- Τι είναι αυτό πού ακούγεται;
- Αεροπλάνο, Γέροντα!
- Κλείσε το παράθυρο, µην µπει µέσα!
Έτσι που είναι παλάβωσε o κόσµος, και αυτό σιγά-σιγά µπορεί να γίνει!... Έχουν διαλυθεί όλα, οικογένεια, παιδεία, υπηρεσίες... Α, δεν τους καίγεται καρφί! Τίποτε δεν έχουν µέσα τους...
- Γέροντα, ποιος φταίει που φθάσαµε σ' αυτήν την κατάσταση;
- Μιλάω γενικά, θέλω να πω, µέχρι που έχει φθάσει η αδιαφορία! Πήγαινε σε µια σχολή και θα δεις, αν λ.χ. χτυπούν τα παράθυρα από τον αέρα, ζήτηµα να βρεθεί ένα παιδί να τα κλείσει, για να µη σπάσουν.Αλλά θα χαζεύουν, άλλα θα κοιτάζουν πώς χτυπούν, άλλα θα περνούν από 'κει σαν να µη συµβαίνει τίποτε. Αδιαφορία!
Μου έλεγε ένας αξιωµατικός που ήταν υπεύθυνος στις αποθήκες: «Τροµάζω να βρω έναν στρατιώτη σωστό, να τον βάλω φρουρό στην αποθήκη πετρελαίων, για να µη βάλουν οι άλλοι καµµιά φωτιά ή ο ίδιος µην πετάξει κανένα τσιγάρο απρόσεκτα». Υπάρχει ένα πνεύµα χλιαρό, καθόλου ανδρισµός. Χαλάσαµε τελείως! Πώς µας ανέχεται ό Θεός! Παλιά τι αξιοπρέπεια υπήρχε! Τι φιλότιµο!...
Η αδιαφορία για τον Θεό φέρνει την αδιαφορία και για όλα τα άλλα. Η πίστη στον Θεό είναι µεγάλη υπόθεση. Λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό και ύστερα αγαπάει και τους γονείς του, το σπίτι του, τους συγγενείς του, την δουλειά του, το χωριό του, τον νοµό του, το κράτος του, την πατρίδα του. Ένας που δεν αγαπάει τον Θεό, την οικογένεια του, δεν αγαπάει τίποτε, και φυσικά δεν αγαπάει ούτε την πατρίδα του, γιατί και η πατρίδα είναι µία µεγάλη οικογένεια. Θέλω να πω, όλα από εκεί ξεκινάνε. ∆εν πιστεύει ο άνθρωπος στον Θεό, και µετά ούτε γονείς ούτε οικογένεια ούτε χωριό ούτε πατρίδα υπολογίζει...
πηγή: αγειορήτικο βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου