Η αγάπη του Σαμαρείτη

Αναρωτιέται κανείς γιατί όλη αυτή η προσπάθεια  για έναν ξένο;

 

Ναι για έναν ξένο, αφού ο ξένος είναι άνθρωπος! Όταν βλέπεις άνθρωπο δεν χρειάζονται άλλες προϋποθέσεις για να τον στηρίξεις. Αρκεί να είναι άνθρωπος  για νάχει ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε τα εξής: ο Σαμαρείτης καθίσταται ενεργητικός, γίνεται πλησίον στον πληγωμένο άνθρωπο, όταν θυσιάζεται για να τον ευεργετήσει. Που σημαίνει ότι η παρέμβαση του Σαμαρείτη στη ζωή του αδύνατου πληγωμένου δεν είναι καταναγκαστική. Η βοήθεια του δυνατού για λόγους φιλανθρωπίας δεν καταλήγει στο καπέλωμα του αδύνατου με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας. Ελεύθερα τον βοήθησε και τον παρέδωσε στο κοινωνικό περιβάλλον.

 

Η ελευθερία του Σαμαρείτη συνεχίζεται απ’ εκεί όπου συναντάει τον άλλο. Γιατί; Γιατί έχει αγάπη. Αν δεν αγαπούσε τότε η συνάντηση του με τον πληγωμένο συνάνθρωπο θα καταντούσε βασανιστικά ανελεύθερη. Η αγάπη καθιστά την συνάντηση απολαυστική. Ας μην ξεχνάμε πως ελεύθερα έδρασαν και οι ληστές της παραβολής, οι οποίοι τον φόρτωσαν πληγές και τον άφησαν ημιθανή. Δηλ. η ελευθερία τους κατάντησε  καταστρεπτική, ληστρική και θανατηφόρα γιατί υστερείτο αγάπης. Ληστρική θα καταντούσε η συμπαράσταση του οδεύοντος Σαμαρείτη προς τον πληγωμένο συνάνθρωπο αν υστερείτο αγάπης. Τότε  θα κατέληγε σε ολοκληρωτισμό... 

π. Γερ. Στανίτσας

 

ΠΗΓΗ: Αγ. Βαρβάρα Πατρών