«Αγρυπνούμε σ’αυτή τη γωνιά
και μαχόμαστε....»
Οι Πυλές είναι ένα μικρό χωριό 135 κατοίκων,
στο ακριτικό νησί της Καρπάθου. Οι ολιγάριθμοι μαθητές του, που φέτος είναι
πέντε, ζουν και κινούνται μέσα σ’ένα περιβάλλον που δίνει λίγες μορφωτικές ευκαιρίες. Το μονοθέσιο
σχολείο του χωριού, προσπαθεί να δώσει με κάθε τρόπο και σ’αυτά τα παιδιά τη
δυνατότητα να έχουν (όσο οι συνθήκες του απομακρυσμένου τρόπου το επιτρέπουν)
περισσότερες ευκαιρίες για μάθηση, για πνευματική ανάπτυξη και καλλιέργεια.
Πριν από είκοσι (20) χρόνια ιδρύθηκε και
λειτουργεί με πρωτοβουλία του Δασκάλου π.Καλλινίκου Μαυρολέοντος, Μαθητικός
Συνεταιρισμός, με μέλη, εκτός τους μαθητές του Σχολείου, και όσους υπήρξαν στο
παρελθόν μαθητές του και τώρα φοιτούν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο κοντινού
χωριού ή είναι απόφοιτοι και φοιτητές.
Ήταν Σεπτέμβρης του 1989. Ο νεαρός, τότε, δάσκαλος Νίκος Μαυρολέων, με τη θέλησή του μετατίθεται από τον Πειραιά στις Πυλές Καρπάθου. Έρχεται γεμάτος ανησυχίες, ιδέες και όνειρα για το μικρό χωριό, τόπο καταγωγής των γονέων του. Καλεί τους μαθητές του Σχολείου, όσους και στο παρελθόν υπήρξαν μαθητές του και τώρα φοιτούν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο κοντινού χωριού ή είναι απόφοιτοι και φοιτητές και τους προτείνει να γεμίσουν με ζωντανές δραστηριότητες τις μακριές νύχτες του χειμώνα...Τα χρόνια της μετέπειτα ζωής τους...
Με σύνθημα το "Για να πας από το Πεκίνο στη Σαγγάη είναι 1.000.000 βήματα. Αν δεν κάνεις το πρώτο, δε θα φτάσεις ποτέ", ιδρύουν το Μαθητικό Συνεταιρισμό, για τα 32 παιδιά του χωριού, μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου. Αναζητούν ένα άλλο νόημα κι ένα άλλο περιεχόμενο για τη ζωή τους! Βάζουν μπροστά το Θεό και την αγάπη, γιατί χωρίς την αγάπη, όλα είναι δύσκολα και ξεκινούν...
Η Κυριακή 1 Οκτωβρίου 1989, ήταν για το χωριό μια ξεχωριστή ημέρα! Ξεχωριστή, γιατί κάτι πολύ σημαντικό ξεκίνησε εκείνο το βράδυ... Όχι, η καμπάνα της Εκκλησίας δε χτύπησε γι' αυτό! Ούτε ντουφεκιές ακούστηκαν στις γειτονιές του χωριού! Στο καφενείο, μάλλον κανείς δεν το συζήτησε! Ούτε γράφτηκε τίποτε στις κολόνες, στους τοίχους... Και το κοινοτικό μεγάφωνο, σίγησε κι αυτό...
Εκείνοι, μόνο, καμιά τριανταριά παιδιά και νέοι, η "ελπίδα" του χωριού, είχαν πάρει μια πρόσκληση από το Δάσκαλο του χωριού, τον κ. Νίκο Μαυρολέοντα, τότε και π. Καλλίνικο, σήμερα, να συναντηθούν στο Σχολείο.
Διάβηκαν το κατώφλι, ανυποψίαστοι όλοι για το τι τους περίμενε! Κι ύστερα, αφού συγκεντρὠθηκαν όλοι, οι 16 μαθητές -τότε- του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου κι άλλοι τόσοι του Γυμνασίου και του Λυκείου και λίγοι "εξωσχολικοί", άκουσαν με προσοχή την εισήγηση του Δασκάλου.
Τους μίλησε για τη συνεργασία και για τα τόσα καλά που βγαίνουν απ' αυτήν. Τους είπε ότι η δύναμη υπάρχει στην ενότητα και την ομόνοια κι ότι θα μπορούσαν πολλά πράγματα να κάνουν, για να γίνει πιο πλούσια, πιο ουσιαστική και πιο όμορφη η ζωή τους, αν όλοι μαζί αποφάσιζαν να συνεργαστούν!
Αμέσως κατάλαβαν ότι αυτή ήταν μια πράγματι πολύ σημαντική πρόταση, που καθόλου δεν άργησαν, με χαρά, ν' αποδεχθούν! Ο Μαθητικός Συνεταιρισμός, ήταν κιόλας πραγματικότητα!
Ύστερα προσπάθησαν να οργανώσουν τις ιδέες τους για το τι μπορούν να κάνουν για να γεμίσει ουσιαστικά και δημιουργικά ο ελεύθερος χρόνος τους, αλλά και για να πάρει μιαν άλλη πορεία ανάπτυξης και προόδου το χωριό τους!
Σύστησαν τις πρώτες ομάδες εργασίας, εξέλεξαν λίγες ημέρες μετά το πρώτο Διοικητικό τους Συμβούλιο, με μυστική ψηφοφορία και άψογες δημοκρατικές διαδικασίες και σήμερα, 20 χρόνια μετά, μπορούμε επιγραμματικά να σας δώσουμε μια μικρή γεύση από τη ζωή τους, στο Μαθητικό τους Συνεταιρισμό:
Με σύνθημα το "Για να πας από το Πεκίνο στη Σαγγάη είναι 1.000.000 βήματα. Αν δεν κάνεις το πρώτο, δε θα φτάσεις ποτέ", ιδρύουν το Μαθητικό Συνεταιρισμό, για τα 32 παιδιά του χωριού, μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου. Αναζητούν ένα άλλο νόημα κι ένα άλλο περιεχόμενο για τη ζωή τους! Βάζουν μπροστά το Θεό και την αγάπη, γιατί χωρίς την αγάπη, όλα είναι δύσκολα και ξεκινούν...
Η Κυριακή 1 Οκτωβρίου 1989, ήταν για το χωριό μια ξεχωριστή ημέρα! Ξεχωριστή, γιατί κάτι πολύ σημαντικό ξεκίνησε εκείνο το βράδυ... Όχι, η καμπάνα της Εκκλησίας δε χτύπησε γι' αυτό! Ούτε ντουφεκιές ακούστηκαν στις γειτονιές του χωριού! Στο καφενείο, μάλλον κανείς δεν το συζήτησε! Ούτε γράφτηκε τίποτε στις κολόνες, στους τοίχους... Και το κοινοτικό μεγάφωνο, σίγησε κι αυτό...
Εκείνοι, μόνο, καμιά τριανταριά παιδιά και νέοι, η "ελπίδα" του χωριού, είχαν πάρει μια πρόσκληση από το Δάσκαλο του χωριού, τον κ. Νίκο Μαυρολέοντα, τότε και π. Καλλίνικο, σήμερα, να συναντηθούν στο Σχολείο.
Διάβηκαν το κατώφλι, ανυποψίαστοι όλοι για το τι τους περίμενε! Κι ύστερα, αφού συγκεντρὠθηκαν όλοι, οι 16 μαθητές -τότε- του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου κι άλλοι τόσοι του Γυμνασίου και του Λυκείου και λίγοι "εξωσχολικοί", άκουσαν με προσοχή την εισήγηση του Δασκάλου.
Τους μίλησε για τη συνεργασία και για τα τόσα καλά που βγαίνουν απ' αυτήν. Τους είπε ότι η δύναμη υπάρχει στην ενότητα και την ομόνοια κι ότι θα μπορούσαν πολλά πράγματα να κάνουν, για να γίνει πιο πλούσια, πιο ουσιαστική και πιο όμορφη η ζωή τους, αν όλοι μαζί αποφάσιζαν να συνεργαστούν!
Αμέσως κατάλαβαν ότι αυτή ήταν μια πράγματι πολύ σημαντική πρόταση, που καθόλου δεν άργησαν, με χαρά, ν' αποδεχθούν! Ο Μαθητικός Συνεταιρισμός, ήταν κιόλας πραγματικότητα!
