Το παρακάτω απομαγνητοφωνημένο κείμενο αποτελεί την ομιλία του π.Αστερίου Χατζηνικολάου, με αφορμή το γενικό σύνθημα της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, “Ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι”. Η ομιλία έγινε στην εκδήλωση για την έναρξη της Χ.Φ.Δ. την Κυριακή 6.11.2011 στην Αθήνα.
“Η φετινή γιορτή είναι μέσα στο πλαίσιο όλων των ταραχών κι αναστατώσεων τις οποίες ζούμε όλοι μας, ιδιαίτερα έντονα, αυτό τον καιρό στην πατρίδα μας και σ’όλο τον κόσμο. Το πρόβλημα του κόσμου είναι ότι το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα καταρρέει. Αυτή είναι η έννοια του κόσμου. Για μας αυτό είναι και αναμενόμενο και καλό. Τα είδωλα του κόσμου πέφτουν, οι θεοί του αιώνος τούτου, ο μαμμωνάς, το χρήμα, που φαίνεται πόσο ρευστό είναι κι αναξιόπιστο. Η αγωνία όλου του κόσμου συνοψίζεται στο πώς θα πάνε πάνω τα χρηματιστήρια, αν θα πέσει το δολάριο ή, η εθνική μας αγωνία, αν θα βγούμε απ’το ευρώ! Βλέπετε τι τιτανομαχίες γίνονται στην Ελληνική βουλή. Όλοι ενώθηκαν στον κίνδυνο να βγούμε απ’το ευρώ.
Αν χάσουμε το ευρώ, χαθήκαμε! Αν χάσουμε το Θεό…; Τι συμβαίνει;
Και τον Θεό όχι απλώς Τον χάνουμε, αλλά Τον πολεμούμε! Δεν Τον θέλουμε πια στη ζωή μας, δε μας κάνει, περιττός είναι ο Θεός στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον υπόλοιπο κόσμο. Και βλέπει κανείς πράγματα με τα οποία ποτέ δεν κάθισε να προβληματιστεί: Δε θα έπρεπε να μας βάλει σε κάποιες σκέψεις το ότι η Ευρώπη πλημμύρισε από Μουσουλμάνους, που σε λίγο θα την καταπνίξουν, την εποχή που αρνείται τις χριστιανικές της ρίζες επισήμως; Δεν θέλει να βάλει κανένα στοιχείο που να υποδηλώνει στο επίσημο Σύνταγμά της τις χριστιανικές της καταβολές. Η πατρίδα μας καταρρέει τώρα που ερχόμαστε μετωπικά αντίθετα με το νόμο του Θεού. Ψηφίζουμε άθεα νομοθετήματα το ένα μετά το άλλο. Συγκροτούμε μια άθεη παιδεία. Θέλουμε η Εκκλησία να απομακρυνθεί, η πολιτεία να μην έχει σχέση μαζί της.
Λατρεύουμε τα είδωλα. Αλλά, όπως λέει ο λόγος του Θεού, “Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἀκούσονται·” (Ψαλμ. 113). Τα είδωλα είναι έργα δικά μας, έργα των χειρών των δικών μας. Μπορεί να είναι από ασήμι και χρυσάφι αλλά δεν ακούν, δε βλέπουν, δεν έχουν κάτι να μας πουν. “Ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτοῖς.” (Ψαλμ. 113) Όσοι φτιάχνουν τέτοια είδωλα και όσοι έχουν την πεποίθησή τους σε αυτά τα είδωλα, στο αργύριον και στο χρυσίον, είναι όμοιοι. Δε βλέπουν τι γίνεται, δεν ακούν τη φωνή του πονεμένου και πάσχοντος λαού, δεν έχουν ένα στόμα κάτι να μας πουν και φτάνουν να λέει ο ένας στον άλλον “Είσαι εκτός τόπου και χρόνου.”. “Δε ζεις το εδώ. Δε ζεις το τώρα!”.
Τα τελευταία χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου μας επικράτησε ένα σύνθημα πολύ δυνατό: “ΕΔΩ και ΤΩΡΑ!”. Η ευτυχία, η αφθονία, η απόλαυση, η ευημερία δε μετατίθεται σε έναν άλλο κόσμο μακρινό, ασαφή, αβέβαιο. Εδώ και τώρα τη θέλουμε! Και εδώ και τώρα θα τη φέρουμε. Το σύνθημα είναι πολύ δυνατό, είναι όμως κλεμμένο· είναι σύνθημα του Ευαγγελίου: Ο Χριστός στάθηκε ανάμεσα στους μαθητές Του, στους ακροατές των διδασκαλιών Του και τους είπε “ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν” (Λουκ. ιζ´, 21). Η Βασιλεία του Θεού είναι ανάμεσα μας. Ήρθε! Εδώ!
