τήν ἀδιάσπαστον ἑνότητα τῆς λεγομένης «καθέτου» καί «ὁριζοντίου» διαστάσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς παρουσίας καί μαρτυρίας. Πιστότης εἰς τήν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἐγκλωβισμός εἰς τό παρελθόν, ἀλλά ἀξιοποίησις τῆς πείρας τοῦ παρελθόντος προσφυῶς ἐν τῷ παρόντι...

Όλο το Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου εδώ

Η Αληθινή Ιστορία των Χριστουγέννων

 

Φ. Κόντογλου: «Φυλάξτε τα συνήθεια μας, γιορτάστε όπως οι πατεράδες σας...»

 

... Ἀδέλφια μου, φυλάξτε τά ἑλληνικά συνήθειά μας, γιορτάστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καί μή ξεγελιώσαστε μέ τά ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα. Οἱ δικές μας οἱ γιορτές ἀδελφώνουν τούς ἀνθρώπους, τούς ἑνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μήν κάνετε ἐπιδείξεις. «Εὐφράνθητε ἑορτάζοντες». Ἀκοῦστε τί λένε τά παιδάκια πού λένε τά κάλαντα: «Καί βάλετε τά ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθῆτε, στήν ἐκκλησίαν τρέξετε, μέ προθυμίαν μπῆτε, ν’ ἀκούσετε μέ προσοχήν ὅλην τήν ὑμνωδίαν, καί μέ πολλήν εὐλάβειαν τήν θείαν λειτουργίαν. Καί πάλιν σάν γυρίσετε εἰς τό ἀρχοντικόν σας, εὐθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τό φαγητόν σας. Καί τόν σταυρόν σας κάνετε, γευθῆτε, εὐφρανθῆτε. Δόστε καί κανενός φτωχοῦ ὅστις νά ὑστερῆται». Ἀθάνατη ἑλληνική φυλή! Φτωχή μά ἀρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μά χαρούμενη καί καλόκαρδη περισσότερο ἀπό τούς εὐτυχισμένους τῆς γῆς, πού τούς μαράζωσε ἡ καλοπέραση...

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΕΔΩ

ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΠΑΠΙΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑ: DONUS

 

«Dönüş» σημαίνει «επιστροφή». Επιστροφή στην αλήθεια· την ιστορική, την προσωπική, την πνευματική.

Με όχημα τα ντοκουμέντα της ίδιας της Τουρκίας και των συμμάχων της, η επιβεβλημένη ιστορική «πραγματικότητα» κατακρημνίζεται. Γενοκτονίες και διωγμοί την έχουν σημαδέψει βαθιά. Το «χτίσιμο» της νέας ταυτότητας αποδεικνύεται πολύ αιματηρό. Η ανατροπή της ιστορικής γνώσης δεν είναι η μόνη που καλούνται να βιώσουν οι ήρωες. Έχει επιπτώσεις και στη δική τους πορεία. Το δίλημμα γίνεται ζωτική αναμέτρηση. Αν θα επιλέξουν να βαδίσουν τον δρόμο της επιστροφής. Κάποιοι το τόλμησαν. Κάποιοι άλλοι, όχι…

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την κρίση ταυτότητας στη σύγχρονη Τουρκία, που έχει τις ρίζες της στο αιματηρό ιστορικό παρελθόν. Αυτό που τα τελευταία 100 χρόνια επιμελώς κρύβεται «κάτω από το χαλί».

DONUS

Συγγραφέας: ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΠΑΠΙΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑ

Εκδόσεις: ΕΑΡ

Σελίδες: 680

Έκδοση: 1η

Κωδικός: 05-116

Ετήσιο Μνημόσυνο π. Γαβριήλ Αθανασιάδη

 

Ἡ Πάτρα στέλνει τήν ἀγάπη της στήν μακρυνή Κανάγκα

 

Ὁ Λαός τῶν Πατρῶν ἔστειλε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν προσφορά τῆς ἀγάπης του στήν Ἱεραποστολική Μητρόπολη τῆς Κανάγκας, ὅπου ὑπηρετεῖ καί διακονεῖ μέ τήν πατρική εὐχή καί εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Πάπα καί Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου, μέ αὐτοθυσιαστική ἀγάπη ὁ δικός μας Κληρικός, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κανάγκας κ. Θεοδόσιος.

Εἴκοσι πέντε τόνοι ἀπό εἴδη πρώτης ἀνάγκης, συνεκεντρώθησαν καί μέ κοντέινερ, ἐστάλησαν στήν Ἱερά Μητρόπολη Κανάγκας.

Ἐργάστηκαν γι’ αὐτό, μέ τίς εὐλογίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συλλόγου «ὁ Ἱερός Χρυσόστομος», κ. Εὐστάθιος Μαλάκης καί τά μέλη τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συλλόγου καί πολλοί ἀδελφοί μας, πού στηρίζουν παντοιοτρόπως τὀ ἱεραποστολικό ἔργο.

Ὁ Σεβασμιώτατος πρό τῆς ἀναχωρήσεως τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς στήν Κανάγκα, μετέβη στόν τόπο τῆς συγκεντρώσεως τῶν  ἀγαθῶν καί εὐλόγησε τήν ὅλη ἐργασία καί τούς ἱεραποστολικά ἐργαζομένους ἀδελφούς.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις εὐχαριστεῖ ὅλους ὅσοι ἔρχονται ἀρωγοί στήν ἱεραποστολική αὐτή ἐργασία καί προσφορά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Μαρίνα Ριζογιάννη: Από το «ωσσανά», στο «σταύρωσον»

 

Στην εποχή μας βιώνουμε την αβασάνιστη μετάβαση από το «ωσσανά» στο «σταύρωσον». Πέρυσι χειροκροτούσαμε γιατρούς και νοσηλευτές που έδιναν μάχη στην πρώτη γραμμή της πανδημίας. Φέτος αμφισβητούμε την παρεχόμενη περίθαλψη και τους τυλίγουμε σε κόλλες εξώδικων διαμαρτυριών.

Το ίδιο αβασάνιστα σπεύσαμε να σταυρώσουμε έναν άνθρωπο που στην πορεία της ζωής του μόνο αγαθούς καρπούς έσπειρε και ευχόμαστε να συνεχίσει. Αναφέρομαι στον Μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.

Αυτά που μέχρι τώρα ίσχυαν στις ανθρώπινες σχέσεις ήταν ότι όταν κάποιος συνάνθρωπός μας δίνει μάχη για τη ζωή του ενδείκνυται να λέμε ένα λόγο αγάπης και συμπαθείας. Όλα αυτά όμως παραβιάστηκαν στην περίπτωση του ανθρώπου που σε όλη του τη ζωή δεν δίδαξε απλώς την αγάπη για τον συνάνθρωπο αλλά την προσέφερε ολόψυχα.

Όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον πατέρα Κοσμά, ξέρουμε πως ακόμα και μετά την ενθρόνισή του ως Μητροπολίτη, ποτέ δεν έβγαλε από πάνω του το ράσο της παραδειγματικής ταπείνωσης και αγάπης. Το μόνο του περιουσιακό στοιχείο που διέθετε και διαθέτει είναι το ράσο του.

Εργαζόταν νυχθημερόν ως πατέρας στην περιφέρειά του και μεριμνούσε για το ποίμνιό του αδιαφορώντας για τη σωματική του εξουθένωση. Δεν αποσκοπούσε ούτε στη δόξα, ούτε στην κοσμική αναγνώριση, ούτε στις δημόσιες σχέσεις, ούτε στην απόκτηση χρημάτων. Άλλωστε, είχε φροντίσει από πολύ μικρός να απαλλαγεί από όλα τα βαρίδια της ύλης και του κόσμου. Άρθρωνε λόγο για να φανερώσει την εκκλησιαστική αλήθεια και να την υπηρετήσει χωρίς υπεκφυγές, υπολογισμούς και εκπτώσεις που θα του εξασφάλιζαν μια καλή θέση μέσα στους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς κύκλους. Τον απασχολούσε να έχει καθαρή τη συνείδησή του έναντι του Θεού και του ποιμνίου του.

Τα παραπάνω τα γνωρίζουν άπαντες. Φαίνεται ότι τα λησμόνησαν όταν βρέθηκε στην κλίνη του ασθενούς και τα βέλη της αναλήθειας και της συκοφαντίας άρχισαν να εκτοξεύονται από παντού. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά ψεύδη για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Κι εμείς οι υπηρετούντες την ενημέρωση το γνωρίζουμε πολύ καλά. Στα δικά μας γραφεία έφταναν οι ανακοινώσεις Τύπου της Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας μέσω των οποίων ο κ. Κοσμάς τόνιζε την ανάγκη να λαμβάνουμε μέτρα για την πανδημία,  να εμπιστευόμαστε την επιστημονική κοινότητα.

Πώς λοιπόν τον εντάξαμε στις τάξεις των αρνητών;

Μήπως στο σημείο αυτό έπρεπε οι ιερείς της Αιτωλοακαρνανίας που παραβίασαν  τις εντολές του Μητροπολίτη τους, τον οποίο μάλιστα αποκαλούσαν «ολιγόπιστο» επειδή ζητούσε να λαμβάνονται μέτρα προστασίας στις εκκλησίες, να αναλάβουν τις ευθύνες τους; Γιατί όλοι αυτοί  σιωπούν ; Προφανώς δεν είναι άξιοι αυτού του ποιμένα και της αγαπητικής στάσης που είχε απέναντί τους.

Κι αυτό δεν αφορά μόνον αυτούς τους ιερείς, αλλά και τον λαό και τους φορείς της περιοχής. Πώς επέτρεψαν να ακουστεί πανελλαδικά ότι ο δικός τους πατήρ Κοσμάς, πήρε τη θέση άλλου ασθενούς σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας – κάτι το οποίο δεν ίσχυε καθώς ο ασθενής αυτός νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ Ιωαννίνων; Πώς επέτρεψαν να ακουστεί κάτι τέτοιο όταν γνωρίζουν στην πράξη ότι θα έδινε τη ζωή του για κάθε άνθρωπο ότι θεωρούσε τον εαυτό του κατώτερο πάντων και ανάξιο όλων;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 12.12.21

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου: Χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου καί ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ

 

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας, δηλαδή πρίν 50 χρόνια, καί μάλιστα τήν δεκαετία τοῦ 1970, καί στήν συνέχεια, γινόταν πολύς λόγος, μέ ἐπίδραση ἀκραίων προτεσταντικῶν ὀργανώσεων τῆς Ἀμερικῆς, γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου πού θά σφραγίση τούς Χριστιανούς, γιά τό ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἦλθε ἤ πρόκειται σύντομα νά ἔλθη, μέ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν χωρίων τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Τότε κάθε νέο πού εἰσαγόταν στήν κοινωνία, κάθε νέα ἀνακάλυψη τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, κάθε νέος τρόπος διακίνησης τῶν προϊόντων μέ γραμμωτό κώδικα (bar code) καί προστασίας τῆς κοινωνίας, μέ νόμους γιά τίς ταυτότητες, τά διαβατήρια, τούς ἑνιαίους ἀριθμούς χαρακτηριζόταν ὡς ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου ἤ τῶν προδρόμων του, καί καθένας πού ἔκανε χρήση αὐτῶν τῶν νέων ἐπιτηδευμάτων, θεωρεῖτο ἀπό μερι­κούς συντηρητικούς ὅτι δέχθηκε τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου καί ἦταν ὁπαδός του.

Αὐτό συνεχίστηκε καί τά ἑπόμενα χρόνια. Τά ἴδια γράφονται καί λέγονται καί σήμερα γιά τά φάρμακα, τά ἐμβόλια πού χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον τοῦ κορω­νοϊοῦ, συνεχίζοντας ὅλη αὐτήν τήν συζήτηση πού γινόταν τίς δεκαετίες τοῦ 1970 καί 1980, ὅτι δηλαδή ὁ ἀντίχριστος μέ αὐτά σφραγίζει τούς ἀνθρώπους καί τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Χριστό.

Εἶναι καί αὐτό μιά μέθοδος τοῦ διαβόλου ὥστε νά γίνεται συνεχῶς λόγος γι’ αὐτόν, νά ἀσχολοῦνται ὅλοι μαζί του, νά παραπλανᾶ τόν νοῦ τους καί νά τούς ἔχει συνέχεια δούλους του, καί μάλιστα νά ὑπερτιμοῦν τήν δύναμή του καί συγχρόνως νά μήν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τόν Χριστό. Ὄντως, φοβερή καί σατανική πλάνη!!

Koντά στούς πλημμυροπαθεῖς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος

 

Ἡ σφοδρή κακοκαιρία καί οἱ πολλές καί ἀπότομες βροχοπτώσεις ἒπληξαν τήν Ἀχαΐα, ἰδιαιτέρως τήν περιοχή τῆς Δυτικῆς Ἀχαΐας, μέ ἀποτέλεσμα νά πλημμυρίσουν σπίτια καί καλλιέργειες , νά καταστραφοῦν καΐκια, νά πληγῇ ἡ περιοχή ὃπου κατοικοῦν πολλοί Ρομά καί νά μείνουν ἂνθρωποι ἂστεγοι.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἐπεσκέφθη τίς πληγεῖσες περιοχές μεταφέροντας τρόφιμα καί ἂλλα εἲδη πρώτης ἀνάγκης στούς κατοίκους, συνοδευόμενος ἀπό τόν Άρχιερατικό Ἐπίτροπο Δύμης Πρωτ. π. Ἀπόστολο Δημητρόπουλο, τόν Δήμαρχο Δυτικῆς Ἀχαΐας κ. Σπυρίδωνα Μυλωνᾶ, τόν Πρόεδρο τῆς Τ. Κ. Κάτω Ἀχαΐας κ. Εὐάγγελο Τησαρχόντος, τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Σπυρίδωνα Σταυρογιαννόπουλο καί τήν Πρόεδρο τῆς Κοινοφελοῦς Ἐπιχείρησις Δήμου Δυτικῆς Ἀχαΐας κ. Ροδία Καραμπελιά καί ἂλλους ἀπό τήν τοπική αὐτοδιοίκηση. Συνομίλησε μέ τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς, ἐπισκεφθείς πολλούς ἐξ’ αὐτῶν κατ’ οἶκον, ὃπως καί τό κλειστό γήπεδο τῆς Κάτω Ἀχαΐας, ὃπου φιλοξενοῦνται πλημμυροπαθεῖς ἀδελφοί μας καί συνεργάστηκε μέ τόν κ. Δήμαρχο γιά τίς περαιτέρω ἐνέργειες πρός βοήθεια τῶν πληγέντων ἐκ τῆς μεγάλης νεροποντῆς.

Ὁ Σεβασμιώτατος ὃταν ἒφθασε στίς Ἁλυκές Κάτω Ἀχαΐας ἀνέπεμψε δέηση ὑπέρ τῶν πλημμυροπαθῶν στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί ὓστερα ἐπεσκέφθη ἁλιεῖς στήν παραλία, πού ὑπέστησαν τά καΐκια τους ζημιές καί τούς μίλησε πατρικά καί ἐπιστηρικτικά. Τούς διεβεβαίωσε δέ, ὃπως καί ὃλους τούς πληγέντας, ὃτι ἀπό τήν πλευρά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας θά γίνουν οἱ ὃποιες ἐνέργειες σέ συνεργασία μέ τούς τοπικούς ἁρμοδίους Φορεῖς γιά τήν ἀντιμετώπιση αὐτῆς τῆς ἐκτάκτου ἀνάγκης καί δυσκολίας.