Ύστερα προσπάθησαν να οργανώσουν τις ιδέες τους για το τι μπορούν να κάνουν για να γεμίσει ουσιαστικά και δημιουργικά ο ελεύθερος χρόνος τους, αλλά και για να πάρει μιαν άλλη πορεία ανάπτυξης και προόδου το χωριό τους!
Σύστησαν τις πρώτες ομάδες εργασίας, εξέλεξαν λίγες ημέρες μετά το πρώτο Διοικητικό τους Συμβούλιο, με μυστική ψηφοφορία και άψογες δημοκρατικές διαδικασίες και σήμερα, 20 χρόνια μετά, μπορούμε επιγραμματικά να σας δώσουμε μια μικρή γεύση από τη ζωή τους, στο Μαθητικό τους Συνεταιρισμό:
1. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Το χωριό μας... οι Π Υ Λ Ε Σ ".
2. ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ.
3. ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
4. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
5. ΒΙΝΤΕΟΘΗΚΗ
6. ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
7. ΧΟΡΩΔΙΑ
8. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ.
9. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ * ΨΗΦΙΔΩΤΟΥ * ΚΕΝΤΗΜΑΤΟΣ
10. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ- ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΕΡΟΒΙΚΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ
11. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ – ΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ ΕΝΗΛΙΚΩΝ.
12. ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ.
13. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΜΟΥΣΕΙΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ.
14. ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΙΔ.ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
15. ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.
16. ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ.
17. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ.
18. ΟΜΑΔΑ ΕΡΕΥΝΩΝ - ΕΘΙΜΩΝ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ.
19. ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ.
20. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ
21. ΕΚΔΟΣΕΙΣ
22.
ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΔΗΜ.ΣΧΟΛ. ΠΥΛΑΣ ΚΥΠΡΟΥ
23. ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Το Δημοτικό Σχολείο Πυλών είναι
ένα σχολείο του μέλλοντος! Όχι, γιατί έχει ή θα έχει τα προσεχή χρόνια πλήθος
μαθητών. Όχι, λοιπόν, στην ποσότητα. Γιατί, εξάλλου, «ουκ εν τω πολλώ τω ευ,
αλλά εν τω ευ το πολύ»! Το μέλλον του ανήκει, γιατί τον αιώνα που πέρασε και
τον αιώνα που ήρθε, με τις εξέχουσες προσωπικότητες που διακόνησαν σ’ αυτό και
κυρίως με το πολύμοχθο και επίπονο έργο τους, έβαλε τα θεμέλια για ένα
ξεχωριστό Σχολείο!
Ένα σχολείο ιδιαίτερα
πρωτοποριακό, όχι μόνο ολοήμερο, αλλά και ολονύκτιο και ολοχρόνιο, που μπορεί
να δώσει στα παιδιά μας ξεχωριστές και καλύτερες ευκαιρίες για γνώση, για
μάθηση, για ανθρωπιά!
Και δε γίνονται αυτά μόνο! Ο
π.Καλλίνικος έχει δώσει όχι μόνο τις γνώσεις και τη δυναμική του χαρακτήρα του
αλλά και την ψυχή του, με αγάπη στον τόπο και από τη θέση του Ιερέα του χωριού
κι από τη θέση του Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως και ως Κατηχητής και ως Πνευματικός-Εξομολόγος, με συνεχείς
παρεμβάσεις παντού.
Τελικά, η αγάπη που μοιράζεται,
γίνεται ατέλειωτη!
Ναθαναήλ Διακοπαναγιώτης
Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου
2 σχόλια:
Ένας ήρωας -παπάς, μόνος του καταφέρνει τόσα πολλά. και μην αρχίσουν τώρα οι δάσκαλοι να λένε ότι δεν έχουν χρόνο κ.τ.λ. Πολλά μπορούν να κάνουν, αν θέλουν να είναι δάσκαλοι και όχι δημόσιοι υπάλληλοι
Το συνέδριο πάντως φέτος ήταν πάρα πολύ καλό. Γι' αυτό και είχε τόσο κόσμο και τέτοιο επίπεδο.
Μεγάλος αγωνιστής...
Μπράβο του.
Δημοσίευση σχολίου