Πάσχα ψυχής

... Αν δεν ήταν τούτος ο αγώνας, η κακοπάθεια, οι πληγές από τα καρφιά του και απ' τις λακούβες των δακρύων μου, τούτη η Ανάσταση δεν θα' ταν τόσο αλλιώτικα χαρμόσυνη, που να μην τη χωράει ούτε ο πόθος, ούτε η ελπίδα...

Κι εκεί νιώθεις πώς αντέχεις... αντέχεις να πιστεύεις, να προσδοκάς και να βεβαιώνεις την καρδιά σου για κάθε όψιμο Πάσχα σου μέχρι το σήμερα της κοινής Αναστάσεως, καθώς προσκυνάς Κύριον Ιησούν Χριστόν τον μόνον αναμάρτητο, Εσταυρωμένο κι αναστημένο Θεό σου.

τ. 478, Απρίλιος 2010