Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η αποδέσμευση απὸ τους ηθικοὺς φραγμοὺς καταλήγει τελικὰ
στην υποδούλωση! Ας θυμηθούμε τον άσωτο υιὸ της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Έφυγε απὸ το πατρικὸ
σπίτι για να ζήσει ελεύθερος, και
κατέληξε να γίνει δούλος. Έφτασε μάλιστα σε τέτοια φτώχεια και εξαθλίωση, ώστε
κινδύνευε να πεθάνει απὸ την πείνα! Αυτὸ είναι το τραγικὸ κατάντημα κάθε ανθρώπου
που νομίζει ότι ελευθερία σημαίνει ζωὴ αχαλίνωτη. Θέλει, για παράδειγμα, ο άνθρωπος
να είναι ελεύθερος για να διασκεδάζει, να
ξενυχτά, να πίνει, να καπνίζει και
γενικὰ να παραδίδεται στις κατώτερες επιθυμίες του χωρὶς ηθικὲς αναστολές. Καθὼς όμως απολαμβάνει τη δήθεν ανεξαρτησία του, αλυσοδένεται με νέες εξαρτήσεις, με αμαρτωλὲς
συνήθειες και άνομα πάθη. Υποδουλώνεται στις επιταγὲς της μόδας, του κόσμου, των
παθών.
Ο απόστολος Πέτρος γράφει ότι πολλοὶ μιλούν για ελευθερία ενώ οι ίδιοι έχουν
γίνει σκλάβοι της διαφθοράς και της αμαρτίας. Διότι στο πάθος που έχουν νικηθεί,
σ’ αυτὸ ακριβώς έχουν υποδου λωθεί: «Ἐλευθερίαν αὐ τοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι
ὑπάρ χοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τού τῳ καὶ δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. β΄ 19).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου