του Αρχιμανδρίτου
Ιωάννου Καραμούζη
Β) Οι
τρεις φάσεις της Εκκλησίας
Η αρχή της
ύπαρξης της Εκκλησίας τοποθετείται
πολύ πριν την ενανθρώπιση του Χριστού.
Γι΄ αυτό οι άγιοι πατέρες ομιλούν περί
τριών φάσεων της εκκλησιαστικής
ύπαρξης. Στη πρώτη φάση τοποθετείται η
αϊδιος και στο νου του Θεού προΰπαρξη
της εκκλησίας και η επάνδρωσή της από
τις αόρατες πνευματικές δυνάμεις
δηλαδή στους αγίους αγγέλους.
Στη δεύτερη
φάση
τοποθετείται η χρονική περίοδος από
τον Αδάμ μέχρι το Χριστό. Σε αυτή η
εκκλησία ενσαρκώνεται στα πρόσωπα του
Αδάμ και της Εύας που ζουν προπτωτικά
σε μακαρία κατάσταση. Με τη πτώση των
πρωτοπλάστων έχουμε και τη πτώση της
Εκκλησίας, η οποία διασώζεται στα
πρόσωπα των Προφητών και γενικά των
δικαίων της Π. Διαθήκης. Παρά την ύπαρξη
της Εκκλησίας, έχει ακόμη δύναμη ο
θάνατος και γι΄ αυτό ενώ οι δίκαιοι της
Π. Διαθήκης έφθαναν στη θέωση, παρ΄ όλα
αυτά κατέβαιναν στον Άδη.
Στη τρίτη
φάση ανήκει η
χρονική περίοδος που ξεκινά με την
ενανθρώπιση του Ιησού και καταλήγει
στη συντέλεια των αιώνων. Με την
ενανθρώπησή του ο Ιησούς ανέλαβε
καθαρή και αμόλυντη ανθρώπινη φύση και
την ένωσε με τη Θεότητά του. Κατ΄ αυτό
τον τρόπο η Εκκλησία λαμβάνει κεφαλή
και γίνεται Σώμα Χριστού. Επιπλέον από
την ημέρα της Πεντηκοστής οι άνθρωποι
μπορούν με τη δύναμη του Αγίου
Πνεύματος να γίνονται μέλη του Σώματος
του Χριστού και ταυτόχρονα ναοί του
Αγίου Πνεύματος. Γι΄ αυτό το λόγο κατά
την Πεντηκοστή, η Εκκλησία από
πνευματική γίνεται και σαρκική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου