Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος (ΙΙ)

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς μεγάλης δύναμης καὶ τῆς μεγάλης ἀδυναμίας. Δύναμή του εἶναι ἡ Ἐπιστήμη καὶ ἡ Τεχνική, ἀδυναμία του εἶναι ἡ ἔλλειψη ἤθους· δύναμή του εἶναι ἡ ἐξειδικευμένη γνώση, ἀδυναμία του εἶναι ἡ ἔλλειψη ἐποπτείας· δύναμή του εἶναι ἡ κυριαρχία του ἐπὶ τοῦ φυσικοῦ κόσμου, ἀδυναμία του εἶναι ἡ ἠθικὴ ὑποτονία· δύναμή του εἶναι ἡ ὑλικὴ ἐπάρκεια, ἀδυναμία του εἶναι ἡ πνευματική του πενία. Γιὰ τὸ σύγχρονο ἄνθρωπο συμβαίνει ὅ,τι εἶναι γραμμένο στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη· «Ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ νεκρὸς εἶ»...  

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ ὑλικοῦ κόρου, τῆς χωρὶς μέτρο καὶ ὅριο πλησμονῆς· τὸν ἐμπνέουν καὶ τὸν κατευθύνουν «ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου». Ἡ γῆ παράγει ὅσα ποτὲ δὲν παρῆγε καὶ ἡ βιομηχανία κατεργάζεται ὅσα ποτὲ οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶχαν στὴ διάθεσή τους ἀγαθά. Κι ὅμως ὑπάρχει πρόβλημα τῆς ἐποχῆς ὀξύτατο, τὸ κοινωνικὸ πρόβλημα. Αὐτὸ τὸ πρόβλημα εἶναι κυρίως αὐτὰ τὰ τρία· τὸ ψωμί, τὸ ἔνδυμα, ἡ στέγη.  

Ὑπάρχουν λοιπὸν σήμερα, μέσα σὲ τόσα ὑλικὰ ἀγαθά, ὑπάρχουν ἄνθρωποι νηστικοὶ καὶ γυμνοὶ καὶ ἄστεγοι. Αὐτὸ εἶναι ντροπὴ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους σήμερα, ντροπὴ γιὰ τὸν πλοῦτο καὶ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ὀργάνωση τοῦ κόσμου. Αὐτὴ ἡ οἰκονομικὴ, ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ ὀργάνωση, ποὺ σὰν σιδερένιο δίχτυ ἔχει τυλίξει τὸν κόσμο, στηρίζεται στὴ θεωρία τοῦ κέρδους.

+Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων, Κοζάνη 1988, Ὁμιλ. Νς´