"Εστέναξε..."

«Ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξε» (Μαρκ. 34). 

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ σαρκωμένος Θεός, γι’ αὐτὸ «ἐστέναξε», γιὰ νὰ ξέρουμε ὅτι μπορεῖ νὰ ἀκούει τοὺς στεναγμούς μας καὶ νὰ κινεῖται πρὸς βοήθειάν μας «διὰ σπλάγχνα ἐλέους» Αὐτοῦ. Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ σηκώνουμε κι ἐμεῖς τὰ μάτια ψηλὰ στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ἀπευθύνουμε τὸν στεναγμό μας πρὸς τὴν ἄπειρη ἀγαθότητά Του. Καὶ νὰ ἀναμένουμε τὰ πλούσια ἐλέη καὶ τοὺς οἰκτιρμούς Του ἐπάνω στὴν ταπεινότητα καὶ μικρότητά μας.
 
Ναί, γι’ αὐτὸ «ἐστέναξε» ὁ Θεάνθρωπος στὴ γῆ. Γιὰ νὰ μποροῦμε ἐμεῖς νὰ ἀνακουφιζόμαστε στὸ δικό μας στεναγμό. Καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει, ἀλλὰ θὰ μᾶς πάρει μαζί Του ἐκεῖ, στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα, «ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός»· ὅπου δὲν ὑπάρχει πόνος, λύπη καὶ ἀναστεναγμός.


περ. Ο ΣΩΤΗΡ. 1.4.13