Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους
τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας.
Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά,
ακόμη και το σπίτι τους.
Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο
κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται
κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων
επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον
δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά
τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους.
Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι
μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες
περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η
πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο
και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε
από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές
συνταγές τους.
Στις δύσκολες και - αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες, οφείλουμε όλοι
να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η
ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό
σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς – και συνεχίζουν να προκαλούν – ακόμη και
αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των
οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους.
Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα
αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει
η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να
δώσει ένα πιάτο φαϊ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους.
Δυστυχώς, όμως.
Δυστυχώς, όμως.
Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της Πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις...
Απόσπασμα από επιστολή του Μακαριωτάτου στο πρωθυπουργό, 2.2.12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου