15/5/22

To φωτεινό παράδειγμα της κυράς της Ρω

 


....

Σε αυτή την ταπεινή εσχατιά της χώρας, η κυρά της Ρω έζησε σαν ερημίτισσα που αφιερώθηκε στον έρωτα για την Ελλάδα, σαν ποιητική ύπαρξη που υμνολογούσε το Έθνος – όχι με στίχους – άλλα με το παράδειγμά της, με τη βιωματική τέχνη του ίδιου του τρόπου ζωής της.

Από εκείνη την άγονη γη, κατάφερε να καλλιεργήσει γόνιμες αξίες και καρπερά ιδανικά που έθρεψαν το μεγάλο όραμα της ελεύθερης πατρίδας. Πιστή στο ευλογημένο πόστο της, δίδαξε τι θα πει αυταπάρνηση και ιερή «τρέλα», ίδια και απαράλλακτη με εκείνη που μεθούσε τους Έλληνες με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα.

Η κυρά της Ρω με τη συναρπαστική ζωή της πέτυχε έναν πραγματικό άθλο. Ένα ερημικό νησί στην άκρη της επικράτειας έγινε επίκεντρο της Ρωμιοσύνης, ομφαλός της ελεύθερης και περήφανης Ελλάδας, «πρωτεύουσα» του υγιούς πατριωτισμού. Το όνομα της έγινε σύμβολο ηρωισμού. Και μόνο στο άκουσμα του, νοιώθει κανείς την αύρα της ασκλάβωτης ελληνικής θάλασσας. Η αυτοθυσία της για την πατρίδα δίδαξε τέτοια εξωτερική «πολιτική», όση δεν μπορούν να διδάξουν χίλιοι οσφυοκάμπτες διπλωμάτες του σήμερα, σε όλη τους τη ζωή.

Στις μέρες μας, σε μια εποχή που βασιλεύει ο ενδοτισμός και οι… «διερευνητικές επαφές» της υποχωρητικότητας, το ανυπότακτο πνεύμα που εμφύσησε στις μεταγενέστερες γενιές η κυρά της Ρω, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Το παράδειγμα της, μας καλεί να παραμείνουμε ασυμβίβαστοι μπροστά στα ύπουλα μηχανεύματα που λειτουργούν εντός και εκτός συνόρων. Μας καλεί να παραμείνουμε αφοσιωμένοι στη «σκοπιά» μας, όπως έμεινε εκείνη μέχρι να κλείσει τα κουρασμένα μάτια της.

Η ίδια είχε πει: «Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου, πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, άλλα νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο».

Μεγάλη αλήθεια. Νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα όταν βρίσκεσαι στην εσχατιά της, ή στην ξενιτιά. Δεν σε υπνωτίζει η επίπλαστη ασφάλεια της πολύβουης πόλης. Δεν νιώθεις την ψευδαίσθηση πως το χώμα που πατάς είναι δεδομένο. Και πριν ανεμίσεις τη γαλανόλευκη κόντρα σε «θεούς» και δαίμονες, πάει να πει πως την έχεις υψώσει πρώτα απ’ όλα μέσα στην καρδιά σου.


Αιωνία η μνήμη.


Ελευθέριος Ανδρώνης / Sportime

Δεν υπάρχουν σχόλια: