Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής των Βαΐων

 

Οἱ κυβερνήσεις συνάπτουν καὶ ὑπογράφουν συνθῆκες εἰρήνης ὡς ἀνακωχὴ ὕστερα ἀπὸ φοβεροὺς πολέμους, ἀλλὰ αὐτὲς οἱ συμφωνίες ἀποδεικνύονται εὔθραυστες καὶ σαθρές. Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ  εἶναι κάτι ἄλλο. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν προσωπική μας ζωὴ δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε μὲ εἰρήνη στὴν ψυχή, ἂν δὲν βροῦμε τρόπο νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴ φοβερὴ ταραχὴ ποὺ δημιουργεῖ ἡ  ἁμαρτία ἢ νὰ ξεπεράσουμε τὸν φόβο καὶ τὴν ἀγωνία ἀπὸ τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις ποὺ μᾶς βασανίζουν.

 
Ὁ πιστὸς χριστιανὸς ποὺ διατηρεῖ στὴν καρδιά του τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ δὲν ταράζεται οὔτε ἀνησυχεῖ,  ὁτιδήποτε θλιβερὸ κι ἂν τοῦ συμβαίνει. Ἀκόμη κι ἂν ζεῖ μέσα σὲ πολέμους καὶ  ἀναστατώσεις, ἀκόμη κι ἂν συνεργάζεται μὲ ἀνθρώπους σκληροὺς καὶ ἄσπλαχνους, κι ἂν τὸν πολιορκοῦν τὰ βάσανα τοῦ κόσμου, καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ὁρμοῦν γιὰ νὰ τὸν καταπνίξουν, αὐτὸς δὲν τὰ χάνει, δὲν ἀπελπίζεται. 

Στρέφεται μὲ πίστη καὶ  ἐλπίδα πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή του ἔφερε τὴ συμφιλίωση μεταξὺ Θεοῦ καὶ  ἀνθρώπων καὶ χάρισε στοὺς πιστοὺς μαθητές του τὴν εἰρήνη, τὴν «ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν», τῆς ὁποίας τὴν τελειότητα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κανένας νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός.

1.4.12