Χάρισε ζωή…είναι στο ΑΙΜΑ σου!

 

Την Τρίτη 2 Νοεμίου 2021

από 5.30 μ.μ. έως και 9.00 μ.μ.

θα γίνει εθελοντική αιμοδοσία

στη Χριστιανική Εστία Πατρών, Μιαούλη 57.

Χάρισε ζωή… είναι στο αίμα σου!!!

Πες το και σε άλλους!

Συνέδριο: 200 έτη απο την Απελευθέρωση: Ελλάδα – Μοριάς – Ορθοδοξία

 

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ διοργανώνεται στις 7 Νοεμβρίου 2021 υπό την Αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Προέδρου «Ι.Ε.Θ.Π.-Πάτρας» υπό το θέμα: “200 ΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – ΕΛΛΑΔΑ – ΜΕΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021” και εντάσσεται στο πρόγραμμα των Πρωτοκλητείων της Ι. Μ. Πατρών.

Οργανωτική Επιτροπή

Δρ. Αθανάσιος Αγγελόπουλος (Πρόεδρος)

Dr. Marijana Prodanović (Αν. Πρόεδρος)

Δρ. Γεώργιος Νεκτάριος Λόης (Γεν. Γραμματέας)

07/11/21 και ώρα έναρξης 16:30

Ιστότοπος: https://global.gotomeeting.com/join/376362821

Επίσημη Παρουσίαση των 10 Τόμων των Επιστημονικών Συνεδρίων για την Ελληνική Επανάσταση

 

Την Πέμπτη 4 Νοεμβρίου ε.έ. στις 19.00 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θα παρουσιάσει τους δέκα Τόμους των αντιστοίχων Επιστημονικών Συνεδρίων, τα οποία αναφέρονται στην Τουρκοκρατία και στην Ελληνική Επανάσταση. Τα Συνέδρια διοργανώθηκαν κατά την περίοδο 2012- 2020 και τα Πρακτικά τους έχουν εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ.

Η εκδήλωση εντάσσεται στους εορτασμούς για την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και θα λάβει χώρα στο Συνοδικό Μέγαρο.

Θα απευθύνουν χαιρετισμό ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ Ιγνάτιος, Πρόεδρος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος, η οποία είχε αναλάβει τη διοργάνωση των δέκα Συνεδρίων.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί χωρίς την παρουσία κοινού και θα μεταδοθεί διαδικτυακώς από τον ιστότοπο: www.ekklisia1821.gr και από τη διαδικτυακή Τηλεόραση www.ecclesiatv.gr.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις δράσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος για το 1821 μπορείτε να επισκέπτεστε τον διαδικτυακό ιστότοπο www.ekklisia1821.gr, που ειδικώς δημιουργήθηκε για το σύνολο των επετειακών δράσεων του έτους αυτού, καθώς και τους αντίστοιχους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Facebook, Twitter, Instagram, Youtube (@ekklisia1821).

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος: Η Παραβολή τού πλούσιου και του Λαζάρου

... Στήν παραβολή τοῦ Πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου ὑποδεικνύεται καί ὁ τρόπος πού πρέπει νά χρησιμοποιήσουμε γιά νά θεραπευθοῦμε, κ ἔτσι μετά τόν θάνατο καί μετά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ νά βιώσουμε τόν Θεό ὡς φῶς καί ὄχι ὡς πῦρ. Ὁ Ἀβραάμ εἶπε στόν Πλούσιο: “ἔχουσι Μωϋσέα καί προφήτας, ἀκουσάτωσαν αὐτῶν“. Πρέπει νά τηροῦμε τόν νόμο καί νά ὑπακούουμε στούς Προφῆτες κάθε ἐποχῆς.

Προφήτης εἶναι αὐτός πού μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ βλέπει τά μυστήρια τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, γεύεται ἀπό τώρα τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τέτοιοι Προφῆτες ὑπῆρχαν τόσο στήν Παλαιά ὅσο καί στήν Καινή Διαθήκη. Αὐτοί ἔλαβαν τήν Ἀποκάλυψη, αὐτοί ἔζησαν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γνώρισαν τά μυστήριά της καί στήν συνέχεια τά ἀπεκάλυψαν στόν λαό.

Οἱ Προφῆτες, πού ταυτίζονται μέ τούς πραγματικούς θεολόγους καί τούς πνευματικούς πατέρες, ἀναγεννοῦν τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦν πρός τήν ζωή. Ἡ πνευματική καθοδήγηση συνδέεται καί ταυτίζεται μέ τήν πνευματική ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου. Πραγματικά, δέν μπορεῖ κανείς νά ἀναγεννηθεῖ, ἄν δέν συνδεθεῖ μέ ἕναν θεούμενο ἄνθρωπο, ἕναν Προφήτη.

Καί στήν ἐποχή μας ὑπάρχουν Προφῆτες πού κηρύττουν μετάνοια, στρέφουν τόν νοῦ μας πρός τόν Θεό, μᾶς ὑποδεικνύουν ἕναν ἄλλο τρόπο σκέψεως καί ζωῆς. Κι’ ἄν δέν μπορέσαμε νά συναντήσουμε ἕναν τέτοιο Προφήτη, ὅμως ὑπάρχουν οἱ λόγοι τῶν Προφητῶν καί μποροῦμε διαβάζοντάς τους νά μάθουμε τί εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά τήν ἀπολαύσουμε.

όλο το κείμενο εδώ

28 Οκτωβρίου 1940 (Μαρία Ξανθάκη - Ιωάννα Σκαρλάτου)

 Σεζόν 1η - Επεισόδιο 5ο "28η Οκτωβρίου 1940!"

 

Παρουσιάζει η Ιωάννα Σκαρλάτου, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων.

Καλεσμένη η κα Μαρία Ξανθάκη, φιλόλογος συγγραφέας.

Εικονοληψία - Μοντάζ: Γιώργος Αβραμίδης

Πρωτότυπη μουσική τίτλων: Γιώργος Αβραμίδης (101 Sound Productions)

Μια παραγωγή της Π.Ε.ΦΙ.Π. ©2021 Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων

Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ: 28.10.1940 - 31.05.1941 : Ἄγνωστες σελίδες ἡρωϊσμοῦ καὶ δόξας

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ἡ θρυλικὴ ἐθνικὴ ἐπέτειος, ποὺ θὰ γιορτάσουμε στὶς 28 Ὀκτωβρίου, ἄρχισε τὸ πρωΐ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 καὶ ἐτελείωσε στὶς 31 Μαΐου 1941. Πρώτη ἐπιτέθηκε ἐναντίον τῆς χώρας μας ἡ φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι, ποὺ ἡττήθηκε καὶ γελοιοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Στρατό μας, ὁ ὁποῖος ἐλευθέρωσε ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν Βόρειο Ἤπειρο, δίνοντας τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης ἐναντίον τοῦ “Ἄξονα” στὴν καταφοβισμένη καὶ ὑπόδουλη σ’ αὐτὸν Εὐρώπη. Καὶ θὰ πετούσαμε, κυριολεκτικά, στὴν θάλασσα τοὺς Ἰταλούς, ἄν δὲν ἐρχόταν σὲ βοήθειά τους ἡ ναζιστικὴ Γερμανία τοῦ Χίτλερ, ἡ ὁποία μᾶς κήρυξε, χωρὶς αἰτία καὶ λόγο, τὸν πόλεμο, στὶς 6 Ἀπριλίου 1941.

Ἡ τιτάνια ἐκείνη σύγκρουση ἔγινε στὰ σύνορα Ἑλλάδος - Βουλγαρίας, στὰ περίφημα Ὀχυρὰ τῆς “Γραμμῆς Μεταξᾶ”. Ἐκεῖ γράφτηκαν ἀπαράμιλλες σελίδες ἡρωϊσμοῦ ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους ὑπερασπιστὲς τοῦ Ροῦπελ καὶ τῶν ἄλλων Ὀχυρῶν ἐνάντια στὶς σιδερόφρακτες γερμανικὲς μεραρχίες.

Κι’ ὄταν πιὰ οἱ Γερμανοὶ κυρίευσαν τὴν ἡπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ξεκίνησαν τὴν πολυαίμακτη γι’ αὐτοὺς “Μάχη τῆς Κρήτης”, στὶς 20 Μαΐου 1941. Ἡ Μάχη αὐτὴ ἔληξε μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ κατάληψη τῆς Μεγαλονήσου, στὶς 31 Μαΐου 1941. Ἀπὸ κεὶ καὶ μετὰ ἄρχισε ἡ Ἀντίσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ κατὰ τὴς τυραννίας τοῦ ναζισμοῦ.

Σ’ αὐτὸ τὸ μεγάλο διάστημα τῶν ἑπτὰ μηνῶν, συνέβησαν ἀρκετὰ γεγονότα ἡρωϊσμοῦ, ποὺ ἔδειξαν τὸ ἀδάμαστο φρόνημα τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ἕνα ἀπ’ αὐτά, ποὺ ἐλάχιστοι τὸ γνωρίζουν, εἶναι ἡ ἡρωϊκὴ ἔξοδος τῶν πρωτοετῶν τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων γιὰ τὴν Κρήτη, ὅπου βρέθηκαν στὸ πεδίο τῆς ἱστορικῆς “Μάχης τῆς Κρήτης”. Κι’ αὐτό, γιατὶ τοὺς ἐμψύχωνε τὸ ἔμβλημα τῆς Σχολῆς τους : “Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης”.

Γ. Δ. Μαρκάκης: Η παρέλαση της αυτοαναφορικότητας

 

Σήμερα παρήλαυναν τα παιδιά μας. Διέσχισαν καμαρωτά την οδό Αγίου Ανδρέου κινούμενα ανάποδα της συνήθους καθημερινής ροής των οχημάτων. Ασύγγνωστος συμβολισμός που θα διέφυγε στους ινστρούχτορες. (Μια νεολαία που βαδίζει ανάποδα του συνήθους θα ήταν φοβερά επικίνδυνη!) Παρήλασαν σε μια πορεία που οδηγούσε -παράλληλα προς το θαλάσσιο μέτωπο- στον ναό του πολιούχου. (Ας όψεται η πολεοδομική συγκρότηση που άφησε χώρο γύρω από το ναό, αλλιώς ο δεύτερος συμβολισμός θα ‘ταν επικινδυνότερος του πρώτου!)

Τα παιδιά μας παρήλασαν επ’ ευκαιρία (να κι η δοτική! Άλλο επικίνδυνο ολίσθημα) της Εθνικής Επετείου. Με βήμα στρωτό αλλά κι ανεπιτήδευτο.  Μακριά από το ολόσωστο, πλήρως συντονισμένο βήμα που παραπέμπει σε άλλες καταστάσεις και πρακτικές, αλλά με λεβεντιά, με δροσιά και με αίσθηση καθήκοντος μαζί.

Παρήλασαν με το βλέμμα ευθυτενώς συντονισμένο σηκώνοντας στις πλάτες τους την ελπίδα μας σε ένα καλύτερο αύριο για τούτον τον τόπο. Και στα πεζοδρόμια, όλοι εμείς, όπως ταιριάζει, τα χειροκροτήσαμε. Τα χειροκροτήσαμε μαζί με τους γονείς τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες που τα μάτια τους έλαμπαν. Βλέπανε μπροστά τους μετρήσιμο και απτό το αποτέλεσμα των κόπων τους.

Όλα ωραία και καλά λοιπόν; Κι ο τίτλος; Τι γυρεύει ο τίτλος πάνω σε τούτο το σχεδόν αυτάρεσκο γραπτό; Ο τίτλος σημαδεύει μιαν έλλειψη. Μια σιωπή εκκωφαντική. Πού ήταν η μουσική πριν την έναρξη της παρελάσεως;  Πού κρύφτηκε η Βέμπο, το άκουσμα των παιδικών μας χρόνων που με την μπάσα φωνή της καμάρωνε -σαν άλλη μεσόκοπη μάνα- τους λεβέντες γιους της; Εκείνη που κορόιδευε τον εχθρό, βάζοντας στον εξοπλισμό της έκφρασής της εκείνη την αδιόρατη «χωριάτικη» προφορά στο «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του» σαν να κορόιδευαν με τη φωνή της τον Ντούτσε όλες οι ανίκητες γυναίκες της Πίνδου. Πού είναι αυτή που αναστέναζε «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, με της νίκης τα κλαδιά να μας έρθετε παιδιά» και  κρατούσε στην κορώνα του τέλους του τραγουδιού όλη την αναμονή της νίκης;;

Δεν χώρεσε η Βέμπο στο σημερινό εορτασμό της Πάτρας… Όπως δεν χώρεσε κι ο εκφωνητής που δύο φορές το χρόνο, 28 και 25, Οκτώβρη και Μάρτη, επέμενε να μας θυμίζει ξεχασμένες στην καθημερινότητα αλήθειες. Ναι, εκείνος που τα ‘λεγε κάποτε πολύ μεγαλόστομα και ίσως στην πρώτη νιότη να μας ενοχλούσε. Εκείνος που θύμιζε Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Μανιάκι και Τριπολιτσά κι έδινε πάσα στη γιαγιά και στον παππού στο μεσημεριανό τραπέζι να διηγηθούν ιστορίες αντρειωσύνης στα απορούντα ματάκια των παιδιών και των εγγονών.

Δεν χώρεσαν αυτά στο γιορτασμό μας! Μια μουσική εμβατηρίων παιάνιζε λιτά από τα μεγάφωνα. Ως αναγκαία συνθήκη μέτρου στο βηματισμό. Μια παρέλαση αυτοαναφορικότητας. Για έναν λαό που «δεν καταλαβαίνει» και «δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Σαν να παρήλαυναν τα παιδιά μας μόνο για το εφήμερο χειροκρότημα των αναγκασμένων από τη βιολογική σχέση γονιών τους.

Τη θέλω τη Βέμπο κύριε Δήμαρχε! Μου είναι απαραίτητη ως συνέχεια, ως ταυτότητα, ως στόχος.

Δεν είναι δικαίωμά σας να μου τη στερείτε!

Γ. Δ. Μαρκάκης

Το φετινό μήνυμα του πιλότου του F-16

 

Και φέτος ένα F-16 της ελληνικής αεροπορίας πραγματοποίησε εντυπωσιακούς ελιγμούς στον ουρανό της Θεσσαλονίκης, ενώ ο πιλότος του, επισμηναγός Χριστόδουλος Γιακουμής, απηύθυνε μήνυμα στην ΠτΔ και σε όλους τους Έλληνες.

«Καλημέρα Έλληνες, Χρόνια Πολλά!

Πέρασαν 81 χρόνια από τότε που η ελληνική ψυχή κοίταξε στα μάτια τον εχθρό, αντιστάθηκε, πάλεψε και τελικά νίκησε. Επαληθεύοντας τα λόγια του Κωστή Παλαμά πως η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.

Χρόνια πολλά Ελλάδα, Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη, Χρόνια πολλά Μακεδονία».

28η Οκτωβρίου: Μοναδικό βίντεο με άγνωστο Μνημείο ύμνος προς τη γυναίκα

 

Στην είσοδο του κάμπου των Ασπραγγέλων βρίσκεται το μνημείο της Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου που είναι αφιερωμένο στη μνήμη των γυναικών του Ζαγορίου που με αυταπάρνηση συνέβαλαν τα μέγιστα για να αποκρουστεί η εισβολή των Ιταλικών δυνάμεων το φθινόπωρο του 1940.  Το άγαλμα στήθηκε στη περιοχή τον Οκτώβριο του 1993. Είναι έργο του Θεσσαλού γλύπτη Γιώργου Καλακαλλά και το ύψος του φτάνει τα 6 μέτρα, ενώ το βάρος του είναι 1,7 τόνους.

Ενεργά στον αγώνα για την πατρίδα

Οι γυναίκες του Ζαγορίου στο πόλεμο του ’40 συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα και σε αυτές οφείλεται ο έγκαιρος ανεφοδιασμός των Ελληνικών δυνάμεων που μάχονταν για να ανακόψουν την φασιστική εισβολή, η οποία μέσω της κοιλάδας του Αώου προσπαθούσε να φθάσει στο Μέτσοβο. Οι Έλληνες στρατιώτες, που το Νοέμβρη του 1940 είχαν οχυρωθεί και πολεμούσαν στη περιοχή του Βρυσοχωριού, εξαιτίας της απόστασης αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα με την τροφοδοσία τους.

Το χωριό απείχε από τα Γιάννινα περίπου 80 χιλιόμετρα και ο οδικός άξονας, την εποχή εκείνη, σταματούσε στη μέση περίπου της διαδρομής. Από εκεί ως το πεδίο των μαχών η μεταφορά των πυρομαχικών και αλλά και των υπολοίπων απαιτούμενων υλικών, γινόταν μέσω του παλιού ημιονικού μονοπατιού. Η ανάγκη για την έγκαιρη τροφοδοσία των στρατιωτών μας ήταν μεγάλη και οι δυσκολίες που παρουσιαζόταν πολλές. Ο Ελληνικός στρατός είχε επιτάξει τα άλογα της περιοχής και έτσι η μεταφορά γινόταν μόνο με τα γαϊδουράκια και κάποια αρρωστημένα και γερασμένα άλογα που είχαν παραμείνει στην ιδιοκτησία των κατοίκων της περιοχής.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

28η Oκτωβρίου 1940: Ένα ημερολόγιο πολέμου - N. Κωστόπουλος

 

24η Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή

Πλησίον εὑρίσκεται ἐξωκκλήσιον, ὁ ἱερεύς τοῦ Συντάγματος λαμβάνει τήν εὐκαιρίαν νά λειτουργήσῃ. Ὅλοι σπεύδουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἀξιωματικοί καί στρατιῶται. Ὅλοι αἰσθάνονται τήν ἀνάγκην νά προσευχηθοῦν περισσότερον παρά ἄλλοτε. Πόσοι ἐξ αὐτῶν εἶχον ν’ ἀντικρίσουν εἰκόνας τοῦ Θεοῦ χρόνια καί χρόνια καί τώρα γονυπετοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ζητῶντες συγγνώμην. Κατά τήν ὥραν τῆς μυσταγωγίας ἀκούονται πολλά ἀεροπλάνα, οὐδείς κινεῖται τῆς θέσεώς του. Ὅλοι ἔχομεν πεποίθησιν εἰς τόν Θεόν. Βομβαρδίζουν, σείεται ὅλος ὁ ναΐσκος, πίπτουν μερικά χώματα, προτιμῶμεν ν’ ἀποθάνωμεν ὅλοι ἐντός τοῦ Ναοῦ παρά να διακοπεῖ ἡ μυσταγωγία αὔτη.

To διάχυτo αυτό θρησκευτικό συναίσθημα απορρέει, τόσο από την ελπιδοφόρα πίστη στη σωτήρια θεική παρέμβαση, όσο και από την ανάγκη εξαγνισμού του ανθρώπου και των πράξεων του μέσα από την υπέρτατη καλοσύνη του Θεού.

Ὁ ἐγωισμός καί ἡ ὑπερηφάνεια ἔχει ἐξαφανίσει ἀπό τάς καρδίας τῶν ἀνθρώπων κάθε ἴχνος καλωσύνης καί καλοκαγαθίας. Ὁ πόλεμος οὗτος, ἡ μεγάλη αὐτή πυρκαϊά, οὐδέποτε ἤναψεν τοιαύτη, οἵα σήμερον. Οὐαί καί ἀλλοίμονόν μας, ἐάν δέν πέσωμεν εἰς Μετάνοιαν, εἰλικρινῆ καί ἀληθινή. Οὐαί εἰς τό ἀνθρώπινον τοῦτο γένος, τό ὁποῖον πολύ ἥμαρτεν, πόσας τιμωρίας δικαίας τοῦ Θεοῦ θέ- λει λάβει. Τότε καί μόνον θά σταματήσῃ τάς συμφοράς μας, ὅταν ἐξαγνισθῶμεν!

Περισσότερα εδώ

Αν κάποιος μισεί τον πόλεμο, είναι αυτές οι γυναίκες. Γιατί παρελαύνουν όμως;

 

28 Οκτωβρίου του 1946 στην πλατεία Τερψιθέας του Πειραιά

παρελαύνουν μανάδες, χήρες και κόρες πεσόντων

στους πολέμους του 1912-1922.

Επειδή πάλι θα ειπωθούν πολλές μπούρδες για την παρέλαση, το νόημά της, την καταγωγή της, την αξία της και το λόγο ύπαρξής της στις μέρες μας, σκέφτομαι τα εξής:

ΟΧΙ, η παρέλαση δεν είναι φασιστικό κατάλοιπο του Μεταξά, ακόμα κι αν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα την χρησιμοποίησαν.

Η παρέλαση αντλεί την καταγωγή της από την αρχαιότητα, τους Αθηναϊκούς θριάμβους αλλά και τους τρεις Σπαρτιατικούς χορούς. Ακόμα και τώρα, βλέπουμε μια παραλλαγή τους:

Μπροστά οι γέροντες (όσοι μας έχουν απομείνει ανάπηροι πολέμου) που δηλώνουν πως ήταν κάποτε γενναία παλικάρια (Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι).

Μετά ακολουθούν οι στρατιώτες, οι μάχιμοι άντρες (και γυναίκες πια) της εποχής, που λένε «εμείς είμαστε τώρα γενναία παλικάρια, κι αν σου βαστάει, δοκίμασε» (Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε).

Μια μέρα πριν τη στρατιωτική παρέλαση, γίνεται η μαθητική. Ο τρίτος χορός των παιδιών στην ουσία, αυτών που θα αναλάβουν στο μέλλον και μας διαβεβαιώνουν ότι θα γίνουν πολύ καλύτεροι από μας (Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες).

Όχι, η παρέλαση δεν είναι χαιρετούρες προς τους επισήμους. Κανείς ζωντανός δεν είναι επίσημος εκείνη τη μέρα. Οι επίσημοι είναι ντεκόρ για τον πραγματικό τιμώμενο: Τους Νεκρούς του Πολέμου.

Τέλος, η παρέλαση καμία σχέση δεν έχει με στρατιωτική πειθαρχία και φασιστική ρομποτοποίηση των παιδιών, που διάβασα κάπου και με έπιασαν τα γέλια.

Έτσι, όταν στέλνουμε τα παιδιά μας στην παρέλαση, όταν γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους (σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν είμαστε) δεν το κάνουμε για το φολκλόρ, ούτε το παίζουμε Ελληναράδες.

Το κάνουμε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και με την κρυφή ελπίδα τα παιδιά μας να γίνουν «πολλώ κάρρονες» από εμάς.

Άννυ Λιγνού

Πηγή

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΥΨΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!!! (Μήνυμα γιά τήν 28η Ὀκτωβρίου) Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

 

Ἡ ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, γεμίζει ὅλους μας μέ συγκίνηση καί ὑπερηφάνεια. Ὑποκλινόμεθα μπροστά στίς θυσίες καί τά αἵματα τῶν ἡρώων, πού ἔπεσαν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος κατά τό ἔπος τοῦ ‘40. Ἀσπαζόμεθα τόν τόπο πού φυλάσσει τά ἱερά κόκκαλα τῶν μαρτύρων προγόνων μας, πού ἄφησαν σπίτια, γυναῖκες καί παιδιά καί πολέμησαν γιά τήν ἔνδοξη, Ὀρθόδοξη καί λεβεντογέννα πατρίδα μας.

Ὅσοι Ἕλληνες προσέλθετε, φωνάζει ἡ Ἑλλάς καί πάλι, γιά νά τιμήσετε τούς λεοντόκαρδους καί γίγαντες στήν ψυχή, πού ὄρθωσαν τό ἀνάστημά τους καί ἀγωνίστηκαν ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ τέρατος τοῦ χιτλερικοῦ ναζισμοῦ.

Ὅσοι Ἕλληνες ὑψώσατε τήν Ἑλληνική Σημαία μέ ὑπερηφάνεια, συγκίνηση καί δέος, γιά νά χαιρετίσετε τήν ἐλευθερία, ὅπως πρόβαλε ὁλοφώτεινη μέσα ἀπό τά χαρακώματα, τίς φλόγες τῆς μάχης, τήν ὁλόρθη καί ἀγέρωχη ψυχή, τίς θυσίες καί τά αἵματα τῶν πατέρων μας.

Ὅσοι Ἕλληνες ὑψώσατε στά σπίτια σας, στά καταστήματά σας, παντοῦ τήν ἔνδοξη Ἑλληνική Σημαία.

Τά χρώματά της, τό γαλάζιο καί τό λευκό, συμβολίζουν τό γαλάζιο τῆς θάλασσάς μας καί τό λευκό τοῦ ἀφροῦ τῶν κυμάτων της, τήν ἐλπίδα, τήν αἰσιοδοξία, τήν καθαρότητα καί λαμπρότητα τῆς ψυχῆς μας καί τοῦ πνευματικοῦ μας ὁρίζοντα.

Οἱ ὁριζόντιες λωρίδες της εἶναι τόσες (9), ὅσες καί οἱ συλλαβές τοῦ ἱεροῦ καί ἐγερτήριου σαλπίσματος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η΄ ΘΑΝΑΤΟΣ».

Ὁ Σταυρός συμβολίζει τήν ἀφοσίωση τοῦ Ἕλληνα στήν ἁγία καί ἀμώμητη Ὀρθόδοξη πίστη καί τή μεγάλη καί ἀδιαμφισβήτητη συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στούς ἀγῶνες γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μας.

Κρατώντας αὐτή τήν Σημαία οἱ Ἕλληνες ἀγωνίστηκαν μέ πεῖσμα, προασπιζόμενοι τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς φυλῆς μας.

Κρατώντας αὐτή τήν Σημαία ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή γιά τήν τιμή καί τήν ἐλευθερία.

Τυλιγμένοι μέ αὐτή τήν Σημαία ἔφυγαν καί φεύγουν οἱ ἥρωες καί μάρτυρες αὐτοῦ τοῦ τόπου.

Τιμῆστε τους ὑψώνοντας τήν Σημαία γιά μιά ἀκόμα φορά, τήν ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, παντοῦ. Νά πλημμυρίσουν τά μπαλκόνια, τά καταστήματα, οἱ δρόμοι, τά πάντα, μέ τά χρώματα τῆς γαλανόλευκης.

Ἀντισταθεῖτε ὑψώνοντας τήν Σημαία, σέ ὅσους θέλουν τήν ἰσοπέδωση τῆς Ἑλλάδος.

Κρατεῖστε στήν καρδιά σας καί στά χέρια σας τό ἱερό σύμβολο τῆς τιμῆς, τῆς λευτεριᾶς καί τῆς δόξας τῆς Ἑλλάδος.

Φωτεινά Μονοπάτια: «Τα μοναστήρια της Εύβοιας»

 

Μη μας ξεχνάς...

 

Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην Πάτρα μας, την Κυριακή, η είδηση της εκδημίας σου, αγαπημένη μας αδελφή, φίλη Ρεγγίνα μας.

Στην αρχή δεν  το πιστέψαμε. Πριν λίγες ημέρες ήσουν εδώ! Πώς; Τι έγινε;

Έτσι αποφάσισε όμως ο Πατέρας! Και κάθε απόφαση Του είναι η άριστη για το κάθε παιδί Του.

Δεν πόνεσες, δεν ταλαιπωρήθηκες, ήσουν όρθια μέχρι το τελευταίο βράδυ της πλούσιας σε πνευματικούς καρπούς ζωής σου.

Ο Άγγελος του Κυρίου ήρθε την νύχτα, σε αγκάλιασε και σε οδήγησε στον θρόνο Του.

Θα κοσμείς τον ουρανό τώρα.

Εμάς όμως θα μας λείπεις…

Όμως η γλύκα σου, το ζεστό σου χαμόγελο, η μεγάλη σου αγκαλιά, η πειθαρχημένη υπακοή σου, εφ’ ω ετάχθης, θα είναι πάντα παράδειγμα για εμάς όλες, τις αγαπημένες σου μαθήτριες.

Καλό ταξίδι, αγαπημένη μας, κι εκεί που θα λάμπεις μην μας ξεχνάς!

Κ.Λ.

π. Γεώργιος Χριστοδούλου - Η Κορίνα από το Περού

 

Ένα καλοκαιρινό πρωινό λαμβάνω το παρακάτω μήνυμα από ένα πνευματικό μου τέκνο:

«Ευλογείτε πάτερ! Πρέπει να σας ενημερώσω για ένα πρόσωπο που γνωρίζω. Λέγεται Κορίνα. Είναι μια κοπέλα 56 ετών, περουβιανή, ζει 35 χρόνια στην Ελλάδα, ευσεβής, με σεβασμό στην ορθοδοξία και με πνευματικές αναζητήσεις. Ταλαιπωρείται με καρκίνο (σε έντερο και ήπαρ από το 2013) και πλέον βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, έχει πειραχτεί και το πάγκρεας. Ζητάει μετά μεγάλου πόθου να μιλήσει με ιερέα ορθόδοξο. Δεν είναι εύκολο πλέον να μετακινηθεί. Θα πρέπει να την επισκεφθεί κάποιος στο χώρο της. Ζει στα Εξάρχεια στο κέντρο της Αθήνας. Θα μπορούσατε εσείς να βοηθήσετε;»

Απάντησα θετικά και πήγα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Παπά Γιώργη ο Θεός σου στέλνει κι άλλη ψυχούλα για να διακονήσεις με την ιερωσύνη που σου χάρισε, σκέφτηκα.

Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε η αδελφή της η οποία με υποδέχτηκε δακρυσμένη. Με οδήγησε στο σαλόνι που βρισκόταν η Κορίνα ξαπλωμένη και εξασθενημένη. Μόλις με είδε, ανασηκώθηκε από σεβασμό ξεχνώντας κάθε πόνο. Χαμογέλασε με όση δύναμη της είχε απομείνει, λέγοντάς μου πως είναι η πρώτη φορά που την επισκέπτεται ένα επίσημο πρόσωπο.

Της εξήγησα πως ο ιερέας δεν είναι επίσημο πρόσωπο με την κοσμική έννοια. Χαμογέλασε ξανά και μου είπε πως σήμερα μπήκε ο Χριστός στο σπίτι της. Σιώπησα και την άφησα να ανοίξει την ψυχή στον Χριστό που έβλεπε. Εγώ έτσι κι αλλιώς ήμουν απλά ένα σκεύος μεταφοράς της χάριτος της ιερωσύνης.

Η Κορίνα μου μίλησε για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και την μετέπειτα μαρτυρική της ζωή.

«Πάτερ μπορεί να πονάω και να μην μπορώ να περπατήσω αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένη κι ευγνώμων στον Θεό που μου έχει δώσει τόσα πολλά». Και με μια κίνηση χειρός μου δείχνει το σπίτι της. Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω, ήταν φτώχεια, φτώχεια, φτώχεια κι μερικές γλαστρούλες κακομοίρικες στο σκονισμένο μπαλκονάκι για τις οποίες καμάρωνε.

«Πάτερ, στο σπίτι μου στο Περού μαζί με την πολύτεκνη οικογένειά μου, ξύναμε τον τοίχο και τρώγαμε τον ασβέστη. Στην καλύτερη περίπτωση αν είχαμε χαρτί, τρώγαμε αυτό. Τώρα όμως πάτερ που νιώθω το τέλος, θέλω να γνωρίσω τον Χριστό όσο γίνεται καλύτερα. Πείτε μου σας παρακαλώ τα πάντα για την Ορθοδοξία. Δεν βαπτίστηκα μικρή λόγω των πολλών και ποικίλων προβλημάτων».

Άρης Σερβετάλης – Man of God: Φορώντας τα ράσα νιώθεις μια διαφορετική αίσθηση

 

Ο ηθοποιός Άρης Σερβετάλης βρέθηκε στην εκπομπή «Στα Άκρα» και μίλησε για τη συμμετοχή του στην ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού» όπου υποδύθηκε τον Άγιο Νεκτάριο, και πώς μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό τον δύσκολο ρόλο.

Ο Τζον Καρ με αφορμή το νέο βιβλίο του «Η ήττα του Μουσολίνι στο ύψωμα 731»

 

....

- Τι μας διδάσκει σήμερα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου; 

Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι οι Έλληνες πρέπει να βρίσκονται πάντα  σε στρατιωτική εγρήγορση και σε κατάσταση συναγερμού. Φαίνεται ότι εξαρτώνται πάρα πολύ από τον θείο Μπάιντεν, τον ξάδερφο Μακρόν ή τους απρόσωπους γραφειοκράτες των Βρυξελλών για μια πιθανή υποστήριξη έναντι της Τουρκίας. Ωστόσο, θεωρώ ότι δεν πρόκειται να δώσουν τίποτα για την άμυνα της Ελλάδας όταν έρθει η ώρα, ανεξάρτητα από το τι λένε τα αμυντικά σύμφωνα.

- Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή; 

Κατά τη γνώμη μου, οι Έλληνες δεν πρέπει να κάνουν το λάθος να εγκαταλείψουν ή να αποδυναμώσουν την ορθόδοξη πίστη τους. Η αλήθεια είναι ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Όλα τα άλλα είναι ανοησίες. 

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Ελληνοβρετανού δημοσιογράφου Τζον Καρ, συγγραφέα του βιβλίου «Η ήττα του Μουσολίνι στο ύψωμα 731», το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Όλη η συνέντευξη εδώ

+ Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: "Δεν έχει σημασία αν έχεις δίκιο..."

 

Το μαρτυρικό σου φρόνημα να δείξεις εκεί όπου είναι ο καθημερινός σου στίβος, στο σπίτι σου, στον άνδρα σου, στην γυναίκα σου.

Όταν ο άνδρας έρχεται από την δουλειά κουρασμένος και σου μιλά χωρίς ευγένεια, εσύ μη θυμώνεις.

Όταν εκείνος σε βρίσει, εσύ μη βγάλεις γλώσσα. 

Δείξε του αγάπη, ανοχή, υπομονή. 

Αν η γυναίκα σου σού έκαψε το φαγητό, μη φωνάξεις εσύ: φάτο. 

Βάλε λίγο λεμόνι μέσα να γίνει πιο νόστιμο και πες της, ωραίο είναι το φαγητό, ώστε να μην πάρει χαμπάρι ότι το φαγητό ήταν καμένο.

Να βασιλεύει η αγάπη μέσα στο σπίτι. 

Όταν βλέπεις ότι σε αδικεί ο σύντροφος της ζωής σου, μη φωνάζεις ότι έχεις δίκαιο. 

Δεν έχει σημασία αν έχεις δίκαιο ή δεν έχεις. 

Δεν έχει σημασία ποιο είναι το ορθό, αλλά τι θέλει ο άλλος.

Βγάλε τον εαυτό σου.

Αρνήσου τον εαυτό σου, βάλε μπροστά τον άλλον. 

Αυτό είναι θάνατος, αυτό είναι μαρτύριο.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

ΠΗΓΗ

Ορφανέψαμε...

 

… Και κάπως έτσι, σιγά σιγά ορφανεύουμε.

Αγαπημένη μας κατηχήτρια, ομαδάρχη, κυκλάρχη, συνάδελφε, φίλη, αδελφή, αείμνηστη πια Ρεγγίνα Αραβαντινού,

αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι όταν μας αποχαιρετούσες πριν από λίγες μόλις μέρες στη Χρ. Εστία Πατρών το εννοούσες.

Μας ζήτησες ευγενικά συγγνώμη (γιατί άραγε; εμείς αντιθέτως θάπρεπε), μας ευχαρίστησες, μας ευχήθηκες, μας γλύκανες και… μείναμε με την πίκρα.

Γιατί έφυγες έτσι γρήγορα, αθόρυβα, ανεπαίσθητα, «μόνη προς Μόνον»;

Ακόμη κι αυτή την ιερότατη ώρα της αναχώρησής σου από τα εγκόσμια, δεν ήθελες  - όπως πάντα – να ανησυχήσεις κανέναν. Να μην ξεβολέψεις κανέναν.

Γνώριμη των Αγγέλων και οικεία των Αγίων, σαν έτοιμη από καιρό, πέταξες μαζί τους για την αιωνιότητα, που για σένα αποδείχτηκε μια δρασκελιά!

Και κάπως έτσι εμείς σιγά σιγά ορφανεύουμε!

Όλη σου η ζωή ήταν αγάπη, προσφορά, διάκριση, αρχοντιά, τραγούδι, καθήκον.

Δίδαξες, βοήθησες, στήριξες μικρούς και μεγάλους.

Σε κάθε βλέμμα σου

 

Μετά τι;

 

Στην αρχή σου λεν, ‘’χαλάρωσε’’.

Μετά, ‘’ζήσε τη ζωή σου’’.

Έπειτα, σου λένε πως ‘’δεν έγινε και τίποτα’’ και ‘’πως είναι δικαίωμά σου’’.

Μετά σε αφήνουν, να μπουκώσεις από ‘’εμπειρίες και ηδονές’’. Καμία ασκητική. Κανένας φραγμός. Καμία γύμναση του σώματος και της ψυχής σου.

Περνάει ο καιρός, και γίνεσαι δέσμιος πια στα πάθη σου. Έχουν γίνει βλέπεις, ένα με τη φύση σου. Ένα με την ύπαρξή σου.

Και όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιείς το πόσο κάτω έπεσες, όντας αδύναμος και τραυματισμένος, τότε σου γυρνάν τη πλάτη. Σε παρατάνε. Σε πετάν. Και πάνε χωρίς εσένα παρακάτω…

Ευτυχώς που αυτόν τον κόσμο δεν θα τον κρίνουν άνθρωποι.

Κάπου διάβασα, πως ο διάβολος σε φωνάζει με το όνομα του πάθους σου… ‘’Κλέφτη, ψεύτη, αμαρτωλέ…’’.

Ενώ, όσο χαμηλά και αν πέσεις, ο Χριστός, πάντα σε φωνάζει με το όνομά σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Μύρα ευγνωμοσύνης

 

Το πρωινό της Δευτέρας μια απρόσμενη είδηση ήχησε στα αυτιά όλων μας: πέταξε για τον ουρανό η πολύ αγαπημένη δεσποινίς Ρεγγίνα μας. Πώς να ξεκινήσουμε τον τελευταίο  αποχαιρετισμό για την ουράνια πατρίδα, όταν πριν από λίγες μέρες, η ευλογημένη μας, αποχαιρέτησε με συγκίνηση την αγαπημένη της Πάτρα, τον τόπο που έζησε και έδρασε ιεραποστολικά;

Εκπροσωπώντας τους νεανικούς τομείς της πόλης του Πρωτοκλήτου, τους οποίους διακόνησε θυσιαστικά, αναπολούμε τα μαθητικά και φοιτητικά μας χρόνια, που ζήσαμε κοντά σας, σεβαστή μας. Τα 6 χρόνια ως Χαρούμενες Αγωνίστριες, σημάδεψαν την ζωή μας. Ο τίτλος αυτός μας συνοδεύει ακόμη και σήμερα, μαζί με τα ευγνώμονα βιώματά μας για σας. Πέρασαν, αλήθεια, τόσα χρόνια, μα η καρδιά θυμάται την αγάπη… Μια αγάπη άδολη που μεταφραζόταν σε ζεστή καρδιά, γλυκό μειδίαμα, πηγαίο χαμόγελο, ζεστή αγκαλιά, πνευματικό λόγο, αγαπητική κατανόηση! 

«Πάντα γλυκιά, πάντα πρόσχαρη, λες και δεν είχε προβλήματα», ομολογεί μια παλιά Χαρούμενη Αγωνίστρια. 

«Πάντα με τον έπαινο, ποτέ με την παρατήρηση και την κριτική απέναντι στη συμπεριφορά μας, σαν να μην έβλεπε τις τόσες αδυναμίες μας», αναφέρει μια άλλη… 

Μας χαιρετούσε με έναν τρόπο μοναδικό: «Ματάκια μου», μας έλεγε, και κάθε Σάββατο βράδυ: «Συγχωράτε με». Ήταν μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους ανεξαιρέτως, δοτική στις αναγκεμένες ψυχές, ήταν η φίλη που δεν είχες, η συνοδοιπόρος που αναζητούσες, η συναγωνίστρια που εμπιστευόσουν. Γινόταν η μάνα μας, η αδελφή μας, η φίλη μας η αγαπητή!

Την ζήσαμε πολύ έντονα όλα τα χρόνια, τον χειμώνα στην ομάδα ως ομαδάρχισσα και το καλοκαίρι στην κατασκήνωσή μας, την Άγκυρα, ως αρχηγό. Ζωντάνευε όλη η κατασκήνωση με τον ενθουσιασμό, τη φωνή και το τραγούδι της. Πάντα είχε κάτι νέο να μας μάθει με όρεξη και μεράκι. Κοντά της βρήκαμε μόνον «νοῦν Χριστοῦ», μόνο θυσία, μόνο Αλήθεια! Τίποτε ψεύτικο, κανένα φτιαχτό.

Ποια άραγε, από τις παλαιότερες γενιές μέχρι και τις πιο πρόσφατες, θα λησμονήσει την χοράρχη μας; Η χορωδία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως Πατρών, που με απίστευτη αφοσίωση είχε αναλάβει επί δεκαετίες, άφησε εποχή. Πάντα παρούσα, δυναμικά αλλά και ταπεινά, σε όλες τις γιορτές της Χριστιανικής Εστίας. Και φυσικά, πάντα, μα πάντα με γεμάτα τα χέρια της από καραμέλες, γλυκά και αλμυρά εδέσματα, αλλά και με λόγο ενθαρρυντικό  μετά τις εκδηλώσεις της χορωδίας… Ο  Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος την επαινούσε για την προσφορά της κι εκείνη σεμνά απέδιδε την επιτυχία της στα μέλη και όχι στη δική της άοκνη προσφορά!

Αποχαιρετισμός

 

Αγαπημένη μας,

Πολλά ωραία ακούστηκαν και γράφτηκαν, από την ημέρα της εκδημίας σου μέχρι σήμερα, για τις αρετές και τα χαρίσματά σου, για το πόσο εξαιρετική φιλόλογος ήσουν και πόσο καταξιωμένη και με πολλά βραβεία μουσικός.

Δεν θα αναφερθώ εγώ σε αυτά.

Έχω παράπονο μέσα μου, πολύ παράπονο και θέλω να σου υποβάλω πέντε ερωτήματα:

Πρώτον, γιατί μας έκανες να σε αγαπήσουμε τόσο πολύ;

Δεν μπορούσες να είσαι λιγότερο αξιαγάπητη, λιγότερο ταπεινή, χαμογελαστή, με τον καλό το λόγο, λιγότερο δοτική, αμνησίκακη;

Να έχεις τέλος πάντων λιγότερα προτερήματα, βρε αδερφέ.

Να τσακώνεσαι πού και πού, να μας πετάς τις αλήθειες που πονάνε κατάμουτρα, να ξεχνάς να συγχωρείς, να αφήνεις στο πρόσωπό σου να φαίνεται η λύπη που σου προξενήσαμε ή η απογοήτευση...

Ήταν ανάγκη να τα κρύβεις όλα για να μην αισθανόμαστε εμείς άβολα και να έχεις μόνο το πιο καλό σου χαμόγελο κρεμασμένο μονίμως στο πρόσωπό σου;

Δεύτερο ερώτημα:

Γιατί έφυγες τόσο γρήγορα από κοντά μας;

Δεν σου έφτανε μια αιωνιότητα για τον Παράδεισο;

Τι βιασύνη ήταν αυτή;

Στα χέρια σου δεν έπεσε καμιά στατιστική για το προσδόκιμο ζωής; Είχες δυο δεκαετίες μπροστά σου, στο νερό.

Ή ξέχασες ότι ο γιατρός, γιος της συμμαθήτριάς μου σε νόμισε συνομήλική μας όταν πήγες στο ιατρείο του;

Άκου τώρα και το τρίτο που σου καταλογίζω.

Μας μπέρδευες, μας μπέρδευες πάρα πολύ με την συμπεριφορά σου.

Πότε ήσουν μάνα μας, πότε αδελφή μας πότε φίλη μας.. Ενίοτε γινόσουν η μικρή μας κόρη...

Ξέρεις τι εννοώ.

Τότε που έπαιρνες αυτό το παιδικό, παιχνιδιάρικο ύφος, έλεγες τα αστεία σου και μας έκανες και μας πάλι παιδιά.

"Γέγονα τοις πάσι τα πάντα...".

Αυτό εφάρμοζες, πιο πολύ συνειδητά θαρρώ και λιγότερο ασυνείδητα.

Μη βιάζεσαι, υπάρχει κι άλλο ερώτημα στη λίστα.

Γιατί γύρισες στην Αθήνα και έφυγες από την πρωτεύουσα για την άλλη ζωή;

Φοβήθηκες μήπως αν γινόταν στην Πάτρα η εξόδιος ακολουθία σου έρθουν τα πλήθη των αναγκεμένων που ελάφρυνες τη φτώχεια τους και σε φέρουν πάλι πίσω όπως την αγία Ταβιθά;

Και γι΄ αυτό ακόμα έπεισες το Θεό να σου κάνει το χατίρι;

Και ένα τελευταίο.

Γιατί περίμενες μια τόσο ηλιόλουστη μέρα για να μας αποχαιρετήσεις;

Ξέρεις, αν έφευγες την προηγούμενη εβδομάδα, που όλη μέρα έβρεχε, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα.

Θα κλαίγαμε κάτω από τη βροχή και κανείς δεν θα μπορούσε να πει με σιγουριά ότι κλαίμε.

Κάποιος που δεν θα ήξερε, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι στάλες  βροχής μούσκεψαν το πρόσωπό μας.

Δεν θα κινδυνεύαμε έτσι να φανεί πόσο πολύ μας λείπεις.

Γιατί μας λείπεις πάρα πολύ, είναι απίστευτα δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνεις...

Ρεγγίνα Αραβαντινού: «Έφυγε» η Καθηγήτρια με πίστη στο Θεό και τα νιάτα

 

Της Μαρίνας Ριζογιάννη, Εφημ. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

«Τι κάνεις καλό μου παιδί;» Ρωτούσε με το πλατύ της χαμόγελο κάθε μαθητή που συναντούσε στον διάδρομο του σχολείου αλλά και έξω από αυτό. Έστεκε δίπλα στους μαθητές με πραγματικό ενδιαφέρον και με απόλυτη ηρεμία συζητούσε μαζί τους.

Η φιλόλογος Ρεγγίνα Αραβαντινού που είχαν την τύχη χιλιάδες μαθητές να την απολαύσουν να διδάσκει από την έδρα του σχολείου τους -πάρα πολλοί στο 7ο Λύκειο Πατρών (Υψηλά Αλώνια)- απεβίωσε χθες.

Η γνωστοποίηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη, αλλά παράλληλα έφερε στο μυαλό πολλών τη γλυκιά της παρουσία. Ήταν η αγαπημένη καθηγήτρια ακόμα και των μαθητών που δεν έτυχε να την έχουν φιλόλογο αλλά συνεργάστηκαν μαζί της -καθώς ήταν υπεύθυνη της χορωδίας του 7ου Λυκείου- όπως η γράφουσα.

Διέσχιζε το κατώφλι του σχολείου πάντα χαμογελαστή και αγέρωχη. Είχε πάντα τα μαλλιά της πιασμένα κότσο και φορούσε διαρκώς ταγιέρ. Για όλους τους μαθητές, ακόμα και τους πιο ατίθασους, είχε έναν καλό λόγο να πει και να τους προσεγγίσει με τον κατάλληλο τρόπο.

Υπηρέτησε την έδρα του δασκάλου με απόλυτη συνέπεια και ήθος. Το επιστημονικό της επίπεδο ήταν υψηλότατο και ήταν ανάμεσα σε αυτούς που αντιμετώπιζαν το εκπαιδευτικό τους επάγγελμα ως λειτούργημα. Άνθρωπος της εκκλησίας με βαθιά και καθαρή πίστη.

Η Ρεγγίνα Αραβαντινού, εκτός από τα φιλολογικά της μαθήματα, είχε αναλάβει τη χορωδία και οι μαθητές επιδίωκαν να μπουν σε αυτή επειδή την εκτιμούσαν και πάντα κέρδιζαν από την επικοινωνία μαζί της. Και ποιος δεν θυμάται την αρμονική κίνηση των δαχτύλων της όταν διεύθυνε τη χορωδία; Πρώτη χειροκροτούσε όταν το αποτέλεσμα ήταν σωστό, ενθαρρύνοντας έτσι τους μαθητές να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Ανάμεσα στους μαθητές της και ο πρώην αντιδήμαρχος και νυν δημοτικός σύμβουλος, Χαράλαμπος Στανίτσας, ο οποίος την αποχαιρέτισε ως εξής:

«Ρεγγίνα Αραβαντινού: Έφυγε, ξημερώματα σήμερα (χθες), ήσυχα και αθόρυβα από τα εγκόσμια για τα ουράνια μια αγνή και άδολη ψυχή. Η φιλόλογός μας στο 7ο Λύκειο Πατρών και υπεύθυνη της χορωδίας μας.

Πρόσωπο πάντα χαμογελαστό, διάθεση πάντα υποστηρικτική και ενισχυτική, καρδιά πάντα ανοιχτή και δοτική. Ανάλωσε τη ζωή της στην υπηρεσία των μαθητών της και της Χριστιανικής Εστίας Πατρών. Ο Θεός ας την έχει στα δεξιά Του…».

Με αγάπη για την κ. Ρεγγίνα μας

 

Δευτέρα, 18 Οκτωβρίου 2021… Ακόμα μία ευλογημένη ψυχούλα άφησε τα επίγεια και «πέταξε» για τους Ουρανούς!!! Η είδηση θλιβερή για εμάς που μένουμε πίσω….. Η καλή μας και αξιαγάπητη κ. Ρεγγίνα Αραβαντινού δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Φτωχαίνει η γη, αλλά γεμίζει πρεσβευτές ο Ουρανός! Μετράμε απώλειες εδώ, αλλά πληθαίνουν οι άγγελοι στον Ουρανό!

Και η κ. Ρεγγίνα ήταν ένας τέτοιος ταπεινός άνθρωπος του Θεού! Μία αγία ψυχούλα που πάντοτε με το χαμόγελο και τον καλό λόγο στο στόμα για όλους, μα όλους, ομόρφυνε τη ζωή μας όσων την συναναστραφήκαμε για πολλά χρόνια και εκ του σύνεγγυς.

Η καθηγήτριά μας στο 7ο Λύκειο Πατρών που με την αγαπημένη της αδελφική φίλη κ. Ειρήνη Καρτέρη, άφησαν το στίγμα τους στους μαθητές τους και τη σχολική μονάδα που υπηρέτησαν με πραγματική αφοσίωση, αυταπάρνηση και ευσυνειδησία.

Η κατηχήτριά μας στη Χριστιανική Εστία Πατρών, η χορωδός μας και ψάλτριά μας, η αρχηγός μας στις Κατασκηνώσεις των Χαρούμενων Αγωνιστριών! Πάντα με τη χαρά, το χαμόγελο, την απλότητα, την ανοικτή καρδιά, την ταπείνωση, την ΑΓΑΠΗ!

Η συνενορίτισσά μας στην Αγία Φωτεινή των Πρσφυγικών, εκεί που μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στεκόταν στην έξοδο του ναού κρατώντας το περιοδικό «Προς την Νίκην» και χαιρετούσε όλο το εκκλησίασμα, γνωστούς και άγνωστους, καθώς και εμάς, την «οικογένειά» της, όπως μάς αποκαλούσε! Και μετά, χαρούμενη και πλήρης από την πνευματική αυτή συναναστροφή με όλους ανεξαιρέτως, ανηφόριζε την οδό Εφέσου, έχοντας για μία ακόμη φορά δώσει και πάρει χαρά! 

Στην Ουράνια Πατρίδα η κ. Ρεγγίνα Αραβαντινού

 

Η Ένωσή μας με πόνο ψυχής αλλά και δοξολογία προς τον Τριαδικό Θεό αποχαιρετά την σεβαστή μας κ. Ρεγγίνα Αραβαντινού. 

Αυτήν που προσέφερε όλη τη ζωή της στη διακονία του Θεού και των συνανθρώπων της.

Με την απλότητα του χαρακτήρα της, την ευγένεια, το χαμόγελο και την καλή της καρδιά έκανε αισθητή την παρουσία της στο κτίριο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, στις ομάδες των Χαρούμενων Αγωνιστριών, στους Κύκλους Μελέτης Αγ. Γραφής, στη χορωδία της Χ.Φ.Δ. κ.α. για πολλές δεκαετίες.

Η Ένωσή μας εκφράζει τη βαθιά ευγνωμοσύνη της και για την αδιάκοπη και θυσιαστική παρουσία της στην κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ. Βλέπαμε τους πολλούς κόπους και την αγωνία της να ετοιμαστεί η κατασκήνωση. Πάντα κοντά στα παιδιά, στα στελέχη, στις κυρίες της κουζίνας, στα μέλη του Δ.Σ. εργαζόταν αθόρυβα και ταπεινά με θαυμαστά αποτελέσματα.

Προσευχόμαστε στον Κύριο της Δόξης να την αναπαύσει από τους κόπους της και να της χαρίσει την ουράνια Βασιλεία που τόσο πολύ επιθυμούσε.

ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ

Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεσθεί στο Κοιμητήριο του Δ. Ζωγράφου Αθηνών την Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021 και ώρα 1.30 μ.μ.

Πούλμαν θ΄ αναχωρήσει στις 8.30 π.μ. από την Χριστιανική Εστία Πατρών.  

Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ. 6939144251 

Μη γκρινιάζετε!

 

Κάποτε ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε. Προσέξτε μη γκρινιάζετε. Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό.

Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο! 

Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι. Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλημέρα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»!

Ξέρανε να ζήσουνε!

Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια; Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!

Ήταν φτωχοί, αλλά αξιοπρεπείς, άρχοντες. Είχαν συνεχώς στο στόμα τους και στην καρδιά τους το «Έχει ο Θεός»…!

Γνώριζαν να προσεύχονται, να καρτερούν και να νικούν!

Έλεγαν! «Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ. Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά».

πηγή: apantaortodoxias

Εις μνήμην Αικατερίνης Βλαγκούλη

Την Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2021, "έσβησε" η λυχνία της Αικατερίνης Βλαγκούλη, μέλους της Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος "ΛΥΧΝΙΑ".

Σταμάτησε να φωτίζει στη γη η δυναμική αδελφή με την πολλή αγάπη, τον ιεραποστολικό ζήλο, την φλογερή ψυχή. Μετετέθη στην Ουράνια Πατρίδα η σεβαστή εργάτης του Ευαγγελίου για ν' αναπαυθεί αιώνια στον Νυμφίο της καρδιάς της και να Του εναποθέσει τους πολλούς της κόπους για την δική Του δόξα.

Σε μας, που συνοδοιπορήσαμε μαζί της, άφησε παράδειγμα ευλαβικής, ακούραστης διακόνου "ἳνα τρέχη καί δοξάζηται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ", θυσιαστικής αγάπης και προσφοράς στους Κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής, στις Κατασκηνώσεις "ΘΑΒΩΡ της Χριστιανικής Εστίας στον Αλισσό και ΑΓΚΥΡΑ της ΓΕΧΑ Πατρών στην Παναγοπούλα. Παράδειγμα φωτεινό για όσους γαλούχησε με την κατά κόσμον γνώση και σοφία και με τα νάματα του Ευαγγελίου, για όσους δίδαξε "λόγω καί ἒργω".

Αναπαύου, σεβαστή αδελφή, "ἐν χώρα ζώντων", όπου ο Κύριος ετοίμασε "χῶρον τοῖς ἀγαπῶσι την ἐπιφάνειαν Αὐτοῦ".

Σε ευχαριστούμε για όλα όσα απλόχερα μας έδωσες... Σ' ευχαριστούμε για την καρδιακή συνοδοιπορία, την αγάπη, το παράδειγμα που μας άφησες...

ΒΧΚ

Θεία Λειτουργία κάθε Τρίτη στα Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών

 

Μητροπολίτης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: Ο Κατσίφας δεν αυτοκτόνησε, δολοφονήθηκε!

 

 ″Ὤδινεν ὄρος καί ἔτεκε”… Πόρισμα! Ἔπειτα ἀπό τρία (3) ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν ἄγρια δολοφονία τοῦ τριανταπεντάχρονου Βορειοηπειρώτη (ἀπό τίς Βουλιαράτες Ἀργυροκάστρου) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ ἀπό τήν ἀλβανική Ἀστυνομία (28 Ὀκτωβρίου 2018), τώρα μόλις δόθηκε στήν δημοσιότητα τό «Πόρισμα» γιά τά αἴτια τοῦ θανάτου τοῦ παλληκαριοῦ ! Καί τί λέει τό περιβόητο αὐτό «Πόρισμα»; Λέει, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας … «αὐτοκτόνησε» ! ! !

Ἀλλά ὁ Κατσίφας δέν ἦταν «τρελλός», ὅπως εἶχαν ὑποστηρίξει τότε οἱ ἀλβανικές Ἀρχές. Ἡ μόνη του «τρέλλα» ἦταν ἡ ἐνασχόλησή του μέ τό θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου, καθώς καί μέ τά ἄλλα ἐθνικά θέματα. Καί τώρα, οἱ Ἀλβανοί ἔρχονται νά μᾶς ποῦν ὅτι … «αὐτοκτόνησε». Ὅμως, αὐτό πού εἶχε ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἀποδειχθῆ ἦταν ὅτι ὁ Κατσίφας εἶχε δολοφονηθῆ, ἐνῷ, στήν συνέχεια, τοῦ δόθηκε ἡ χαριστική βολή. 

Σύμφωνα μέ τούς Ἀλβανούς, ὑπάρχουν ὅλα τά στοιχεῖα ὅτι τό παλληκάρι «αὐτοκτόνησε»! Ἀλλά, ἐάν ὑπῆρχαν αὐτά τά στοιχεῖα, γιατί τά ἐμφανίζουν μόλις τώρα, ἔπειτα, δηλαδή, ἀπό τρία (3) χρόνια; Καί, μάλιστα, μέ τήν ὑπόθεση νά παίρνῃ συνεχεῖς ἀναβολές καί δικαστές νά παραιτοῦνται; Ὄχι, λοιπόν! Ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας δέν αὐτοκτόνησε, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ Ἀλβανοί.

Δ Ο Λ Ο Φ Ο Ν Η Θ Η Κ Ε

Ὁ ἰσχυρισμός γιά … «αὐτοκτονία», εἶναι ἕνα ἀκόμη ἀπό τά ἀδιάντροπα ψέμματα τῶν Ἀλβανῶν ἀπέναντι στόν Βορειοηπειρωτικό Ἑλληνισμό καί στήν Ἑλλάδα. Ἕνα γελοῖο ψέμα, πού ἀποτελεῖ προσβολή γιά τήν νοημοσύνη μας. Γιατί ὅλοι γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀλβανική «Δικαιοσύνη» εἶναι κατευθυνόμενη ἀπό τό διεφθαρμένο καθεστώς τοῦ Ἔντι Ράμα.

Ὅμως – καί τό λέω μέ θλίψη καί ἀγανάκτηση – δέν λυπᾶμαι γιά τό ἀξιοθρήνητο κατάντημα τῶν ἀλβανικῶν δικαστικῶν καί ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν. Ἀνησυχῶ σφόδρα, γιατί μέχρι τήν στιγμή αὐτή, δέν ἄκουσα κάποια ἐπίσημη καταγγελία ἀπό τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση καί τόν λοιπό πολιτικό κόσμο. Οὔτε εἶδα αὐτούς, πού κάθε τρεῖς καί λίγο ἀναστατώνουν τήν Ἀθήνα μέ πορεῖες γιά «ψύλλου πήδημα», δέν τούς εἶδα νά ὀργανώνουν πορεῖες διαμαρτυρίας καί συλλαλητήρια, γιά τό ἀποτρόπαιο αὐτό ἔγκλημα τῶν Ἀλβανῶν καί γιά τήν κοροϊδία τους σέ βάρος μας !

Γιατί τόση ἀδιαφορία; Γιατί τόση ἀδράνεια γιά τά ἀτελείωτα δεινά τῶν ἀδελφῶν μας Βορειοηπειρωτῶν; Καιρός νά ἐγερθοῦμε καί νά ἀγωνισθοῦμε. Διαφορετικά, θά ἔχουμε τό ὄνειδος ἀπό τόν Θεό καί τό Ἔθνος, ὅτι – ἀλοίμονο – ἐγκαταλείψαμε τήν Ἑλληνική Γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου. 

 (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Κ. Γανωτής: ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟ

 

Η Ιστορία της Εκκλησίας µας, όπως καταγράφεται από τους Συναξαριστές µε ειλικρίνεια, αποδεικνύει ότι οι νέοι, όποτε βρίσκουν άξιους οδηγούς να βαδίζουν µπροστά τους, κάνουν απροσδόκητες και θαυµαστές προόδους στην αρετή.

Το «Παιδοµαρτυρολόγιο» αφιερώνεται στους νέους της πατρίδας µας, µε την ευχή το παράδειγµα των παιδιών-µαρτύρων να γίνει οδηγός για τη ζωή τους.

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Γανωτής

Σελίδες: 264

Κωδ. Βιβλίου: 05-111

"– Γέροντα, βενζινάδικο! Εάν δεν βάλουμε καύσιμα τώρα, θα μείνουμε στο βουνό... – Προχώρα, προχώρα…"

 

– Γέροντα, θα σταματήσω να βάλουμε καύσιμα.

– Προχώρα, προχώρα ευλογημένε…

Μετά από λίγη ώρα στο ταμπλό άναψε το προειδοποιητικό φωτάκι των καυσίμων και ο οδηγός ζήτησε πάλι να σταματήσουνε σε κάποιο βενζινάδικο, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.

Μόλις πλησιάζανε στο βουνό, ο οδηγός είδε μπροστά του το τελευταίο πρατήριο καυσίμων και ανήσυχος διέκοψε τον Άγιο που χαρούμενος τους μιλούσε για τον Χριστό:

– Γέροντα, βενζινάδικο! Η βενζίνη τελειώνει, εάν δεν βάλουμε καύσιμα τώρα, θα μείνουμε στο βουνό. Άλλο βενζινάδικο δεν υπάρχει!

– Προχώρα, προχώρα…

Και συνέχισε να μιλάει για τον Χριστό, ενώ ο οδηγός στεναχωρέθηκε και δεν μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει όσα έλεγε ο Άγιος. 

Στην Πάρνηθα υπάρχει ένα ατελείωτο, δαιδαλώδες δασικό δίκτυο και σε λίγο τα καύσιμα θα εξαντλούνταν. 

Αφού προχώρησαν αρκετά μέσα στο βουνό, η μηχανή έσβησε και το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε.

Ο οδηγός αγανακτισμένος του είπε:

– Τώρα; Γέροντα, εγώ σας τα λεγα! Τώρα τι θα γίνει;

– Προχώρα, ευλογημένε…

Ο οδηγός πήγε να δείξει στον Άγιο τον δείκτη των καυσίμων και έκθαμβος βλέπει τον δείκτη από τέρμα αριστερά να πηγαίνει τέρμα δεξιά και η μηχανή άρχισε να δουλεύει!

Για λίγο όλοι τα είχανε χαμένα και πρώτος ο καθηγητής άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω εμφανώς ξαφνιασμένος. 

Όλοι μαζί, έλεγξαν ξανά και ξανά το ρεζερβουάρ που είχε υπερχειλίσει και μετά πήγανε στον Άγιο που ήρεμος καθότανε στη θέση του συνοδηγού.

Ο καθηγητής που ήταν σπουδαγμένος του Πολυτεχνείου του είπε:

– Καλόγερε, ξέρω όλα τα μαθηματικά που υπάρχουν, ξέρω όλη τη φυσική και τη χημεία, αλλά αυτό δεν το ξέρω… τι έγινε εδώ; Πες μου πώς έγινε τώρα αυτό;

– Βρε ευλογημένοι, πώς κάνετε έτσι; Μας έβαλε ο Κύριος λίγη βενζίνη που την είχαμε ανάγκη και κάνετε έτσι;

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

«Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες», τόμος β’

Πηγή: amfoterodexios.blogspot.com

Σ.Φ.Ε.Β.Α.: Η δεύτερη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα

Η «ανεξάρτητη» αλβανική δικαιοσύνη μέσω της Εισαγγελίας Αργυροκάστρου, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μίλησε τελικά μετά από τρία χρόνια «ερευνών», λίγες ημέρες πριν το τριετές του μνημόσυνο! Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν εκτελέστηκε από τις Αλβανικές Ειδικές Δυνάμεις όπως περηφανεύονταν οι ίδιοι τη μέρα της δολοφονίας του, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Απλά «αυτοκτόνησε»  και για το λόγο αυτό χρειάστηκε να κρατήσουν το σώμα του σχεδόν δέκα μέρες στο νεκροτομείο. Απλά αυτοκτόνησε !!! Και χρειάστηκε τρία χρόνια η αλβανική «δικαιοσύνη» (αφού άλλαξαν ευάριθμοι εισαγγελείς στο χειρισμό της  υπόθεσης) για να επιβεβαιωθεί η υποψία της οικογένειας για κουκούλωμα της υπόθεσης.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας με τη θυσία του ξεσκέπασε το βάρβαρο πρόσωπο του αλβανικού βαθέος κράτους, που πρωταρχικό σκοπό έχει την εξαφάνιση του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου από τις πατρογονικές του εστίες. Με τη θυσία του έστρεψε το ενδιαφέρον του Ελληνισμού στην πονεμένη και ξεχασμένη πατρίδα του. Αυτό ακριβώς τρέμουν και  φοβούνται οι  δολοφόνοι του, όπως ακριβώς έτρεμαν στη θέα της Ελληνικής σημαίας με την οποία στόλιζε το χωριό του, τιμώντας τους νεκρούς του έπους του 1940 που αναπαύονται εκεί.

Το αλβανικό κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Το ερώτημα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση θα καταπιεί αυτή την προσβολή και την σκύλευση της μνήμης του παλικαριού, στο όνομα δήθεν της βελτίωσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Η οικογένειά του, οι Βορειοηπειρώτες αλλά και ο Ελληνισμός όπου γης   περιμένουν η πατρίδα μας να σταθεί στο πλευρό των γονέων  του Κωνσταντίνου, και να απαιτήσει την αποκατάσταση της αλήθειας. Με τέτοια συμπεριφορά είναι το λιγότερο ανοησία η Ελλάδα να στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική μίας χώρας απροκάλυπτα εχθρικής προς την πατρίδα μας.

Η ΣΦΕΒΑ στέκεται με σεβασμό μπροστά στη θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα και αποτίει φόρο τιμής στη μνήμη του αδελφού μας από τη Βόρειο Ήπειρο που όπως και ο Αριστοτέλης Γκούμας το 2010, πλήρωσε με τη ζωή του τη λαχτάρα του να ζει ελεύθερος  στην ίδια του την πατρίδα.

ΣΦΕΒΑ, 12/10/2021

13 Οκτωβρίου 1904 - Ο Π. Μελάς περνά στην αθανασία

 

«… Ἀναλαμβάνω αὐτὸν τὸν ἀγώνα μὲ ὅλη μου τὴν ψυχὴν καὶ μὲ τὴν ἰδέαν, ὅτι εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ τὸν ἀναλάβω. Εἶχα καὶ ἐγὼ τὴν ἀκράδαντον πεποίθησιν, ὅτι δυνάμεθα νὰ ἐργασθῶμεν ἐν Μακεδονία καὶ νὰ σῶσωμεν πολλὰ πράγματα. Ἔχων δὲ τὴν πεποίθησιν ταύτην, ἔχω καὶ ὑπέρτατον καθῆκον νὰ θυσιάσω τὸ πᾶν ὅπως πείσω τὴν Κυβέρνησιν καὶ τὴν κοινὴν γνώμην περὶ τούτου…» 

ἔγραφε ἀπὸ τὴ Λάρισα, ὁ Παῦλος Μελὰς γιὰ τὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα σὲ γράμμα ποὺ ἔστειλε στὴν σύζυγὸ του Ναταλία Δραγούμη.

Ανεξικακία

 

Κάποιος γέροντας πέθαινε και μαζεύτηκαν πολλοί στο κρεβάτι του. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ένας, ο οποίος μία ολόκληρη ζωή, δεν δούλευε και του έκλεβε τις οικονομίες από τα εργόχειρα και έτσι τρέφονταν. 

Ο γέροντας ήξερε, ότι αυτός του κλέβει το ψωμάκι και τον ιδρώτα του και έλεγε στον εαυτόν του: ''Βάλε ζόρι, για να εργάζεσαι για δύο!''.

Σε μία στιγμή ζήτησε ο γέροντας να βγούνε όλοι έξω από το δωμάτιό του και κράτησε μόνο αυτόν τον κλέφτη. Ο κλέφτης ντράπηκε και νόμιζε ότι θα τον αποκαλύψει και θα τον επιπλήξει. Έκπληκτος όμως βλέπει, να παίρνει ο γέροντας τα χέρια του και να τα φυλάει και να του λέει:

- Ευχαριστώ αυτά τα χέρια, να μείνουν άγια, διότι με στέλνουν σήμερα στον Χριστό! 

Και ξεψύχησε! Έχουμε εμείς τέτοια ανεξικακία; Δεν είμαστε ακόμα Χριστιανοί...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑ

 

Ο Κώστας Χαρδαβέλλας διηγείται το θαύμα που του έκανε η Παναγία η Εκατονταπυλιανή. Βλέπομε ότι στους πολυάσχολους ανθρώπους, όπως στην περίπτωση αυτή ο Κώστας, η πίστη διατηρείται ακόμη και με μια στοιχειώδη προσευχή, που γίνεται όμως σε καθημερινή βάση, σταθερά. Ένα Πάτερ ημών το πρωί και ένα το βράδυ, συνοδευόμενο από μια μικρή προσευχή ή ύμνο στην Παναγία είναι ικανό να μας κρατήσει στη μνήμη του Θεού, ώστε να μπορούμε να ζητήσομε να γίνει ακόμα και ένα μεγάλο θαύμα στη ζωή μας! Τώρα η Παναγία και οι άγιοι είναι πιο κοντά σε μας γιατί και τα γεγονότα του τέλους είναι πολύ πιο κοντά... 

Άγ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ: ”Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο”

 

Μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανώτερη μόρφωση που αποκτήσατε στον κόσμο.

Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε είναι κουλτούρα της πτώσεως.

Η ζωή του κόσμου οργανώνεται γύρω από μερικά ανθρώπινα πάθη και η πνευματική ζωή βρίσκεται στο περιθώριο.

Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή των πραγμάτων, να τοποθετήσουμε την πνευματική ζωή στην καρδιά της ζωής μας.

Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο.

Τα κοινοβούλια, οι κυβερνήσεις, οι πολυσύνθετοι οργανισμοί των πιο αναπτυγμένων συγχρόνων κρατών της γης είναι ανίσχυροι.

Η ανθρωπότητα πάσχει χωρίς τέλος. Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε μέσα μας τη σοφία, την λύση να μη ζούμε σύμφωνα με τις ιδέες αυτού του κόσμου, αλλά να ακολουθήσουμε τον Χριστό.

Μόνο όταν δεχόμαστε τον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο η πλήρης πνευματική πείρα, όπως περιγράφηκε από τους Αποστόλους και τους πατέρες γίνεται κατορθωτή.

Τον παλιό καιρό, όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε με προσήλωση στην σταθερή Παράδοση, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος.

Αλλά τώρα όταν όλη η γη είναι γεμάτη απάτη, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε απελπισία, όταν οι συνειδήσεις διαμαρτύρονται υβριστικά, όταν η βία φοβερίζει να εξαφανίσει κάθε ζωή, πρέπει να προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή μας.

Στον παρόντα κίνδυνο, ευγενικές λέξεις που δεν οδηγούν πουθενά δεν φθάνουν.

Είναι ζωτική ανάγκη όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνουμε πνευματικά ανίκητοι.

Αισθανόμαστε την ασθένειά μας, τη θανατηφόρα δύναμη της αμαρτίας, να ενεργεί μέσα μας και αναζητούμε γιατρό.

Αυτός θεραπεύει τις ψυχές μας από κάθε ασθένεια δίνοντας νέα δραστηριότητα και φωτίζοντάς τες με ανέσπερο φως.

Από τα αρχαία χρόνια η πείρα της ζωής της Εκκλησίας έχει αποδείξει χωρίς αμφιβολία ότι για την προσευχή -δηλαδή για τον Θεό- καμιά ασθένεια του πνεύματος δεν είναι αθεράπευτη.

Είναι σημαντικό για τις μέρες μας να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε και πίστη και προσευχή.

Η πραγματική προσευχή βέβαια δεν έρχεται αμέσως.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου ο οποίος δεν προσεύχεται.

Ο Θεός έριξε τη θεία φλόγα στη γη και προσευχόμαστε σ΄  Αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτήν τη λαμπρή φλόγα.

[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, Τετάρτη ἔκδοσις]