Επιτάφιος θρήνος

- Οίμοι, φως του κόσμου! Οίμοι φως το εμόν! Ιησού μου ποθεινότατε, έκραζε η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.

- Ω Θεέ και Λόγε! Ω χαρά η εμή! Πώς ενέγκω σου ταφήν την τριήμερον; Νυν σπαράττομαι τα σπλάχνα μητρικώς.

- Τις μοι δώσει ύδωρ και δακρύων πηγάς, η θεόνυμφος Παρθένος εκραύγαζεν, ίνα κλαύσω τον γλυκύν μου Ιησούν;

- Πότε ίδω Σώτερ, Σε τον άχρονον φως, την χαράν και ηδονήν της καρδίας μου; η Παρθένος ανεβόαα γοερώς.