Είναι τώρα! Δε θα φανεί μόνο με λαμπρότητα και δόξα στην αιωνιότητα, στους ουρανούς αλλά αφότου ήρθε ο Θεός στη Γη, η Βασιλεία του Θεού ήρθε κι εκείνη και πραγματώνεται στο πρόσωπό Του. Το εδώ και το τώρα δίνει δύναμη σε αυτούς που ζουν εδώ και τώρα τη λύτρωση. Ε, λοιπόν, οι άνθρωποι που αρνούνται το Θεό και επαγγέλλονται ευτυχία στο εδώ και τώρα άνευ Θεού είναι αναγκασμένοι όταν φτάσουν στα αδιέξοδα τα σημερινά, όταν διαπιστώνουν ξαφνικά τις περιορισμένες δυνατότητές τους, τα όριά τους, να στραφεί ο ένας στον άλλον -οι κυβερνώντες- και να πουν “είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Δε ζούμε ούτε στο εδώ ούτε στο τώρα. Στο κάπου αλλού είμαστε, χαμένοι στο πουθενά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!”. Ούτε οι ιαχές των διαμαρτυρομένων, ούτε οι διαμαρτυρίες των αγανακτισμένων, ούτε η αγανάκτηση των επαναστατημένων, ούτε η επαναστατικότητα των καταληψιών πρόκειται να οδηγήσει κάπου. Όλοι αυτοί αγανακτούν, διαμαρτύρονται, επαναστατούν ο ένας εναντίον του άλλου. Η παρούσα κατάσταση κατηγορεί την παρελθούσα. Η παρελθούσα την παρούσα. Αυτοί που δεν ήταν ούτε στην παρελθούσα, ούτε στην παρούσα κι ούτε θα’ναι στη μέλλουσα, κατηγορούν τους πάντες. Όλοι κατηγορούν όλους και κανένας δεν κοιτάει τον εαυτό του. Λέει το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων ότι οι Απόστολοι ήταν οι “αναστατώσαντες την Οικουμένη όλη”. Ξεσήκωσαν όλο τον κόσμο, αφού προηγουμένως έκαναν την επανάσταση μέσα τους. Κι αν δε σηκώσει κανείς τον εαυτό του, δεν μπορεί να σηκώσει τον κόσμο. Μόνο αν εμείς σταθούμε όρθιοι, θα σηκώσουμε όρθιο τον κόσμο και θα ζήσουμε σωστά.
Επιτρέψτε μου να διαβάσω ένα κείμενο που γράφτηκε περίπου 2600 χρόνια πριν κι όμως περιγράφει την εποχή μας και θα μπορούσε κάλλιστα να μας εκφράσει αν το απήγγειλε σήμερα κάποιος. Είναι μια προσευχή την οποία απηύθυνε ο Αζαρίας, ένας εκ των Τριών Παίδων που έριξε ο Ναβουχοδονόσορας στο καμίνι, στο καμίνι του πυρός το καιόμενο, και βγήκαν και οι τρεις άθιχτοι, ενώ η φωτιά έκαιγε γύρω τους επταπλασίως και έψηνε αυτούς που βρίσκονταν έξω απ’το καμίνι, αλλά μέσα στην κάμινο έπνεε πνεῦμα δρόσου διασυρίζον και έκαναν μια προσευχή: “Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν”. Ήταν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, είχαν καταληφθεί από τους Βαβυλωνίους στην Ιερουσαλήμ. Τους πήραν αιχμαλώτους, τους κράτησαν στη Βαβυλώνα, ήταν υποτελείς και βλέπετε πώς το αξιολογούν και πού το αποδίδουν:
Καλά μας έκανες. “ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν“: Ό,τι κάνουμε εμείς σήμερα με νομοθετήματα της Ελληνικής Βουλής! “οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα ὖ ἡμῖν γένηται”: Δεν κάναμε ό,τι μας είπες, δε θέλαμε! “καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας”: Καλά τα έκανες, σωστά έκανες!“καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν ἀνόμων, ἐχθίστων ἀποστατῶν”: Μας παρέδωσες στην Μέρκελ και στον Σαρκοζί να παίζουν μαζί μας, να μας χλευάζουν επειδή αμαρτήσαμε.“καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα· αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθημεν”:
Περίγελος η άλλοτε δοξασμένη Ελλάδα μας στα μάτια όλου του κόσμου.
“ὅτι, Δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καί ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος”:Πού είναι ένας ηγέτης; Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ένας… Ένας που να πει ένα λόγο σωστό. Δεν υπάρχει.
“καὶ νῦν”, εδώ είναι η στροφή της ψυχής των προσευχομένων Τριών Παίδων “καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου”: Ζητούμε ξανά Εσένα, Κύριε. Η ψυχή μας ψάχνει για να βρει το πρόσωπό σου. “μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου”: Μη μας ντροπιάσεις, να μας φερθείς με επιείκια, να μας ελεήσεις. “καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις σου κακὰ καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας”: ας ντροπιαστούν όλοι αυτοί που μας πολεμούν. “καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη”: Ας συντριβεί η δύναμή τους όταν γυρνούν κι αναζητούν το πρόσωπό Σου. “καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεὸς μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην”: Όπως τότε ο Ναβουχοδονόσορας πουπροσκύνησε και αναγνώρισε το Θεό των Τριών Παίδων.
Το σύνθημα που παίρνουμε φέτος είναι πολύ δυνατό. “Ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι”. Το βάρος βρίσκεται σ’αυτή τη δοτική, “τῷ ζώντι”. Σ’έναν Θεό που είναι ζωντανός. Δεν είναι κάτι αόρατο, άγνωστο, μια ασαφής ανώτερη δύναμη, ένας κυβερνήτης άγνωστος για όλους, κάποιος που είναι πολύ ψηλά και πολύ μακριά, αψηλάφητος και άπιαστος. Είναι ένας Θεός που αποδεικνύεται ζωντανός όταν μπαίνουμε στο καμίνι και κάνει δροσιά. Όταν κατεβαίνουμε στο λάκκο των λεόντων και τα λιοντάρια μας φέρονται σαν να είναι πρόβατα. Όταν βγαίνουμε στην πιο ταραγμένη θάλασσα του κόσμου κι αυτή αποδεικνύεται πιο στερεή απ’τη στεριά όπως με τον Απόστολο Πέτρο. Όταν ο Θεός επεμβαίνει δυναμικά στη ζωή μας κι έχουμε αίσθηση της παρουσίας Του. Όταν για να λυτρώσει τους δικούς Του, ανατρέπει τους νόμους της φύσης και αποδυκνείεται ότι είναι Θεός εγγύς, Θεός εντός ημών δρων κι ενεργών και κατοικών κι αναπαυόμενος.
Θα τελειώσω με έναν λόγο του Αγίου Γρηγόριου του Θεολόγου ο οποίος είναι γνωστός για την περιεκτικότητα και αποφθεγματικότητα των λόγων του. Λέει σε μια πρόταση πάρα πολλά. Λέει, λοιπόν, κάπου: “Ἐδεήθημεν Θεοῦ σαρκουμένου καί νεκρουμένου, ἴνα ζήσωμεν”. Για να ζήσει ο άνθρωπος, δεν είναι απλό πράγμα. Δε χρείαζονται κυβερνήσεις δυνατές. Δε χρειάζεται νόες οι οποίοι να είναι υψηλοί στη νοημοσύνη. Δε χρειάζεται η γη να βγάλει καρπούς. Δε χρειάζεται το ψωμί. Δε ζει μόνο με το ψωμί ο άνθρωπος. Μόνο με έναν Θεό μπορεί να ζήσει ο οποίος όμως, Θεός θα είναι σαρκούμενος και νεκρούμενος. ”Ἴνα ζήσωμεν” χρειάζεται ένας Θεός που να μπορεί να γίνει σάρκα, άνθρωπος και να έχει την τόλμη να πεθάνει για τον άνθρωπο.
Και τέτοιος Θεός …υπάρχει! Είναι ο Θεός μας! Είναι φοβερό αυτό. Έχουμε έναν Θεό που έγινε άνθρωπος κι ήρθε ανάμεσά μας. Έχουμε έναν Θεό που κατέβηκε στη γη και κατέβηκε και στον τάφο, στα άδυτα του Άδη, για να μας ανασύρει από εκεί. Έχουμε έναν Θεό που αποδεικνύεται ολοζώντανος, όταν κυβερνά τη ζωή όλου το κόσμου, που φανερώνεται δοξασμένος μέσα απ’τα θαυμάσια της δημιουργίας Του. Τον βλέπουμε να βαδίζει στους δρόμους της ιστορίας του κόσμου. Τον αισθανόμαστε στην προσωπική μας ζωή να επεμβαίνει δραστικά. Όταν κάνουμε την αυτοκριτική μας και σκύψουμε μέσα μας. Μπορούμε να ακούσουμε ευκρινώς τον ήσυχο ήχο των βημάτων Του. Μέσα μας περπατάει. Σ’ έναν τέτοιο Θεό πιστεύουμε και σ’ Αυτόν στηρίζουμε την ελπίδα μας.
Κι αν όλα τα χάσουμε κι αν τίποτα δε μας μείνει. Λέει ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος “εγώ είμαι πλούσιος μόνο σε ελπίδες”. Έχουμε ελπίδα σε ζωντανό Θεό που αποδεικνύει τη ζώσα παρουσία Του στη ζωή μας στο κάθε βήμα της πορείας μας προς Αυτόν.
Να Τον κρατήσουμε, να Τον λατρέψουμε, να Τον προσκυνήσουμε, να Τον ομολογήσουμε γύρω μας, στο σύγχρονο απελπισμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη να ακούσει αυτή την αλήθεια και να πέσει να προσκυνήσει αυτόν τον Θεό για να ζήσει στον κόσμο αυτό και στον άλλο. Ο Θεός μαζί σας. Καλή χρονιά!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου